داروهای ضد اضطراب

اضطراب یک پاسخ طبیعی و مفید بدن در برابر شرایط استرس زا یا خطرناک است. برای اکثر افراد، اضطراب کوتاه مدت است و سریعا از بین می رود. اما برخی افراد دارای نوعی اختلال اضطراب هستند و پریشانی روانی مداوم و غیرطبیعی را تجربه می کنند. این پریشانی ممکن است با علائم جسمی مانند فشار عضلانی، سردرد یا درد قفسه سینه همراه باشد.

داروهای ضد اضطراب شامل انواع مختلفی از داروها است که برای درمان علائم اختلالات اضطرابی استفاده می شود. سه نوع داروی متداول که در مورد اضطراب تجویز می شوند، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب و مسدود کننده های بتا هستند. داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب در درجه اول با تأثیر بر روی تعادل هورمون های عصبی کار می کنند. برای رفع علائم جسمی که ممکن است با حمله اضطرابی همراه باشند، از بتا بلاکرها و انواع دیگر داروها استفاده می شود. از آنتی هیستامین های نسل اول نیز برای کمک به تسکین علائم اضطراب استفاده می شود زیرا خاصیت آرام بخش دارد.

کاربرد داروهای ضد اضطراب

داروهای ضد اضطراب به تنهایی یا همراه با روان درمانی برای درمان تعدادی از اختلالات مختلف تحت عنوان “اختلالات اضطرابی” استفاده می شود.

انواع داروهای ضد اضطراب

نوع دارو بستگی به تشخیص خاص دارد:

• داروهای ضدافسردگی معروف به مهارکننده های انتخاب مجدد سروتونین (SSRI) برای درمان اختلال هراس، اختلال وسواس، اجباری، اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب عمومی و اختلال استرس پس از ضربه استفاده می شوند.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) در درمان اختلال هراس، اختلال استرس پس از ضربه و اختلال اضطراب عمومی استفاده می شوند. یک درمان سه حلقه ای، کلومیپرامین (آنافرانیل ) نیز ممکن است برای درمان اختلال وسواس-اجباری استفاده شود.
• داروهای ضدافسردگی معروف به مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) برای اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال استرس پس از سانحه استفاده می شوند.
• داروهای ضد افسردگی دیگر، از جمله مهارکننده های برگشت مجدد سروتونین نوراپی نفرین (SNRIs) برای اختلال هراس، اختلال وسواس-اجباری، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب عمومی و اختلال استرس پس از ضربه استفاده می شوند.
• بوسپیرون (BuSpar) ، یک داروی ضد اضطراب، در معالجه اختلال اضطراب عمومی استفاده می شود.
• بنزودیازپین ها برای درمان اضطراب منتشر، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال هراس استفاده می شود.
• آنتی هیستامین های نسل اول مانند دیفن هیدرامین می توانند برای درمان اختلال اضطراب عمومی استفاده شوند.
• مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول برای درمان اضطراب عملکرد، نوعی اختلال اضطراب اجتماعی استفاده می شوند و بعضی اوقات برای اختلال هراس مورد استفاده قرار می گیرند.
• مسدود کننده های آلفا، مانند پرازوسین، در معالجه اختلال استرس پس از آسیب، بخصوص برای کابوس ها استفاده می شوند.
• داروهای دیگری مانند ضد تشنج و ضد روان پریشی به عنوان درمان تقویت کننده مورد استفاده قرار می گیرند تا در صورت تداوم علائم پس از دریافت درمان با داروهای ضد اضطراب درجه یک، پاسخ کلی به درمان را افزایش دهند.

نحوه تاثیر گذاری داروهای ضد اضطراب

تقریبا تمام داروهای ضد اضطراب، عملکرد مشابهی دارند.

SSRI ها، بر روی سطح سروتونین مغز تأثیر می گذارند. آنها انتخاب اول پزشکان برای درمان بیشتر انواع اضطراب هستند. سایر داروهای ضد افسردگی، از جمله سه چرخه (TCAs) و مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)، که روی سروتونین و نوراپی نفرین مغز نیز عمل می کنند به دلیل عوارض جانبی و تداخلات دارویی، کمتر تجویز می شوند.

• بوسپیرون (BuSpar) باعث افزایش فعالیت سروتونین می شود.
• آنتی هیستامین با مسدود کردن گیرنده های خاصی در مغز، اثر آرام بخش دارد.
• بنزودیازپین ها بر روی انتقال دهنده عصبی گاما آمینوبوتیریک اسید GABA تاثیر می گذارد.

اقدامات احتیاطی داروهای ضد اضطراب

داروهای ضد افسردگی

• همه داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر خودکشی در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را تا سن 24 سالگی افزایش دهد. همچنین استفاده از داروهای ضد افسردگی با داروهای مهار کننده MAO خطر جدی بروز عوارض جانبی شدید و احتمالاً کشنده را به همراه دارد.
• ترک مصرف مهارکننده های انتخاب مجدد سروتونین (SSRIs) و مهارکننده های بازگشت مجدد نوراپی نفرین سروتونین (SNRIs) ممکن است منجر به اضطراب، گیجی و سرگیجه شود.
• از مصرف همزمان داروهای که در انعقاد خون نقش دارند، از جمله آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، باید هنگام استفاده از SSRI و SNRI جلوگیری شود.
• ترکیب SSRI ها یا SNRI ها با تریپتوفان، داروهای میگرنی معروف به تریپتان و سایر داروهایی که باعث افزایش سطح سروتونین می شوند می تواند منجر به یک واکنش جدی و خطرناک شوند.
• برخی از SSRI ها و SNRI ها ممکن است باعث افت سطح سدیم خون بخصوص در سالمندان یا افرادی که از دیورتیک استفاده می کنند، شود.
• برخی از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCA) باعث خواب آلودگی می شوند.
• عوارض جانبی آنتی کولینرژیک معمولاً با TCA رخ می دهد. این موارد شامل خشکی دهان، احتباس ادرار، تاری دید و یبوست است. علاوه بر این، TCA ها یک علت مهم مرگ ناشی از مصرف بیش از حد داروها هستند.
• بیماران مبتلا به بیماری قلبی بهتر است از مصرف داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای خودداری کنند و از TCA ها نباید در دوره بهبودی بلافاصله پس از حمله قلبی استفاده شود.
• در بیماران مبتلا به گلوکوم و سابقه تشنج از TCA ها باید با احتیاط استفاده شود.

MAOI

هنگام استفاده از مهار کننده های مونوآمین اکسیداز، بیمار باید در طول درمان خود فشار خون را کنترل کند. در حین استفاده از MAOI اگر علائمی مانند تپش قلب یا سردرد بروز کند ، درمان باید متوقف شود، زیرا این علائم ممکن است نشانه هایی از یک بحران فشار خون بالا باشد.

• غذاهای حاوی تیرامین مانند غذاهای دودی ، ترشی، آبجو، شراب، مخمر، جگر، کالباس خشک، لوبیا و ماست را نباید هنگام استفاده از MAOI مصرف کرد چون باعث بالا رفتن فشار خون می شود. عوارض جانبی MAOI ها شامل افزایش وزن، اختلال عملکرد جنسی، یبوست و مشکلات دستگاه گوارش است.

دسونلافاکسین

• نفازودون ممکن است افکار خودکشی را در کودکان و بزرگسالان افزایش دهد.
• عرق کردن، یبوست و از بین رفتن اشتها با دسونلافاکسین گزارش شده است. درد چشم، تغییرات بینایی و تورم چشمی با دسنولافاکسین امکان پذیر است.
• اختلال در نعوظ، افزایش ضربان قلب و یا تپش قلب، تعریق و یبوست از عوارض جانبی شایع لوومیلناسیپران است.
• شایع ترین عارضه جانبی همراه با میلناسیپران حالت تهوع است. مصرف آن با غذا می تواند ناراحتی معده را به حداقل برساند.
• اتموکسین ممکن است افکار خودکشی را در نوجوانان و کودکان افزایش دهد. سایر عوارض جانبی اتموکسین شامل سرگیجه، خستگی، نوسانات خلقی، حالت تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، ادرار کردن با مشکل و عوارض جانبی جنسی است.

فلوکستین

اگر بیمار هنگام استفاده از فلوکستین (Prozac) دچار یک بثورات پوستی شود، باید مصرف دارو را قطع کند، زیرا می تواند نشان دهنده یک حساسیت جدی یا واکنش دیگر باشد. فلوکستین معمولاً باعث بی خوابی می شود و ممکن است باعث کاهش وزن زیاد شود.

دولوکستین

دولوکستین (Cymbalta) می تواند باعث آسیب کبدی شود و نباید توسط سوء مصرف کنندگان الکل یا افراد مبتلا به بیماری کبدی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین ممکن است باعث سرگیجه یا حتی غش شود.

ونلافاکسین

ونلافاکسین (Effexor) ممکن است سطح کلسترول را به میزان قابل توجهی افزایش و اشتها را کاهش داده و باعث کاهش وزن شود. برخی از بیماران ممکن است هنگام استفاده از ونلافاکسین افزایش مداوم فشار خون را تجربه کنند. و ونلافاکسین باید در بیماران مبتلا به گلوکوم با احتیاط مصرف شود.

میرتازاپین

میرتازاپین (Remeron) به ندرت ممکن است باعث یک اختلال خونی جدی بنام آگرانولوسیتوز شود. اگر تب، گلودرد یا علائم دیگر عفونت در هنگام میرتازاپین ایجاد شود و تعداد گلبول های سفید خون زیاد شود، مصرف دارو باید قطع گردد. میرتازاپین ممکن است باعث افزایش اشتها و وزن، خواب آلودگی و سرگیجه شود و می تواند سطح کلسترول و تری گلیسیرید را افزایش داده و همچنین بر سطح آنزیم کبدی تأثیر بگذارد.

Trazodone  

Trazodone می تواند باعث نعوظ های پایدار و دردناک و خواب آلودگی شود. نوع غذا در بعضی از بیماران به میزان قابل توجهی روی جذب ترازودون تأثیر می گذارد. بنابراین، ترازودون باید بعد از غذا یا میان وعده های غذایی مصرف شود.

بوپروپیون

بوپروپیون (Wellbutrin) ممکن است خطر بروز تشنج به ویژه در دوزهای بالاتر را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث افزایش قابل توجه فشار خون، بی خوابی و خشکی دهان شود.

داروهای ضد اضطراب

• بنزودیازپین ها به دلیل خطر بروز تشنج و سایر عوارض جانبی جدی نباید به طور ناگهانی متوقف شوند. ترکیب بنزودیازپین ها با سایر محرک های دستگاه عصبی مرکزی از جمله الکل خطرناک است و باعث خواب آلودگی عمیق و یا اختلال در تنفس می شود. کسانی که مشکل تنفسی مانند آپنه خواب یا بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD ) دارند نباید از بنزودیازپین ها استفاده کنند. بنزودیازپین ها اغلب باعث خواب آلودگی می شوند. بنابراین هنگام کار با ماشین آلات یا وسایل نقلیه موتوری باید در مصرف آنها احتیاط شود.

ضد تشنج

• ضد تشنج دیوالپروکس، والپوریک ممکن است برای کبد مضر باشد و باعث بیماری های کبدی شود همچنین در انعقاد خون اختلال ایجاد می کند. بی حسی یک عارضه جانبی متداول دیبالوپلکس است، اما اگر همراه با استفراغ و سردرگمی باشد ممکن است یک مشکل جدی تر به نام هایپرامونمی را نشان دهد که در آن سطح آمونیاک خون بالا می رود.
• افزایش دوز Tiagabine (Gabitril) باعث ایجاد تشنج، اختلال در تمرکز، خواب آلودگی و سرگیجه می شود.
• در بیماران اطفال، گاباپنتین و ضد تشنج نورنتین می تواند باعث ایجاد مشکلات رفتاری از جمله بی قراری، آشفتگی و خصومت و خواب آلودگی شود.
• لاموتریژین (Lamictal) می تواند باعث بثورات پوستی شود که در صورت بروز آن مصرف دارو باید سریعا قطع گردد. با این وجود هیچ تضمینی وجود ندارد، پس از قطع دارو، بثورات پوستی برطرف شوند. لاموتریژین باعث بروز مشکلات انعقادی و سایر بیماری های مرتبط با خون شود. حتی این امکان وجود دارد افکار یا رفتارهای خودکشی را افزایش دهد.
• استفاده از توپیرامات ضد تشنج (Topamax) می تواند باعث اسیدوز متابولیک شود که علائم آن شامل خستگی و بی اشتهایی است.

هشدار:

بیمارانی که توپیرامات استفاده می کنند باید میزان بی کربنات خون خود را تحت کنترل داشته باشند.

• توپیرامات می تواند باعث ایجاد اختلالات بینایی شود که در این صورت مصرف دارو باید قطع گردد. کاهش عرق و افزایش درجه حرارت بدن، ممکن است با توپیرامات رخ دهد.که گاهی اوقات منجر به بستری شدن بیمار در بیمارستان می شود. برای همین بیماران در طول مصرف دارود باید تحت کنترل باشند. عوارض جانبی توپیرامات شامل اختلال در تمرکز، تغییرات رفتاری و خواب آلودگی است.
• Levetiracetam ممکن است باعث نوسانات خلقی، توهم و رفتارهای غیرطبیعی و همچنین خستگی، ضعف و مشکلات راه رفتن یا حرکتی شود.
• پرگابالین معمولاً باعث سرگیجه و همچنین خواب آلودگی و حتی واکنش های آلرژیک خطرناک می شود.
• ویگاباترین در هر دوز ممکن است باعث از بین رفتن بینایی و دید محیطی شود. ویگاباترین نیز با افکار خودکشی مرتبط بوده است.

توجه

به دلیل خطر بروز تشنج داروهای ضد تشنج نباید به طور ناگهانی قطع شوند.

مسدود کننده های بتا

• مصرف بتا بلاکرها نباید به طور ناگهانی ترک شود زیرا ممکن است مشکلات شدید قلبی از جمله حمله قلبی را تشدید کند شود. همچنین بیماران با اختلال تنفسی خاص، از جمله برونشیت و آمفیزم نباید از بتا بلاکرها استفاده کنند.
• مسدود کننده های بتا می توانند علائم و نشانه های افت قند خون و پرکاری تیروئید را تشدید کنند. سرگیجه و خواب آلودگی می تواند با مسدود کننده های بتا ایجاد شود.

مسدود کننده های آلفا

• پراسوزین آلفا بلوکر (Minipress) می تواند باعث سرگیجه و غش شود.
• کلونیدین انسداد کننده آلفا (Catapres) و گوانفاسین (Tenex) ممکن است باعث خشکی دهان، خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، آرام بخش و ضعف گردند.

ضد روان پریشی

• افزایش خطر مرگ در سالمندان مبتلا به دمانس با مصرف داروهای ضدروان پریشی ارتباط دارد. این داروها همچنین ممکن است خطر فکر و رفتار خودکشی را در جوانانا افزایش دهد.
• اختلالات حرکتی عارضه دیگر استفاده از داروهای ضد روانگردان می باشد. ضد روانپریشی ممکن است باعث هیپوگلیسمی شود که می تواند خطرناک و جدی باشد.
• سندرم بدخیم نورولپتیک، که با تب بالا، سفتی عضلانی و علائم قلبی غیرطبیعی و اختلال در بلع مشخص می شود، ممکن است با داروهای ضد روان پریش رخ دهد.
• خواب آلودگی یک عارضه مشترک در همه ضد روانپریشی ها است. ضد روانپریشی ممکن است در توانایی بدن در کنترل دمای بدن اختلال ایجاد کند، بنابراین، افراد باید در مصرف این دارو ها در شرایطی که باعث افزایش دمای بدن می شوند مانند ورزش شدید و یا هوای گرم، احتیاط کنند.
• زیپراسیدون آنتی سایشیک (Geodon) می تواند منجر به آریتمی های کشنده قلب در برخی بیماران شود.
• ریسپریدون آنتی سایکوز (Risperdal) ممکن است خطر بروز حوادث عروقی مغزی مانند سکته مغزی را در سالمندان مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل افزایش دهد.
• بیمارانی که کوتیاپین آنتی سایکوز (Seroquel) مصرف می کنند باید از نظر آب مروارید و سایر تغییرات چشم تحت نظر پزشک باشند. مصرف این دارو همچنین ممکن است باعث سرگیجه، غش و خواب آلودگی گردد.
• افزایش سطح تری گلیسیرید و افزایش وزن از اثرات منفی استفاده از الانزاپین ضد پرفشاری (Zyprexa) می باشد. عوارض جانبی رایج آن شامل خواب آلودگی، خشکی دهان و سرگیجه است.

تداخلات دارویی داروهای ضد اضطراب

تداخلات دارویی بنزودیازپین ها
نوع دارو	عدم مصرف با داور	نتیجه تداخل دارویی
آلپرازولام	داروهای ضد افسردگی ایمی پرامین دزیپرامین مسدود کننده های کانال کلسیم و با گریپ فروت آب الکل و سایر محرک ها	افزایش سطح داروها در جریان خون   تداخل دارویی و اثرات منفی
فلوكستین، پروپوكسفن	داروهای ضدبارداری خوراكی	افزایش سطح آلپرازولام (Xanax) در جریان خون
لورازپام	کلوزاپین	عوارض جانبی جدی مانند ایست تنفسی مقدار مصرف لورازپام هنگام مصرف با والپروات یا پروبنسید باید نصف شود.
تریازولام	مسدود کننده های کانال کلسیم، ضد افسردگی ها، ارگوتامین، آمیودارون وسیکلوسپورین	تداخلات دارویی و اثرات منفی

داروهای مختلفی می توانند سطح تریازولام (Halcion ) خون را افزایش دهند، از جمله ایزونیازید، ضد بارداری خوراکی و رانیتیدین. کتوکونازول، ایتراکونازول و نفازودون تأثیر عمیقی بر متابولیسم تریازولام دارند و نباید همزمان با هم استفاده شوند. آب گریپ فروت همچنین میزان تریازولام را در خون افزایش می دهد.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین داروهای ضد اضطراب SSRI ها نباید با MAOI استفاده شوند.
SSRI	داروهای میگرنی تریپتان، لاینزولید (Zyvox )، مخمر سنت جان، لیتیوم یا ترامادول آسپرین، سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا وارفارین	سندرم سروتونین     افزایش خطر خونریزی
سرترالین، زولوفت	پیموزاید	اثرات شدید قلبی
سیتالوپرام، سلکسا	دزیپرامین و سایر داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای	افزایش سطح دارو در جریان خون
فلوکستین (Prozac)، پاروکستین (Paxil )	پیموزید، تیوریدازین	احتمالاً خطرناک بر روی ریتم قلب

ضد افسردگی های سه چرخه (TCA)

• TCA ها را نباید با MAOI استفاده کرد.
• SSRI، ها ممکن است سطح TCA های خون را افزایش دهند.
• فنیتوئین و باربیتورات ها می توانند سطح TCA خون را کاهش دهند.
• داروهای آنتی کولینرژیک این توانایی را دارند که برخی از عوارض جانبی TCA را بدتر کنند.
• اثر آرام بخش TCA ها توسط الکل و سایر داروهای ضد افسردگی CNS افزایش می یابد.
• داروهای ضد احتقان و سایر داروهای حاوی کاتچول آمین ها نباید همزمان با TCA استفاده شوند.

MAOIs

MAOI با طیف وسیعی از داروهای بدون نسخه از جمله سایر داروهای ضد افسردگی، ضد تشنج ها، آنتی هیستامین ها و ضد احتقان ها و همچنین برخی غذاها تداخل ایجاد می کنند. بسیاری از این تداخل ها می توانند کشنده باشند.

مهارکننده های بازجذب بازگرداندن سروتونین نوراپی نفرین (SNRI)

• SNRI ها را نباید با MAOI استفاده کرد.
• مصرف سنگین الکل با دولوکستین (Cymbalta) ممکن است منجر به آسیب کبدی شود.

سایر داروهای ضد افسردگی

بوپروپیون (ولبوترین) نباید همراه با فنلزین MAOI استفاده شود. استفاده از بوپروپیون با نیکوتین ممکن است منجر به فشار خون بالا شود. داروهای اچ آی وی (مانند ریتوناوویر) و همچنین ضد قارچ های خوراکی (به عنوان مثال کتوکونازول) سطح پلاسمای ترازودون (Desyrel) را افزایش می دهند. کاربامازپین باعث کاهش سطح ترازودون خون می شود.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها در صورت استفاده همزمان با افسردگی CNS ممکن است باعث افزایش میزان خواب آلودگی شوند.

بوسپیرون (BuSpar)

مصرف این دارو همزمان با مقادیر زیادی آب گریپ فروت ممکن است سطح بوسپیرون در خون را افزایش دهد. سایر داروهایی که بر سطح خون بوسپیرون تأثیر می گذارند شامل ضد قارچ های خوراکی، مسدود کننده های کانال کلسیم، آنتی بیوتیک های خاص (اریترومایسین و ریفامپین می باشند.

ضد تشنج

گاباپنتین (نورونتین) ممکن است بر میزان هیدروکودون و مورفین خون تأثیر بگذارد. مقدار گاباپنتین در صورت تجویز با آنتی اکسید Maalox کاهش می یابد. بین داروها 2 ساعت باید فاصله باشد.

• استفاده از توپیرامات با استازولامین یا دیکلرو فن آمید ممکن است خطر سنگ کلیه را افزایش دهد.
• توپیرامات می تواند با برخی از داروهای مورد استفاده برای دیابت (متفورمین، پیوگلیتازون) ارتباط برقرار کند، بنابراین نظارت دقیق قند خون هنگام ترکیب آنها ضروری است. تداخل ایجاد کند.

مسدود کننده های بتا

• غلظت وارفارین در هنگام استفاده از پروپرانولول افزایش می یابد.
• فشار خون و ایست قلبی در مصرف همزمان هالوپریدول و پروپرانولول گزارش شده است.
• مسدود کننده های بتا همزمان با سایر داروهای قلبی ممکن است منجر به افزایش فشار خون و ضربان قلب شوند.

ضد روان پریش ها

هنگام مصرف همزمان آریپیپرازول (Abilify) با سایر داروهای فعال CNS ممکن است باعث افزایش خواب آلودگی شود. نباید از زیپراسیدون (Geodon) همزمان با دارو های ترییدیدازین و کلرپرومازین استفاده کرد. تأثیر داروهای کاهش فشار خون همزمان با زیپراسیدون یا ریسپریدون (Risperdal) افزایش می یابد. این داروها ممکن است اثر آگونیست های لوودوپا / دوپامین را کاهش دهند. اگر این داروها با سایر افسردگی های CNS ترکیب شوند، خواب آلودگی را تا حد زیادی افزایش می دهند.

كربامازپین ممكن است باعث كاهش سطح خونی زیپراسیدون و ریسپریدون شود. کتوکونازول ممکن است سطح زیپراسیدون را افزایش دهد. اولانزاپین (Zyprexa) در هنگام مصرف با داروهای ضد افسردگی CNS و الکل باید احتیاط کرد. در صورت استفاده از الانزاپین با دیازپام یا الکل، پتانسیل فشار خون بالا ممکن است افزایش یابد.

انواع داروهای ضد اضطرابی
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین	سیتالوپرام (سلکسا) Escitalopram لکساپرو فلووکسامین (لوووکسامین) پاروکستین (Paxil) فلوكستين (پروزاك) سرترالین (Zoloft) Vilazodone Vortioxetine
داروهای ضد افسردگی Tetracyclic	Maprotiline (Ludiomil) Mianserin نوروال
ضد افسردگی های سه حلقه ای	Amitryptiline تریپتیلین آموکساپین، اسندین کلومیپرامین (آنافرانیل) دسپرامین داکسپین، آداپین، سینوکان ایمی پرامین، توفرانیل نورتریپتیلین پروتریپتیلین (ویواکتیل) تریمیپرامین
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز	ایزوکاربوکسید، مارپلان فنلزین ناردیل Selegiline ترانیل سیپرومین (پرنات)
مهارکننده های بازجذب سروتونین نوراپی نفرین	Desvenlafaxine دولوکستین (Cymbalta) Levomilnacipran (Fetizma) میلناسیپران میرتازاپین (Remeron) ونلافاکسین (Effexor)
سایر داروهای ضد افسردگی	اتموکسین بوپروپیون (ولبوترین) نفازودون (سرزون) Trazodone (Desyrel)
ضد اضطراب: بنزودیازپین ها	Alprazolam (Xanax) کلردیازپوکسید کلوبازپام کلونازپام (کلونوپین) کلورازپات، ترانکسن دیازپام، والیوم Estazolam فلورازپام، دالمانه لورازپام (آتیوان) میدازولام (ورد) اگزازپام (Serax) Prazepam (Centrax) کوازپام، دورال Temazepam (Restoril) تریازولام (Halcion)
ضد اضطراب: آنتی هیستامین ها	هیدروکسیزین (آتاراکس، ویستاریل)
غیر بنزودیازپین ها	اززوپلون، لونستا Zaleplon سوناتا زولپیدم Zopiclone (Imovane)
ضد اضطراب	بوسپیرون (BuSpar)
ضد تشنج	کاربامازپین گاباپنتین (نورنتین) Leveteriacetam لاموتریژین (Lamictal) پرگابالین تیگابین (گابیتریل) توپیرامات (Topamax) اسید والپروئیک (Depakote) ویگاباترین، سابریل
مسدود کننده های بتا	پروپرانولول (ایندورال) آتنولول (تنورمین)
مسدود کننده های آلفا	پرازوسین (مینی پرس) کلونیدین (منجنیق) گوانفاسین (Tenex)
ضد روان پریشی	آریپیپرازول (Abilify) اولانزاپین (Zyprexa) کوتیاپین (سرووکل) ریسپریدون (Risperdal)