عوارض بیماری‌های مقاربتی درمان نشده

به طور کلی، ایجاد انگیزه در افراد مشکوک، برای انجام آزمایش جهت تشخیص ابتلا به عفونت‌های مقاربتی (STIs، که به عنوان بیماری‌های مقاربتی یا STD نیز شناخته می‌شود) می‌تواند دشوار باشد. در برخی موارد، افراد از انجام آزمایش تشخیصی می‌ترسند. زیرا نگران تاثیر انجام این تست‌ها بر روابط خود هستند.

برخی دیگر از تشخیص آلودگی با ویروس نقص ایمنی انسانی (اچ آی وی) یا سایر بیماری‌های مقاربتی غیرقابل درمان، وحشت دارند. با این حال برخی دیگر تصور می‌کنند که هیچ گونه علامتی ندارند و اصطلاحاً کاملاً “پاک” هستند و نیازی به انجام آزمایش ندارند.

همه این پاسخ ها، با وجود اینکه نشان دهنده نگرانی افراد است، اما شما را بیشتر از آنچه که فکر می‌کنید در معرض آسیب قرار می‌دهند. به طور کلی، با اجتناب از انجام تست‌های تجویز شده برای تشخیص STI، ممکن است با عوارض جدی مواجه شوید یا سلامتی دیگران را در معرض خطر قرار دهید.

شایع ترین عوارض عفونت های مقاربتی درمان نشده:

آلوده کردن دیگران به بیماری‌های مقاربتی

واضح است که داشتن ابتلا به یک مورد STI درمان نشده، خطر انتقال عفونت را به دیگران افزایش می‌دهد. حتی اگر از کاندوم استفاده کنید و رابطه جنسی ایمن تری داشته باشید، خطر انتقال بیماری همچنان قابل توجه خواهد بود. این امر به ویژه در مورد بیماری‌های مقاربتی مانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که کاندوم‌ فقط محافظت نسبی را از آن فراهم می‌کند، صادق است.

حتی اگر یک نوع از بیماری مقاربتی قابل درمان نباشد (مواردی مانند HPV، HIV، تبخال تناسلی و هپاتیت B از این جمله‌اند)، اطلاع از وضعیت سلامتی می‌تواند باعث شود که از انتقال احتمالی این بیماری‌ها به سایر افراد پیشگیری کنید. بنابراین انجام تست‌های تشخیصی، مفید است.

به عنوان مثال، طبق مطالعات شاخص PARTNER1 و PARTNER2، مصرف داروهای ضد رتروویروسی نه تنها از ایجاد آسیب طولانی مدت ناشی از HIV پیشگیری می‌کند، بلکه در صورت سرکوب کامل ویروس، خطر انتقال این بیماری را به صفر می‌رساند.

ناباروری ناشی از بیماری مقاربتی

بیماری‌های مقاربتی قابل درمان، مانند کلامیدیا و سوزاک در صورت عدم درمان، می‌توانند منجر به بروز بیماری التهابی لگن (PID) در زنان و بروز ناباروری در زنان و مردان شوند. علاوه براین، عوارض سیفلیس می‌تواند باعث انسداد اپیدیدیم شود و خطر ناباروری را در مردان افزایش دهد.

برای حفظ توانایی و شانس بارداری، اگر در یک رابطه هستید یا قصد دارید روزی خانواده تشکیل دهید، مهم است که آزمایش‌های غربالگری‌ بیماری‌های مقاربتی را انجام دهید.

آسیب به جنین و خطرات بارداری

بیماری‌های مقاربتی متعددی وجود دارند که نه تنها برای بارداری، بلکه برای جنین نیز خطرآفرین هستند. این اختلالات نه تنها ممکن است باعث بروز مشکل یا عدم زایمان شوند، بلکه می‌توانند باعث انتقال بیماری به جنین با نوزاد شوند. بنابراین غربالگری ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، بسیار مهم است.

به عنوان مثال، زنان باردار مبتلا به کلامیدیا درمان نشده در معرض خطر سقط جنین، زایمان زودرس و مرده زایی هستند. سوزاک می‌تواند در حین زایمان طبیعی از مادر به کودک منتقل شود و باعث بروز یک عفونت بالقوه شدید در چشم شود. علاوه براین بیماری‌های سیفلیس و تبخال می‌توانند برای نوزاد کشنده باشند.

به طور کلی، با اطلاع از وضعیت ابتلا با بیماری‌های مقاربتی، می‌توانید از آسیب دیدن خود و نوزادتان پیشگیری کنید. این امر به ویژه در مورد HIV صادق است. به عنوان مثال، استفاده از داروهای ضد رتروویروسی خطر انتقال را به یک مورد از هر 100000 تولد در ایالات متحده کاهش داده است.

ابتلا به HIV

ابتلا به عفونت با برخی از بیماری‌های مقاربتی، به ویژه بیماری‌های اولسراتیو (مواردی که در آنها زخم‌های باز ایجاد می‌شود)، مانند تبخال و سیفلیس، می‌تواند حساسیت شما را نسبت به به عفونت HIV افزایش دهد. زخم‌های باز ناشی از این ویروس‌ها، باعث می‌شود که ویروس HIV به راحتی وارد بدن شود.

همچنین برای کسانی که رابطه جنسی واژینال یا مقعدی دارند، در صورتی که زخم داخلی باشد، این خطر به میزان بیشتری بالاست. اما این تنها بیماری‌های مقاربتی اولسراتیو نیستند که خطرساز هستند. هر بیماری مقاربتی می‌تواند یک پاسخ التهابی در اندام تناسلی ایجاد کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سلول‌های ایمنی برای مبارزه با عفونت ناحیه را اشباع می‌کنند.

در مورد سلول‌های CD4 T در HIV، پاسخ ایمنی بدن که باید با عفونت مبارزه کند، در واقع ممکن است پیشرفت عفونت را آسان‌تر کند. علاوه بر این، ابتلا به HIV همراه با یک بیماری مقاربتی دیگر ممکن است میزان ورود و جایگزینی ویروس را در اندام تناسلی افزایش دهد.

این نکته بدان معنی است که بار ویروسی HIV (مقدار ویروسی که در بدن یافت می‌شود) ممکن است در پاسخ به التهاب ناشی از یک بیماری مقاربتی افزایش یابد. هر چه میزان دفع ویروس بیشتر باشد، خطر انتقال بیشتر است. تنها با انجام آزمایش و شروع درمان HIV می‌توانید ویروس را سرکوب کرده و از انتقال آن پیشگیری کنید.

اگر به اچ آی وی مبتلا نیستید، درمان بیماری‌های مقاربتی دیگر، خطر ابتلا به عفونت HIV را کاهش می‌دهد.

تشدید عوارض بیماری‌های مقاربتی

در صورت عدم درمان، بیماری‌های مقاربتی می‌توانند مشکلات شدیدی را در سلامتی افراد مبتلا ایجاد کنند. برخی از این بیماری‌ها و علائم ناشی از آنها ممکن است در طی سالها بدون شناسایی و تشخیص پیشرفت کنند. این اتفاق در اغلب موارد بدون هیچ نشانه‌آی رخ می‌دهد. مثال‌هایی از این موارد، عبارت‌اند از:

• سوزاک: PID، ناباروری
• کلامیدیا: PID، ناباروری
• هپاتیت B: سیروز، سرطان کبد
• تبخال تناسلی: مشکلات مثانه، مننژیت
• HIV: کاهش امید به زندگی، عفونت‌های فرصت طلب
• HPV: سرطان دهانه رحم، سرطان مقعد، سرطان آلت تناسلی
• سیفلیس: کوری، از دست دادن مهارت‌های حرکتی، زوال عقل و آسیب به قلب، مغز، چشم، کلیه‌ها و استخوان‌ها

تشخیص زودهنگام بیماری‌های مقاربتی به شما کمک می‌کند تا قبل از بروز عوارض یا آلوده شدن افراد دیگر، درمان شوید. اگر وارد یک رابطه جدید می‌شوید، این نکته را پیشنهاد کنید که شما و شریک زندگی‌تان به صورت هم‌زمان آزمایش انجام دهید. به این ترتیب، هر دو شما می‌توانید انتخاب‌های آگاهانه داشته باشید.

اگر در یک رابطه طولانی مدت هستید و فکر می‌کنید به یک بیماری مقاربتی مبتلا شده‌اید، ممکن است مجبور شوید در صورت مثبت شدن جواب آزمایش، ابتلای خود را به شریک خود بگویید. ممکن است که ابتلا به این بیماری‌ها ربطی به خیانت نداشته باشد، اما با این حال گفتگو درباره آن می‌تواند دشوار باشد.

انجام آزمایش حداقل به شما این امکان را می‌دهد که بدانید در چه شرایطی هستید. عدم اطلاع از ابتلا به یک بیماری مقاربتی، علاوه بر وارد کردن آسیب به سلامتی بیمار، ممکن است اطرافیان او را نیز دچار مشکل کند.

مشکلات عدم درمان بیماری‌های مقاربتی برای افراد

میزان ابتلا به بیماری‌های مقاربتی در سراسر جهان قابل توجه است، به عنوان مثال، در سال 2016، گزارش شد که بیش از 2 میلیون نفر در آمریکا از یک بیماری مقاربتی رنج می‌برند. همچنین طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس سه بیماری مقاربتی شایع و درمان نشده در میان آنها بودند.

تعداد مبتلایان به بیماری‌های مقاربتی در حال افزایش است. با توجه به موارد بسیار زیاد ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، بسیار مهم است که به دنبال راه حل‌هایی برای پیشگیری از بروز بیماری‌های مقاربتی باشید تا اصلا نیازی‌ به درمان در آینده نباشد. شایع ترین انواع بیماری‌های مقاربتی، عبارت‌اند از تبخال تناسلی و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، کلامیدیا و سوزاک، غیر از این موارد تعداد مبتلایان به HIV نیز در حال افزایش است.

وقتی صحبت از پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی می‌شود، هیچ روش بهتر از پرهیز کامل وجود ندارد. اما از آنجایی که ممکن است این کار برای برخی افراد عملی نباشد، کاری که آنها می‌توانند انجام دهند این است که قبل از شروع رابطه جنسی با سایر افراد، از عدم ابتلا به عفونت‌های مقاربتی در خود و دیگران مطمئن شوند.

یکی دیگر از راه‌های پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، استفاده از کاندوم هنگام برقراری رابطه جنسی است. به طور کلی، استفاده از کاندوم، راه حل شماره یک برای پیشگیری از انتقال عفونت از یک فرد آلوده به یک فرد سالم است. علاوه بر این، زنان 21 ساله و بالاتر باید به طور منظم آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهند.

این روش به تشخیص زودهنگام ابتلا به هر گونه عفونت مرتبط با ویروس پاپیلومای انسانی کمک می‌کند و قبل از اینکه شرایط منجر به بروز بیماری جدی مانند سرطان دهانه رحم شود، باعث توقف آن می‌شود. جدای از آن، زنان پس از بلوغ جنسی باید به طور منظم به ویزیت‌های معاینه لگن بروند.

علت اصلی اهمیت انجام آزمایش‌های منظم این است که بیشتر بیماری‌های مقاربتی هیچ علامتی ندارند. انجام منظم آزمایشات به تشخیص زودهنگام بیماری‌ها کمک و از تبدیل عفونت به یک وضعیت ایجاد کننده عوارض جدی مانند PID یا بیماری التهابی لگن، ناباروری و سرطان دهانه رحم پیشگیری می‌کند.

پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت بیماری‌های مقاربتی درمان نشده

بیماری‌های مقاربتی، مانند آلودگی با ویروس پاپیلومای انسانی، حتی پس از استفاده از کاندوم می‌توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. بدون علامت بودن اختلال، همیشه به این معنی نیست که فرد به STD مبتلا نیست، به همین علت است که انجام آزمایش در این زمینه مهم است.

برخی از بیماری‌های مقاربتی مانند اچ‌آی‌وی، تبخال تناسلی، هپاتیت B و ویروس پاپیلومای انسانی به طور کامل قابل درمان نیستند، اما تشخیص این بیماری‌ها می‌تواند به پزشکان کمک تا داروهای خاصی را برای مدیریت آن تجویز کنند. همچنین احتمال انتقال آن به افراد دیگر نیز کاهش می‌یابد.

در مورد HIV، استفاده از داروهای ضد رتروویروسی به مدیریت آن کمک می‌کند و غلظت ویروس را در بدن به سطوح بسیار پایین می‌رساند، به این معنی که احتمال ابتلای افراد دیگر نزدیک به صفر می‌شود. برخی از بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک و کلامیدیا قابل درمان هستند. با این حال، اگر زود تشخیص داده نشوند، می‌توانند باعث بروز بیماری التهابی لگن در زنان شوند. این وضعیت می‌تواند باعث ناباروری شود.

اگر قصد بچه دار شدن دارید، باید از نظر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی آزمایش شوید.

سخن آخر

خطر ناشی از بیماری‌های مقاربتی، فقط برای فرد مبتلا نیست. به همین علت باید نسبت به تشخیص و درمان به موقع آنها حساس بود. چه بسا بتوان با تشخیص زودهنگام بیماری، علاوه بر کاهش موفقیت آمیز عوارض و یا حتی درمان بیماری، از ابتلا افراد دیگر ‌به این اختلالات پیشگیری کرد.

به طور کلی در مورد برخی از بیماری‌های مقاربتی مانند اچ آی وی، درمان زودهنگام می‌تواند به شدت باعث کاهش عوارض ناشی از بیماری در فرد شود.