مردانگی سمی چیست؟

مردانگی سمی، شامل فشارهای فرهنگی برای مردان برای رفتار به شیوه ای خاص است. و به احتمال زیاد همه پسران و مردان را به نوعی تحت تأثیر قرار می دهد. مردانگی سمی به این مفهوم اشاره دارد که ایده برخی افراد از “مرد بودن” سلطه، همجنس گرا هراسی و پرخاشگری را تداوم می بخشد.

این تصور که مردان باید سخت‌گیرانه رفتار کنند و از نشان دادن همه احساسات خودداری کنند، می‌تواند برای سلامت روان آنها مضر باشد و می‌تواند عواقب جدی برای جامعه داشته باشد، به همین دلیل به «مردانگی سمی» معروف شد.

“مردانگی سمی” (که گاهی اوقات “مردانگی مضر” نامیده می شود) اغلب به عنوان یک اصطلاح مهم برای رفتارهای مردان استفاده می شود.

با این حال، در واقعیت، فضای زیادی وجود دارد که کسی مردانه باشد بدون اینکه سمی یا درگیر رفتار خطرناک یا آسیب زا باشد.

بنابراین، این عبارت واقعاً به چه معناست؟ به طور کلی، مردانگی سمی پیروی از استانداردهای محدود و بالقوه خطرناک اجتماعی است که برای مردان و افراد دارای هویت مردانه تعیین شده است.

قبل از اینکه بخواهیم جزئیات مردانگی سمی را باز کنیم، مهم است که بدانیم مردانگی ذاتا بد یا سمی نیست. همین امر در مورد مردان و افراد دارای هویت مردانه نیز صدق می کند.

مردانگی سمی چیست؟

مردانگی سمی فقط این نیست که مثل یک مرد رفتار کنیم. در عوض، این شامل فشار شدیدی است که ممکن است برخی مردان احساس کنند تا به روشی عمل کنند که واقعاً مضر است.

تعاریف زیادی از “مردانگی سمی” وجود دارد که در تحقیقات و همچنین فرهنگ عامه ظاهر می شود. برخی از محققان به این توافق رسیده اند که مردانگی سمی دارای سه جزء اصلی است:

• سرسختی: مردان سمی معتقدند که آنها باید از نظر جسمی قوی، از نظر عاطفی سنگدل و از نظر رفتاری پرخاشگر باشند.
• ضد زنانگی: این شامل این ایده است که مردان باید هر چیزی را که زنانه تلقی می شود، مانند نشان دادن احساسات یا پذیرش کمک، رد کنند.
• قدرت: براین اساس مردان باید در جهت کسب قدرت و موقعیت (اجتماعی و مالی) تلاش کنند تا بتوانند احترام دیگران را به دست آورند.

پیروی از عادات ناسالم

مردانگی سمی از عادات ناسالم پیروی می کند. آنها معتقدند که مراقبت از خود، یک رفتار کاملا زنانه است و مردان باید با کم خوابی، ورزش کردن حتی زمانی که مجروح هستند و خود را به محدودیت های جسمانی خود سوق دهند، با بدن خود مانند ماشین رفتار کنند.

مردانگی سمی، علاوه بر اینکه از نظر فیزیکی به خود فشار می آورند، مردان را از مراجعه به پزشکان منصرف می کند.

مطالعه‌ای در سال 2011 نشان داد که احتمال دریافت مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه در مردانی که قوی‌ترین باورها را در مورد مردانگی داشتند، نصف مردانی بود که باورهای متوسط‌تری درباره مردانگی داشتند. به عنوان مثال، مراجعه به پزشک برای یک دوره فیزیکی سالانه، برخلاف باورهای برخی از مردان در مورد سرسختی است.

مردانگی سمی علاوه بر اجتناب از درمان پیشگیرانه، رفتارهای ناسالم را نیز تشویق می کند.

مطالعه‌ای در سال 2007 نشان داد که هرچه مردان بیشتر با هنجارهای مردانه مطابقت داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که رفتارهای پرخطری مانند نوشیدن زیاد الکل ، استفاده از تنباکو و اجتناب از مصرف سبزیجات داشته باشند. علاوه بر این، آنها به احتمال زیاد این انتخاب های پرخطر را “عادی” می دانستند.

انگ سلامت روان

مردانگی سمی همچنین مردان را از درمان سلامت روان منصرف می کند. افسردگی ، اضطراب، مسائل مربوط به سوء مصرف مواد و مشکلات سلامت روان ممکن است به عنوان ضعف در نظر گرفته شود.

یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که مردانی که مفاهیم سنتی مردانگی را قبول کردند، در مقایسه با افرادی که نگرش‌های جنسی انعطاف‌پذیرتری داشتند، نگرش منفی بیشتری نسبت به جستجوی خدمات سلامت روان داشتند.

مردانگی سمی همچنین ممکن است تاکید کند که صحبت کردن درباره احساسات مردان برای مردان نامناسب است. اجتناب از گفتگو در مورد مشکلات یا احساسات ممکن است احساس انزوا و تنهایی را افزایش دهد .

حتی ممکن است احساس تنهایی را افزایش دهد. همچنین ممکن است تمایل مردان را برای تماس گرفتن و کمک گرفتن در زمانی که مشکل سلامت روانی را تجربه می کنند کاهش دهد.

نژاد، قومیت و جنسیت

نژاد و قومیت یک مرد ممکن است در نحوه نگرش او به مردانگی و همچنین درک دیگران از او نقش داشته باشد. یک مطالعه در سال 2013 نشان داد که در میان دانشجویان سفیدپوست، مردان آسیایی-آمریکایی کمتر از مردان سفیدپوست یا سیاه پوست آمریکایی دیده می‌شوند.

نیاز مردانه برای سمی می تواند منجر به “جان هنرییسم” در مردان شود. این اصطلاح برای توصیف مردانی به کار می رود که از تلاش زیاد به عنوان راهی برای کنار آمدن با مشکلات استفاده می کنند و در مواجهه با استرس مزمن و تبعیض به این کار ادامه می دهند. یک مطالعه در سال 2016 “جان هنرییسم” را با افزایش خطر ابتلا به فشار خون و افسردگی مرتبط دانست.

از طرفی هم پسران از هر نژاد و پیشینه قومی که «به اندازه کافی مردانه» رفتار نمی کنند ممکن است در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار گیرند.

بررسی ها در سال 2015 نشان داد که 85 درصد از دانش‌آموزان گزارش دادند که در مدرسه به دلیل ابراز جنسیت یا تمایلات جنسی مورد آزار و اذیت کلامی قرار گرفته‌اند.

کاهش رفتار کمک کننده

مردانی که خود را مردانه‌تر می‌دانند، کمتر خودشان را درگیری «رفتار کمک‌کننده» ، می کنند. این بدان معناست که آنها وقتی شاهد قلدری یا وقتی می بینند که شخصی مورد تعرض قرار می گیرد، احتمالاً دخالت و کمکی نمی کنند.

مطالعه‌ای در سال 2019 نشان داد که مردانگی سمی می‌تواند مانع از تسلیت گفتن به قربانی، درخواست کمک و ایستادن در برابر مجرم شود. مردانی که این باور را تأیید می‌کردند که مردان باید قوی و پرخاشگر باشند، به احتمال زیاد پیامدهای اجتماعی منفی مرتبط با مداخله را به عنوان یک تماشاگر فعال درک می‌کردند.

برای مثال، در موارد تجاوز جنسی، مردانی که بیشترین رفتارهای مردانه را داشتند، کمتر احتمال داشت که تجاوز را متوقف کنند. این مطالعه نشان داد که اگر مردان فکر کنند که شهرت آنها به عنوان سنتی مردانه ممکن است به خطر بیفتد، در هر درگیری دخالت می کنند.

دستورالعمل های APA برای مردانگی سمی

در طول سال‌ها، انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA) شروع به تشخیص این موضوع کرد که فشارهای اجتماعی بر مردان می‌تواند عواقب شدیدی برای افراد و همچنین جامعه داشته باشد.

اعضای APA دستورالعمل‌های جدیدی برای شیوه‌های روان‌شناختی ایجاد کردند که پسران و مردان را درمان می‌کند تا به رفع برخی از مشکلات مرتبط با مردانگی سمی کمک کند.

آنها با تکیه بر بیش از 40 سال تحقیق نشان می دهند که مردانگی سنتی از نظر روانی مضر است. آنها همچنین گزارش می دهند که معاشرت پسران برای سرکوب احساساتشان باعث ایجاد آسیب در درون و بیرون می شود.

محققان دریافتند زمانی که کلیشه ها و انتظارات فرهنگی را از بین بردند، تفاوت زیادی در رفتارهای اساسی بین زن و مرد وجود نداشت. مطالعات دفترچه خاطرات زمانی (مطالعاتی که شرکت کنندگان کل فعالیت های روزانه خود را ثبت کردند) نشان داد که مردان به اندازه زنان از مراقبت از کودکان لذت می برند.

دستورالعمل های جدید APA برای کمک به روانشناسان برای حمایت از مردان در رهایی از قوانین مردانگی ایجاد شده است که بیشتر از اینکه مفید باشد ضرر دارد.

توصیه به مردان با مردانگی سمی

هیچ راهکار مشخصی برای پرداختن به مشکل مردانگی سمی وجود ندارد. انجام این کار مستلزم تغییرات اجتماعی پیرامون چندین چیز، از جمله کلیشه های جنسیتی و ننگ پیرامون سلامت روان است.

اما، اگر یک مرد یا علائم مردانگی سمی هستید، چند کار وجود دارد که می توانید برای کاهش تأثیر مردانگی سمی در زندگی خود و اطرافیانتان انجام دهید:

با خودتان صادق باشید. هر کسی یک نقطه شروع دارد. اگر نتوانید در مورد جنبه هایی که می خواهید تغییر دهید صادق باشید، راهی برای تغییر یا حرکت به جلو وجود ندارد. شاید در روابط گذشته ارتباط خوبی نداشتید. یا شاید برای ترساندن دیگران به اندازه یا قدرت بدنی خود تکیه کرده اید. خودتان را به خاطر اعمال گذشته مورد سرزنش قرار ندهید. در عوض روی جایی که در حال حاضر ایستاده اید و چگونه می توانید به جلو حرکت کنید تمرکز کنید.

از دوستان خود کمک بگیرید. به ویژه آنهایی که دارای هویت جنسی و بیان متفاوت با شما هستند. دیدگاه آنها را در مورد نحوه برخورد با موقعیت های سخت یا تعصبات خود در رابطه با مردانگی بپرسید. تمام تلاش خود را بکنید تا حالت تدافعی به خود نگیرید و واقعاً به تأثیر اعمال شما بر دیگران گوش دهید. ممکن است تعجب کنید که برخی از کارهایی که انجام داده اید یا گفته اید با آنچه در نظر داشتید متفاوت است.

مهمتر از همه، خنثی کردن مردانگی سمی به عنوان یک مرد یا فردی که هویت مرد را نشان می دهد، مستلزم این است که با خودتان صادق باشید. یافتن خود واقعی، فرآیندی است که زمان می برد. یک درمانگر می تواند شما را از طریق این فرآیند راهنمایی کند و به شما کمک کند الگوهای فکری غیر مفید را تغییر دهید.

سخن آخر

اگر احساس می کنید که اثرات منفی مردانگی سمی را تجربه می کنید، با روان شناس تماس بگیرید. یک متخصص سلامت روان می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید که چگونه زندگی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به شما کمک می‌کند از الگوهای ناسالمی که ممکن است شما را گیر کرده رها کنید.

هرچه افراد بیشتر در مورد مردانگی سمی بیاموزند و افراد بیشتری برای آن کمک دریافت کنند، احتمال بیشتری وجود دارد که شاهد تغییرات در سطح بزرگ تری باشیم زیرا جامعه ممکن است فشار کمتری را بر مردان وارد کند تا به روشی خاص رفتار کنند.

مردانگی مسموم به قدری در جامعه ریشه دوانده است که بیشتر افراد در مقطعی اثرات آن را تجربه می کنند. شناسایی و تصدیق آن اولین گام خوب برای از بین بردن آن است و به دنبال آن تلاشی برای اجتناب از اختصاص دادن ویژگی های خاص به هویت های جنسیتی خاص است.