خانه » دارو » داروی آلزایمر گالانتامین

بدون نظر

داروی آلزایمر گالانتامین

گالانتامین برای درمان زوال عقل خفیف تا متوسط و آلزایمر استفاده می شود. گالانتامین گزینه درمانی برای بیماری آلزایمر نیست، اما هدف آن کاهش سرعت پیشرفت بیماری خواهد بود. فواید آن باید به طور منظم مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد و زمانی که در نظر گرفته شد که دارو دیگر اثر مفیدی ندارد، درمان باید متوقف شود. فایده این دارو در درمان زوال عقل یا از دست دادن حافظه که به دلایلی غیر از بیماری آلزایمر می باشد ثابت نشده است. این دارو فقط باید برای درمان زوال عقلی استفاده شود که توسط پزشک مجرب در درمان آلزایمر به عنوان بیماری آلزایمر تأیید شده است.

در این مقاله از پزشکت همه چیزهایی که باید در مورد گالانتامین بدانید، از جمله نحوه عملکرد آن، افرادی که نباید آن را مصرف کنند و عوارض جانبی احتمالی وجود دارد بررسی شده است. پس بهتر است قبل از مصرف دارو، اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

گالانتامین چگونه کار می کند؟

گالانتامین هیدروبرومید نوعی دارو به نام مهارکننده استیل کولین استراز است. این دارو با کاهش سرعت تجزیه یک انتقال دهنده عصبی در بدن به نام استیل کولین عمل می کند.

انتقال دهنده های عصبی در سلول های عصبی مغز و سیستم عصبی ذخیره می شوند و در انتقال پیام بین سلول های عصبی نقش دارند. آنها برای عملکرد طبیعی مغز و سیستم عصبی ضروری هستند. استیل کولین در مغز به طور مداوم توسط سلول های عصبی آزاد می شود و سپس توسط یک ماده شیمیایی طبیعی دیگر به نام استیل کولین استراز تجزیه می شود. فرآیندهای شناختی تفکر، یادگیری و حافظه را بهبود می بخشد.

به نظر می رسد یکی از ویژگی های بیماری آلزایمر، سطح پایین تر از حد طبیعی استیل کولین در مغز است. این تا حدی به دلیل تخریب سلول های مغز است، به ویژه سلول هایی که به طور معمول استیل کولین آزاد می کنند.

گالانتامین سطح استیل کولین را در مغز افزایش می دهد. این کار را با جلوگیری از عمل استیل کولین استراز، ترکیبی که به طور معمول آن را تجزیه می کند، انجام می دهد. این امر تجزیه استیل کولین را که از سلول های عصبی آسیب دیده باقی مانده در مغز آزاد می شود، کند می کند.

گالانتامین همچنین باعث افزایش فعالیت استیل کولین در مغز می شود. نتیجه کلی این دو عمل، بهبود سطح و فعالیت استیل کولین در مغز است. این کار فرآیندهای شناختی تفکر، یادگیری و حافظه را بهبود می بخشد و علائم زوال عقل و عملکرد روزانه را در بیماری آلزایمر بهبود می بخشد.

نحوه مصرف گالانتامین

قرص ها و محلول خوراکی گالانتامین به عنوان فرم های دوز رهش فوری شناخته می شوند. این بدان معنی است که دارو بلافاصله پس از مصرف از روده به جریان خون جذب می شود. این اشکال دوز دو بار در روز مصرف می شوند.

کپسول‌های گالانتامین با رهش طولانی‌مدت طوری طراحی شده‌اند که دارو را به آرامی در طول روز با عبور کپسول از روده آزاد می‌کنند. این بدان معناست که کپسول ها را فقط باید یک بار در روز، صبح مصرف کرد. کپسول ها باید به طور کامل با مایع بلعیده شوند و جویده یا خرد نشوند، زیرا این کار باعث می شود اثر طولانی مدت رهش آنها متوقف شود.

گالانتامین باید همراه یا بعد از غذا مصرف شود. قرص و محلول خوراکی گالانتامین معمولا دو بار در روز (همراه با وعده های غذایی صبح و عصر) مصرف می شود. قرص ها را باید به طور کامل با یک نوشیدنی آب بلعید.

کپسول های گالانتامین با رهش طولانی مدت معمولاً یک بار در روز صبح، همراه با غذا مصرف می شوند. کپسول ها را باید به طور کامل با یک نوشیدنی آب بلعید و از باز کردن، جویدن یا له کردن آن خودداری کنید.

اگر مصرف یک دوز گالانتامین را فراموش کردید، دوز فراموش شده را به طور کامل حذف کنید و فقط دوز بعدی خود را طبق معمول در زمان معمول خود مصرف کنید. برای جبران دوز فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید. اگر مصرف بیش از یک نوبت را فراموش کردید، برای مشاوره با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

پزشک تنها در صورتی گالانتامین را تجویز می کند که بیمار مراقبی در دسترس داشته باشد که به طور منظم از مصرف دارو اطمینان حاصل کند

چه کسانی نباید گالانتامین مصرف کنند؟

ممکن است از افرادی که مشکلات کبدی دارند خواسته شود کمتر گالانتامین مصرف کنند. همیشه دستورالعمل‌های پزشک خود را در مورد دفعات مصرف این دارو دنبال کنید. دستورالعمل ها همچنین بر روی برچسب توزیعی که داروساز شما روی بسته دارو گذاشته است چاپ می شود.

گالانتامین ممکن است باعث خواب آلودگی و سرگیجه شود، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع درمان. در نتیجه ممکن است توانایی بیمار برای انجام وظایف بالقوه خطرناک را به طور ایمن کاهش دهد. مهم است افرادی که گالانتامین مصرف می کنند مایعات زیادی بنوشند تا خود را هیدراته نگه دارند. از پزشک یا داروساز خود برای راهنمایی بیشتر بخواهید.

مبتلایان به آلزایمر وزن کم می کنند. گالانتامین همچنین ممکن است باعث کاهش وزن شود. به همین دلیل وزن بدن در افرادی که از این دارو استفاده می کنند باید به طور منظم کنترل شود.

افرادی که نباید گالانتامین مصرف کنند:

افرادی که به شدت کاهش عملکرد کلیه یا کبد دارند.
خانم هایی که در دوران شیردهی قرار دارند.
آنهایی که باردار هستند، مگر اینکه توسط پزشک ضروری تشخیص داده شود.
این دارو برای افرادی که دچار انسداد در معده، انسداد روده یا مجاری ادراری هستند و یا افرادی که پس از جراحی معده، روده یا مثانه بهبود می یابند توصیه نمی شود.

افرادی که به هر یک از مواد تشکیل دهنده دارو حساسیت دارند. اگر قبلاً چنین حساسیتی را تجربه کرده اید، لطفاً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

در ضمن، گالانتامین باید با احتیاط در موارد زیر استفاده شود:

افراد مبتلا به صرع
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون
افرادی که مشکلات کبدی یا کلیوی دارند.
افراد مبتلا به اختلال در سطح پتاسیم خون
افرادی که سابقه سکته مغزی یا مینی سکته (TIA) دارند.
افراد مبتلا به عفونت های ریوی فعال، به عنوان مثال ذات الریه
افرادی که سابقه بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یا آسم شدید دارند.
افراد مبتلا به بیماری قلبی، مانند حمله قلبی اخیر، فیبریلاسیون دهلیزی، آنژین ناپایدار، بلوک قلبی، نارسایی قلبی یا سندرم سینوس بیمار.
افرادی که سابقه زخم معده دارند، یا خطر ابتلا به زخم معده افزایش یافته است، برای مثال به دلیل درمان با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی

عوارض جانبی گالانتامین

داروها و عوارض جانبی احتمالی آنها می تواند افراد را به روش های مختلف تحت تأثیر قرار دهد. در زیر برخی از عوارض جانبی مرتبط با گالانتامین ذکر شده است. صرفاً به این دلیل که یک عارضه جانبی در اینجا ذکر شده است به این معنی نیست که همه افرادی که از این دارو استفاده می کنند آن یا هر عارضه جانبی را تجربه خواهند کرد.

عوارض جانبی بسیار رایج گالانتامین

موارد زیر بین 1 در 10 تا 1 از 100 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد:

سرگیجه
غش کردن
لرزش
سردرد
گیجی
افسردگی
توهمات
اسپاسم عضلانی
فشار خون بالا
کاهش اشتها و کاهش وزن
خواب آلودگی یا خستگی
احساس ضعف یا بی حالی
ضربان قلب آهسته (برادی کاردی)
اختلالات روده مانند اسهال، سوء هاضمه یا درد شکم

عوارض جانبی نادر گالانتامین

موارد زیر بین 1 در 100 تا 1 در 1000 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد:

تعریق
تشنج
تپش قلب
تاری دید
گرگرفتگی
ضعف عضلانی
کم آبی بدن
تغییر در حس چشایی
ضربان قلب غیر طبیعی
احساس سوزن و سوزن
فشار خون پایین (هیپوتانسیون)
احساس زنگ یا صداهای دیگر در گوش (وزوز گوش)

گالانتامین و سایر داروها

مهم است که قبل از شروع درمان با گالانتامین، به پزشک یا داروساز خود بگویید که بیمار در حال مصرف چه داروهایی است، از جمله داروهای خریداری شده بدون نسخه و داروهای گیاهی. به طور مشابه، قبل از مصرف هر گونه داروی جدید با این دارو، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که این ترکیب بی خطر است.

گالانتامین نباید با سایر داروهایی که فعالیت استیل کولین را افزایش می دهند مصرف شود، زیرا ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. این داروها شامل موارد زیر است:

داروهای دیگر برای بیماری آلزایمر، به عنوان مثال دونپزیل، ریواستیگمین
یا داروهای خاص برای احتباس ادرار، به عنوان مثال کلرید بتان کلرید، دیستیگمین
داروهای میاستنی گراویس، مانند نئوستیگمین، کلرید ادروفونیوم، دیستیگمین بروماید، پیریدوستیگمین بروماید

پیلوکارپین

گالانتامین اثر معکوس با داروهای آنتی کولینرژیک دارد که با کاهش فعالیت استیل کولین عمل می کنند. بنابراین، اگر داروهای آنتی کولینرژیک و گالانتامین با هم مصرف شوند، می توانند با اثرات یکدیگر مخالفت کنند، که می تواند اثربخشی یک یا هر دو دارو را کاهش دهد. افرادی که گالانتامین مصرف می کنند باید از داروهای آنتی کولینرژیک خودداری کنند. آنها شامل موارد زیر است:

داروهای ضد اسپاسم برای اختلالات روده مانند هیوسین، آتروپین، پروپانتلین
یا داروهای آنتی کولینرژیک برای بیماری پارکینسون، مانند پروسیکلیدین، بنزاتروپین، اورفنادرین، تری هگزی فنیدیل
داروهای آنتی کولینرژیک برای بی اختیاری ادرار، مانند اکسی بوتینین، فلاوکسات، تولترودین، پروپیورین، تروسپیوم.

گالانتامین پتانسیل کاهش ضربان قلب را دارد. اگر همراه با داروهای دیگری که می توانند ضربان قلب را کاهش دهند مصرف شود، این اثر ممکن است افزایش یابد، به عنوان مثال موارد ذکر شده در زیر:

آمیودارون
دیگوکسین
ایوابرادین
بتا بلوکرها مانند آتنولول، پروپرانولول
مسدود کننده های کانال کلسیم مانند وراپامیل، دیلتیازم

داروهای زیر ممکن است سطح گالانتامین را در خون افزایش دهند. از آنجایی که این ممکن است عوارض جانبی مانند تهوع و استفراغ را افزایش دهد، پزشک ممکن است دوز گالانتامین را برای افرادی که هر یک از این موارد را مصرف می کنند کاهش دهد:

اریترومایسین
فلوکستین
فلووکسامین
کتوکونازول
پاروکستین
کینیدین
ریتوناویر

داروهای جایگزین

گالانتامین یک داروی عمومی است که به صورت قرص، کپسول با رهش اصلاح شده و محلول خوراکی (مایع) عرضه می شود. گالانتامین با نام های تجاری زیر نیز موجود است: