ریواستیگمین برای درمان زوال عقل خفیف تا متوسط ناشی از بیماری آلزایمر یا بیماری پارکینسون استفاده می‌شود. این اختلالات می‌توانند زندگی روزمره افراد را تحت تاثیر و کیفیت کلی زندگی آنها را کاهش دهند. با این حال این دارو ممکن است برای اهداف دیگر نیز استفاده شود.
نام تجاری داروی ریواستیگمین که در بازار دارویی موجود است، Exelon نام دارد. اشکال دارویی مختلفی از این دارو در بازار موجود است. مصرف این دارو در برخی از شرایط می تواند با بروز عوارض خفیف تا جدی همراه باشد. برای همین بهتر است قبل از مصرف این دارو در مورد سابقه بیماری های زمینه ای و سایر شرایطی که دارید با پزشک خود مشورت کنید.
ریواستیگمین برای چیست؟
داروی ریواستیگمین برای درمان زوال عقل (اختلال مغزی که بر توانایی به خاطر سپردن اطلاعات، تفکر واضح، برقراری ارتباط و انجام فعالیت‌های روزانه تأثیر می‌گذارد و ممکن است باعث تغییر در خلق و خو و شخصیت شود) در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر (بیماری مغزی که به آرامی حافظه و برخی بافت‌های مغز را از بین می‌برد) استفاده می‌شود.
توانایی تفکر، یادگیری، برقراری ارتباط و رسیدگی به فعالیت های روزانه، جزو نیازهای اولیه برای داشتن یک زندگی با کیفیت است. علاوه براین داروی ریواستیگمین برای درمان زوال عقل در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون (بیماری مغز و سیستم عصبی که با علائمی مانند کند شدن حرکت، ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی و از دست دادن حافظه) استفاده می‌شود.
علاوه براین داروی ریواستیگمین گاهی اوقات برای درمان زوال عقل لووی بدن (شرایطی که در آن در مغز ساختارهای پروتئینی غیرطبیعی ایجاد می‌شود و مغز و سیستم عصبی به مرور زمان از بین می‌روند) استفاده می‌شود. با پزشک معالج خود در مورد خطرات احتمالی استفاده از این دارو برای درمان بیماری خود صحبت کنید.
موارد منع مصرف کپسول ریواستیگمین
پس از مراجعه به پزشک و پیش از تجویز رژیم درمانی، پزشک باید اطلاعاتی را درباره وضعیت سلامتی کلی شما بداند. از جمله مواردی که پزشک باید از آنها مطلع باشد، عبارت‌اند از:
- تشنج
- شیردهی
- بیماری کلیوی
- مشکل در دفع ادرار
- بیماری مرتبط با کبد
- بارداری یا قصد باردار شدن
- بیماری ریوی یا تنفسی، مانند آسم
- اختلال قلبی یا کندی و بی نظمی ضربان قلب
- بیماری معده یا روده، زخم، یا خونریزی معده
- بروز واکنش غیرمعمول یا آلرژیک به داروی ریواستیگمین، سایر داروها، غذاها، رنگ‌ها یا مواد نگهدارنده
هر کدام از این موارد می‌توانند رژیم درمانی تجویزی توسط پزشک را تحت تاثیر قرار دهد. حتی در برخی موارد ممکن است منع مصرف داشته باشید و پزشک داروی دیگری را برای شما تجویز کند.
نحوه مصرف کپسول ریواستیگمین
این دارو را به صورت خوراکی و با یک لیوان آب مصرف کنید. علاوه براین دستورالعمل تجویزی شده در نسخه را دنبال کنید. این دارو را با غذا مصرف کنید. داروهای خود را با فاصله‌های زمانی منظم مصرف کنید.
داروی خود را بیشتر ازدفعات تعیین شده مصرف نکنید. مصرف این دارو را به هیچ عنوان بدون تجویز پزشک قطع و تغییری در دوز و برنامه درمانی خود ایجاد نکنید. در مورد استفاده از این دارو در کودکان با پزشک اطفال فرزند خود صحبت کنید. در این گروه از افراد ممکن است که مراقبت‌های ویژه‌ای مورد نیاز باشد.
چنانچه فکر می‌کنید که بیش از حد مورد نیاز این دارو را مصرف کرده‌اید، فوراً با اورژانس یا پزشک معالج خود تماس بگیرید. علاوه براین این دارو را فقط برای مدت زمانی که پزشک معالج تجویز کرده است، مصرف کنید.
تداخلات داروی ریواستیگمین
داروی ریواستیگمین ممکن است که با سایر داروها تداخلات داشته باشد. از جمله داروهایی که می‌توانند با داروی ریواستیگمین تداخلاتی داشته باشند، عبارت‌اند از:
- آتروپین
- ایپراتروپیوم
- گلیکوپیرولات
- سایر داروهایی که برای درمان بیماری آلزایمر استفاده می شوند.
- دارو های آنتی هیستامین برای درمان آلرژی، سرفه و سرماخوردگی
- دارو های خاص برای درمان مشکلات مثانه مانند اکسی بوتینین، تولترودین
- دارو های خاص برای درمان مشکلات معده مانند دی سیکلومین، هیوسیامین
- دارو های خاص برای درمان بیماری پارکینسون مانند بنزتروپین، تری هگزی فنیدیل
- دارو های خاصی برای بیماری مسافرت مصرف می‌شوند، مانند داروی اسکوپولامین.
- انواع داروهایی که برای شل کردن عضلات پیش از جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
از آنجایی که این لیست شامل تمام تداخلات دارویی ممکن با داروی ریواستیگمین نیست، پیش از تجویز این دارو باید لیستی از تمام داروها، محصولات گیاهی، مکمل‌ها و سایر موادی که مصرف می‌کنید، به پزشک معالج خود ارائه دهید. همچنین اگر سیگار می‌کشید، مشروبات الکلی می‌نوشید یا از مواد مخدر استفاده می‌کنید، باید به پزشک معالج خود اطلاع دهید. زیرا بعضی از این موارد ممکن است با داروی مصرفی شما تداخل داشته باشند.
توصیه های داروی ریواستیگمین
در طول مصرف داروی ریواستیگمین، باید پزشک به طور منظم وضعیت سلامتی شما را تحت نظر داشته باشد. علاوه براین در صورتی که پس از شروع مصرف این دارو، علائم شما بهبود پیدا نکردند یا بدتر شدند، باید با پزشک معالج خود در این باره مشورت کنید. زیرا ممکن است که پزشک تغییراتی در رژیم درمانی شما ایجاد کند.
در صورت مصرف داروی ریواستیگمین، ممکن است که با سرگیجه یا خواب آلودگی مواجه شوید. بنابراین پس از مصرف این دارو رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید، یا کارهایی را که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند، انجام ندهید. باید تا زمانی که تحت تاثیر این دارو هستید، از این موارد اجتناب کنید.
عوارض داروی ریواستیگمین
مانند سایر داروها، مصرف داروی ریواستیگمین ممکن است با برخی عوارض همراه باشد. اگر با عوارض زیر رو به رو شدید، به پزشک معالج خود اطلاع دهید:
- تعریق
- دل درد
- استفراغ
- اسهال شدید
- کاهش وزن
- بروز حرکات غیر قابل کنترل
- تغییر در وضعیت بینایی یا تعادل
- آهسته شدن ضربان قلب یا تپش قلب
- عصبی بودن، بی قراری یا افزایش گیجی
- افزایش دفعات دفع ادرار یا بی اختیاری اداری
- احساس ضعف یا سبکی سر و نیز زمین خوردن
- قرمزی، ایجاد تاول و لایه برداری پوست، از جمله قسمت‌های داخل دهان
- بروز واکنش‌های آلرژیک مانند بثورات پوستی، خارش یا کهیر، تورم صورت، لب‌ها یا زبان
علاوه براین، پس از مصرف داروی ریواستیگمین، ممکن است که با برخی عوارض رو به رو شوید که نیازمند مراقبت تخصصی پزشکی ندارند. از جمله این دسته از عوارض، عبارت‌اند از:
- سردرد
- حالت تهوع
- از دست دادن اشتها
- سوء هاضمه یا سوزش سر دل
- اسهال خفیف، به ویژه هنگام شروع درمان
با این حال، در صورتی که این علائم شدت پیدا کردند، با پزشک معالج خود مشورت کنید.
موارد استفاده از کپسول ریواستیگمین
داروی ریواستیگمین به طور معمول برای درمان زوال عقل در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر استفاده می‌شود. علاوه براین این دارو برای درمان زوال عقل در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون استفاده می‌شود. قبل از مصرف کپسول ریواستیگمین باید اطلاعاتی به پزشک خود ارائه دهید.
به عنوان مثال در صورتی که به داروی ریواستیگمین حساسیت دارید یا هر جزء دیگر تشکیل دهنده این دارو (کپسول ریواستیگمین) باعث بروز مشکل در شما می‌شود، با پزشک معالج خود مشورت کنید. علاوه براین اگر به هر ماده یا غذای دیگر حساسیت دارید، در مورد آلرژی و علائمی که داشتید به پزشک خود اطلاع دهید.
علاوه براین اگر در گذشته واکنش پوستی به این دارو (کپسول ریواستیگمین) یا شکل دیگری از این دارو (به عنوان مثال پچ پوستی ریواستیگمین) داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می‌کنید، پیش از مصرف داروی ریواستیگمین با پزشک معالج خود مشورت کنید:
- آتنولول
- نبیولول
- نادولول
- لابتالول
- اسمولول
- پیندولول
- پنبوتولول
- اسبوتولول
- بتاکسولول
- کارودیلول
- متوپرولول
- بیسوپرولول
- پروپرانولول
- متوکلوپرامید
- سوتالول یا داروهای دیگری مانند آنتی‌کوکس، به نام تیمولول
در صورتی که داروهای آنتی کولینرژیک مصرف می‌کنید، حتما به پزشک معالج خود در اینباره اطلاع دهید. علاوه براین به هیچ عنوان داروی ریواستیگمین را به کودکان خود ندهید. برای اینکه رژیم درمانی شما ایمن باشد، درباره تمام داروهای مصرفی و مشکلات سلامتی خود، به پزشک معالجتان اطلاع دهید.
به طور کلی باید مطمئن شوید که مصرف این دارو (کپسول ریواستیگمین) به همراه تمام داروها و مشکلات سلامتی تان، بی خطر است. بدون مشورت با پزشک، هیچ دارویی را شروع یا قطع نکنید و مقدار آن را افزایش ندهید.
علاوه براین داروهای مرتبط و مشابه با ریواستیگمین مانند دونپزیل، ممانتین، روپینیرول، پرامیپکسول، آریسپت، کاربیدوپا، لوودوپ و بنزتروپین باید با احتیاط مصرف شوند.
داروی آنتی کولین استراز چیست؟
ریواستیگمین در دسته‌ای از داروها به نام مهارکننده‌های کولین استراز قرار دارد. این داروها عملکرد ذهنی (مانند حافظه و تفکر) را با افزایش مقدار یک ماده طبیعی خاص در مغز بهبود می‌بخشند و به این ترتیب باعث کاهش علائم بیماری‌های مورد نظر می‌شوند.
داروهای آنتی کولین استراز، داروهایی هستند که از تخریب استیل کولین در سیستم عصبی جلوگیری می‌کنند. استیل کولین برای انتقال تکانه‌های عصبی در سیستم عصبی پاراسمپاتیک عمل می‌کند. یعنی بخشی از سیستم عصبی خودمختار است که تمایل به القای ترشح، انقباض عضلات صاف و گشاد شدن عروق خونی دارد.
برای جلوگیری از تخریب استیل کولین، آنتی کولین استراز باعث می‌شود تا سطوح بالایی از این انتقال دهنده عصبی در محل‌های اثر خود تجمع یابد، بنابراین سیستم عصبی پاراسمپاتیک را تحریک و در نتیجه عملکرد قلب را کند می‌کند، فشار خون را کاهش می‌دهد، ترشح را افزایش می‌دهد و باعث انقباض عضلات صاف می شود.
فیزوستیگمین ونئوستیگمین از جمله آنتی کولین استرازهای اصلی هستند. این داروها فقط چند کاربرد بالینی دارند، عمدتاً در تقویت انقباضات معده و روده (در درمان انسدادهای دستگاه گوارش) و به طور کلی در تقویت انقباضات عضلانی (در درمان میاستنی گراویس) مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به طور کلی داروهای آنتی کولین استراز که به طور گسترده در کلینیک استفاده می‌شوند، شامل داروهایی هستند که استیل کولین استراز را در مغز مهار می‌کنند. به این ترتیب اثرات درمانی خود را برای رفع مشکل ایجاد شده در بیماران ظاهر می‌کنند.
