پوکی استخوان در مردان

در چند سال گذشته، مشکل پوکی استخوان در مردان به عنوان یک موضوع مهم بهداشت عمومی شناخته شده است. پوکی استخوان بیماری است که باعث ضعیف شدن اسکلت و شکستن استخوان ها می شود. این بیماری یک وضعیت جدی و خطرناک برای میلیون ها مرد است.

نظرسنجی ها نشان می دهد که اکثر مردان آمریکایی پوکی استخوان را تنها به عنوان یک “بیماری زنانه” می دانند. پوکی استخوان را “بیماری خاموش” می نامند، زیرا بدون علامت پیشرفت می کند تا زمانی که شکستگی رخ دهد. در مردان کمتر از زنان ایجاد می شود زیرا مردان اسکلت بزرگتری دارند، تحلیل استخوان دیرتر شروع می شود و کندتر پیشرفت می کند و دوره ای از تغییرات هورمونی سریع و تحلیل استخوان را ندارند.

شکستگی های ناشی از پوکی استخوان بیشتر در لگن، ستون فقرات و مچ دست رخ می دهد و می تواند برای همیشه ناتوان کننده باشد. شکستگی لگن به ویژه خطرناک است. شاید به این دلیل که چنین شکستگی‌هایی در سنین بالاتر در مردان رخ می‌دهد تا زنان. مردانی که دچار شکستگی لگن می‌شوند بیشتر از زنان در اثر عوارض جان خود را از دست می‌دهند.

پوکی استخوان اولیه و ثانویه

استخوان دائماً در حال تغییر است. یعنی استخوان قدیمی برداشته شده و با استخوان جدید جایگزین می شود. در دوران کودکی، استخوان بیشتر از برداشته شدن تولید می شود، بنابراین اسکلت هم از نظر اندازه و هم از نظر قدرت رشد می کند.

برای اکثر افراد، توده استخوانی در دهه سوم زندگی به اوج خود می رسد. در این سن، مردان به طور معمول توده استخوانی بیشتری نسبت به زنان دارند. پس از این مرحله، مقدار استخوان در اسکلت معمولاً به تدریج شروع به کاهش می کند زیرا حذف استخوان قدیمی از تشکیل استخوان جدید بیشتر می شود.

مردان پنجاه ساله اصولا کاهش سریع توده استخوانی که زنان در سالهای پس از یائسگی انجام می دهند، را تجربه نمی کنند. با این حال، در سن 65 یا 70 سالگی، مردان و زنان توده استخوانی را با سرعت یکسان از دست می دهند و جذب کلسیم در هر دو جنس کاهش می یابد. از دست دادن بیش از حد استخوان باعث شکننده شدن استخوان و افزایش احتمال شکستگی استخوان می شود.

دو نوع اصلی پوکی استخوان وجود دارد: اولیه و ثانویه.

در موارد پوکی استخوان اولیه، یا این وضعیت به دلیل از دست دادن استخوان مرتبط با افزایش سن ایجاد می شود (گاهی اوقات  پوکی استخوان پیری نامیده می شود) یا علت ناشناخته است (پوکی استخوان ایدیوپاتیک).

اصطلاح پوکی استخوان ایدیوپاتیک معمولاً فقط برای مردان کمتر از 70 سال استفاده می شود. در مردان مسن تر، از دست دادن استخوان مربوط به سن به عنوان علت فرض می شود.

اکثر مردان مبتلا به پوکی استخوان، حداقل یک (گاهی اوقات بیش از یک) علت ثانویه دارند. در موارد پوکی استخوان ثانویه، از دست دادن توده استخوانی ناشی از برخی رفتارهای سبک زندگی، بیماری ها یا داروها است.

برخی از شایع ترین علل پوکی استخوان ثانویه در مردان عبارتند از:

• سوء مصرف الکل
• سیگار کشیدن
• بیماری های گوارشی
• هیپرکلسیوری و بی حرکتی
• هیپوگنادیسم (سطوح پایین تستوسترون)
• قرار گرفتن در معرض داروهای گلوکوکورتیکوئید

علل پوکی استخوان در مردان

شایع ترین علل پوکی استخوان در مردان عبارتند از:

داروهای گلوکوکورتیکوئیدی

گلوکوکورتیکوئیدها، داروهای استروئیدی هستند که برای درمان بیماری هایی مانند آسم و آرتریت روماتوئید استفاده می شوند. ضعف استخوان یکی از عوارض جانبی بسیار رایج این داروها است. تحلیل استخوانی که این داروها ایجاد می کنند ممکن است به دلیل تأثیر مستقیم آنها بر استخوان، ضعف یا بی حرکتی ماهیچه ها، کاهش جذب روده ای کلسیم، کاهش سطح تستوسترون یا به احتمال زیاد ترکیبی از این عوامل باشد.

هنگامی که داروهای گلوکوکورتیکوئیدی به طور مداوم استفاده می شود، توده استخوانی اغلب به سرعت و به طور مداوم کاهش می یابد و بیشتر از دست دادن استخوان در دنده ها و مهره ها رخ می دهد. بنابراین، افرادی که از این داروها استفاده می کنند باید با پزشک خود در مورد انجام آزمایش تراکم استخوان صحبت کنند. مردان نیز باید برای نظارت بر سطح تستوسترون آزمایش شوند، زیرا گلوکوکورتیکوئیدها اغلب باعث کاهش تستوسترون در خون می شوند.

یک برنامه درمانی برای به حداقل رساندن از دست دادن استخوان در طول درمان طولانی مدت با گلوکوکورتیکوئید ممکن است شامل استفاده از حداقل دوز موثر و قطع دارو یا تجویز آن از طریق پوست، در صورت امکان باشد. مصرف کافی کلسیم و ویتامین D مهم است، زیرا این مواد مغذی به کاهش تاثیر گلوکوکورتیکوئیدها بر استخوان ها کمک می کنند. سایر درمان های ممکن شامل جایگزینی تستوسترون و داروهای پوکی استخوان است.

هیپوگنادیسم

هیپوگنادیسم به سطوح پایین غیر طبیعی هورمون های جنسی اشاره دارد. به خوبی مشخص است که کاهش استروژن باعث پوکی استخوان در زنان می شود. در مردان، کاهش سطح هورمون های جنسی نیز ممکن است باعث پوکی استخوان شود.

اگرچه کاهش سطح تستوسترون با افزایش سن طبیعی است، اما نباید افت ناگهانی این هورمون با کاهش استروژنی که زنان در دوران یائسگی تجربه می‌کنند قابل مقایسه باشد. با این حال، داروهایی مانند گلوکوکورتیکوئیدها، درمان های سرطان (به ویژه برای سرطان پروستات)، و بسیاری از عوامل دیگر می توانند بر سطح تستوسترون تأثیر بگذارند.

درمان جایگزینی تستوسترون ممکن است برای جلوگیری یا پیشگیری از ضعف استخوان مفید باشد. موفقیت آن به عواملی مانند سن و مدت زمان کاهش سطح تستوسترون بستگی دارد. همچنین، هنوز مشخص نیست که هر اثر مفید جایگزینی تستوسترون چه مدت ادامه خواهد داشت. بنابراین، پزشکان معمولاً با استفاده از داروهای تأییدی برای این منظور، پوکی استخوان را مستقیماً درمان می کنند.

تحقیقات نشان می دهد که کمبود استروژن ممکن است یکی از دلایل پوکی استخوان در مردان نیز باشد. به عنوان مثال، سطح استروژن در مردان مبتلا به هیپوگنادیسم پایین است و ممکن است در ضعف استخوان نقش داشته باشد. پوکی استخوان در برخی از مردان که دارای اختلالات نادر استروژن هستند، بروز می کند. بنابراین، نقش استروژن در مردان تحت بررسی فعال است.

سوء مصرف الکل

شواهد زیادی وجود دارد که سوء مصرف الکل ممکن است تراکم استخوان را کاهش دهد و منجر به افزایش شکستگی شود. توده استخوانی کم در مردانی که برای سوء مصرف الکل به دنبال کمک پزشکی هستند، شایع است.

در مواردی که ضعف استخوان با سوء مصرف الکل مرتبط است، اولین هدف درمان کمک به بیمار برای توقف یا حداقل کاهش مصرف الکل است. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا استخوان از دست رفته در اثر سوء مصرف الکل پس از قطع نوشیدن دوباره بازسازی می شود یا حتی از آسیب بیشتر جلوگیری می شود، نیاز است. با این حال، واضح است که سوء مصرف الکل باعث بسیاری دیگر از مشکلات سلامتی و اجتماعی می شود، بنابراین ترک آن ایده آل است. یک برنامه درمانی همچنین ممکن است شامل یک رژیم غذایی متعادل با مقدار زیادی غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین D، برنامه تمرین بدنی و ترک سیگار باشد.

سیگار

میزان شکستگی لگن و مهره‌ها در میان مردان سیگاری بیشتر است، اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین دقیق آسیب‌دیدگی سیگار به استخوان مورد نیاز است. تنباکو، نیکوتین و سایر مواد شیمیایی موجود در سیگار ممکن است مستقیماً برای استخوان سمی باشند یا جذب کلسیم و سایر مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت استخوان را مهار کنند. ترک سیگار روش ایده آلی است، زیرا سیگار از بسیاری جهات مضر است. مانند الکل، مشخص نیست که آیا ترک سیگار منجر به کاهش میزان ضعف استخوان یا افزایش توده استخوانی می شود.

اختلالات گوارشی

چندین ماده مغذی از جمله اسیدهای آمینه، کلسیم، منیزیم، فسفر و ویتامین‌های D و K برای سلامت استخوان‌ها مهم هستند. بیماری های معده و روده زمانی که جذب این مواد مغذی را مختل کنند می توانند منجر به بیماری استخوان شوند. در چنین مواردی، درمان ضعف استخوان ممکن است شامل مصرف مکمل‌ها برای تامین مجدد این مواد مغذی باشد.

هیپرکلسیوری

هیپرکلسیوری اختلالی است که باعث کاهش بیش از حد کلسیم از طریق ادرار می شود که باعث می شود کلسیم برای ساخت استخوان در دسترس نباشد. بیماران مبتلا به هیپرکلسیوری باید با پزشک خود در مورد انجام آزمایش تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) صحبت کنند و اگر تراکم استخوان پایین است، در مورد گزینه های درمانی صحبت کنند.

بی حرکتی

فعالیت تحمل وزن برای حفظ استخوان های سالم ضروری است. بدون آن، تراکم استخوان ممکن است به سرعت کاهش یابد. استراحت طولانی مدت در بستر (به دنبال شکستگی، جراحی، آسیب نخاعی یا بیماری) یا بی حرکتی بخشی از بدن اغلب منجر به از دست دادن قابل توجه استخوان می شود.

بسیار مهم است که فعالیت های تحمل وزن (مانند پیاده روی، آهسته دویدن و رقصیدن) را پس از یک دوره استراحت طولانی مدت در بستر در اسرع وقت از سر بگیرید. اگر این امکان پذیر نیست، باید با پزشک خود همکاری کنید تا سایر عوامل خطر پوکی استخوان را به حداقل برسانید.

پوکی استخوان در مردان چگونه تشخیص داده می شود؟

در صورت تشخیص پوکی استخوان قبل از شدید شدن، می توان آن را به طور موثر درمان کرد. یک راه برای تشخیص پوکی استخوان می تواند شامل شرح حال کامل پزشکی، اشعه ایکس و آزمایش ادرار و خون باشد.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش تراکم استخوان را تجویز کند. این آزمایش می تواند پوکی استخوان را شناسایی کند، خطر شکستگی و پاسخ شما را به درمان پوکی استخوان اندازه گیری کند. شناخته شده ترین تست BMD، جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه مرکزی یا تست DXA مرکزی نامیده می شود. این تست بدون درد است و می تواند تراکم استخوان را در لگن و ستون فقرات شما اندازه گیری کند.

تشخیص پوکی استخوان یا توده استخوانی کم با استفاده از تست BMD برای زنان به طور فزاینده ای رایج است. با این حال، در مردان، اغلب تا زمانی که شکستگی رخ ندهد یا فرد از کمردرد شکایت نکند و به پزشک خود مراجعه کند، مشخص نمی‌شود. این امر به ویژه برای مردان مهم است که پزشک خود را در مورد عوامل خطر ابتلا به پوکی استخوان، کاهش قد یا تغییر وضعیت بدن، شکستگی یا کمردرد ناگهانی آگاه کنند.

عوامل خطر پوکی استخوان در مردان چیست؟

چندین عامل خطر با پوکی استخوان در مردان مرتبط است:

• سطوح پایین هورمون جنسی تستوسترون
• استفاده منظم از برخی داروها مانند گلوکوکورتیکوئیدها
• سن. هر چه سن شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.
• عادات سبک زندگی ناسالم: سیگار، مصرف زیاد الکل، مصرف کم کلسیم و ورزش بدنی ناکافی
• بیماری های مزمنی که کلیه ها، ریه ها، معده و روده ها را تحت تأثیر قرار یا سطح هورمون ها را تغییر می دهند.
• نژاد. به نظر می رسد که مردان سفید پوست در معرض خطر بالایی هستند، اما همه مردان ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

پوکی استخوان در مردان چگونه درمان می شود؟

هنگامی که یک مرد مبتلا به پوکی استخوان تشخیص داده شد، پزشک ممکن است یکی از داروهای تاییدی توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده را برای این بیماری تجویز کند. برنامه درمانی همچنین احتمالاً شامل دستورالعمل های تغذیه، ورزش و شیوه زندگی برای جلوگیری از تحلیل استخوان خواهد بود.

ضعف استخوان به دلیل مصرف گلوکوکورتیکوئید باشد، پزشک ممکن است دارویی را برای پیشگیری یا درمان پوکی استخوان ناشی از گلوکوکورتیکوئید تجویز کند، تراکم استخوان و سطح تستوسترون را کنترل کند و استفاده از حداقل دوز موثر گلوکوکورتیکوئید را پیشنهاد کند.

سایر روش‌های پیشگیری یا درمان ممکن شامل مکمل‌های کلسیم و یا ویتامین D و فعالیت بدنی منظم است. اگر پوکی استخوان نتیجه بیماری دیگری (مانند کمبود تستوسترون) یا قرارگیری در معرض برخی داروهای دیگر باشد، پزشک ممکن است یک برنامه درمانی برای رفع بیماری زمینه ای پیشنهاد کند.

مردان چگونه می توانند از پوکی استخوان پیشگیری کنند؟

مطالعات تحقیقاتی کمتری در مورد پوکی استخوان در مردان نسبت به زنان وجود دارد. با این حال، کارشناسان توصیه می کنند همه افراد باید اقدامات زیر را برای حفظ سلامت استخوان خود انجام دهند:

• از دریافت روزانه کلسیمی که برای سن شما کافی است اطمینان حاصل کنید.
• هر گونه بیماری زمینه ای که بر سلامت استخوان تأثیر می گذارد را بشناسید و به دنبال درمان باشید.
• از سیگار کشیدن خودداری کنید، الکل را ترک کنید و سطح فعالیت بدنی خود را افزایش دهید.
• در مورد استفاده از داروهایی مانند گلوکوکورتیکوئیدها که باعث تحلیل استخوان می شوند با پزشک خود صحبت کنید.
• از دریافت کافی ویتامین D اطمینان حاصل کنید. مصرف ویتامین D در رژیم غذایی تا سن 70 سالگی باید 600 IU (واحد بین المللی) در روز باشد. مردان بالای 70 سال باید میزان جذب خود را به 800 IU در روز افزایش دهند ( جدول زیر را ببینید ). مقدار ویتامین D موجود در 1 لیتر شیر غنی و اکثر مولتی ویتامین ها 400 واحد بین المللی است.
• در یک رژیم منظم از تمرینات تحمل وزن شرکت کنید که در آن استخوان ها و ماهیچه ها بر خلاف گرانش کار می کنند. این ممکن است شامل پیاده روی، دویدن، ورزش های راکت، بالا رفتن از پله ها و ورزش های گروهی باشد. تمرینات مقاومتی مانند وزنه برداری و استفاده از دستگاه های مقاومتی نیز مهم هستند. یک پزشک باید برنامه ورزشی هر فردی را که قبلاً پوکی استخوان در آنها تشخیص داده شده است ارزیابی کند تا مشخص کند که آیا حرکات پیچشی و فعالیت‌های ضربه‌ای مانند آنهایی که در گلف، تنیس یا بسکتبال استفاده می‌شوند، باید محدود شوند.