اندوه یا سوگواری پاسخ طبیعی به ضرر و یا شکست است. اندوه، رنج عاطفی است که در برابر از دست دادن چیزی یا شخصی که دوستش دارید، احساس می کنید. در صورت از دست دادن کسی یا هر چیز مورد علاقه خودتان ممکن است انواع احساسات دشوار و غیر منتظره از شوک یا عصبانیت گرفته تا کفر، گناه و غم عمیق را تجربه کنید. اندوه یا سوگواری می تواند سلامتی جسمی مانند خواب، غذا خوردن یا حتی فکر کردن را برای شما مشکل کند. این ها واکنش های عادی و طبیعی در برابر ضرر هستند که هرچه ضرر مهم تر باشد، اندوه شما شدیدتر خواهد بود.
کنار آمدن با از دست دادن کسی یا چیزی که دوستش دارید یکی از بزرگترین چالش های زندگی است. اما غم در ارتباط با مرگ یک دوست اغلب شدیدترین نوع اندوه می باشد.
علاوه برآن، هر ضرری می تواند باعث غصه شود، از جمله:
- ورشکستگی
- بازنشستگی
- فروش خانه
- سقط جنین
- از دست دادن شغل
- مرگ حیوان خانگی
- از دست دادن سلامتی
- از دست دادن یک دوست
- بیماری جدی یکی از عزیزان
- از دست دادن رابطه دوستی
- استرس پس از یک سانحه
- زندگی پس از طلاق یا از دست دادن روابط
حتی ضررهای کوچک در زندگی می تواند باعث احساس غم شود. علت هرچه باشد روش های سالم برای کنار آمدن با آن وجود دارد که به مرور زمان می توان آن را تسکین داد و به فرد کمک کرد، تا با آن کنار بیاید و سرانجام به زندگی خود برگردد.
روند غم و اندوه
ناراحت شدن یک تجربه کاملاً فردی است. اما روند آن به عوامل مختلفی از جمله شخصیت و سبک مقابله، تجربه زندگی، ایمان و اینکه این ضرر برای شما چقدر مهم بوده است، بستگی دارد. متاسفانه، روند اندوه زمان می برد و به گذشت زمان نیاز دارد و هیچ برنامه زمانی طبیعی برای اندوه وجود ندارد. برخی از افراد طی هفته ها یا ماه ها احساس بهتری پیدا می کنند. در برخی موارد این روند سال ها ادامه دارد.
هرچه اندوه شما بزرگ باشد، مهم است که صبور باشید و اجازه دهید این روند به طور طبیعی پیش برود.
مراحل اندوه
انکار. “این حادثه نباید برای من رخ می داد.”
افسردگی. “من از انجام هر کاری خیلی ناراحتم.”
خشم. ” چرا این اتفاق افتد؟ چه کسی مقصر است؟ ”
چانه زنی. “این اتفاق رخ نمی داد و در عوض من این کار را می کنم.”
پذیرش. “من با آنچه اتفاق افتاده است، ارتباط برقرار می کنم و آن را می پذیرم.”
اگر بعد اندوه هرکدام از این احساسات را تجربه کردید، ممکن است به شما کمک کند تا بدانید که واکنش طبیعی شما چیست و به موقع می توانید راهکار آن را بیابید.
علائم اندوه
در حالی که اندوه به روش های مختلفی روی افراد تأثیر می گذارد، ممکن است هنگام غم و اندوه علائم زیر را تجربه می کنیم. فقط به خاطر بسپارید که تقریباً هر چیزی که در مراحل ابتدایی اندوه تجربه می کنید، طبیعی است.
علائم عاطفی اندوه
شوک و کفر. درست پس از ضرر، پذیرفتن آنچه که اتفاق افتاده، خیلی سخت است. ممکن است آن را باور نکنید و یا حتی حقیقت را انکار کنید. اگر کسی که دوستش دارید فوت کرده است، شاید انتظار داشته باشید که آن ها دوباره زنده شوند.
غمگینی. غمگینی احتمالاً واضح ترین علامت اندوه است که باعث احساس پوچی، نا امیدی و تنهایی عمیق می شود. شما همچنین احتمال دارد زیاد گریه کنید یا از نظر عاطفی ناپایدار باشید.
گناهکار. شما ممکن است احساس گناه یا پشیمانی در مورد کارهایی که برای جلوگیری از وقوع اندوه نکردید یا نگفتید یا انجام ندادید، داشته باشید. همچنین ممکن است در موارد خاصی احساس گناه کنید.
خشم. حتی اگر کسی مقصر نبوده، احتمال دارد شما احساس خشم و ناراحتی کنید و کسی را برای وقوع ضرر سرزنش کنید.
ترس. اندوه شدید می تواند باعث نگرانی و ترس باشد. ممکن است احساس اضطراب، درماندگی یا نا امنی کرده و حتی حملات وحشت داشته باشید.
علائم جسمی اندوه
غم و اندوه به عنوان یک فرآیند کاملاً عاطفی در نظر گرفته می شود، اما غم و اندوه اغلب شامل مشکلات جسمی هم می شود، از جمله:
- خستگی
- بروز درد
- بی خوابی
- حالت تهوع
- عدم امنیت
- کاهش وزن یا افزایش وزن
مقابله با روند غم و اندوه
در حالی که اندوه یک قسمت اجتناب ناپذیر از زندگی است، روش هایی برای مقابله با درد وجود دارد که با کمک آن ها می توانید، با اندوه خود کنار بیایید و سرانجام راهی برای بازگشت به زندگی پیدا کنید.
برای مقابله با غم و اندوه سعی کنید راهکارهای زیر را در نظر بگیرید:
- تفاوت بین اندوه و افسردگی را تشخیص دهید.
- درک کنید که روند اندوه شما منحصر به فرد خواهد بود.
- با افرادی که به شما اهمیت می دهند، ارتباط برقرار کنید.
- با مراقبت از جسم خود از نظر روانی خودتان را تقویت کنید.
- درد خود را تایید کنید و بپذیرید که اندوه می تواند منجر به بروز احساسات مختلف و غیر منتظره ای شود.
به دنبال پشتیبان باشید
درد غم و اندوه اغلب می تواند منجر به جدایی شما از دیگران و گوشه گیری شود. اما برقراری ارتباط چهره به چهره با دیگران برای بهبودی شما بسیار حیاتی است. حتی اگر در شرایط عادی به راحتی در مورد احساسات خود صحبت نمی کنید، بهتر است که هنگام ناراحتی و غم و اندوه آن ها را بیان کرده و سعی کنید که خودتان را از دیگران جدا نکنید.
با دوستان و اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنید. به افرادی که به شما اهمیت می دهند تکیه کنید به جای دور شدن از آن ها، با دوستان و نزدیکان خود ارتباط برقرار کرده وقت خود را در کنار آن ها بگذرانید و کمک های پیشنهادی اطرافیان را بپذیرید. غالباً، اطرافیان در این مواقع می خواهند به شما كمك كنند اما راه کمک کردن را بلد نیستند، بنابراین به آن ها بگویید كه چه چیزهایی را لازم دارید.
این مسئله را بپذیرید که بسیاری از افراد هنگام تلاش برای آسایش کسی که اندوهگین است، احساس پریشانی می کنند. غم و اندوه می تواند در بسیاری از افراد احساس گیجی و گاه ترس ایجاد کند، به خصوص اگر خود فرد تجربه مشابهی نداشته باشد. پس این احتمال وجود دارد اطرافیان در مورد چگونگی کمک به شما کارهای اشتباهی انجام دهند و یا حرف ناخوشایندی بزنند. اما از این مسئله به عنوان بهانه ای برای گوشه گیری و عدم برقراری روابط اجتماعی استفاده نکنید.
کمک بگیرید
به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. غم و اندوه می تواند باعث احساس تنهایی در شما شود. به اشتراک گذاشتن غم و اندوه خود با دیگران که زیان های مشابه را تجربه کرده اند می تواند در این راه به شما کمک کند.
با یک متخصص درمانگر یا مشاور صحبت کنید. اگر غم و اندوه احتیاج به صبر وتحمل بیش از حد تحمل و طولانی مدت دارد، یک روان شناس با تجربه می تواند به شما کمک کند تا بر موانع اندوه خود غلبه کنید.
از خودتان مراقبت کنید
هنگام غم و اندوه، مراقبت از خودتان مهم ترین راهکار است. استرس یک ضرر بزرگ، می تواند به سرعت ذخایر انرژی و عاطفی شما را از بین ببرد. مراقبت از نیازهای جسمی و روانی به شما کمک می کند تا این زمان دشوار را پشت سر بگذارید.
با احساسات خود روبرو شوید. می توانید غم و اندوه خود را سرکوب کنید، اما نمی توانید برای همیشه از بروز آن ها جلوگیری کنید. برای بهبودی، باید این درد را تصدیق کنید. تلاش برای جلوگیری از احساس غم فقط روند اندوه را طولانی تر می کند. اندوه حل نشده همچنین می تواند منجر به عوارضی مانند افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد و مشکلات جسمی شود.
سعی کنید سرگرمی و کار خود را ادامه دهید. بازگشت به فعالیت هایی که باعث شادی و برقراری ارتباط شما به دیگران می شود می تواند کمک کند تا با اندوه خود کنار بیایید.
به کسی اجازه ندهید که در مورد بروز احساسات شما دخالت کند. غم و اندوه شما مال شماست و هیچ کس دیگر نمی تواند به شما بگوید چگونه احساسات خودتان را بروز دهید. خودتان هر کاری را که احساس می کنید برای بروز احساسات تان لازم است بدون خجالت و قضاوت انجام دهید. اشکالی ندارد اگر عصبانی شوید، فریاد بزنید و یا گریه کنید. همچنین خندیدن و پیدا کردن لحظات شادی اشکالی ندارد.
مراقب سلامتی جسمی خود باشید. ذهن و بدن به هم وصل هستند. وقتی از نظر جسمی احساس سلامتی کنید، بهتر می توانید از نظر عاطفی با اندوه کنار بیایید. با خواب کافی، درست غذا خوردن و ورزش کردن با استرس و خستگی مبارزه کنید. از الکل یا مواد مخدر برای تسکین درد غم و اندوه خود استفاده نکنید.
افسانه ها و حقایق در مورد اندوه
- افسانه. اگر درد را نادیده بگیرید، سریع تر از بین می رود.
- واقعیت. تلاش برای نادیده گرفتن درد یا جلوگیری از بروز آن در طولانی مدت فقط باعث بدتر شدن شرایط خواهد شد. برای بهبودی واقعی، لازم است که با اندوه خود روبرو شوید و با آن مقابله کنید.
- افسانه. “قوی بودن” در مقابل اندوه مهم است.
- واقعیت. احساس غم و اندوه، وحشت یا تنهایی یک واکنش طبیعی در برابر از دست دادن است. گریه به معنای ضعیف بودن نیست. لازم نیست با جبهه گیری و شجاعت، از خانواده یا دوستان خود مراقبت کنید. نشان دادن احساسات واقعی می تواند به آن ها و حتی خود شما کمک کند.
- افسانه. اگر گریه نکنید، یعنی از دست دادن باعث ناراحتی و اندوه شما نشده است.
- واقعیت. گریه پاسخ طبیعی به غم است، اما تنها واکنش نیست. کسانی که گریه نمی کنند ممکن است درد را به اندازه دیگران احساس کنند. آن ها ممکن است روش های دیگری برای نشان دادن احساسات خود داشته باشند.
- افسانه. اندوه یا سوگواری باید حدود یک سال به طول انجامد.
- واقعیت. هیچ زمان مشخصی برای اندوه وجود ندارد. مدت زمان اندوه از شخص به شخص دیگر متفاوت است.
غم و اندوه مداوم
با گذشت زمان به دنبال یک اندوه یا سوگواری مهم، مانند فوت یک عزیز، طبیعی است که به تدریج احساس غم، بی حسی یا عصبانیت کاهش یابد. با این حال، اگر به مرور زمان احساس بهتری ندارید یا غم و اندوه شما رو به وخیم تر شدن باشد، ممکن است نشان دهد که اندوه شما به یک مشکل جدی تر، مانند اندوه پیچیده یا افسردگی اساسی تبدیل شده است.
غم و اندوه پیچیده
غم از دست دادن کسی که دوستش دارید هرگز به طور کامل از بین نمی رود، اما نباید برای همیشه باقی بماند. اگر درد از دست دادن آنقدر ثابت و شدید باشد که نمی توانید به زندگی خود بازگردید، ممکن است دچار بیماری اندوه پیچیده شده باشید. غم و اندوه پیچیده مانند این است که در حالت شدید عزاداری گیر کرده اید، به طوری که زندگی شما کاملا مختل شده است.
علائم اندوه پیچیده، عبارتند از:
- تصور زنده بود آن فرد
- انکار مرگ یا حس کفر
- احساس نا امیدی و پوچی
- عصبانیت شدید برای از دست دادن
- جستجوی مرحوم در مکان های آشنا
- اشتیاق شدید به کسی که از دست رفته
- داشتن افکار یا تصاویر جذاب از شخص مورد علاقه خود
اندوه پیچیده می تواند به عنوان آسیب روانی پس از تروما یا PTSD شناخته شود.
تفاوت اندوه و افسردگی
تمایز بین اندوه یا سوگواری و افسردگی بالینی همیشه آسان نیست زیرا علائم مشابه زیادی دارند، اما روش های بروز این دو با هم تفاوت دارد. اندوه شامل طیف وسیعی از احساسات و ترکیبی از روزهای خوب و بد است. حتی در میانه روند اندوه باز هم لحظات لذت بخش و خوشبختی خواهید داشت. از طرف دیگر در افسردگی، احساس پوچی و نا امیدی ثابت است.
علائم افسردگی شامل موارد زیر است:
- توهم و هذیان
- احساس ناامیدی یا پوچی
- احساس گناه شدید و فراگیر
- افکار خودکشی یا نگرانی از مرگ
اما به عنوان یک قاعده کلی، داروهای ضد افسردگی اندوه را درمان نمی کند. در حالی که دارو ممکن است برخی از علائم اندوه را تسکین دهد، اما نمی تواند علت اصلی را از بین ببرد، چون علت اصلی اندوه، ضرر است. علاوه بر این، داروهای ضد افسردگی با بی حس کردن دردی که باید در نهایت بروز کند، روند عزاداری را به تأخیر میاندازند. درعوض، اقدامات دیگری نیز وجود دارد که می توانید برای مقابله با اندوه برداشته و احساس شادی را در زندگی خودتان برگردانید.
مراجعه به پزشک در غم و اندوه
اگر علائم اندوه یا سوگواری پیچیده یا افسردگی بالینی را تجربه می کنید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. غم و اندوه پیچیده و افسردگی درمان نشده، می تواند منجر به آسیب های عاطفی قابل توجه و مشکلات سلامتی خطرناک و حتی خودکشی شود. در صورت مشاهده شرایط زیر با روان شناس و یا پزشک تماس بگیرید:
- تفکر این که کاش من هم فوت کرده بودم.
- احساس می کنید زندگی ارزش زندگی ندارد.
- بعد از اندوه در اعتماد به دیگران مشکل دارید.
- قادر به انجام فعالیت های روزمره عادی خود نیستید.
- بیش از چند هفته از برقراری ارتباط با دیگران خودداری کرده اید.
- خود را در وقوع اندوه یا عدم پیشگیری مقصر بدانید و سرزنش کنید.
آخرین دیدگاه‌ها