عفونت مکرر دستگاه ادراری

عفونت مکرر دستگاه ادراری هیچ تعریف مشخص و معینی ندارد. اما بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که اشرشیاکلی علت 70 تا 95 درصد از عفونت های ادراری  و استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و پروتئوس میرابیلیس یکی از نادرترین علت این وضعیت هستند. خطر ابتلا به عفونت ادراری در طول زندگی زنان 1 در 2 است، و بروز آن با  بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. بروز UTI در مردان جوان و میانسال سالم غیر معمول و در مردان مسن بیشتر است.

تصور می شود که بیشتر علت های مربوط به عودهای عفونت مجدد، همان ارگانیسم ها باشند. بررسی ها نشان می دهد که بین 30 تا 44 درصد از زنان غیر باردار با اولین دوره قاعدگی خود دچار سیستیت یا عفونت خواهند شد. در کودکانی که قبل از 1 سالگی به عفونت ادراری مبتلا می شوند، حدود سه چهارم بعد از یک سالگی، و تقریباً 40 درصد از دختران و 30 درصد از پسران دچار عفونت مکرر می شوند.

در صورت لزوم می توانید با متخصص کلیه و مجاری ادراری آنلاین در پزشکت همین الان مشورت کنید.

عوامل خطر عفونت مکرر دستگاه ادراری

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ژن‌های کاندید در انسان می تواند بیماران را مستعد ابتلا به UTI عودکننده کند. دیابت یک عامل مستعد برای این وضعیت است. سایر عوامل خطر برای این وضعیت عبارتند از:

• آمیزش جنسی
• سابقه عفونت ادراری
• اولین UTI زیر 15 سال
• سابقه جراحی مجاری ادراری
• تخلیه ناقص مثانه (ادرار نادرست)
• نقص ایمنی به عنوان مثال، HIV
• اورتریت آتروفیک و واژینیت (پس از یائسگی)
• ناهنجاری های مجاری ادراری (کاتتر ساکن، مثانه نوروپاتیک، ریفلاکس مثانه-حالب (VUR)، انسداد خروجی، ناهنجاری های آناتومیکی).
• پیشگیری از بارداری دیافراگم، کاندوم های پوشش داده شده با اسپرم کش

ناهنجاری های مجاری ادراری مانند:

• نقص ایمنی در کودکان
• سابقه جراحی دستگاه ادراری
• تخلیه ناقص مثانه (بزرگ شدن پروستات، کاتتر ساکن مزمن)

علائم عفونت مجدد ادرای، عبارتند از:

• هماچوری
• شب ادراری
• سوزش ادرای
• ادرار کدر یا بدبو
• ناراحتی فوق عانه
• حساسیت سوپراپوبیک
• در افراد مسن بی اختیاری، گیجی، بی اشتهایی، تب، شوک

شایع ترین علل تکرر ادرار در زنان را مطالعه بفرمایید.

عفونت مجدد ادراری چگونه تشخیص داده می شود؟

عفونت‌های مزمن دستگاه ادراری (UTIs) عفونت‌های دستگاه ادراری هستند که یا به درمان پاسخ نمی‌دهند یا عود می‌کنند. آنها ممکن است با وجود درمان مناسب بر دستگاه ادراری شما تأثیر بگذارند یا پس از درمان عود کنند.

پزشک می تواند برای تشخیص علت این وضعیت آزمایشات زیر را تجویز کند:

کشت MSU، میکروسکوپ ادرار: به دلیل افزایش احتمال وجود ارگانیسم های مقاوم، MSU در موارد UTI عودکننده تجویز می شود. در کودکان، نمونه ادرار تمیز روش توصیه شده برای جمع آوری ادرار است. مردان مبتلا به UTI مکرر باید برای بررسی بیشتر به یک متخصص اورولوژی مراجعه کنند و کسانی که هماچوری دارند باید فورا ارجاع داده شوند.

همچنین ارجاع فوری برای زنان مبتلا به عفونت ادراری مکرر همراه با هماچوری (مشاهده یا غیرقابل مشاهده) برای بررسی های رد سرطان اورولوژی توصیه می شود. زنانی که برای بررسی UTI عودکننده مراجعه می کنند به ندرت علت زمینه ای دارند. اما افراد با شرایط زیر باید آزمایش‌های بالینی  انجام دهند:

• کسانی که هماچوری دارند.
• افرادی که دارای عوامل زمینه‌ای هستند مانند افرادی که جراحی قبلی اورولوژی، سنگ‌ها، ناهنجاری‌های آناتومیکی، نقص ایمنی و مشکلات جریان خون را دارند.

آزمایشات تصویربرداری

توصیه های تصویربرداری به طور خاص برای کودکان بر اساس آخرین دستورالعمل موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) ارائه شده و با توجه به سن کودک تجویز می شود. آنها عبارتند از:

• اسکن اسید دیمرکاپتوسوکسینیک (DMSA) که برای نشان دادن عملکرد کلیه استفاده می شود.
• سیستوگرافی برای نشان دادن VUR احتمال دارد از سیستوگرافی غیر مستقیم رادیونوکلئید استفاده شود.
• سی تی اسکن تصویربرداری انتخابی برای پاتولوژی زمینه ای در زنان مبتلا به عفونت ادراری است، اگرچه سونوگرافی شاید به عنوان جایگزین با اشعه ایکس استفاده شود.

بررسی تخصصی UTI مکرر در مردان شامل ارزیابی پروستات و همچنین بررسی سایر ناهنجاری های زمینه ای می شود.

مدیریت علائم عفونت ادراری مکرر

مدیریت علائم عفونت ادراری در زنان، عفونت ادراری در صورت عود با یک داروی ضد میکروبی درمان می شود. اگر علائم خفیف هستند، یک یا دو روز صبر کنید تا ببینید آیا علائم بهبود می یابند.

گزینه های پیشگیری اگر عفونت مربوط به رابطه جنسی باشد، عبارتند از:

• استفاده از روان کننده
• در صورت استفاده از دیافراگم یا اسپرم کش، روش پیشگیری از بارداری را تغییر دهید.
• ارائه قرص های 100 میلی گرمی تری متوپریم را در نظر بگیرید، یکی از آنها باید در عرض دو ساعت پس از مقاربت مصرف شود.
• اگر عفونت به رابطه جنسی ربطی ندارد، یک دوره شش ماهه نیتروفورانتوئین با دوز پایین (50-100 میلی گرم نوکت) یا تری متوپریم (100 میلی گرم نوکت) را در نظر بگیرید.

در زنان یائسه، استفاده از استروژن موضعی ثابت نشده است. شواهدی وجود دارد که استفاده از آن می تواند خطر عود و یا بازگشت مجدد عفونت را کاهش دهد. اما توصیه می شود که از آن برای پیشگیری از عود عفونت ادراری استفاده نشود. سایر دستورالعمل ها آن را به عنوان یک گزینه برای برخی از زنان توصیه می کنند.

اکنون تصور می شود که شواهد محدودی برای فواید آب زغال اخته در پیشگیری از UTI وجود دارد. همچنین هیچ مدرکی مبنی بر توصیه های مربوط به شیوه زندگی مانند نوشیدن مایعات بیشتر یا روش های بهداشت شخصی وجود ندارد.

به دلیل نادر بودن نسبی عفونت ادراری در مردان در مقایسه با زنان، شواهد با کیفیت کمی برای اطلاع رسانی به این بخش وجود دارد. سیستیت مکرر در یک مرد به شرایط مرتبط مانند پروستاتیت، هیپرپلازی پروستات، سنگ در دستگاه تناسلی ادراری، یا VUR بستگی دارد.

مردان مبتلا به عفونت ادراری مکرر، باید برای بررسی علل زمینه ای و مشاوره در مورد آنتی بیوتیک های پیشگیرانه در صورت لزوم ارجاع داده شود.

بیشتر بخوانید: بی‌اختیاری ادرار در مردان

 

عفونت ادراری مکرر در کودکان

اگر نوزاد یا کودک در معرض خطر بالای بیماری جدی است، درمان را نباید به تعویق انداخت. کودکان با خطر بالای بیماری جدی و یا کمتر از 3 ماه باید فورا به مراقبت های ثانویه ارجاع داده شوند. در شرایطی که عفونت دوم در عرض یک سال  رخ داد، ناهنجاری های آناتومیک، مشکلات دفع ادرار و یبوست باید مورد بررسی قرار بگیرند. از طرفی هم باید از این نظر مطمئن شوید که مثانه و روده کودک به طور منظم تخلیه می شوند.

نیاز به بررسی بیشتر و ارجاع برای عفونت ادراری مکرر، به سن و نوع عفونت بستگی دارد. کودکان 3 ماهه و بالاتر مبتلا به سیستیت یا UTI پایین تر باید سه روز آنتی بیوتیک خوراکی بر اساس راهنمایی ها استفاده کنند. 7 تا 10 روز درمان برای مبتلایان به UTI فوقانی یا پیلونفریت مورد نیاز است.

برای پیشگیری از عود در کودکانی که UTI داشته اند توصیه می شود راهکارهای زیر را در نظر بگیرید:

• مصرف مایعات کافی باید تشویق شود.
• والدین باید توجه داشته باشند که یبوست در کودکان باید مورد توجه قرار گیرند.
• کودکان باید در صورت لزوم به توالت های تمیز دسترسی داشته باشند و نباید تخلیه ادرار را به تاخیر بیندازند.

آنتی بیوتیک ها نباید برای پیشگیری پس از یک UTI منفرد استفاده شوند. اما احتمال دارد برای UTI مکرر در نظر گرفته شوند. یک بررسی نشان داد که پروفیلاکسی طولانی مدت آنتی بیوتیکی برای کاهش عود عفونت ادراری علامت دار در کودکان وجود دارد، اما فایده آن اندک است. حتی باید خطرات مقاومت آنتی بیوتیکی در نظر گرفته شود.

مشاوره آنلاین تلفنی کودکان شبانه روزی

عوارض عفونت مکرر ادراری

اکثر افراد با درمان به طور کامل بهبود می یابند. با این حال، UTI مکرر یک عامل خطر برای پیلونفریت است که می تواند باعث آسیب کلیه شود. این به نوبه خود می تواند منجر به فشار خون بالا و اختلال در عملکرد کلیه شود.

عفونت ادراری می تواند هر بخشی از دستگاه ادراری شما تاثیر می گذارد. هنگامی که یک عفونت فقط مثانه شما را تحت تأثیر قرار می دهد، معمولاً یک بیماری جزئی است که به راحتی قابل درمان است. با این حال، اگر به کلیه های شما سرایت کند، ممکن است از عواقب سلامتی جدی رنج ببرید و حتی ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.

اگرچه عفونت ادراری ممکن است برای هر فردی در هر سنی اتفاق بیفتد، اما در زنان شیوع بیشتری دارد. در واقع،موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK) تخمین می زند که از هر 5 زن جوان، 1 نفر به عفونت ادراری عود کننده مبتلا می شود.

افرادی که از UTI مزمن رنج می برند ممکن است عوارضی را تجربه کنند. عفونت های مکرر دستگاه ادراری ممکن است در نهایت باعث ایجاد موارد زیر شود:

• افزایش خطر زایمان زودرس یا داشتن نوزادانی با وزن کم هنگام تولد
• سپسیس، که یک عارضه تهدید کننده زندگی به دلیل عفونت است.
• سپتی سمی، وضعیتی است که در آن باکتری وارد جریان خون شده است.
• عفونت کلیه، بیماری کلیوی، و سایر آسیب های کلیوی دائمی، به ویژه در کودکان خردسال

پیش آگهی عفونت ادراری مکرر

عفونت های دستگاه ادراری ناراحت کننده و دردناک هستند. اکثر UTI های مزمن با یک دوره طولانی آنتی بیوتیک برطرف می شوند، اما نظارت بر علائم بیشتر مهم است زیرا UTI مزمن معمولا عود کننده است. افراد مبتلا به عفونت ادراری باید بدن خود را تحت نظر داشته باشند و با شروع عفونت جدید به دنبال درمان فوری باشند. درمان زودهنگام عفونت خطر عوارض جدی تر و طولانی مدت را کاهش می دهد.

عوامل خطر برای UTI با سن متفاوت است. قبل از یائسگی، شایع ترین عوامل خطر، رابطه جنسی و استفاده از اسپرم کش ها هستند. تصور می‌شود که رابطه جنسی باعث افزایش تعداد باکتری‌ها در مثانه می‌شود و بسیاری از متخصصان به زنان توصیه می‌کنند بعد از رابطه جنسی ادرار کنند تا آنها را بیرون بیاورند. اسپرم‌کش‌ها ممکن است لاکتوباسیل‌ها، باکتری‌های مفید واژن را از بین ببرند، و حرکت E.coli را آسان‌تر کنند.