ویکودین یک داروی مسکن است که از دو ماده هیدروکدون و استامینوفن تشکیل شده است. هیدروکودون به عنوان یک داروی مخدر است برای تسکین سطوح مختلف درد مفید است. علاوه بر این، هیدروکودون به عنوان یک سرکوب کننده سرفه (مشابه کدئین) عمل می کند. دومین ماده موجود در این ترکیب دارویی، استامینوفن، یک ضد تب و یا کاهش دهنده تب و مسکن خفیف درد است که در بسیاری از محصولات بدون نسخه استفاده می شود. علاوه بر Vicodin، هیدروکودون در بازار دارویی با فرمول‌های نام تجاری و ژنریک متعدد در دسترس است. هیدروکودون معمولاً با نام های تجاری زیر به دست می آید:
- نورکو – هیدروکودون + استامینوفن.
- لورتاب – هیدروکودون + استامینوفن.
- لورست – هیدروکودون + استامینوفن.
- ویکوپروفن – هیدروکودون + ایبوپروفن.
بر اساس گزارش اداره مبارزه با مواد مخدر ، در سال 2013، هیدروکودون بیشترین داروی مخدری بود که با 136 میلیون نسخه نوشته شده بود. از این 136 میلیون، ویکودین و Lortab رایج ترین داروهای تجویز شده بودند.
برای چندین سال، داروهای حاوی هیدروکودون مانند Vicodin به مقدار زیاد توسط نیروی انتظامی از بازار غیرقانونی کشف و ضبط شد. دانش آموزان دبیرستانی با نرخ های بالا، به طوری که 1.0% از دانش آموزان کلاس هشتم ، 3.4% از دانش آموزان کلاس دهم و 4.8% از دانش آموزان کلاس دوازدهم از Vicodin در سال گذشته استفاده کرده اند.
ویکودین هنگامی که طبق دستورالعمل استفاده شود یک محصول مفید است که برای دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود. با این حال، هنگامی که بدون نسخه یا به روش‌هایی غیر از دستور مصرف شود، ویکودین دارویی است که با بسیاری از پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی ناخواسته از جمله اعتیاد، تحمل و وابستگی همراه است.
عوارض کوتاه مدت استفاده از ویکودین چیست؟
از آنجایی که ویکودین حاوی هیدروکودون، یک ماده افیونی است، اثراتی مشابه سایر مواد افیونی مانند مورفین و هروئین را خواهد داشت. اثرات مواد افیونی زمانی حاصل می شود که ماده وارد بدن شده و به گیرنده های مواد افیونی متصل می شود. این گیرنده ها در سراسر بدن در مناطقی مانند مغز، نخاع، دستگاه گوارش و سیستم های مختلف دیگر اندام قرار دارند.
هنگامی که ماده افیونی موجود در ویکودین به این مکان‌ها متصل می‌شود، آبشاری از رویدادهای شیمیایی رخ می‌دهد که در نهایت اثرات مورد نظر را ایجاد می‌کند که شامل موارد زیر است:
- احساس آرامش
- احساس سرخوشی
- سرکوب رفلکس سرفه
- درک کمتری از درد فعلی
مصرف ویکودین با چه عوارضی همراه است؟
مردم تمایل دارند داروهای تجویزی را جایگزین ایمن تری برای داروهای غیرقانونی بدانند. این تصور ممکن است خطرناک باشد، زیرا ویکودین توانایی ایجاد عوارض ناخواسته مانند موارد زیر را دارد:
- گیجی
- یبوست
- حالت تهوع
- کند شدن تنفس
- اختلال در قضاوت
- خواب آلودگی عمیق
- سرگیجه یا سبکی سر
- از دست دادن هوشیاری
افرادی که قصد سوء استفاده از ویکودین را دارند ممکن است این کار را در ترکیب با الکل یا سایر داروها انجام دهند. از آنجایی که ویکودین و الکل هر یک اثرات تضعیف سیستم عصبی مرکزی را دارند، مصرف کننده را در معرض خطر بیشتری برای تجربه عوارض فوق قرار می دهند. هنگامی که دارو با الکل یا سایر مواد مسموم کننده مخلوط شود، خطر مصرف بیش از حد ویکودین در افراد به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
عوارض ویکودین در درجه اول به هیدروکودون موجود در Vicodin نسبت داده می شود، اما این تنها خطر مصرف آن نیست. استامینوفن موجود در ویکودین می تواند منجر به مشکلاتی در کبد از جمله مسمومیت کبدی شود، به خصوص زمانی که دوز ویکودین به سرعت افزایش می یابد. علاوه بر این، احتمال آسیب شدید و غیرقابل برگشت کبدی در زمینه سوء مصرف همزمان الکل به طور چشمگیری افزایش می یابد.
اثرات طولانی مدت استفاده از ویکودین چیست؟
استفاده طولانی مدت از Vicodin، باعث ایجاد تحمل و اعتیاد می شود. تحمل، فرآیندی مشترک در استفاده از بسیاری از داروهای تجویزی، قانونی و غیرقانونی است. افرادی که از یک ماده حتی اگر طبق دستورالعمل پزشک استفاده کنند، به مرور زمان مزایای قبلی را به دست نمی آورند. در مورد استفاده از Vicodin، بیمار مجبور است برای احساس تسکین درد مشابه دوزهای بالاتر یا مکرر دارو را مصرف کند.
فردی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند، زمان و انرژی بیشتری را برای بدست آوردن و استفاده از Vicodin صرف می کند و در عین حال افراد دیگر را قربانی می کند. اگر این گونه افراد نتوانند مقدار بیشتری از این ماده را بدست آورند، ممکن است شروع به جستجو و مصرف سایر مواد مخدر مانند هروئین کنند. تقریباً نیمی از مصرف کنندگان هروئین قبل از اینکه به سمت هروئین بروند، سوء مصرف مواد خود را با مواد افیونی دیگری مانند ویکودین شروع می کنند.
عوارض و اثرات فیزیکی ویکودین چیست؟
در اغلب موارد برخی از خطرات ناشی از سوء مصرف مواد افیونی مستقیماً از تأثیر آنها بر سیستم عصبی ناشی می شوند. علاوه بر این، زمانی که ویکودین بیش از حد مصرف شود تا حدی که به طور قابل توجهی تنفس و یا ضربان قلب را کاهش دهد، خطر کمبود اکسیژن رسانی به مغز و سایر اندام های حیاتی وجود دارد.
سایر عوارض مصرف طولانی مدت ویکودین، عبارتند از:
- وابستگی و اعتیاد به ویکودین
- بروز مشکل در تقویت حافظه
- اضطراب و مدیریت ضعیف استرس
- تغییرات خلقی، تحریک پذیری یا بی قراری
- آرامبخشی مکرر و افزایش احتمال آسیب بدنی
- حساسیت به درد برگشتی، یا افزایش درک درد
همراه با پدیده تحمل، استفاده از ویکودین با وابستگی روانی و فیزیولوژیکی نیز همراه است. وابستگی نتیجه مستقیم افزایش مداوم سطح یک ماده در سیستم فرد است. وقتی فردی وابستگی به ویکودین را پرورش می دهد، ممکن است نیاز داشته باشد که این ماده در سطوح مورد انتظار عمل کند.
علائم ترک ویکودین چیست؟
بدون مصرف یک ماده اعتیاد آور، یک فرد معتاد شروع به بروز اثرات ترک خواهد کرد. از آنجایی که ویکودین از یک ماده افیونی تشکیل شده است، ترک ویکودین نشان دهنده علائم مرتبط با ترک هروئین است.
علائم ترک ویکودین، عبارتند از:
- اسهال
- استفراغ
- عرق سرد
- حالت تهوع
- مشکل خواب
- اشتهای ضعیف
- درد در سراسر بدن
- ناراحتی و بی قراری
چگونه مصرف ویکودین را ترک کنیم؟
وابستگی و اعتیاد به ویکودین یک نگرانی جدی است که درمان پزشکی می تواند عدم اعتیاد به این دارو را را تضمین کند. بسیاری از افراد برای ترک ویکودین می توانند از نوعی سم زدایی پزشکی برای درمان وابستگی خود به ویکودین بهره ببرند. در مراحل اولیه درمان با ویکودین، بیمار باید بر علائم ترک خود نظارت داشته باشد. سم زدایی فرآیندی برای کاهش ویکودین از بدن است که باعث افزایش راحتی فرد می شود.
علاوه بر این، سم زدایی میل شدید به دارو را که در طول ترک رایج است کاهش می دهد. گاهی اوقات، داروهایی مانند متادون یا بوپرنورفین برای کمک به انتقال از مصرف ویکودین استفاده می شوند. این فرآیند از نظر زمان و شدت بر اساس سطح سوء استفاده قبلی فرد متفاوت است. برخی ممکن است علائم پس از ترک حاد را تجربه کنند که می تواند از مرحله حاد ترک نیز گذشته باشد.
پس از درمان سم زدایی، گزینه های درمانی متنوعی از جمله توانبخشی مسکونی یا بستری و مراقبت های سرپایی در دسترس خواهد بود. مانند هر تصمیم پزشکی دیگری، سنجش مزایا و معایب هر محیط با یک متخصص واجد شرایط درمان اعتیاد می‌تواند به انتخاب یک نوع درمان موثر کمک کند.
دوز مصرفی ویکودین چقدر است؟
Vicodin به شکل قرص خوراکی مصرف می شود که حاوی 300 میلی گرم استامینوفن و 5.0 میلی گرم هیدروکودون است. دوز مصرفی استاندارد برای بزرگسالان یک یا دو قرص هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز برای درد است. در واقع مجموع دوز روزانه نباید از هشت قرص تجاوز کند.
Vicodin HP و Vicodin ES حاوی دوزهای بیشتری از داروهای فعال هستند. دوزهای توصیه شده و درج شده در بروشور دارو را دنبال کنید و اگر سوالی دارید با پزشک مشورت کنید.
مانند هر داروی دیگری، عوارض نادر مرتبط با استفاده از Vicodin ، عبارتند از:
- واکنش های جدی پوستی
- حساسیت مفرط ( پردردی و آلودینیا ناشی از مواد افیونی )
از آنجایی که ویکودین خطر وابستگی فیزیکی و عاطفی بالایی دارد، هر فردی که دارو مصرف می کند باید از علائم هشدار دهنده اعتیاد آگاه باشد، از جمله :
- ولع مصرف دارو
- عدم توانایی در قطع مصرف آن
- مصرف قرص های بیشتر برای داشتن همان اثر
- ناتوانی در انجام کار، کار مدرسه یا سایر وظایف
- مصرف مقادیر بیشتر از مقدار تجویز شده، یا مصرف طولانی تر از آنچه پزشک در نظر گرفته است.
- احساس بیماری در هنگام تمام شدن ویکودین (از جمله درد عضلانی، درد مفاصل، تعریق شبانه، اضطراب، بی قراری، و بی خوابی
اگر هر یک از این کارها را انجام می‌دهید یا احساس می‌کنید، احتمالاً بیش از حد مجاز از آن استفاده می کنید و احتمال دارد به آن اعتیاد پیدا کرده باشید بهتر است با پزشک مشورت کنید. در شروع روند درمان خود تأخیر نکنید و خجالت نکشید. هر چه بیشتر منتظر بمانید، ترک این عادت برای شما دشوارتر خواهد شد. برای ترک مصرف ویکودین بهتر است با یک پزشک مشورت کنید و در طی روند ترک خود راهنمایی های لازم را دریافت کنید.
