ایمونوتراپی و شایع ترین عوارض آن

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن ما برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. این کار را با کمک به سیستم ایمنی بدن در شناسایی و حمله به سلول های سرطانی انجام می دهد. ممکن است شما به تنهایی یا با سایر درمان های سرطان ایمونوتراپی داشته باشید. ایمونوتراپی یک درمان استاندارد برای برخی از انواع سرطان است. برای انواع دیگر سرطان در حال آزمایش است.

انواع مختلفی از ایمونوتراپی وجود دارد. اینها شامل آنتی بادی های مونوکلونال، مهارکننده های ایمن‌پوینت و واکسن ها هستند. برخی از انواع ایمونوتراپی، درمان های هدفمند یا درمان های بیولوژیکی نیز نامیده می شوند.

چرا ایمونوتراپی منجر به عوارض می شود؟

عوارض جانبی می تواند به صورت علائمی مانند تغییرات در چیزی که اندازه گیری می شود مانند فشار خون یا آزمایشات آزمایشگاهی بروز کنند. و یا به صورت علائم ظاهر شوند که تغییراتی هستند که می توانید در بدن خود مشاهده یا احساس کنید.

ایمونوتراپی بسیاری از انواع سرطان را به طور موثر درمان می کند. اما مانند سایر درمان‌های سرطان، آنها داروهای قدرتمندی هستند که می‌توانند تغییراتی را در بدن یا احساس شما ایجاد کنند که به آن عوارض جانبی می‌گویند. این عوارض جانبی برای همه متفاوت است. آنها به نوع ایمونوتراپی، نوع سرطان، محل آن، سلامت عمومی شما و عوامل دیگر بستگی دارند.

ایمونوتراپی همچنین ممکن است باعث شود سیستم ایمنی به سلول های سالم حمله کند. این می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به آنها “عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی” نیز می گویند. اینها ممکن است در هر زمانی در طول درمان یا گاهی حتی پس از قطع ایمونوتراپی رخ دهند.

انواع مختلف ایمونوتراپی عوارض جانبی مختلفی ایجاد می کند. به همین دلیل مهم است که با پزشک خود در مورد نوع ایمونوتراپی مورد استفاده برای سرطان، اهداف درمان و عوارض جانبی احتمالی ایمونوتراپی صحبت کنید.

سیستم ایمنی و ایمونوتراپی

سیستم ایمنی ما برای محافظت از بدن در برابر عفونت و بیماری کار می کند. همچنین می تواند ما را از ابتلا به سرطان محافظت کند. سیستم ایمنی شامل غدد لنفاوی، طحال و گلبول های سفید است. به طور معمول، می تواند سلول های معیوب را در بدن شناسایی کرده و از بین ببرد و از پیشرفت سرطان جلوگیری کند. اما با این حال ممکن است در برخی موارد زیر سرطان بروز کند:

• سیستم ایمنی سلول های سرطانی را تشخیص می دهد. اما به اندازه کافی قوی نیست که سلول های سرطانی را از بین ببرد
• سلول های سرطانی سیگنال هایی تولید می کنند که سیستم ایمنی را از حمله به آن باز می دارد.
• سلول های سرطانی از سیستم ایمنی پنهان می شوند یا از آن فرار می کنند.

ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن ما برای مبارزه با سرطان کمک می کند. انواع مختلفی از درمان های ایمونوتراپی وجود دارد. اینها به روش های مختلف به سیستم ایمنی بدن ما کمک می کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کند.

کاربرد ایمونوتراپی چیست؟

ایمونوتراپی برای همه انواع سرطان ها مناسب نیست. اما یکی از درمان های اصلی برای چند نوع است. محققان همچنین به دنبال ایمونوتراپی در آزمایشات بالینی برای برخی از انواع سرطان هستند. شما می توانید ایمونوتراپی را به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها مانند جراحی، شیمی درمانی یا رادیوتراپی انجام دهید. تجویز این روش برای شما به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع سرطانی که دارید.
• سرطان شما چقدر انتشار یافته است (مرحله)
• سایر درمان های سرطانی که قبلا داشته اید.

قبل از انجام برخی از انواع ایمونوتراپی، ممکن است نیاز به انجام آزمایش هایی با استفاده از برخی از سلول های سرطانی یا نمونه خون داشته باشید. این برای این است که مشخص شود آیا درمان احتمالاً مؤثر است یا خیر. این آزمایش ها به دنبال تغییرات در پروتئین ها یا ژن های خاص هستند.

متخصص سرطان شما یا آنکولوزیست می تواند به شما بگوید که آیا این برای درمان شما صدق می کند یا خیر. این مورد برای همه ایمونوتراپی ها صدق نمی کند و شما همیشه به این آزمایش نیاز ندارید. برای آزمایش سلول های سرطانی، متخصص شما به نمونه (بیوپسی) سرطان شما نیاز دارد. آنها ممکن است بتوانند از بافتی از بیوپسی یا عمل جراحی که قبلاً انجام داده اید استفاده کنند.

آیا راه هایی برای پیشگیری عوارض وجود دارد؟

تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در پیشگیری یا تسکین بسیاری از عوارض جانبی کمک کند. پیشگیری و درمان عوارض جانبی بخش مهمی از درمان کلی سرطان شما است. این مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می شود.

قبل از شروع ایمونوتراپی، از تیم مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که درمان شما ممکن است منجر به چه عوارضی شود. در طول درمان، آنها را در اسرع وقت در مورد مشکلات سلامتی جدید، متفاوت یا بدتر اطلاع دهید. این شامل مشکلاتی است که ممکن است فکر کنید جدی نیستند. درمان موثر یک عارضه جانبی، برای اولین بار برای تیم مراقبت های بهداشتی شما آسان تر است. تشخیص زودهنگام علائم و توقف ایمونوتراپی یا درمان عوارض جانبی می تواند از شدید شدن آنها جلوگیری کند.

عوارض جانبی ایمونوتراپی می تواند خفیف، متوسط یا حتی جدی باشد. پزشکان عوارض جانبی را در مقیاس 1 تا 4 درجه بندی می کنند که 1 خفیف و 4 شدیدترین است.

برای عوارض جانبی خفیف، احتمالاً درمان شما ادامه خواهد داشت و برای تغییرات در علائم تحت نظر خواهید بود. اگر عوارض جانبی متوسط یا شدید داشته باشید، پزشک ممکن است درمان را متوقف کند و ممکن است نوعی دارویی به نام کورتیکواستروئید را برای آرام کردن سیستم ایمنی تجویز کند.

گاهی اوقات، داروهای دیگری نیز ممکن است پس از کورتیکواستروئید تجویز شود. اگر عوارض جانبی برطرف شد، پزشک ممکن است سعی کند دوباره ایمونوتراپی را شروع کند یا رژیم درمانی شما را تنظیم کند، به خصوص اگر ترکیبی از داروها به شما داده شود. اگر عوارض جانبی از بین نرفت یا بدتر شد، پزشک ممکن است درمان با ایمونوتراپی را متوقف کند.

عوارض جانبی و سندرم های رایج ایمونوتراپی چیست؟

شایع ترین عوارض جانبی بستگی به نوع ایمونوتراپی دارد که دریافت می کنید. همیشه وقتی در طول ایمونوتراپی با یک مشکل پزشکی جدید یا بدتر مواجه شدید، به تیم مراقبت از سرطان خود اطلاع دهید، حتی اگر این علائم در زیر ذکر نشده باشد.

مهارکننده های ایمن‌پوینت

مهارکننده‌های ایمن‌پوینت شامل داروهایی هستند که با استفاده از مولکول‌هایی به نام‌های PD-1، PD-L1، CTLA-4 و غیره، تعاملات بین سلول‌های ایمنی و سلول‌های سرطانی را تغییر می‌دهند.

آنها شامل داروهایی مانند atezolizumab (Tecentriq)، avelumab (Bavencio)، cemiplimab (Libtayo)، dotarlimab (Jemperli)، دوروالوماب (Imfinzi)، ipilimumab (Yervoy)، nivolumab (Opdivo) و pembrolizumab (Keytruda) هستند.

عوارض جانبی مهارکننده های ایمن‌پوینت معمولاً به دلیل حمله سیستم ایمنی به قسمت های طبیعی بدن ایجاد می شود، این فرآیندی به نام التهاب است. عوارض جانبی مهارکننده های ایمن‌پوینت ممکن است بر قسمت های زیر از بدن تأثیر بگذارد.

پوست

مشکلات پوستی، مانند بثورات و خارش، در افراد مبتلا به ملانوم و سرطان ریه سلول غیر کوچک شایع‌تر است. اما افراد مبتلا به هر نوع سرطانی ممکن است به مشکلات پوستی مربوط به درمان با مهارکننده‌های ایمن‌پوینت دچار شوند.

دستگاه گوارش

مشکلات دستگاه گوارش برخی از شایع ترین عوارض جانبی مرتبط با مهارکننده های ایمن‌پوینت هستند. اینها شامل التهاب روده بزرگ، که کولیت نامیده می شود، و اسهال است. عوارض جانبی کمتر شایع شامل مشکلات بلع ، تهوع و استفراغ و درد در قسمت بالای شکم است.

ماهیچه ها و اسکلت

در افرادی که مهارکننده های ایمن پوینت دریافت می کنند، ممکن است مشکلاتی در عضلات، مفاصل و استخوان ها ایجاد شود. این می تواند منجر به درد از نوع آرتریت، تورم مفاصل و گرفتگی عضلات شود.

کلیه ها

آسیب به کلیه ها یا نارسایی کلیه غیرمعمول است، اما گاهی اوقات در افرادی که مهارکننده های ایمن پوینت دریافت می کنند اتفاق می افتد. این معمولاً اولین بار توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما هنگام بررسی نتایج آزمایشگاهی شما تشخیص داده می شود.

قلب و عروق خونی

ایمونوتراپی ممکن است بر قلب و عروق خونی تأثیر بگذارد . این عوارض جانبی نادر هستند اما اغلب بسیار جدی هستند و می توانند جدی و خطرناک باشند.

اعصاب

مهارکننده ها ممکن است عوارض جانبی سیستم عصبی ایجاد کنند که بر مغز، حواس یا حتی حرکات شما تأثیر می گذارد. ممکن است درد و تغییرات حسی به نام نوروپاتی وجود داشته باشد. اینها عوارض جانبی نادر اما احتمالاً شدید هستند.

خون

ایمونوتراپی ممکن است باعث کاهش شمارش خون و منجر به خونریزی ، کم خونی و سایر مشکلات شود.

سیستم غدد درون ریز

سیستم غدد درون ریز، هورمون هایی را کنترل می کند که به بدن در تنظیم بسیاری از عملکردهای مهم مانند فشار خون، انرژی و توانایی پاسخ به استرس هایی مانند عفونت ها و آسیب ها کمک می کنند. غده تیروئید بخشی حیاتی از سیستم غدد درون ریز است و ممکن است با درمان با مهارکننده ایست بازرسی سیستم ایمنی باعث تولید کم یا زیاد شود. موارد نادری وجود دارد که افراد مبتلا به نوعی دیابت مرتبط با مهارکننده‌های ایمن پوینت به نام دیابت مرتبط با مهارکننده‌ها (CIADM) می‌شوند که مشابه دیابت نوع 1 است.

چشم ها

درمان با مهارکننده‌های ایمن‌پوینت ممکن است باعث التهاب بافت‌های چشم شود. این عوارض جانبی به طور کلی ناشایع هستند، اما ممکن است در میان افرادی که ترکیبی از مهارکننده های ایمن پوینت دریافت می کنند، شایع تر باشد.

اندام های تناسلی

ایمونوتراپی ممکن است بر باروری تأثیر بگذارد، که توانایی باردار شدن در آینده است. بیماران در سنین باروری باید در طول درمان و حداقل 5 ماه پس از پایان درمان اقدامات لازم را برای جلوگیری از بارداری انجام دهند.

ریه ها

مهارکننده‌های ایمن پوینت ممکن است باعث پنومونیت شوند که التهاب ریه‌ها است که می‌تواند باعث سرفه یا مشکل تنفسی شود. پنومونیت غیر معمول است اما ممکن است جدی باشد.

واکنش های حین انفوزیون

هنگامی که یک داروی ایمونوتراپی از طریق ورید به بیمار داده می شود، انفوزیون نامیده می شود. افرادی که مهارکننده های ایمن پوینت دریافت می کنند معمولاً هنگام تزریق انفوزیون واکنشی نشان نمی دهند. اگر واکنش انفوزیون اتفاق بیفتد، علائم اغلب خفیف هستند و خود به خود از بین می روند. گاهی اوقات ممکن است موارد شدیدتری وجود داشته باشد که نیاز به تنظیم سرعت انفوزیون، دادن دارو برای درد یا علائم دیگر، یا توقف درمان دارند.

پس از پایان ایمونوتراپی چه مراقبت هایی لازم است؟

ادامه مراقبت از عوارض جانبی پس از پایان ایمونوتراپی بسیار مهم است. بسیاری از عوارض جانبی پس از پایان درمان از بین خواهند رفت. اما برخی از اثرات ممکن است فراتر از دوره درمان باقی بمانند. اثرات دیگر ممکن است ماهها یا سالها بعد ظاهر شوند.

تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما کمک کند تا عوارض جانبی دیرهنگام یا طولانی مدت را بررسی کرده و مدیریت کنید. این شامل مشکلات باروری است.

مقابله با عوارض جانبی ایمونوتراپی

عوارض جانبی از فردی به فرد دیگر متفاوت است، حتی اگر نوع درمان مشابهی انجام شود. قبل از درمان، از تیم مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که کدام عوارض جانبی فیزیکی ممکن است بروز کند و در چه مواردی باید مراقب بروز علائم خود باشند. همچنین این روش درمانی می تواند عوارض جانبی عاطفی داشته باشد. مشاوره با روانشناس یا روانپزشک برای کمک به اضطراب یا استرس مهم است.

از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد راه های مراقبت از خود در طول دوره درمان و پس از آن، از جمله استراحت کافی، خوب غذا خوردن و هیدراته ماندن بپرسید. زمانی که عوارض جانبی برای اولین بار ظاهر می شوند، بدتر می شوند یا ادامه می یابند، همیشه به تیم مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید.