عوارض فیبریلاسیون دهلیزی بر روی بدن بسیار زیاد است و می تواند قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. فیبریلاسیون دهلیزی که به آن AFib یا AF نیز گفته می شود، نوعی اختلال الکتریکی در حفره فوقانی قلب است. اگرچه لزوماً به خودی خود مضر نیست، اما داشتن AFib خطر ابتلا به سایر مشکلات مرتبط با قلب و همچنین سکته را افزایش می دهد. برای آگاهی از عوارض فیبریلاسیون دهلیزی بر روی بدن ادامه مطلب را بخوانید.
AFib چیست؟
AFib بر حفره فوقانی قلب که دهلیز نامیده می شود، اثر می گذارد. این یک اختلال الکتریکی است که باعث سیگنال های الکتریکی سریع می شود و ممکن است به صدها ضربه در دقیقه برسد. این سیگنال ها در توانایی انعقاد حفره های فوقانی به صورت سازمان یافته تداخل ایجاد می کنند.
فیبریلاسیون دهلیزی ضربان قلب نامنظم و اغلب سریع است که می تواند خطر سکته مغزی، نارسایی قلبی و سایر عوارض مربوط به قلب را افزایش دهد. در حین فیبریلاسیون دهلیزی، دو محفظه فوقانی قلب (دهلیز) دچار ضربان نامنظم می شوند. علائم فیبریلاسیون دهلیزی اغلب شامل تپش قلب، تنگی نفس و ضعف است. یک نگرانی عمده در مورد فیبریلاسیون دهلیزی، احتمال ایجاد لخته های خون در دهلیز های فوقانی قلب است که این لخته ها می تواند به اندام های دیگر منتقل شده و منجر به انسداد جریان خون (ایسکمی) شوند. درمان بیماری ممکن است شامل داروها و سایر مداخلات برای تغییر سیستم الکتریکی قلب باشد.
AFib دلایل مختلفی دارد. طبق انجمن قلب آمریکا، این شایع ترین عارضه پس از جراحی قلب است. AFib همچنین ممکن است در اثر شرایط درمان نشده مانند فشار خون بالا ایجاد شود. در برخی موارد، AFib ممکن است هیچ دلیل مشخصی نداشته باشد. در حالی که می توان آن را با روش های درمانی مدیریت کرد، اما در نهایت AFib می تواند منجر به عوارض جدی شود.
این عوارض می تواند در اثر کاهش عملکرد پمپاژ و جریان منفعل خون ایجاد شود. خون حتی می تواند درون قلب جمع شود. برخی از افراد مبتلا به AFib هیچ علائمی ندارند، در حالی که دیگران طیف وسیعی از علائم را تجربه می کنند.
AFib خطر ابتلا به اختلالات مرتبط با قلب و سکته را افزایش می دهد. داشتن AFib همچنین در معرض خطر بیشتری برای اختلالات جانبی است که بر ریتم قلب شما تأثیر می گذارد. AFib گاهی اوقات ممکن است اتفاق بیفتد، و احتمال دارد به خودی خود برطرف شود. با این حال، AFib می تواند طولانی مدت و حتی دائمی باشد.
عوارض AFib بر سیستم عصبی مرکزی
داشتن AFib خطر سکته مغزی را افزایش می دهد. وقتی قلب نتواند به درستی منقبض شود، خون تمایل به جمع شدن در دهلیزها دارد. اگر لخته ایجاد شود، می تواند به مغز منتقل شود و در آنجا خون رسانی را مسدود کرده و باعث سکته مغزی و آمبولی می شود. علائم هشدار دهنده اولیه سکته مغزی شامل سردرد شدید و اختلال گفتار است. اگر AFib دارید، با افزایش، سن خطر سکته مغزی افزایش می یابد. سایر عوامل خطر اضافی برای سکته مغزی، عبارتند از:
داروهای رقیق کننده خون و سایر داروها می توانند این عوامل خطر را کاهش دهند. اقدامات سبک زندگی نیز می تواند به ایجاد تغییر کمک کند، از جمله:
- ورزش منظم
- حفظ وزن سالم
- رژیم کم نمک در صورت داشتن فشار خون بالا
عوارض AFib بر سیستم های قلبی عروقی و گردش خون
وقتی سیستم الکتریکی قلب به درستی عمل نکند، حفره های قلب ریتم خودشان را از دست می دهند. یکی از علائم رایج AFib این است که قلب در اطراف قفسه سینه به طور نامنظم می زند و باعث تپش قلب می شود. حتی ممکن است از ضربان قلب خود بسیار آگاه شوید. با گذشت زمان، AFib می تواند باعث ضعیف شدن قلب و عملکرد نامناسب آن شود. انقباضات بی اثر قلب باعث جمع شدن خون در دهلیزها می شود. این می تواند خطر لخته شدن خون را افزایش دهد. در این شرایط، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- تنگی نفس
- فشار خون پایین
- درد قفسه سینه
در طول یک دوره AFib، ممکن است نبض شما احساس کندی، ضربان آهسته یا بی نظمی کند.
عوارض AFib بر دستگاه تنفسی
ریه های شما برای عملکرد صحیح به خون دائمی نیاز دارند. پمپاژ نامنظم قلب همچنین می تواند مایعات را در ریه ها جمع کند و منجر به بروز علائم زیر شود:
- خستگی
- تنگی نفس
- مشکل در انجام فعالیت های بدنی
عوارض AFib بر سیستم های اسکلتی و عضلانی
ابتلا و سابقه AFib ممکن است منجر به تجمع لخته ها در پاها و مچ پا شود. همچنین تجربه تحریک پذیری و ضعف عضلانی در طی فعالیت های معمول طبیعی نیست. به دلیل اثرات AFib، ممکن است به طور کلی توانایی ورزش کردن در شما کاهش پیدا کند. علائم دیگر شامل افزایش وزن، سبکی سر و احساس عمومی ناراحتی و خستگی است. همچنین ممکن است متوجه افزایش و تکرر ادرار شوید.
محرک های فیبریلاسیون دهلیزی کدامند؟
بسیاری از افراد مبتلا به AFib، دوره های گذرا را که توسط یک محکر خاص ایجاد می شوند را تجربه می کنند. شناختن عوامل محرک و اجتناب از آنها می تواند به شما در مدیریت موثر AFib کمک کند. برخی از متداول ترین عوامل محرک شامل هورمون ها، داروها و کافئین هستند.
خستگی و بیماری
کمبود خواب، بیماری جسمی و جراحی اخیر نیز از علل اصلی ایجاد AFib است. هر زمان که بدن شما با سرعت 100 درصد کار نمی کند، مطمئن باشید که از استرس جسمی رنج می برید. استرس می تواند منجر به فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در قلب شود. خوردن وعده های غذایی متعادل و خواب کافی هر شب، به ویژه هنگام مسافرت، برای افرادی که AFib دارند بسیار مهم است.
محرک های احساسی
احساسات در بسیاری از عملکردهای بدن نقش دارند. وقتی ناراحت یا غمگین هستید، ممکن است اشتهای خود را از دست بدهید. استرس می تواند منجر به گرفتگی عضلات و احساس درد شود. ترس، اضطراب یا خوشحالی شدید می تواند قلب شما را بهم بزند یا احساس کنید قلب شما تند می زند. دامنه احساسات شدیدی که در موقعیت های خاص تجربه می کنید نیز می تواند باعث بروز قسمت های AFib شود.
هورمون ها
نوسان طبیعی هورمون ها ممکن است AFib را در زنان تحریک کند. بر اساس مطالعه اخیر، یائسگی در سنین پایین ممکن است خطر ابتلا به AFib را کاهش دهد.
ورزش
در موارد نادر، افزایش اعمال جسمی می تواند نشانه هایی از یک رویداد AFib را ایجاد کند. با این وجود، ورزش یک عادت سالم است که تقریباً همه باید آن را بپذیرند. در سال 2008، ورزش به عنوان یک تنظیم سبک زندگی مثبت که به افراد کمک می کند با فیبریلاسیون دهلیزی کنار بیایند، لیست شده است. قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید.
دارو
اگر AFib دارید، قبل از مصرف هرگونه داروی بدون نسخه یا مکمل های غذایی با پزشک خود مشورت کنید. داروهای سرماخوردگی و ضد احتقان اسپری بینی علت اصلی برخی از افراد مبتلا به آریتمی قلبی است. پزشک می تواند به شما بگوید که آیا مصرف داروهای خاص برای شما بی خطر است یا گزینه های مناسب را پیشنهاد می کند.
کافئین
ایده کافئین به عنوان محرک AFib با بحث و جدل در دنیای پزشکی احاطه شده است. کافئین یک ماده محرک محسوب می شود که می تواند سیستم عصبی مرکزی شما را تقویت کرده و ضربان قلب را افزایش دهد. برای برخی از افراد، این وضعیت می تواند یک رویداد AFib ایجاد کند. با این حال، تاثیر آن در هر شخص متفاوت است. اگر احساس می کنید که کافئین آریتمی شما را بدتر می کند، از مصرف قهوه، چای و نوشابه های کافئین دار پرهیز کنید.
سوء مصرف الکل
سوء مصرف الکل، از جمله آبجو، شراب، و نوشیدنی های غیر الکلی، همچنین یک محرک AFib شناخته شده است. برخی از افراد فقط با نوشیدن یک یا دو نوشیدنی علائم را تجربه می کنند، در حالی که دیگران عوارض جانبی از نظر قلبی احساس نمی کنند مگر اینکه نوشیدن زیاد در آن نقش داشته باشد. افرادی که محرکهای الکلی AFib دارند نیز بیشتر دچار افزایش فعالیت واگ می شوند که منجر به دوره های فیبریلاسیون دهلیزی گذرا می شود.
کمبود آب بدن
در صورت کمبود آب ممکن است بروز AFib را افزایش دهد. تغییر در سطح مایعات در بدن شما می تواند برخی از عملکردهای بدن از جمله عملکرد قلب را تحت تأثیر قرار دهد. خستگی، تغییر در الگوی غذا خوردن و اعمال جسمی می تواند در برخی شرایط کم آبی ایجاد کند.
همچنین الکل و نوشیدنی های کافئین دار ممکن است بدن شما را خشک کرده و خطر را حتی بیشتر افزایش دهد. عادات خوب آبرسانی شامل نوشیدن مقدار زیادی آب در طول روز، به ویژه در هوای گرم یا هنگام ورزش است.
رعایت میزان مصرف نمک نیز می تواند به شما در جلوگیری از کمبود آب کمک کند. نمک بیش از حد در رژیم غذایی شما همچنین می تواند منجر به فشار خون شود، که یک عامل اصلی خطر برای فیبریلاسیون دهلیزی است. هر روز بیش از 1500 میلی گرم مصرف نداشته باشید.
اگرچه بسیاری از عوامل محرک AFib طبیعی هستند، اما تجربه هر فرد با فرد دیگر می تواند متفاوت باشد. ممکن است یک دوره آزمایش و خطا طول بکشد تا عوامل محرک شخصی شما تشخیص داده شود. آگاهی از وضعیت شما و موقعیت هایی که به طور بالقوه می توانند یک دوره را تحریک کنند، همراه با مصرف دارو ها، نقش مهمی در کمک به شما در کنترل علائم و زندگی سالم دارند.
آخرین دیدگاه‌ها