اندوکاردیت، عفونت پوشش داخلی محفظه های قلب و دریچه های قلب است. پوشش داخلی وقتی عفونی می شوند که باکتری ها و قارچ ها از قسمت دیگر بدن مانند دهان وارد جریان خون شده و به نواحی در قلب متصل شود. اندوکاردیت اگر به سرعت درمان نشود، می تواند به دریچه های قلب آسیب رسانده یا آ نها را از بین ببرد و می تواند منجر به عوارض خطرناک شود.
درمان های اندوکاردیت شامل آنتی بیوتیک ها و در موارد خاص جراحی هستند.
از آنجا که علل زیادی برای اندوکاردیت وجود دارد، ممکن است پزشک نتواند علت دقیق بیماری را مشخص کند.
شیوع اندوکاردیت
افرادی که بیشترین خطر ابتلا به اندوکاردیت دارند معمولاً دارای دریچه های قلبی آسیب دیده، یا مصنوعی و یا نقایص قلبی دیگر هستند. اندوکاردیت در مردان دو برابر بیشتر از زنان است.
علت اندوکاردیت
اندوکاردیت ممکن است هنگامی رخ دهد که باکتری‌ها یا قارچ‌ها به دلیل عفونت وارد بدن شوند، یا باکتری‌های بی ضرر که در دهان، دستگاه تنفس فوقانی یا سایر قسمت‌های بدن هستند به بافت قلب حمله کنند.
- به طور معمول، سیستم ایمنی بدن می‌تواند این باکتری و قارچ ها را از بین ببرد، اما هرگونه آسیب به دریچه‌های قلبی می‌تواند به آنها اجازه دهد خود را به قلب وصل کنند و تکثیر شوند. عوامل عفونی می‌توانند باعث ایجاد آبسه در دریچه‌ها و ماهیچه‌های قلب شوند .بعضی اوقات، یک توده پاره شده و در مناطق دیگر مانند کلیه‌ها، ریه‌ها و مغز انتشار می یابد.
- سلامتی ضعیف در دندان یا لثه خطر ابتلا به اندوکاردیت را افزایش می‌دهد، زیرا ورود باکتری‌ها را آسان تر می‌کند. بهداشت مناسب دندان باعث جلوگیری از عفونت قلب می‌شود.
- نقص قلب در صورت ورود باکتری‌ها به بدن می‌تواند خطر ابتلا به اندوکاردیت را افزایش دهد. این می‌تواند شامل نقص از بدو تولد، دریچه غیر طبیعی قلب یا بافت قلبی آسیب دیده باشد. افرادی که دریچه قلب مصنوعی دارند، خطر بیشتری دارند.
- یک عفونت باکتریایی در قسمت دیگری از بدن، به عنوان مثال، پوستی یا بیماری لثه می‌تواند منجر به شیوع باکتری‌ها شود. تزریق مواد مخدر با سوزن های آلوده یک عامل خطر است. هرکسی که به سپسیس (عفونت خون) مبتلا شود در معرض خطر اندوکاردیت است.
- عفونت‌های مقاربتی (STI)، مانند کلامیدیا یا سوزاک، ورود باکتری‌ها به بدن را آسان تر کرده و به قلب وارد می‌شود.
- عفونت قارچی کاندیدا می‌تواند باعث بروز اندوکاردیت شود.
- بیماری التهابی روده (IBD) یا هرگونه اختلال در روده نیز ممکن است این خطر را افزایش دهد.
- ابزارهای جراحی یا پزشکی که در درمان از جمله سوند ادرار یا تزریق داخل وریدی طولانی مدت استفاده می‌شود، می‌تواند خطر اندوکاردیت را افزایش دهد.
عوامل خطر اندوکاردیت
برخی افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری از ابتلا به اندوکاردیت باشد، به عنوان مثال:
- یک بیماری قلبی در فرد وجود دارد.
- جراحی پیوند قلب انجام شده یا دریچه قلب مصنوعی دریافت کرده است.
- به بیماری مانند تب روماتیسمی‌که در دریچه قلب آسیب دیده است.
- بیمار یک ضربان ساز دارد.
- به طور منظم داروهای داخل وریدی دریافت کرده است.
در بیماران مبتلا به دیابت و HIV یا ایدز که سیستم ایمنی بدن به صورت مزمن سرکوب شده است، یا مبتلایان به سرطان که تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند، با افزایش سن، دریچه های قلب آن ها ضعیف شده و خطر ابتلا به اندوکاردیت افزایش می یابد.
علائم اندوکاردیت
علائم در افراد مختلف، متفاوت است و علائم فردی با گذشت زمان تغییر می‌کند. در اندوکاردیت حاد، علائم به آرامی طی چند هفته و احتمالاً چندین ماه ظاهر می‌شود.
تشخیص اندوکاردیت دشوار است. بسته به نوع باکتری ها یا قارچ های ایجاد کننده عفونت، علائم ممکن است از نظر شدت متفاوت باشد. بیماران با مشکلات قلبی اساسی تمایل به علائم شدیدتر دارند.
علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تب
- یک سوفل قلب (صدای اضافی) جدید یا متفاوت با قبل
- درد عضلانی
- خونریزی زیر ناخن‌ها
- درد قفسه سینه
- سرفه
- سردرد
- تنگی نفس یا گرفتگی
- توده‌های کوچک دردناک، قرمز یا بنفش
- گره‌های روی انگشتان
- لکه‌های کوچک و بدون درد و صاف روی کف پا یا کف دست‌ها
- تعریق، از جمله تعریق شبانه
- تورم اندام یا شکم
- خون در ادرار
- ضعف و خستگی
- کاهش وزن غیر منتظره
این علائم ممکن است مختص اندوکاردیت نباشد.
عوارض اندوکاردیت
در اندوکاردیت، توده های باکتری و قطعات سلول در قلب، در محل عفونت تشکیل می شوند. این توده ها به نام پوشش گیاهی می توانند شل شده و به مغز، ریه ها، اندام های شکمی، کلیه ها یا اندام منتقل شوند. در نتیجه، باعث بروز عوارض شوند، که برخی از آنها عبارتند از:
- مشکلات قلبی مانند سوفل قلب، آسیب دریچه قلب و نارسایی قلبی
- سکته مغزی
- فلج اندام ها
- تشکیل آبسه در قلب و مغز
- آمبولی ریوی
- آسیب کلیه
- بزرگی طحال
اگر اندوکاردیت درمان نشود، یا به تأخیر بیافتاد، خطر بروز عوارض آن بیشتر است.
تشخیص اندوکاردیت
تاریخچه و معاینه
پزشک در مورد تاریخچه بیماری سؤال خواهد کرد و هرگونه مشکلات قلبی احتمالی و اقدامات یا آزمایش‌های پزشکی اخیر مانند عمل، بیوپسی یا آندوسکوپی را بررسی می‌کند.
آزمایش
برای تأیید اندوکاردیت ممکن است یک سری آزمایش انجام شود. علائم اندوکاردیت می تواند با بیماری های دیگر مشابه باشد، بنابراین ابتدا لازم است دیگر بیماری های احتمالی تایید یا رد شوند.
پرشک احتمال دارد آزمایش های زیر را تجویز کند:
آزمایش کشت خون
آزمایش کشت خون، برای بررسی باکتری ها یا قارچ ها در خون شما انجام می گیرد. در صورت وجود باکتری یا قارچ، معمولاً با برخی از آنتی بیوتیک ها ترکیب می شوند تا بهترین روش درمانی مشخص گردد.
میزان رسوب گلبول‌های قرمز (ESR)
میزان رسوب گلبول های قرمز نشان می دهد چگونه سلول های خونی از یک لوله آزمایش پر از مایع سقوط می کنند. هرچه سلول ها سریع تر سقوط کنند احتمال بروز بیماری التهابی مانند اندوکاردیت بیشتر است. بیشتر بیماران مبتلا به اندوکاردیت میزان رسوب گلبول های قرمز بالایی دارند. خون سریعتر از حد نرمال به کف لوله می‌رسد.
اکوکاردیوگرام
اکوکاردیوگرام می‌تواند توده های باکتری، بافت قلبی آلوده یا آسیب دیده را نشان دهد.
سی تی اسکن می تواند در شناسایی هرگونه آبسه قلبی کمک کند.
پیش آگهی اندوکاردیت
اندوکاردیت درمان نشده همیشه کشنده است، اما با درمان اولیه و با استفاده از آنتی بیوتیک ها، بیشتر بیماران زنده می مانند.
با این وجود، هنوز هم می تواند در افراد مسن، بیمارانی که بیماری زمینه ای دارند، و افرادی که عفونت آن ها ناشی یک باکتری مقاوم باشد،کشنده هست.
موسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI) به کسانی که در معرض خطر اندوکاردیت هستند توصیه می‌کند که معاینات منظم دندان را انجام دهند و مرتباً مسواک بزنند و نخ دندان بکشند.
از سال 2007، انجمن قلب آمریكا (AHA) توصیه كرده است كسانی كه ریسك بالایی از اندوكاردیت دارند باید قبل از انجام اقدامات دندانپزشکی آنتی بیوتیك مصرف كنند.
پیشگیری آندوکاردیت
شما می توانید از راه های مختلفی از بروز اندوکاردیت جلوگیری کنید، از جمله:
علائم و نشانه های اندوکاردیت را بدانید. اگر علائم را مشاهده کردید، به خصوص تبی مقاوم ، خستگی بی دلیل، هر نوع عفونت پوستی یا بریدگی یا زخم های باز که به خوبی بهبود نمی یابند، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
به سلامتی دندان خود توجه ویژه ای داشته باشید. دندان ها و لثه های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بزنید و معاینات منظم دندان پزشکی انجام دهید.
از روش هایی که ممکن است منجر به عفونت های پوستی مانند سوراخ شدن بدن یا خال کوبی شود، خودداری کنید.
آنتی بیوتیک های پیشگیرانه
برخی از اقدامات دندان پزشکی و پزشکی ممکن است باعث شود باکتری ها وارد جریان خون شما شوند.
در گذشته، پزشکان قبل از عمل دندان پزشکی یا سایر عمل های جراحی مانند روش های مربوط به روده یا مجاری ادراری، به بسیاری از افراد آنتی بیوتیک می دادند، حتی اگر در معرض خطر ابتلا به اندوکاردیت نبودند.
با این حال، دیگر آنتی بیوتیک ها قبل از همه اقدامات دندان پزشکی یا سایر جراحی ها برای همه افراد توصیه نمی شود.
از آنجا که پزشکان متوجه شدند در معرض قرار گرفتن میکروب های تصادفی در یک معاینه استاندارد دندانپزشکی یا جراحی می تواند باعث اندوکاردیت شود، اگر در معرض اندوکاردیت هستید، قبل از انجام هرگونه کار دندان پزشکی، به پزشک و دندان پزشک خود اطلاع دهید. آن ها تصمیم خواهند گرفت که آیا شما قبل از هر عمل دندان پزشکی به آنتی بیوتیک احتیاج دارید یا ندارید.
علاوه بر مسواک زدن و نخ دندان، معاینات منظم دندان پزشکی بخش مهمی از حفظ سلامت دهان و دندان است.
درمان اندوکاردیت
راهکار اصلی درمان اندوکاردیت مصرف آنتی بیوتیک ها می باشد، اما گاهی اوقات جراحی ضروری است.
آنتی بیوتیک ها
بیشتر بیماران مبتلا به اندوکاردیت آنتی بیوتیک دریافت می‌کنند. آنتی بیوتیک ها به داخل ورید تزریق می شوند، بنابراین شاید نیاز باشد در بیمارستان بستری شوید. در زمان بستری شما، آزمایش منظم خون، اثربخشی دارو را کنترل خواهد کرد.
معمولاً هنگامی‌که دمای بدن شما به حالت عادی برگردد و علائم بهبودی پیدا کنند، می توانید به خانه بروید اما باید همچنان به مصرف آنتی بیوتیک در خانه ادامه دهید.
درمان آنتی بیوتیکی به طور معمول بسته به شدت عفونت، بین 2 تا 6 هفته ادامه دارد.
عمل جراحی
اگر این عفونت به دریچه های قلب شما آسیب برساند، ممکن است سال ها بعد از درمان علائم و عوارضی داشته باشید. بعضی اوقات برای معالجه عفونت های مداوم یا تعویض دریچه آسیب دیده، جراحی لازم است. بعضی اوقات برای درمان اندوکاردیت ناشی از عفونت قارچی، جراحی نیز لازم است.
در صورت آسیب دیدن دریچه، پزشک ممکن است توصیه کند که دریچه آسیب دیده خود را ترمیم کنید یا آن را با دریچه مصنوعی جایگزین کنید.
آمادگی برای مراجعه به پزشک
با انجام این مراحل می توانید در آماده شدن قرار ملاقات خود کمک کنید:
علائمی را که تجربه می کنید، بنویسید. حتما توجه داشته باشید که چه مدت علائم خاصی داشته اید. اگر علائم مشابهی داشتید که در گذشته به وجود آمده و از بین رفته اند، حتماً آن اطلاعات را درج کنید.
لیستی از اطلاعات اصلی پزشکی خود تهیه کنید. پزشک باید درباره سایر مشکلات سلامتی اخیر شما و نام تمام داروهای بدون نسخه و مکمل هایی که مصرف می کنید، آگاهی داشته باشد.
در مورد اندوکاردیت، برخی از سؤالات اساسی که ممکن است بخواهید از پزشک بپرسید عبارتند از:
- محتمل ترین علایم من چیست؟
- به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟
- چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- عوارض جانبی احتمالی چیست؟
- آیا من در معرض خطر عوارض طولانی مدت از این وضعیت هستم؟
- آیا احتمال بازگشت بیماری من وجود دارد؟
- آیا برای انجام اقدامات پزشکی یا دندان پزشکی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک های پیشگیرانه دارم؟
- بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین شکل این بیماری ها را با هم مدیریت کنم؟
احتمالاً پزشکتان از شما سؤال های زیادی خواهد پرسید، از جمله:
- علائم شما چیست؟
- چه زمانی علائم شما شروع شد؟
- آیا آنها ناگهان یا به تدریج بروز کرده اند؟
- آیا در گذشته علائم مشابهی داشته اید؟
- آیا در تنفس مشکل دارید؟
- آیا اخیراً دچار عفونت شده اید؟
- اخیراً تب داشتید؟
- آیا اخیراً اقدامات پزشکی یا دندانپزشکی را انجام داده اید که از سوزن یا سوند استفاده شده باشد؟
- آیا تاکنون از داروهای داخل وریدی استفاده کرده اید؟
- آیا اخیراً بدون تلاش وزن از دست داده اید؟
- آیا هیچ یک از بستگان درجه یک شما – مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزندان – سابقه بیماری قلبی را دارند؟
آخرین دیدگاه‌ها