اریتروفوبیا چیست و چگونه درمان می شود؟

اریتروفوبیا اصطلاحی برای ترس از سرخ شدن است. فوبیا نوعی اختلال اضطرابی است که در آن فرد از ترس یا اضطراب شدید در مورد یک موقعیت یا شی خاص رنج می برد. اریتروفوبیا می تواند بر کار و زندگی اجتماعی بیمارانی که از این وضعیت رنج می برند، تأثیر منفی بگذارد.

ممکن است شخصی از ملاقات با افراد دیگر و یا مشارکت در موقعیت هایی مانند مصاحبه یا سخنرانی عمومی که باعث سرخ شدن صورتشان می شود، اجتناب کند. این شرایط می تواند با بروز برخی عوارض همراه باشد که زندگی روزمره بیمار را به چالش می کشاند. بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله ترس از قرمز شدن را مورد بررسی قرار دهیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علل، علائم و درمان اریتروفوبیا به خواندن ادامه دهید.

علل اریتروفوبیا

در افراد مبتلا به اریتروفوبیا سرخ شدن عمدتا روی گونه ها و پیشانی رخ می دهد، اما می تواند به گوش، گردن و بالای قفسه سینه نیز سرایت کند.

سرخ شدن بدن یک واکنش فیزیکی معمول برای احساس خجالت یا اضطراب است. افزایش جریان خون در زیر سطح پوست باعث سرخ شدن می شود، اما دانشمندان هنوز تشخیص نداده اند که چرا برخی موقعیت های اجتماعی باعث افزایش جریان خون در صورت می شود.

یک مقاله تحقیقی در سال 2012 نشان می دهد که اثر سرخ شدن ممکن است در جلب دلسوزی، اعتماد یا کمک به دیگران باشد.

سرخ شدن بدن پاسخی پیچیده و غیرارادی به چندین موقعیت اجتماعی است. ممکن است شخصی در صورت انجام یک اشتباه واقعی یا تصور شده در مقابل افراد دیگر سرخ شود، اما ممکن است در تعاملات مثبت، مانند دریافت تشکر یا تعریف و تمجید هم این وضعیت را تجربه کند.

اضطراب اجتماعی همچنین ممکن است باعث ایجاد اریتروفوبیا شود زیرا افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی تمایل دارند در موقعیت های اجتماعی به راحتی خجالت زده یا استرس داشته باشند و بیشتر احتمال دارد سرخ شوند. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی اغلب از قضاوت توسط دیگران یا خجالت کشیدن خود می ترسند. این شرایط ممکن است ترس آنها از سرخ شدن را بدتر کند.

اضطراب اجتماعی همچنین می تواند اریتروفوبیا را بدتر کند. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است بیش از حد بر نحوه نگاه دیگران به سرخ شدن خود تمرکز کنند. این تصورات نامطلوب درک شده ممکن است باعث ترس بیشتر آنها از سرخ شدن شود.

علائم اریتروفوبیا

علائم اریتروفوبیا با علائم دیگر اختلالات اضطرابی ارتباط دارد. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تعریق
• بی قراری
• تنفس سریع
• ضربان قلب سریع
• موارد وحشت زدگی
• احساس سوزش در معده

فرد مبتلا به اریتروفوبیا ممکن است نگران عوارض اجتماعی سرخ شدن باشد. به عنوان مثال، ممکن است فردی بر این باور باشد که در صورت سرخ شدن مردم حمایت اجتماعی خود را از دست می دهد یا اگر آنها سرخ شوند، دیگران درباره آنها فکرهای بدی می کنند.

افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی و فوبیا اغلب سطوح بالاتری از توجه متمرکز بر خود (SFA) را تجربه می کنند. این بدان معناست که فرد در هنگام تعاملات اجتماعی روی واکنش ها و رفتار خود تمرکز زیادی می کند.

درمان اریتروفوبیا

طیف وسیعی از گزینه های درمانی برای اریتروفوبیا وجود دارد. درمان می تواند شامل درمان، دارو یا جراحی باشد. از آنجا که اریتروفوبیا یک اختلال اضطرابی است. پزشکان آن را به شیوه ای مشابه اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) درمان می کنند. با این حال، آنها روی ترس خاصی از سرخ شدن تمرکز می کنند و درمان ممکن است شامل موارد زیر شود:

درمان رفتاری شناختی

فرد می تواند انواع درمان گفتاری را برای کمک به مدیریت اریتروفوبیای خود مانند درمان رفتاری شناختی (CBT) را امتحان کند. CBT به افراد کمک می کند تا احساسات و واکنش های خود را تجزیه کرده و استراتژی های مقابله ای را ایجاد کنند تا به آنها در مدیریت علائم خود در آینده کمک کند.

آموزش تمرکز وظیفه (TCT)

در شرایط اجتماعی، فردی با SFA بالا ممکن است به افراد دیگر گروه یا وظیفه ای که انجام می دهند زیاد توجه نکند. فردی با SFA بالا ممکن است به طور جدی از سرخ شدن آگاه شود. یک فرد می تواند اریتروفوبیای خود را با TCT بهبود بخشد، که شامل سه مرحله است:

• درک اثرات SFA آنها و اثرات آنها در طول تعاملات اجتماعی
• در موقعیتهای غیر تهدید کننده توجه خود را به بیرون متمرکز کنند.
• در موقعیت های تهدید کننده توجه خود را به درون متمرکز می کنند.

در طول TCT، فرد آموزش های لازم را می بیند تا بر وظایف خودش تمرکز کند و نه عکس العمل ها و سرخ شدن.

درمان از طریق مواجهه

هدف از قرار گرفتن در معرض، کاهش استراتژی های اجتناب، مانند پوشاند چشم یا پنهان کردن صورت، و رفتارهای ایمنی، مانند آرایش کردن برای پوشاندن سرخ شدن است.

با گذشت زمان، قرار گرفتن مکرر در برابر سرخ شدن بدون استفاده از رفتارهای ایمنی یا راهکارهای اجتناب، باعث می شود فرد هنگام سرخ شدن احساس راحتی بیشتری داشته باشد و اریتروفوبیای خود را کاهش دهد.

ذهن آگاهی

ذهن آگاهی نوعی مدیتیشن است. این تمرین شامل این است که شخص توجه خود را بر لحظه حال متمرکز کند بدون اینکه واکنش پذیر باشد یا نتایج را پیش بینی کند. ذهن آگاهی تمرکز بر یک کار خاص است که می تواند توجه فرد را از سرخ شدن دور کرده و به کاهش اریتروفوبیا کمک کند.

دارو

هیچ داروی خاصی برای درمان اریتروفوبیا وجود ندارد. انتخابی سروتونین مهارکننده های بازجذب (SSRIs) و سروتونین مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRI ها) انواع داروهای ضد افسردگی که پزشکان برای درمان اختلالات اضطرابی تجویز می کنند، ممکن است موثر باشند. اینها می توانند اضطرابی را که فرد از سرخ شدن احساس می کند را کاهش دهند.

پزشکان ممکن است بنزودیازپین ها را برای کاهش اضطراب و علائم اریتروفوبیا تجویز کنند، اگرچه اعتیادآور هستند و اغلب برای استفاده طولانی مدت مناسب نیستند.

بتا بلاکرها علائم روانی اختلالات اضطرابی را درمان نمی کنند. آنها علائم فیزیکی اضطراب، مانند ضربان قلب سریع و لرزش را درمان می کنند. اگر فرد بداند که در موقعیت خاصی دچار اریتروفوبیا می شود، می توان به کنترل این علائم کمک کرد.

عمل جراحي

سمپاتکتومی قفسه سینه اندوسکوپی (ETS) روشی است که می تواند سرخ شدن صورت و اریتروفوبیا را کاهش دهد. این روش شامل قطع اعصاب سمپاتیک است که تعریق و سرخ شدن را تنظیم می کند. اگرچه پزشکان عمدتا از ETS برای درمان تعریق زیاد استفاده می کنند، برخی از پژوهش  نشان داد که این یک درمان موفق برای سرخ شدن بیش از حد است.

در صورتی که سایر گزینه های درمانی موثر واقع نشده باشد، پزشک به عنوان آخرین راه جراحی را توصیه می کند. روش ETS تحت بیهوشی عمومی انجام می گیرد و جراح یک برش کوچک در زیر بغل ایجاد می کند. سپس یک دوربین کوچک را در محل برش قرار می دهند تا اعصاب راست را پیدا کرده و برش دهند.

اثرات جانبی ETS 

ETS ممکن است منجر به عوارض جانبی شود. هنگامی که جراح روش درمان تعریق را انجام می دهد، ممکن است هیپرهیدروز جبرانی ایجاد شود. این بدان معناست که تعریق ممکن است در ناحیه ای متوقف شود اما در ناحیه دیگری افزایش یابد. این عوارض معمولاً در قفسه سینه یا پشت رخ می دهد.

هنگامی که فردی برای درمان سرخ شدن بیش از حد تحت ETS قرار می گیرد، ممکن است این روش فقط در یک طرف صورت او موفق باشد و فرد همچنان در طرف دیگر صورت خود سرخ می شود.

به گفته بنیاد گردش خون، 93 درصد از افرادی که جراحی ETS انجام داده اند، پس از 15 سال قرار ملاقات های بعدی، از تعریق بیش از حد بهبود یافته اند. با این حال، از آنجا که اریتروفوبیا یک اختلال اضطرابی است، مسدود کردن مکانیسم های سرخ شدن فیزیکی ممکن است ترس فرد از سرخ شدن را متوقف نکند.

پس از درمان جراحی، برخی از افراد دچار سرخ شدن فانتوم می شوند که می تواند اریتروفوبیا را بدتر کند. سرخ شدن فانتوم به فرد این احساس را می دهد که انگار در حالتی غیرواقعی سرخ شده است.

سخن آخر

اریتروفوبیا نوعی اضطراب اجتماعی است که می تواند بر روابط اجتماعی و زندگی روزمره افراد تأثیر منفی بگذارد. اگرچه سرخ شدن یک واکنش فیزیکی رایج به محرک های احساسی است، اما متخصصان به طور کامل نمی دانند چه چیزی باعث ایجاد سرخ شدن و اریتروفوبیا می شود. در نتیجه، درمان بر مدیریت علائم اضطراب اجتماعی است که ممکن است باعث ایجاد اریتروفوبیا یا بدتر شدن آن شود. گزینه های درمانی زیادی برای اریتروفوبیا از جمله گفتگو درمانی، قرار گرفتن در معرض، دارو و جراحی وجود دارند.

اگر فردی بتواند علائم اضطراب اجتماعی گسترده تری را با این گزینه ها مدیریت کند، ممکن است متوجه شود که علائم اریتروفوبیا بهبود می یابد. اما به هر حال بهتر است افرادی که از علائم اختلالات اضطرابی و یا انواع فوبیا رنج می برند به دنبال راهکار ها و گزینه هایی برای درمان و مدیریت علائم خود باشند. در همین راستا خدمات مشاوره آنلاین در اختلالات اضطرابی از پزشکت می تواند یکی از راهکارهای موثر و راه های ارتباطی با روان شناس و روان پزشک با تجربه باشد که ما استفاده از این خدمات را به شما پیشنهاد می کنیم.