ساکروایلیت چیست؟

ساکروایلیت زمانی رخ می دهد که یکی یا هر دو مفاصل ساکروایلیاک ملتهب شوند. این دو مفصل در جایی قرار دارند که ساکروم (آخرین بخش مثلثی ستون فقرات) با ایلیوم (بخشی از لگن) برخورد می کند. ساکروایلییت با بسیاری از شرایط که باعث التهاب در ستون فقرات می شود مرتبط است. مفاصل ساکروایلیاک در دو طرف ساکروم، ساختار استخوانی در پایه ستون فقرات قرار دارند. این مفاصل استخوان خاجی را به استخوان ایلیاک، بزرگترین و فوقانی ترین قسمت استخوان لگن، متصل می کنند. التهاب یک یا هر دو مفصل ساکروایلیاک ممکن است باعث درد در باسن، کمر و پاهای فرد شود. به دلیل علائم اغلب نامشخص آن، یک پزشك است هنگام تشخیص بیماران مبتلا به کمردرد، ساکروایلییت را نادیده بگیرد. این مقاله به علل، علائم و درمان ساکروایلییت می پردازد.

ساکروایلییت چقدر شایع است؟

پزشکان به طور قطع نمی دانند چند نفر با ساکروایلییت زندگی می کنند. با این حال، تخمین زده شده است که بین 10 تا 25 درصد از افرادی که کمردرد را گزارش می کنند، ممکن است ساکروایلییت داشته باشند.

علل ساکروایلیت

التهاب مفصل ساکروایلیاک بیشتر علائم ساکروایلیاک را ایجاد می کند. بسیاری از بیماری ها باعث التهاب در مفصل ساکروایلیاک می شوند، از جمله:

استئوآرتریت: OA که به عنوان آرتریت سایش و پارگی شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که غضروفی که انتهای استخوان های شما را متحرک و محافظت می کند، به تدریج تحلیل می رود. افزایش سن، چاقی و عوامل دیگر بر غضروف مفصل SI شما تأثیر می گذارد که می تواند منجر به التهاب و درد مفاصل شود. با این حال، این با التهاب در AS و PsA متفاوت است، که به این دلیل رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های سالم در آنجا حمله می کند.

اسپوندیلیت آنکیلوزان: این یک نوع آرتریت التهابی مفاصل ستون فقرات است. ساکروایلیت اغلب یکی از علائم اولیه اسپوندیلیت آنکیلوزان است. همه افرادی که ساکروایلیت را تجربه می کنند، اسپوندیلیت آنکیلوزان ندارند.

آرتریت پسوریاتیک: این بیماری التهابی باعث درد و التهاب مفاصل و همچنین پسوریازیس (لکه های پوسته پوسته روی پوست) می شود. آرتریت پسوریاتیک می تواند باعث التهاب مفاصل ستون فقرات از جمله مفاصل ساکروایلیاک شود.

سایر علل ساکروایلییت عبارتند از:

تروما: سقوط، تصادف با وسیله نقلیه موتوری یا آسیب های دیگر به مفاصل ساکروایلیاک یا رباط های حمایت کننده یا اطراف مفصل ساکروایلیاک می تواند علائم ایجاد کند.

بارداری: هورمون های تولید شده در دوران بارداری می توانند عضلات و رباط های لگن را شل کرده و باعث چرخش مفصل ساکروایلیاک شوند. وزن بارداری همچنین می تواند به مفصل ساکروایلیاک فشار وارد کند و منجر به ساییدگی مفصل شود.

ساکروایلییت پیوژنیک: این یک عفونت نادر مفصل ساکروایلیاک است که توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود.

بیماری های زیر باعث ساکروایلییت می شود:

• نقرس
• بیماری کرون
• کولیت زخمی
• عفونت های دستگاه ادراری (آرتریت واکنشی)

اعمال فیزیکی از جمله نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی، دویدن، یا قرار دادن وزن زیاد روی یک پا برای مدت طولانی ممکن است ساکروایلییت موجود را تشدید کند.

علائم ساکروایلییت

علائم شایع ساکروایلیت شامل دردهایی است که:

• پس از چرخش باسن بدتر می شود.
• در قسمت تحتانی کمر، باسن، لگن یا ران رخ می دهد.
• پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت یا بلند شدن از صندلی بدتر می شود.

مفاصل ملتهب SI می توانند باعث درد در ناحیه کمر، باسن، لگن یا کشاله ران شوند. درد ممکن است به پایین یک یا هر دو پا کشیده شود و گاهی اوقات حتی پاهای شما را نیز درگیر کند. ممکن است احساس تیز و خنجر زدن داشته باشد یا کسل کننده و دردناک باشد. درد ساکروایلیت اغلب زمانی بدتر می شود که:

• بالا رفتن از پله
• از روی صندلی بلند شوید.
• برای مدت طولانی بایستید.
• دویدن یا گام های بلند بردارید .
• روی یک پا وزن بیشتری نسبت به پای دیگر بیاورید.

گاهی اوقات ساکروایلیت می تواند باعث درد در لگن و پاها نیز شود، اگرچه این امر کمتر رایج است. ساکروایلیت همچنین ممکن است به طور متناوب باعث درد شود. مردم ممکن است در شب یا هنگام بیدار شدن از خواب درد را تجربه کنند.

ساکروایلییت چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص ساکروایلییت ممکن است سخت باشد. پزشک ممکن است ساکروایلیت را از طریق حذف سایر بیماری ها تشخیص دهد. یک دکترممکن است چندین آزمایش فیزیکی برای ارزیابی اینکه آیا ساکروایلیت باعث درد فرد شده است یا خیر انجام دهد. آزمایش های فیزیكی می تواند شامل اعمال فشار به مفاصل ساکروایلیاک و وادار کردن بیمار به حرکت مفصل ران خود در دامنه های مختلف حرکتی باشد.

در صورت عدم اطمینان از تشخیص، پزشک ممکن است غربالگری بیشتری انجام دهد. یک مطالعه 2018اهمیت تست های MRI را به عنوان یک ابزار تشخیصی ساکروایلییت برجسته کرد. با این حال، نویسندگان اظهار داشتند که بدون تخصص قابل توجه، شانس تشخیص مثبت کاذب از تصویربرداری MRI نسبتاً بالا است. پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله هر گونه اختلال یا شرایط التهابی قبلی سوال خواهد کرد.

سایر آزمایشات تشخیصی عبارتند از:

معاینه فیزیکی، تست های حرکتی: در طول معاینه فیزیکی، ستون فقرات از نظر تراز و چرخش مناسب بررسی می شود. در طول تست‌های مختلف حرکت فیزیکی، از شما خواسته می‌شود در جهات خاصی حرکت کنید. در برخی از این آزمایش‌ها، پزشک به مفصل ساکروایلیاک، ستون فقرات، لگن یا ساق پای شما فشار وارد می‌کند. هر چه تعداد آزمایش‌هایی که مثبت می‌شوند بیشتر باشد (باعث درد)، احتمال ابتلا به ساکروایلییت بیشتر می‌شود.

آزمایش‌های تصویربرداری: در صورتی که پزشک مشکوک به جراحت به‌عنوان منبع درد یا بررسی تغییرات در مفصل ساکروایلیاک باشد، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس، سی‌تی اسکن و/یا اسکن MRI تجویز شود.

تزریق استروئید: تزریق استروئید به مفصل ساکروایلیاک هم یک آزمایش تشخیصی – در صورت تسکین درد – و هم یک درمان است. این روش با استفاده از اشعه ایکس برای هدایت سوزن نخاعی به محل مناسب برای تزریق انجام می شود.

توموگرافی کامپیوتری گاهی اوقات ممکن است در تشخیص ساکروایلییت مفید باشد.

ساکروایلییت چگونه درمان می شود؟

درمان های مختلفی برای ساکروایلییت وجود دارد. اینها شامل داروها، تمرینات و روش های جراحی است .اکثر افراد مبتلا به ساکروایلیت از فیزیوتراپی سود می برند. این درمان به تقویت و تثبیت عضلات اطراف مفاصل ساکروایلیاک شما کمک می کند. فیزیوتراپی همچنین حرکت مفاصل ساکروایلیاک را در دامنه کامل حرکت برای شما آسان تر می کند.

در برخی موارد، پزشکان داروهایی مانند NSAIDs (Advil®) را برای کمک به مدیریت درد در مراحل اولیه ساکروایلییت تجویز می کنند. در برخی موارد، پزشکان برای کمک به کاهش التهاب و درد، استروئیدها را به مفاصل ساکروایلیاک تزریق می کنند. فرسایش با فرکانس رادیویی تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که تسکین درد به طور موقت پس از تزریق مفصل ساکروایلیاک حاصل شود. این روش از امواج رادیویی برای گرم کردن ناحیه کوچکی از بافت عصبی استفاده می کند تا از ارسال سیگنال های درد جلوگیری کند و در نتیجه درد را کاهش دهد.

دارو درمانی

داروهای زیر می توانند به درمان ساکروایلییت کمک کنند:

مسکن‌ها: داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) ممکن است تا حدودی تسکین دهند. اگر گزینه های OTC کمکی نکنند، پزشک ممکن است داروهای قوی تری تجویز کند.

شل کننده های عضلانی: ساکروایلیت می تواند باعث اسپاسم عضلانی شود که ممکن است دردناک باشد. شل کننده های عضلانی می توانند به تسکین این موارد کمک کنند.

مهارکننده‌های :TNF اگر با اسپوندیلیت آنکیلوزان همراه باشد، این نوع دارو می‌تواند به کاهش ساکروایلییت کمک کند. مطالعه 2016نشان داد که مهارکننده های TNF می توانند به طور قابل توجهی هم فعالیت و هم عملکرد مفصل را بهبود بخشند.

درمان های خانگی و ورزش

علاوه بر داروهای تجویز شده، درمان‌های خانگی و تمرینات زیر ممکن است به تسکین ساکروایلیت کمک کند:

• استراحت: اجتناب از حرکاتی که ساکروایلییت را تشدید می کند می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
• یخ و گرما: قرار دادن متناوب یخ و کیسه های حرارتی روی ناحیه آسیب دیده ممکن است به تسکین ساکروایلییت کمک کند.
• تمرینات خم کردن لگن: این تمرین شامل دراز کشیدن به پشت در حالی که پاها توسط جعبه یا بالش حمایت می شود. سپس شخص یک پا را روی پای دیگر ضربدری می کند، پاها را به هم فشار می دهد و سپس رها می کند.

جراحی و سایر روش ها

در موارد شدید که دارو و ورزش باعث کاهش ساکروایلییت نمی شود، پزشک ممکن است یکی از جراحی ها یا روش های زیر را توصیه کند:

تحریک الکتریکی: یک متخصص پزشکی ممکن است یک محرک الکتریکی را در ساکروم قرار دهد تا درد را كم كند.

تزریقات مفصلی: تزریق کورتیکواستروئیدها به مفصل ساکروایلیاک می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. با این حال، تزریق بیش از حد در یک بازه زمانی بسیار کوتاه ممکن است مشکلات دیگری ایجاد کند. در نتیجه، پزشکان به مقدار محدود تزریق انجام می دهند.

قطع عصب با فرکانس رادیویی: این نوع درمان روی بافت عصبی که ممکن است باعث درد ساکروایلیاک شود، کار می کند.

همجوشی مفصل: در موارد شدید، جوش دادن دو استخوان با یک صفحه فلزی یا سایر وسایل همجوشی ممکن است به تسکین ساکروایلییت کمک کند.

طیف وسیعی از درمان‌ها برای ساکروایلیت وجود دارد که می‌تواند درد مرتبط با این بیماری را تسکین دهد. بهبود دراز مدت به علت این وضعیت بستگی دارد. به عنوان مثال، آسیب مفاصل و اشکال دژنراتیو آرتریت به درمان مداوم برای مدیریت علائم نیاز دارند. پزشک می تواند بهترین راه را برای مدیریت علائم ساکروایلییت و تسکین درد مرتبط با این بیماری توصیه کند.

چه عوارضی با ساکروایلییت همراه است؟

ساکروایلیت در صورت عدم درمان باعث از دست دادن تحرک در برخی افراد می شود. درد درمان نشده همچنین می تواند خواب شما را مختل کند و منجر به شرایط روانی مانند افسردگی شود. ساکروایلیت همراه با اسپوندیلیت آنکیلوزان می تواند در طول زمان پیشرفت کند. با گذشت زمان، این نوع آرتریت باعث می‌شود که مهره‌ها (استخوان‌ها) در ستون فقرات به هم جوش بخورند و سفت شوند.

هیچ راهی برای پیشگیری از ساکروایلیت وجود ندارد. ممکن است بتوانید با اجتناب از فعالیت هایی که باعث درد می شوند مانند دویدن یا بالا رفتن از پله، از علائم پیشگیری یا کاهش دهید.

سخن آخر

ساکروایلیت وضعیتی است که منجر به التهاب یک یا هر دو مفاصل ساکروایلیاک می شود. این مفاصل بین استخوان خاجی، یک ساختار استخوانی در پایه ستون فقرات، و دو استخوان بالای لگن قرار دارند.التهاب مفاصل ساکروایلیاک می تواند منجر به درد در ناحیه کمر، باسن و پاها گردد.

ساکروایلیت اغلب ثانویه به شرایط آرتریت مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان رخ می دهد. حاملگی، تروما و عفونت نیز ممکن است باعث ساکروایلیت شوند. این بیماری با بسیاری از مشکلات مکانیکی کمر دارای علائم مشترک است. پزشک از آزمایش‌های فیزیکی و اغلب تصویربرداری MRI برای تشخیص ساکروایلییت استفاده می‌کند. فرد مبتلا به ساکروایلیت ممکن است دوره های دارو درمانی، فیزیوتراپی و در موارد شدید جراحی را برای درمان این بیماری انجام دهد.