راهکارهای تشخیص آلزایمر: 4 نشانه بیماری فراموشی

تشخیص آلزایمر یک گام حیاتی در مسیر حفظ سلامت مغز و کیفیت زندگی است. این بیماری خاموش ممکن است که در ابتدا با فراموشی‌های جزئی شروع شود؛ اما با پیشرفت زمان، تأثیرات آن بر حافظه، تفکر و زندگی روزمره نمایان می‌شود. آگاهی زودهنگام و تشخیص به موقع، کلید مدیریت مؤثر علائم و برنامه‌ریزی برای درمان‌های مناسب است.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با علائم احتمالی آلزایمر مواجه هستید، دریافت مشاوره تخصصی می‌تواند مسیر درمان را هموار کند. با مراجعه به متخصصان ما در پزشکت، امکان ارزیابی دقیق و ارائه راهکارهای درمانی علمی و شخصی‌سازی شده برای هر بیمار فراهم می‌شود؛ یک قدم ساده که می‌تواند تفاوت بزرگی در کیفیت زندگی ایجاد کند.

علائم و نشانه‌های آلزایمر و زوال عقل

از دست دادن حافظه، علائم اصلی بیماری آلزایمر است. نشانه اولیه آلزایمر این است که فرد معمولاً در به خاطر سپردن وقایع یا مکالمات اخیر دچار مشکل می شود و با پیشرفت بیماری، اختلالات حافظه بدتر و علائم دیگر ایجاد می شود و ممکن است اعضای خانواده یا دوستانش متوجه بدتر شدن علائم او شوند.

علائم و نشانه‌های اولیه آلزایمر عبارت‌اند از:

• سردرگمی درباره تشخیص مکان یا گذشت زمان
• توانایی قضاوت ضعیف در تصمیم گیری‌ها
• کناره گیری از رویدادهای کاری یا اجتماعی
• مشکل در تمرکز، برنامه ریزی یا حل مسئله
• اختلال حافظه، مانند مشکل در به خاطر سپردن وقایع
• تغییرات خلق‌و‌خو، مانند افسردگی یا سایر تغییرات رفتاری و شخصیتی
• مشکلات زبانی، مانند مشکلات یافتن کلمه مناسب یا کاهش تعداد واژگان در گفتار یا نوشتار
• تجربه مشکلات بصری یا فضایی، مانند عدم درک مسافت در رانندگی، گم شدن یا جا انداختن وسایل
• بروز مشکلات در انجام کارهای روزانه در خانه یا محل کار، مانند نوشتن یا استفاده از ظروف غذا خوری

آلزایمر می‌تواند چندین جنبه از زندگی روزمره افراد مبتلا را تحت تاثیر خود قرار دهد. هنگامی که علائم هشدار‌دهنده ابتلا به زوال و عقل آلزایمر ظاهر می‌شوند، مهم است که یک تشخیص سریع و دقیق انجام شود‌؛ بنابراین برای تشخیص آلزایمر، مشورت با یک پزشک ضروری خواهد بود.

تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر که منجر به افزایش مشکلات بیمار می شوند، در زیر بیان شده است.

1. از دست دادن حافظه

افت حافظه ممکن است در هر کسی اتفاق بیفتد؛ اما افت و از دست رفتن حافظه در بیماری آلزایمر در طولانی مدت ادامه دارد و بدتر می شود و بر توانایی عملکرد فرد تأثیر می گذارد.

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• در مکان های آشنا گم می شوند.
• حرف و سوالات خودشان را بارها تکرار کنند.
• نام اعضای خانواده و اشیاء روزمره خود را فراموش می کنند.
• به طور مرتب وسایل خودشان را در مکان های غیر معمول قرار می دهند.
• مکالمات، قرارها یا رویدادها را فراموش می کنند و بعداً آن ها را به خاطر نیاورند.
• در یافتن کلمات صحیح برای شناسایی اشیاء، بیان افکار و گفتار خود دچار مشکل می شوند.

 

پزشک خانواده آنلاین خدمتی است از پزشکت به منظور امکان پیگیری مداوم روند درمان و شرایط سلامتی تمام اعضای یک خانواده.

 

2. اختلال در تفکر و استدلال

بیماری آلزایمر باعث اختلال در تمرکز و تفکر افراد، خصوصاً درباره مفاهیم انتزاعی مانند اعداد می شود. انجام دادن چند کار به طور همزمان برای مبتلایان به آلزایمر سخت و شوار بوده و ممکن است این افراد نتوانند کارهای مثل مدیریت امور مالی، مسائل مربوط به چک و پرداخت قبوض را به درستی انجام دهند؛ چون این افراد نمی‌توانند اعداد را درست تشخیص دهند و با آن ها کار کنند.

3. کاهش توانایی قضاوت و تصمیم گیری

به مرور زمان توانایی تصمیم گیری و قضاوت مناسب در بیماران کاهش می یابد. به عنوان مثال فرد ممکن است که در برقراری روابط اجتماعی با افراد دچار مشکل شده و یا یا لباس هایی بپوشد که مناسب وضعیت آب و هوایی نباشد. در نهایت هم افراد مبتلا به آلزایمر پیشرفته ممکن است که انجام کارهای اساسی مانند لباس پوشیدن و استحمام را فراموش کنند.

 

 درمان افسردگی فصلی با مشاوره آنلاین ارائه شده در پزشکت، خدمتی است تأثیرگذار که می‌تواند سلامت روان بسیاری از افراد را بازگرداند. 

 

4. تغییر در شخصیت و رفتار

تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر رخ می دهد، می‌تواند بر خلق و خو و رفتار آن ها تأثیر بگذارد و باعث بروز مشکلات زیر شوند:

• افسردگی
• بی تفاوتی
• سرگردانی
• نوسانات خلقی
• تغییر در عادات خواب
• عدم اعتماد به دیگران
• تحریک پذیری و پرخاشگری
• هذیان، از جمله اعتقاد داشتن به این که چیزی به سرقت رفته

5. حفظ برخی مهارت های ذهنی

مبتلایان به آلزایمر برخلاف مهارت های زیادی که از دست می دهند، ممکن است بتوانند بسیاری از مهارت های مهم را برای مدت طولانی تری حفظ کنند.

مهارت های حفظ شده این بیماران می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خواندن
• رقصیدن
• خوانندگی
• گوش دادن
• گوش دادن به موسیقی
• گفتن داستان و یادآوری مجدد
• نقاشی و یا انجام کارهای هنری

چنانچه یکی از عزیزانتان درگیر بیماری فراموشی شده و مراجعه حضوری برای وی دشوار است، مشاوره آنلاین برای درمان آلزایمر پزشکت بهترین گزینه در دسترس در این شرایط خواهد بود. 

 

علت بروز آلزایمر

دانشمندان معتقدند که در بیشتر افراد، بیماری آلزایمر به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی که به مرور زمان بر مغز تأثیر می گذارد، به وجود می آید. در کمتر از یک درصد از موارد ممکن است که آلزایمر با تغییرات ژنتیکی خاصی ایجاد شود. این موارد به ندرت دیده شده و معمولاً منجر به بروز بیماری در سنین میانسالی خواهد شد.

دلایل دقیق بیماری آلزایمر به طور کامل تشخیص داده نشده اند؛ اما به نظر می رسد که این مشکل مربوط به پروتئین های مغزی است که به طور عادی قادر به عملکرد مناسب خود نیستند، کار سلول های مغزی (نورون ها) را مختل کرده و یک سری مواد سمی را در مغز آزاد می‌کنند. در نهایت هم نورون های آسیب دیده مغز، اتصالات خود را از دست می‌دهند و در نهایت می‌میرند.

این آسیب سال ها قبل از بروز علائم در یک ناحیه‌ از مغز که حافظه را کنترل می‌کند، آغاز می‌شود. از بین رفتن نورون ها در سایر مناطق مغز انتشار می‌یابد. در اواخر مرحله بیماری هم مغز به میزان قابل توجهی کوچک می‌شود.

محققان نقش دو پروتئین را در بررسی علت آلزایمر شناسایی کرده‌اند:

• بتا-آمیلوئید قطعه باقیمانده از یک پروتئین بزرگتر است. تجمع این قطعات باعث اختلال در سلول های عصبی می شود و رسوبات بزرگتری به نام پلاک های آمیلوئید تشکیل می دهند.
• پروتئین های تاو در نقل و انتقالات مواد مغذی و سایر مواد ضروری دستگاه عصبی نقش مهمی دارند. در بیماری آلزایمر، پروتئین های تاو تغییر شکل داده و ساختارهایی به نام تنگل های عصبی فیبریدی تشکیل می دهند. این پروتئین‌ها باعث مختل شدن سیستم عصبی شده و و برای سلول های عصبی سمی هستند.

 

عمل جراحی می‌تواند تجربه‌ای استرس‌آور برای هر شخصی باشد. مشاوره قبل از عمل جراحی  پزشکت دقیقاً همان خدمتی است که می‌تواند با ارائه اطلاعات درست، این اضطراب را از بین ببرد.

 

عوامل خطر آلزایمر

در کنار تشخیص آلزایمر، برخی از عوامل خطر ابتلا به آلزایمر بسیار مهم بوده که در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

1. سن

افزایش سن بزرگترین عامل خطرناک برای بیماری آلزایمر است. آلزایمر بخشی از پیری طبیعی نیست؛ اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد.

2. تاریخچه خانواده و ژنتیک

در صورت داشتن سابقه خانوادگی، خطر ابتلا افراد به این بیماری بیشتر می شود.

3. سندرم داون

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم داون به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند. علائم و نشانه های آلزایمر در افراد مبتلا به سندرم داون، نسبت به جمعیت عمومی 10 تا 20 سال زودتر ظاهر می شود.

4. جنسیت

آلزایمر در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد؛ زیرا زنان عموما بیشتر از مردان عمر می کنند.

5. اختلال شناختی خفیف

اختلال شناختی خفیف (MCI) کاهش حافظه یا تفکر وابسته به سن افراد است؛ اما این کاهش مانع از عملکرد فرد در محیط های اجتماعی یا کاری او نمی شود.

افرادی که دارای MCI هستند، در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند. افراد با تشخیص زود هنگام MCI و تغییرات سبک زندگی و مراجعه منظم به پزشک می توانند راهکارهایی را برای جبران از دست دادن حافظه خود یاد بگیرند و آن ها را عملی کنند.

 

در صورت نیاز به دریافت مشاوره با پزشک برای کم خونی از بهترین پزشکان فعال در پزشکت کلیک کنید.

 

6. سابقه ضربه مغزی

خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که سابقه ضربه مغزی دارند، بیشتر است.

7. الگوهای خواب ضعیف

تحقیقات نشان داده است که الگوهای خواب ضعیف، مانند مشکل در خوابیدن یا بی خوابی، با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است.

8. سبک زندگی و سلامت قلب

عوامل خطر مرتبط با بیماری های قلبی نیز ممکن است که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

• چاقی
• عدم ورزش
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• دیابت نوع 2 کنترل نشده
• سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود دست دوم

این عوامل همه قابل کنترل هستند؛ بنابراین با تغییر عادات سبک زندگی خود می توانید تا حدودی خطر ابتلا خود را به این بیماری‌ها کاهش دهید. به عنوان مثال ورزش منظم و رژیم غذایی کم چربی سرشار از میوه و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است.

9. یادگیری مادام العمر و تعامل اجتماعی

برقراری ارتباط با دیگران و شرکت در فعالیت های ذهنی و اجتماعی با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است. به نظر می رسد که سطح تحصیلات پایین‌تر از دیپلم، یک عامل خطر برای بیماری آلزایمر محسوب می‌شود.

عوارض آلزایمر

از دست دادن حافظه، اختلال در قضاوت و سایر تغییرات شناختی ناشی از آلزایمر می تواند درمان سایر بیماری‌ها و اختلالات را پیچیده‌تر کند. فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است:

• نتواند علائم بیماری های را که تجربه می کند، بگوید.
• قادر نباشد که برنامه درمانی خودش را پیگیری کند.

با پیشرفت بیماری در آخرین مراحل، تغییرات مغزی عملکردهای جسمی مانند بلع، تعادل و کنترل روده و مثانه را تحت تاثیر قرار می دهد و این اثرات می تواند باعث بروز عوارض جدی تر زیر شوند:

• شکستگی
• زخم بستر
• سوء تغذیه یا کم آبی بدن
• ذات الریه و سایر عفونت ها
• استنشاق غذا یا مایع به داخل ریه ها (آسپیراسیون)

مزایای تشخیص زودهنگام آلزایمر

هنگامی که شما یا یکی از اعضای خانواده با مشکل حافظه رو‌به‌رو می‌شوید، ممکن است که در صورت مراجعه به پزشک اندکی عصبی شوید. برخی از افراد علائم خود را پنهان می‌کنند یا اعضای خانواده وجود علائم را منکر می‌شوند.

مقابله با زیان‌هایی که آلزایمر می‌تواند به همراه داشته باشد، می‌تواند دشوار باشد. این موارد می‌تواند شامل از دست دادن استقلال و توانایی‌های فرد باشد.

در حالی که هیچ روش درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، تشخیص آلزایمر هنوز هم می‌تواند مفید باشد. دانستن این که چه کاری می‌توانید انجام دهید، به همان اندازه مهم است که بدانید چه کاری نمی‌توانید انجام دهید. اگر بیماری قابل درمان دیگری باعث بروز مشکلات حافظه شود، پزشکان می‌توانند درمان را شروع کنند.

برای مبتلایان به آلزایمر، پزشکان می‌توانند مداخلات دارویی و غیردارویی را برای مدیریت علائم ارائه دهند. پزشکان اغلب داروهایی را تجویز می‌کنند که ممکن است کاهش حافظه و سایر مهارت‌های شناختی را کاهش دهند. علاوه براین ممکن است که فرد بیمار بتواند در آزمایشات بالینی شرکت کند.

همچنین پزشکان می‌توانند به شما و مراقبانتان در مورد استراتژی‌هایی برای ایمن‌تر کردن خانه‌، ایجاد برنامه‌های منظم و روتین، برنامه‌ریزی فعالیت‌ها و مدیریت تغییرات در مهارت‌ها برای کاهش تأثیر آلزایمر بر امور زندگی روزمره آموزش دهند.

علاوه براین، تشخیص زود هنگام به شما، خانواده و مراقبانتان کمک می‌کند تا برای آینده برنامه ریزی کنید. شما این شانس را خواهید داشت که در مورد تعدادی از مسائل تصمیم گیری آگاهانه داشته باشید. مواردی مانند امور زیر، از این جمله‌اند:

• خدمات و منابع اجتماعی مناسب
• گزینه‌هایی برای مراقبت‌ در خانه
• برنامه ریزی برای رسیدگی به مسائل مالی

هنگامی که یک پزشک با شما و اعضای خانواده‌تان درباره تشخیص آلزایمر سخن می‌گوید، به شما کمک می‌کند تا دمانس آلزایمر را درک کنید، به سوالات او پاسخ دهید و بگویید که چه انتظاری از وضعیت جدید خود دارید. تیم مراقبت پزشکی شما می‌تواند به شما در یافتن راه‌هایی برای حفظ استقلال، سلامت و ایمنی کمک کند.

راهکارهای تشخیص آلزایمر

برای تشخیص آلزایمر، یک پزشک آموزش دیده در زمینه بیماری‌های مغزی (عصب شناس) یا یک پزشک آموزش دیده برای درمان افراد سالمند (متخصص سالمندان) علائم، سابقه پزشکی و سابقه داروهای مصرفی بیمار را بررسی می‌کند و با فرد دیگری که شما را به خوبی می‌شناسد، مصاحبه می‌کند. علاوه براین موارد، معاینه فیزیکی نیز توسط پزشک انجام خواهد شد.

در طول ویزیت، پزشک معالج موارد زیر را ارزیابی خواهد کرد:

• میزان اختلال یا تغییر در حافظه یا تفکر بیمار تا چه حد وخیم است؟
• آیا در شخصیت یا رفتار فرد مراجعه کننده تغییراتی بروز پیدا کرده است یا خیر.
• این که آیا حافظه مراجعه کننده یا مهارت‌های تفکر (شناختی) دچار اختلال شده است یا خیر.
• مشکلات فکری بیمار چگونه بر توانایی او برای انجام امور روزمره تأثیر گذاشته است.

پزشکان یک ارزیابی فیزیکی انجام می‌دهند و بررسی می‌کنند که آیا سایر اختلالات سلامتی که می‌توانند باعث ایجاد علائم شما شوند، بروز پیدا کرده‌اند یا خیر.

بیماری‌های زیر از جمله مواردی هستند که می‌توانند منجر به بروز علائمی شبیه به آلزایمر شوند:

• افسردگی
• بیماری پارکینسون
• علائم سکته‌های مغزی در گذشته
• آپنه خواب یا سایر اختلالات پزشکی

اگر درباره این علائم سوالی دارید، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید. پزشکان ممکن است تست‌های آزمایشگاهی و روش‌های تصویربرداری مغزی را تجویز کنند یا شما را برای آزمایش دقیق حافظه ارجاع دهند. این آزمایش‌ها می‌توانند اطلاعات مفیدی را برای تشخیص، از جمله رد سایر بیماری‌هایی که باعث بروز این علائم می‌شوند، در اختیار پزشک قرار دهند.

1. ارزیابی مشکلات حافظه و سایر علائم برای تشخیص آلزایمر

برای ارزیابی علائم، پزشک ممکن است از شما بخواهد به سوالات او پاسخ یا تست‌های مرتبط با مهارت‌های شناختی خود را انجام دهید. مواردی مانند حافظه، تفکر انتزاعی، حل مسئله، استفاده از زبان و مهارت‌های مرتبط، از جمله این موارد هستند.

2. تست وضعیت ذهنی برای تشخیص آلزایمر

پزشک معالج شما ممکن است تست‌های بررسی وضعیت ذهنی را برای آزمایش مهارت‌های تفکر (شناختی) و حافظه شما انجام دهد. پزشکان از نمرات این تست‌ها برای ارزیابی میزان اختلال شناختی مراجعه کنندگان استفاده می‌کنند.

3. تست‌های عصب و روانشناسی برای تشخیص آلزایمر

برای تشخیص آلزایمر ممکن است که توسط یک متخصص آموزش دیده در زمینه بیماری‌های مغزی و سلامت روان (عصب روانشناس) ارزیابی شوید. این ارزیابی می‌تواند شامل انجام تست‌های گسترده‌ای برای ارزیابی حافظه و مهارت‌های تفکر (شناختی) فرد مراجعه کننده باشد.

یکی از اصلی ترین روش ها برای تشخیص آلزایمر، شناسایی علائم و تأثیر آن ها در زندگی روزمره بیماران است. علاوه بر این، پزشک می تواند برای ارزیابی مهارت های حافظه و تفکر بیماران و تایید یا رد سایر دلایل احتمالی آن‌ها، آزمایشاتی را تجویز کند.

4. انجام آزمایشات برای تشخیص آلزایمر

آزمایشات تشخیصی برای بیماری آلزایمر شامل موارد زیر هستند.

تشخیص آلزایمر با معاینه فیزیکی و عصب

پزشک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و احتمالاً با تجویز آزمایشات تشخیصی موارد زیر را ارزیابی خواهد کرد:

• تعادل
• رفلکس ها
• ضعف و قدرت عضلات
• حس بینایی و شنوایی
• هماهنگی بین حرکات
• امکان بلند شدن بیمار از صندلی و راه رفتن او در اتاق

آزمایش خون می تواند در رد و یا تایید علت های احتمالی دیگر مانند اختلال تیروئید یا کمبود ویتامین موثر باشد.

تشخیص آلزایمر با بررسی آزمایش عصبی و روانی

پزشک ممکن است که برای ارزیابی حافظه و دیگر مهارت های تفکر بیمار، وضعیت روانی بیمار را مورد بررسی قرار دهد. آزمایش عصبی روانی می تواند جزئیات بیشتری در مورد عملکرد ذهنی بیماران در مقایسه با افراد هم سن و سال با آن ها ارائه دهد.

در حال حاضر تصویربرداری از مغز برای مشخص کردن ناهنجاری های مانند سکته مغزی، تروما یا تومورها که ممکن است باعث ایجاد تغییر شناختی شوند، مورد استفاده قرار می گیرد.

پزشک می تواند برای تصویربرداری از ساختارهای مغز بیمار موارد زیر را توصیه کند:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی: MRI در حالی که ممکن است (MRI) کوچک شدن مغز را نشان دهد؛ اما اطلاعات حاصل از آن ارزش زیادی برای تشخیص ندارند.
• توموگرافی کامپیوتری: از CT عمدتاً برای رد تومورها، سکته ها و آسیب دیدگی سر استفاده می‌شود.

تصویربرداری از فرآیندهای بیماری با توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) انجام می‌گیرد. در طول اسکن PET برای بررسی ویژگی های مغز یک ردیاب رادیواکتیوی سطح پایین به خون بیمار تزریق می‌شود.

تصویربرداری PET شامل موارد زیر هستند:

• اسکن PET فلورودوکسی گلوکز: (FDG) مناطقی از مغز را نشان می دهد که در آن قسمت تجزیه مواد مغذی به صورت ضعیف و ناقص صورت می گیرد. شناسایی مناطق با سوخت و ساز کم می تواند در تشخیص آلزایمر و انواع دیگر زوال عقل موثر باشد.
• تصویربرداری PET از آمیلوئید: این روش می تواند بار رسوبات آمیلوئید در مغز را اندازه گیری کند. این تصویربرداری بیشتر در تشخیص علائم زوال عقل استفاده می شود.
• در شرایط ویژه، مانند زوال عقل پیشرونده یا زودرس، از آزمایش های دیگری برای اندازه گیری غیربتای آمیلوئید غیرطبیعی یا تاو در مایع مغزی استفاده می شود.

آزمایش ژنتیکی به طور کلی برای بیماری آلزایمر توصیه نمی شود و در موراد استثنائی در بیمارانی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در اوایل تولد را دارند، انجام می شود.

فواید انجام تست تشخیص آلزایمر

این آزمایش‌ها به پزشکان کمک می‌کنند تا تشخیص دهند که آیا شما به زوال عقل مبتلا هستید یا خیر و آیا می‌توانید با خیال راحت کارهای روزانه مانند مصرف داروها را طبق برنامه و مدیریت امور روزمره خود انجام دهید یا خیر.

آنها اطلاعاتی را در مورد کارهایی که هنوز می‌توانید انجام دهید و همچنین آنچه ممکن است نتوانید به سرانجام برسانید، به دست می‌آورند. علاوه براین این تست‌ها می‌توانند مشخص کنند که آیا ابتلا به افسردگی باعث بروز علائم شما شده است یا خیر.

مصاحبه پزشک با دوستان و اعضای خانواده برای تشخیص آلزایمر

پزشکان ممکن است از اعضای خانواده یا دوستان شما درباره وضعیت سلامتی و رفتارتان سؤالاتی بپرسند. پزشکان به دنبال جزئیاتی هستند که با سطح عملکرد قبلی شما مطابقت ندارند. یکی از اعضای خانواده یا دوست شما به احتمال زیاد می‌تواند به پزشک توضیح دهد که چگونه مهارت‌های فکری (شناختی)، توانایی‌های عملکردی و رفتار شما در طول زمان تغییر کرده‌ است.

این سری از ارزیابی‌های بالینی، معاینه فیزیکی، سن و مدت علائم پیشرونده، در اغلب موارد اطلاعات کافی برای تشخیص آلزایمر را در اختیار پزشکان قرار می‌دهند. با این حال زمانی که تشخیص قطعی و واضح نیست، پزشکان ممکن است که نیاز به بررسی نتایج آزمایشات دیگری داشته باشند.

تست‌های آزمایشگاهی برای تشخیص آلزایمر

ممکن است نیاز باشد که تست‌های آزمایشگاهی دیگری برای رد احتمال ابتلا به سایر اختلالات، مانند اختلال تیروئید یا کمبود ویتامین B-12 که باعث ایجاد برخی علائم مشابه با زوال عقل آلزایمر می‌شوند، انجام دهید. ممکن است که پزشک بررسی مایع مغزی-نخاعی را برای کمک به انجام یک تشخیص صحیح تجویز کند.

پروتئین‌های آمیلوئید و تاو را می‌توان در مایع مغزی نخاعی اندازه گیری کرد. نسبت این پروتئین‌ها می‌تواند به تعیین ابتلا به آلزایمر کمک کند. در بیشتر موارد ابتلا به بیماری آلزایمر، معاینه مایع مغزی-نخاعی ضروری نیست؛ اما در موارد غیر معمول یا به سرعت پیشرونده، این بررسی ممکن است مفید باشد.

تست‌های تصویربرداری مغز برای تشخیص آلزایمر

آلزایمر معمولا ناشی از از دست دادن (تخریب) پیشرونده سلول‌های مغزی است. این انحطاط و تخریب سلولی، ممکن است که به طرق مختلف در یک تست اسکن مغز خود را نشان دهد.

با این حال این اسکن‌ها به تنهایی برای تشخیص کافی نیستند و ممکن است که پزشکان برای کمک به تشخیص آلزایمر، از این روش‌های تصویربرداری استفاده کنند.

در هر صورت، روش تصویربرداری مغزی می‌تواند در موارد زیر به پزشک معالج کمک کند:

• تمایز بین انواع مختلف بیماری دژنراتیو مغزی
• انجام یک تشخیص پایه در مورد درجه انحطاط
• وجود علل دیگر مانند خونریزی، تومورهای مغزی یا سکته

به طور کلی، فناوری‌های تشخیص آلزایمر با نوار مغز که اغلب برای تشخیص مشکلات مختلف در بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرند، به شرح زیر هستند:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا MRI: در این روش از امواج رادیویی و آهنرباهای قدرتمند برای ایجاد تصویری دقیق از مغز شما استفاده می‌شود.
• توموگرافی کامپیوتری (CT): در روش سی‌ای اسکن از اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از مغز شما استفاده می‌شود.
• توموگرافی گسیل پوزیترون (PET): در روش اسکن PET از یک ماده رادیواکتیو به نام ردیاب برای تشخیص مواد موجود در بدن استفاده می‌شود. انواع مختلفی از اسکن PET وجود دارند. متداول ترین اسکن PET اسکن PET فلورودوکسی گلوکز (FDG) است. این اسکن می‌تواند مناطق مغزی با کاهش متابولیسم گلوکز را شناسایی کند. به کمک الگوی تغییر متابولیسم می‌توان بین انواع مختلف بیماری دژنراتیو مغز تمایز قائل شد.

روش‌های در حال توسعه برای تشخیص آلزایمر

در حال حاضر محققان در حال کار بر روی روش‌های جدیدی برای تشخیص زود هنگام زوال عقل و آلزایمر هستند. آزمایش‌های جدید ممکن است که بتوانند این بیماری را زمانی که علائم بسیار خفیف هستند یا حتی هنوز بروز پیدا نکرده‌اند، تشخیص دهند. در حال حاضر هم محققان در حال توسعه آزمایش‌هایی هستند که آمیلوئید را در خون اندازه‌گیری می‌کنند.

این آزمایشات امیدوارکننده هستند و ممکن است که برای تعیین این که چه کسانی در معرض خطر ابتلا به زوال عقل آلزایمر هستند و اینکه آیا آلزایمر علت زوال عقل فرد است یا خیر، مورد استفاده قرار گیرند.

دانشمندان در حال بررسی چندین نشانگر بیماری و تست‌های تشخیص آلزایمر بوده و این نشانگرهای زیستی شامل ژن‌ها و پروتئین‌ها از جمله تاو مرتبط با آلزایمر هستند.

تست‌های تصویربرداری جدید نیز در حال توسعه بوده و این روش‌ها ممکن است که به پزشک معالج کمک کند تا تشخیص دهد که آیا فرد به زوال عقل آلزایمر مبتلا است یا خیر و تعیین کند که بیماری چقدر پیشرفت کرده است. با این حال انجام تحقیقات بیشتری در مورد این آزمایشات ضروری هستند.

نحوه پیشگیری از آلزایمر

بیماری آلزایمر قابل پیشگیری نیست. با این حال افراد می توانند تعداد زیادی از عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی خود را تغییر دهند. شواهد نشان می دهد که در کنار تشخیص آلزایمر، تغییر در رژیم غذایی و ورزش ممکن است که خطر ابتلا به آلزایمر و سایر اختلالات ایجاد کننده زوال عقل را کاهش دهد.

مطالعات نشان داده است که مهارت‌های تفکر حفظ شده را می‌توان با مشارکت در رویدادهای اجتماعی، خواندن، رقصیدن، بازی های تخته ای، انجام فعالیت های هنری، نواختن ساز و سایر فعالیت هایی که نیاز به تعامل ذهنی و اجتماعی دارند، حفظ کرد و آن ها را بهبود بخشید.

برخی از درمان هایی که اخیراً به عنوان پیشگیری از این بیماری مورد بررسی قرار گرفته اند، به شرح زیر هستند:

• اسیدهای چرب امگا 3: اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی یا مکمل ها ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.
• کورکومین: این گیاه از زردچوبه تهیه شده و دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است که می تواند بر فرآیندهای شیمیایی مغز تأثیر بگذارد.
• ویتامین: اگرچه ویتامین E برای پیشگیری از آلزایمر مؤثر نیست؛ اما مصرف روزانه 2000 واحد آن می‌تواند به تأخیر پیشرفت بیماری در افرادی که از قبل به آلزایمر مبتلا شده اند موثر باشد.

بیماران باید در نظر داشته باشند برخی مکمل های تقویتی برای سلامتی شناختی می توانند با داروهای آلزایمر تداخل داشته باشند. برای همین برای جلوگیری از هر نوع تداخل دارویی بهتر است قبل از مصرف هر نوع دارویی با پزشک خود مشورت کنند.

سبک زندگی و درمان خانگی آلزایمر

انتخاب سبک زندگی سالم باعث بهبود سلامت کلی شما می شود و می تواند در حفظ سلامت شناختی نقش داشته باشد.

1. ورزش

ورزش منظم بخش مهمی از یک برنامه درمانی است. فعالیت هایی مانند پیاده روی روزانه می توانند به بهبود خلق و خو و حفظ سلامت مفاصل، ماهیچه ها و قلب کمک کنند.

ورزش همچنین می تواند باعث آرامش خواب شود و از یبوست جلوگیری کند. افراد مبتلا به آلزایمر که در راه رفتن مشکل دارند، می توانند از دوچرخه ثابت استفاده کنند.

2. تغذیه

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است که غذا خوردن را فراموش کنند و علاقه خود را برای تهیه غذا از دست بدهند یا از ترکیب غذاهای سالم استفاده نکنند؛ همچنین آن ها فراموش خواهند کرد که باید آب کافی بنوشند و همین عامل باعث کم آبی و یبوست آن ها می شود.

در این موارد اعضاء خانواده بیماران می تواند با راهکارهای زیر به آن ها کمک کنند:

• گزینه های غذایی سالمی که بیمار آن ها را دوست دارد، برای آن‌ها تهیه کنید.
• مطمئن شوید که بیمار به اندازه کافی آب می نوشد. بیماران بهتر است که از نوشیدنی های کافئین که باعث افزایش بیقراری و اختلال در خواب می شود، پرهیز کنند. علاوه بر آن می توانید آب میوه های طبیعی مورد علاقه بیماران را تهیه کنید.

3. تعامل و فعالیت های اجتماعی

انجام تمرینات لذت بخش می توانند برای سلامتی کلی فرد مبتلا به آلزایمر مهم باشند، از جمله:

• باغبانی یا صنایع دستی
• خواندن یا گوش دادن به کتاب
• گوش دادن به موسیقی یا رقصیدن
• فعالیت های برنامه ریزی شده با کودکان و سالمندان دیگر

ایجاد یک محیط امن و حمایتی برای بیماران مبتلا به آلزایمر

تطبیق شرایط زندگی بیماران با نیازهای فردی آن ها بخش مهمی از برنامه درمانی آلزایمر است. بیماران می‌توانند برای تسهیل کارهای روزمره خود و جلوگیری از بروز اتفاقات، راهکارهای زیر را در نظر بگیرند:

• همیشه کلیدها، کیف پول ها، تلفن های همراه و سایر اشیاء با ارزش را در یک مکان خاص در خانه خود نگه دارید تا گم نشوند.
• داروهای خود را در یک مکان امن نگه دارید و برای یادآوری دوز داروهای خود دوز دارو را یادداشت کرده و در طول روز از یادداشت خود استفاده کنید.
• ردیاب موقعیت مکانی خود را در تلفن همراه تان فعال کنید تا اعضاء خانواده بتواند محل شما را ردیابی کند. شماره های مهم تلفن را در گوشی همراه تان ذخیره کنید.
• برای پیگیری برنامه های روزانه از تقویم یا تخته سفید در خانه استفاده کرده و تمام برنامه های خود روی تخته یادداشت کنید.
• مبلمان اضافی را از خانه حذف کنید تا خانه خلوت تر و امن‌تر شود.
• نرده های محکم را در راه پله ها و حمام نصب کنید.
• تعداد آینه های نصب شده در منزل خود را کاهش دهید. افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است که از تصاویر در آینه‌ها وحشت زده شوند.
• یک دستبند هشدار پزشکی مرتبط با بیماری خود تهیه و آن را همراه خود داشته باشید.
• عکس ها و سایر اشیاء که در یادآوری خاطرات به شما کمک می کنند را در اطراف خود نگه دارید.

درمان پزشکی آلزایمر

داروهای فعلی آلزایمر برای مدتی می توانند علائم حافظه و سایر تغییرات شناختی را بهبود ببخشند. در حال حاضر برای درمان علائم شناختی از دو نوع دارو استفاده می شود که به شرح زیر هستند:

• مهارکننده های کولین استراز: این داروها با تقویت سطح ارتباط بین سلول ها کار می کنند. مهارکننده های کولین استراز همچنین ممکن است که علائم عصبی روانی مانند اضطراب یا افسردگی را بهبود ببخشند. از عوارض اصلی این داروها می توان به اسهال، حالت تهوع، از بین رفتن اشتها و اختلالات خواب اشاره کرد. این داروها در افراد مبتلا به اختلالات بیماری های قلبی می تواند باعث آریتمی قلبی شود.

• Memantine (Namenda): این دارو بر روی ارتباطی سلول های مغزی تاثیر می گذارد و دربعضی اوقات همراه با یک مهارکننده کولین استراز استفاده می شود. عوارض جانبی آن نسبتاً نادر و شامل سرگیجه و سردرگمی بوده و بعضی اوقات ممکن است که داروهای دیگری مانند داروهای ضد افسردگی برای کنترل علائم رفتاری مرتبط با بیماری آلزایمر تجویز شوند.

مقابله و پشتیبانی از بیماران آلزایمری

افراد مبتلا به آلزایمر ترکیبی از احساسات مانند سردرگمی، سرخوردگی، عصبانیت، ترس، عدم اطمینان، اندوه و افسردگی را تجربه می کنند. اگر در حال مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر هستید، می توانید با گوش دادن به حرف هایشان به آن ها کمک کنید، به شخص اطمینان دهید که از زندگی هنوز هم می توان لذتبخش باشد.

یک محیط آرام و پایدار در خانه می تواند به کاهش مشکلات رفتاری بیماران کمک کند. قرار گرفتن در موقعیت‌های جدید، پر سر و صدا و شلوغ و انجام کارهای پیچیده باعث اضطراب این افراد می شود. هرچه فرد مبتلا به آلزایمر بیشتر ناراحت شود، توانایی فکری او به وضوح بیشتر کاهش می یابد.

مراقبت از خود در برابر بیماران آلزایمری

مراقبت از مبتلایان آلزایمر می تواند بر سلامت جسمی فرد مراقب هم تأثیر بگذارد. توجه به نیازها و مراقبت این افراد از خودشان می تواند یکی از مهمترین کارهایی باشد که فرد باید برای کمک به خودش و بیمار انجام دهد.

اگر مراقب بیمار مبتلا به آلزایمر هستید، می توانید با رعایت راهکارهای زیر به خود کمک کنید:

• تا آنجا که می توانید در مورد بیماری اطلاعات کسب کنید و یاد بگیرید.
• هر سؤال مهم در مورد بیمار را از پزشکان، مددکاران اجتماعی و سایر افراد درگیر مراقبت بپرسید.
• هر روز به اندازه کافی استراحت کنید و برای خودتان اوقات فراغت در نظر بگیرید.

آمادگی برای مراجعه به پزشک جهت تشخیص آلزایمر

مراقبت های پزشکی برای از دست دادن حافظه یا مهارت های فکری معمولاً به همکاری اعضاء خانواده و شریک زندگی بیمار نیاز دارد. اگر نگران از دست دادن حافظه یا علائم مربوط به آن هستید، از یکی از بستگان یا دوستان نزدیک خود بخواهید که در جلسات درمانی شما را همراهی کند.

پزشک مراقبت های اولیه ممکن است که شما را برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص مغز و اعصاب، روان پزشک، متخصص اعصاب یا سایر متخصصان ارجاع دهد.

برای آمادگی بیشتر در ملاقات با پزشک خود سعی کنید که یک تاریخچه پزشکی، از جمله هرگونه تشخیص قبلی و فعلی و سابقه پزشکی خانوادگی خود تهیه کرده و لیستی از تمام داروهای مصرفی خود تهیه کنید.

پزشک ممکن است که برای تشخیص آلزایمر، سوالات زیادی از شما بپرسد، از جمله:

• آیا اخیراً تست شنوایی و بینایی انجام داده اید؟
• آیا کسی از رانندگی شما ابراز نگرانی کرده است؟
• آیا متوجه لرزیدن یا مشکلی در راه رفتن خود شده اید؟
• آیا احساس افسردگی، غمگینی یا اضطراب بیش از حد می کنید؟
• آیا شما متوجه تغییراتی در نحوه واکنش خود به اطرافیان شده اید؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟ آیا ویتامین یا مکمل مصرف می کنید؟
• آیا هنگام خواب با مشکلاتی مانند خروپف، فریاد زدن روبرو شده اید؟
• آیا کسی دیگر از اعضاء خانواده شما مشکل حافظه یا سابقه ابتلا به بیماری آلزایمر و زوال عقل داشته است؟
• چه نوع مشکلات حافظه ای و روانی دارید؟ چه زمانی برای اولین بار متوجه آن ها شدید؟
• آیا علائم شما به طور تدریجی بدتر می شوند، یا بعضی اوقات بهتر و گاهی بدتر هستند؟
• آیا برای انجام برخی فعالیت ها مانند مدیریت امور مالی یا خرید دچار مشکل می شوید؟

مشاوره فوری پزشکی برای تشخیص آلزایمر در پزشکت

همین حالا برای دریافت مشاوره تخصصی در زمینه تشخیص آلزایمر اقدام کنید و با یک ارزیابی حرفه‌ای، راهکارهای درمانی مناسب برای شما یا عزیزانتان را بیابید. قدم اول به سوی آرامش ذهنی و مدیریت هوشمندانه بیماری، تنها یک کلیک فاصله دارد.

نتیجه‌گیری

تشخیص آلزایمر یک ابزار حیاتی برای پیشگیری و مدیریت مؤثر بیماری است. آگاهی زودهنگام به شما کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری برای سلامت مغز و زندگی روزمره خود بگیرید.

با شناخت دقیق علائم و دریافت مراقبت مناسب، می‌توان روند بیماری را به تأخیر انداخت و کیفیت زندگی را ارتقا داد. توجه به تشخیص آلزایمر، گامی مهم در محافظت از حافظه و استقلال فرد است.