سطوح بالا هموسیستئین به عنوان هیپرهموسیستئینمی شناخته می شود. این وضعیت می تواند نشان دهنده کمبود ویتامین باشد، زیرا بدن برای تجزیه آن به مواد مغذی خاصی نیاز دارد. به ندرت، هیپرهموسیستئینمی می تواند به دلیل هموسیستینوری که یک بیماری ژنتیکی است رخ دهد. برای اطلاعات بیشتر در مورد سطوح بالای هموسیستئین، از جمله علائم، علل و عوارض، ادامه مقاله در پزشکت را بخوانید. هموسیستئین اسید آمینه ای است که بدن تولید می کند. سطوح هموسیستئین غیر طبیعی ممکن است نشان دهنده کمبود ویتامین های خاص در فرد باشد. همچنین با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است. اکثر افراد سطح هموسیستئین پایینی دارند. این به این دلیل است که بدن اسید آمینه را به سرعت به ترکیبات دیگر تجزیه می کند.
سطوح بالا هموسیستئین نشانه چیست؟
سطوح معمولی هموسیستئین معمولاً از 5-15 میکرومول در لیتر (μmol/l) است. اگر سطوح بالاتر از این باشد، فرد مبتلا به هیپرهموسیستئینمی شناخته می شود. سطوح بالای هموسیستئین به سه دسته تقسیم می شود:
- کم، اگر از 16 تا 30 میکرومول در لیتر باشد.
- متوسط، اگر از 31 تا 100 میکرومول در لیتر باشد.
- شدید، اگر بیش از 100 میکرومول در لیتر باشد.
با توجه به بررسی تحقیقات قبلی در مجله تغذیه و متابولیسم هموسیستئین بالا می تواند نشان دهنده خطر بالاتر برای ایجاد طیف وسیعی از شرایط باشد.
نحوه آزمایش سطح هموسیستئین
اگر فردی علائم کمبود ویتامین B6 ، B12 یا فولات را نشان دهد یا اگر در معرض خطر بیماری قلبی، سکته مغزی یا حملات قلبی باشد، ممکن است پزشک آزمایش سطح هموسیستئین را توصیه کند.
برای انجام آزمایش، پزشک نمونه خون می گیرد. با این حال، از آنجایی که آزمایش شامل جداسازی سریع گلبول های قرمز از پلاسما است، پزشک برای انجام این کار به یک سانتریفیوژ نیاز دارد. سانتریفیوژ قطعه ای از تجهیزات است که نمونه را به اطراف می چرخاند تا اجزا را جدا کند.
اگر پزشک دارای سانتریفیوژ باشد، ممکن است آزمایش در مطب او انجام شود. قبل از انجام آزمایش، پزشک ممکن است از فرد بخواهد 8 تا 12 ساعت ناشتا باشد، اگرچه می تواند در این مدت آب بنوشد. همچنین ممکن است پزشک از فرد بخواهد که قبل از آزمایش دارو یا مکمل مصرف نکند.
مطالعه بیشتر: شایع ترین علائم کمبود ویتامین B12
علائم هموسیستئین بالا چیست؟
هیپرهموسیستئینمی به خودی خود هیچ علامتی ندارد، اما اگر به دلیل کمبود ویتامین B12 و یا B6 یا فولات ایجاد شود، ممکن است فرد دچار علائم زیر شود:
- ضعف
- سرگیجه
- خستگی
- رنگ پریدگی پوست
- ضعف عضلانی
- زخم روی دهان یا زبان
- سوزن سوزن شدن پاها و دست ها یا بازوها
مطالعه بیشتر: تفاوت فولات و اسید فولیک
علل و عوامل خطر هموسیستئین بالا
یکی از شایع‌ترین علل هموسیستئین بالا کمبود B6، B12 یا فولات است. این به این دلیل است که بدن برای تجزیه هموسیستئین به این مواد مغذی نیاز دارد. کمبود آنها می تواند منجر به تجمع هموسیستئین در خون شود.
برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر کمبود این ویتامین ها هستند، از جمله افراد با:
- رژیم های غذایی محدود
- جهش های ژن MTHFR، که توانایی بدن در استفاده از فولات را مختل می کند.
- رژیم های گیاهخواری یا وگان، زیرا این رژیم ها می توانند دریافت ویتامین B12 کافی را دشوارتر کنند.
- برخی از داروها نیز می توانند باعث کمبود فولات شوند، از جمله متوترکسات، سولفاسالازین و پیریمتامین.
جهش‌های ژن MTHFR نیز یکی از علل بالقوه هموسیستینوری است که یک وضعیت ژنتیکی است که بر نحوه پردازش اجزای سازنده اسیدهای آمینه مانند فولات و ویتامین‌های B توسط بدن تأثیر می‌گذارد. ژن های دیگری که می توانند درگیر شوند، عبارتند از:
- CBS
- MTR
- MTRR
- MMADHC
در سراسر جهان، حدود 1 نفر از هر 200000 تا 335000 نفر مبتلا به هموسیستینوری هستند. بسیاری از ایالت ها شایع ترین نوع هموسیستینوری را در بدو تولد آزمایش می کنند. با این حال، هموسیستئین بالا همیشه نشانه یک وضعیت پزشکی یا نشانه ای از هر مشکل جدی نیست. گاهی اوقات، افراد سطوح بالاتری از حد معمول دارند به دلیل:
- مصرف الکل
- سیگار کشیدن
- سابقه خانوادگی و ژنتیک
- جنسیت، زیرا مردان بیشتر از زنان دارای سطوح بالاتری هستند.
- سن، همانطور که سطح هموسیستئین به نظر می رسد با افزایش سن، بیشتر می شود.
با توجه به Food for the Brain Foundation، شرایط پزشکی و داروهای زیر نیز ممکن است نقش داشته باشند:
- دیابت
- روماتیسم مفصلی
- سطح پایین هورمون تیروئید
- برخی داروها مانند مهارکننده های پمپ پروتون، متفورمین و متوترکسات
مطالعه بیشتر: غذاهای غنی از ویتامین B-6
سطوح بالای هموسیستئین چه عوارضی دارد؟
سطوح بالای هموسیستئین با تعدادی از شرایط پزشکی یا بیماری ها مرتبط است، از جمله:
- سکته
- صرع
- سرطان
- زوال عقل
- حمله قلبی
- لخته شدن خون
- اختلال شناختی
- بیماری قلب و عروقی
- بیماری التهابی روده
- مرحله پایانی بیماری کلیوی
- سندرم تخمدان پلی کیستیک
- آترواسکلروز که یک بیماری شریانی است.
- اکلامپسی، که شروع تشنج ناشی از فشار خون بالا است.
- بیماری پارکینسون که یک اختلال در سیستم عصبی مرکزی است.
- پوکی استخوان، که زمانی رخ می دهد که استخوان ها ضعیف تر شوند.
- مولتیپل اسکلروزیس که یک بیماری خود ایمنی است که به نخاع و مغز حمله می کند.
- آنوریسم آئورت، که زمانی رخ می دهد که یک برآمدگی غیر طبیعی در آئورت ایجاد شود.
- کم کاری تیروئید، زمانی است که بدن قادر به تولید هورمون های تیروئید نیست.
با این حال، این لزوماً به این معنا نیست که فردی با سطوح هموسیستئین بالا حتما به این بیماری ها مبتلا خواهد شد. فقط سطوح بالای آن در طولانی مدت ممکن است خطر ابتلا به این بیماری ها را افزایش دهد.
بررسی ها نشان می دهد متخصصان مراقبت های بهداشتی، سطوح بالای هموسیستئین را با خطر مرگ و میر بالاتر از همه علل مرتبط می دانند. این بدان معنی است که بین هموسیستئین بالا و افزایش خطر مرگ ناشی از هر نوع بیماری ارتباط وجود دارد. در متاآنالیز، به ازای هر 5 میکرومول در لیتر افزایش سطح هموسیستئین، 33.6 درصد افزایش خطر مرگ و میر ناشی از همه علل وجود داشت.
علاوه بر این در بررسی دیگر ارتباطی بین سطوح بالاتر هموسیستئین، کمبود فولات و سرطان یافت شد. اما دانشمندان نمی توانند بر اساس این موضوع پیش بینی کنند که یک فرد ممکن است در معرض چه نوع سرطانی باشد.
سطوح بالاتر هموسیستئین چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر فرد دارای علائم کمبود ویتامین B6، B12 یا فولات باشد، ممکن است پزشک آزمایش خون را برای سطح هموسیستئین توصیه کند. همچنین اگر فرد از قبل عوامل خطر بیماری قلبی را داشته باشد، ممکن است آزمایش را انجام دهند.
اگر نتایج آزمایش فرد با سطوح بالایی از هموسیستئین برگردد، ممکن است پزشک نیاز به انجام آزمایش‌های بیشتر برای تعیین علت اصلی داشته باشد.
سطوح بالاتر هموسیستئین چگونه درمان می شود؟
درمان سطوح بالای هموسیستئین بسته به علت زمینه ای متفاوت خواهد بود. اگر به دلیل کمبود ویتامین باشد، تغییرات رژیم غذایی یا مکمل ها می توانند به کاهش سطح آن کمک کنند. مواد مغذی زیر ممکن است به کاهش سطح هموسیستئین کمک کند:
- بتائین
- اسید فولیک
- ویتامین B2
- ویتامین B6
- ویتامین B12
- فلز روی
افرادی که دارای تفاوت های ژنتیکی خاص یا هموسیستینوری هستند ممکن است نیاز به مصرف مکمل ها داشته باشند و همچنین باید رژیمی را دنبال کنند که پروتئین را در طول زندگی آنها محدود می کند.
با این حال، اینکه آیا کاهش هموسیستئین خطر حوادث قلبی عروقی یا سرطان را کاهش می دهد نامشخص است. بر اساس یک بررسی در سال 2017، هیچ مدرک محکمی تاکنون نشان نمی دهد که این مورد درست است. یک بررسی بیان می کند که مکمل اسید فولیک برای کاهش هموسیستئین “احتمالا” خطر بیماری عروقی را کاهش می دهد.
علاوه بر این، بررسی ها نشان می دهد که ویتامین های B، اسید فولیک و بتائین ممکن است شدت بیماری های مرتبط با هیپرهموسیستئینمی، از جمله بیماری آلزایمر و بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهند.
از آنجایی که محققان هنوز در حال یادگیری در مورد ارتباط بین هموسیستئین و بیماری ها هستند، به طور کلی ایده خوبی است که اقداماتی را برای حفظ سطوح در یک محدوده معمولی و مراقبت از سلامت قلب انجام دهیم:
- ترک سیگار
- کاهش مصرف الکل
- داشتن یک رژیم غذایی متعادل و مناسب برای قلب
- ممکن است پزشک بخواهد پس از چند ماه آزمایش دیگری برای هموسیستئین انجام دهد تا ببیند آیا سطح آن در حال کاهش است یا خیر.
سوالاتی که باید از پزشک پرسید؟
سوالاتی که ممکن است کسی بخواهد در مورد سطح هموسیستئین خود از پزشک بپرسد عبارتند از:
- آیا سطح هموسیستئین من معمولی است؟
- آیا باید نگران سطوح بالا باشم؟
- چه چیزی می تواند باعث آن شود؟
- آیا آزمایشاتی را برای شناسایی علت انجام خواهید داد؟
- بهترین راه برای کاهش هموسیستئین چیست؟
- چه زمانی باید برای آزمایش دیگری برگردم؟
- اگر سطوح بالا باقی بماند چه اتفاقی می افتد؟
سخن آخر
هموسیستئین یک اسید آمینه است. به طور معمول، افراد دارای سطوح پایینی از آن در خون خود هستند زیرا بدن به سرعت هموسیستئین را به مواد دیگر تجزیه می کند.
افزایش هموسیستئین می تواند نشان دهنده کمبود تغذیه ای باشد. برخی از افراد بیشتر مستعد این کمبودها هستند و ممکن است برای اطمینان از دریافت ویتامین کافی نیاز به مصرف مکمل ها یا تغییر رژیم غذایی خود داشته باشند.
سطوح بالای هموسیستئین به طور مداوم با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، سرطان و چندین بیماری دیگر مرتبط است. اگر فردی در مورد سطح هموسیستئین خود و معنای آنها نگران است، باید با پزشک صحبت کند.
آخرین دیدگاه‌ها