تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
جراحی تونل کارپال یا جراحی سرپایی عصب دست ، یک جراحی است که برای درمان و به طور بالقوه التیام وضعیت دردناکی به نام سندرم تونل کارپال استفاده می شود. نام های دیگر این جراحی، جراحی برای رفع فشار عصب مدیان؛ رفع فشار تونل کارپال؛ جراحی – تونل کارپال هستند.
پزشکان قبلاً فکر می کردند که سندرم تونل کارپال از استفاده بیش از حد یا یک حرکت تکراری مچ یا خود دست ناشی می شود. آنها اکنون می دانند که به احتمال زیاد این یک استعداد مادرزادی است. برخی افراد به سادگی تونل‌های کارپال کوچک‌تری نسبت به دیگران دارند. سندرم تونل کارپال همچنین می تواند در اثر آسیب، مانند رگ به رگ شدن یا شکستگی، یا استفاده مکرر از ابزار ارتعاشی ایجاد شود. همچنین احتمال بروز آن با بارداری، دیابت، بیماری تیروئید و آرتریت روماتوئید مرتبط است.
عصب میانی و تاندون‌هایی که به انگشتان شما اجازه حرکت می‌دهند از یک راه باریک در مچ دست به نام تونل کارپال عبور می‌کنند. تونل کارپال توسط استخوان‌های مچ دست در پایین و رباط کارپال عرضی در بالای (یا داخل) مچ دست تشکیل می‌شود. هنگامی که این قسمت از بدن آسیب دیده یا سفت می شود، تورم بافت های داخل تونل می تواند به عصب میانی فشار وارد کند. این باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن دست، درد و از دست دادن عملکرد در صورت عدم درمان می شود. علائم معمولاً به آرامی شروع می شوند و ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. آنها در سمت شست دست بدتر می شوند.
جراحی سرپایی عصب دست چگونه انجام می گیرد؟
در حین آزادسازی تونل کارپال، جراح رباطی را که بر روی تونل کارپ فشار می‌آورد، برش می‌دهد. این باعث می شود فضای بیشتری برای عصب میانی و تاندون های عبوری از تونل ایجاد شود و معمولاً درد و عملکرد را بهبود می بخشد.
چرا ممکن است به جراحی تونل کارپال نیاز داشته باشم؟
تشخیص سندرم تونل کارپال؛ تنها دلیل انجام جراحی تونل کارپال است. حتی در این صورت، پزشک احتمالاً از شما می خواهد که ابتدا درمان های غیرجراحی را امتحان کنید. اینها ممکن است شامل داروهای مسکن بدون نسخه، فیزیوتراپی، تغییر در تجهیزاتی که در محل کار استفاده می کنید، آتل مچ دست یا تزریق استروئیدها در مچ دست برای کمک به تسکین تورم و درد باشد.
دلایلی که پزشک جراحی آزادسازی تونل کارپال را توصیه می کند ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- علائم سندرم تونل کارپال 6 ماه یا بیشتر بدون تسکین ادامه دارند.
- گزینه های غیرجراحی، برای سندرم تونل کارپ درد را تسکین نمی دهد.
- ماهیچه های دست یا مچ ضعیف هستند و در واقع به دلیل نیشگون گرفتن شدید عصب میانی کوچکتر می شوند.
- پزشک یک آزمایش الکترومیوگرافی از عصب مدیان انجام می دهد و تشخیص می دهد که شما به سندرم تونل کارپال مبتلا هستید.
خطرات جراحی تونل کارپال چیست؟
مانند بسیاری از جراحی ها، آزادسازی تونل کارپال بدون خطر نیست. مچ دست شما بی‌حس می شود و ممکن است برای این عمل، دارویی برای بی حسی و عدم احساس درد (به نام بی‌حسی موضعی) تجویز شود. در برخی موارد از بیهوشی عمومی استفاده می شود. بیهوشی برای برخی افراد خطراتی دارد. سایر خطرات احتمالی جراحی آزادسازی تونل کارپال عبارتند از:
- عفونت
- خون ریزی
- یک جای زخم حساس
- آسیب به عروق خونی مجاور
- آسیب به عصب میانی یا اعصابی که از آن منشعب می شوند.
بهبودی پس از جراحی تونل کارپال به زمان از چند هفته تا چند ماه نیاز دارد. اگر عصب برای مدت طولانی فشرده شده باشد، بهبودی ممکن است حتی بیشتر طول بکشد. بهبودی شامل آتل زدن مچ دست و انجام فیزیوتراپی برای تقویت و التیام مچ و دست است.
بسته به شرایط پزشکی خاص، ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. قبل از انجام عمل حتماً هر گونه نگرانی را با پزشک خود در میان بگذارید.
چگونه برای جراحی سرایی عصب دست آماده شوم؟
در مورد تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل ها به پزشک خود اطلاع دهید. احتمالاً باید مصرف داروهایی را که لخته شدن خون را سخت‌تر می‌کنند، متوقف کنید، مانند ایبوپروفن، آسپرین یا ناپروکسن.
اگر سیگاری هستید، سعی کنید قبل از جراحی سیگار را ترک کنید. سیگار می تواند بهبودی را به تاخیر بیندازد. ممکن است قبل از جراحی نیاز به آزمایش خون یا نوار قلب (ECG) داشته باشید.
معمولاً از شما خواسته می شود که 6 تا 12 ساعت قبل از جراحی چیزی نخورید یا ننوشید. بر اساس وضعیت پزشکی شما، پزشک ممکن است آماده سازی های خاص دیگری را درخواست کند.
در طول جراحی برای رفع فشار عصب مدیان چه اتفاقی می افتد؟
رهاسازی تونل کارپال معمولاً یک روش سرپایی است، به این معنی که اگر همه چیز خوب پیش برود، می توانید همان روز جراحی به خانه بروید. 2 نوع جراحی آزادسازی تونل کارپال وجود دارد. روش سنتی رهاسازی باز است که در آن جراح مچ دست را برای انجام جراحی برش می دهد.
روش دیگر رهاسازی تونل کارپال آندوسکوپی است که در آن یک لوله نازک و قابل انعطاف که حاوی یک دوربین است از طریق یک برش کوچک به مچ دست وارد می شود. در حالی که جراحی با ابزارهای نازکی که از طریق یک برش کوچک دیگر در مچ قرار داده می شود، پزشک را راهنمایی می کند.
مراحل جراحی آزادسازی تونل کارپال
در هر صورت، مراحل کلی وقایع در جراحی آزادسازی تونل کارپال به شرح زیر است:
- از شما خواسته می شود که لباس یا حداقل پیراهن خود را درآورید و لباس بیمارستان بپوشید.
- معمولاً برای این روش از بی حسی موضعی برای بی حس کردن دست و مچ استفاده می شود.
در جراحی آزادسازی باز، جراح یک برش را روی مچ دست برش می‌دهد. سپس از ابزارهای جراحی رایج برای بریدن رباط کارپال و بزرگ کردن تونل کارپ استفاده می کند.
در آزادسازی تونل کارپال آندوسکوپی، پزشک 2 برش ایجاد می کند. یکی روی مچ دست و یکی روی کف دست است. سپس یک دوربین متصل به یک لوله باریک را در یک برش قرار می دهد. دوربین در حین وارد کردن ابزار و برش رباط کارپال از طریق برش دیگر، پزشک شما را راهنمایی می کند.
جراح برش یا برش ها را بخیه می زند. دست و مچ شما در یک آتل قرار می گیرند یا محکم بانداژ می شوند تا از حرکت دادن مچ جلوگیری کنید.
پس از انجام عمل جراحی، برای مدت کوتاهی تحت نظر خواهید بود و سپس به شما اجازه داده می شود به خانه بروید. تنها در موارد یا عوارض نادر، یک شب بستری برای جراحی آزادسازی تونل کارپال مورد نیاز است.
مراقبت های بعد از جراحی عصب دست
مچ دست شما احتمالاً به مدت 1 تا 2 هفته در یک بانداژ یا آتل سنگین خواهد بود. پزشکان معمولا یک قرار ملاقات دیگر برای برداشتن بانداژ یا اسپلینت تعیین می کنند. در این مدت، به شما توصیه می شود تا انگشتان خود را حرکت دهید تا از سفتی جلوگیری کنید.
احتمالاً بعد از جراحی در دست و مچ دست خود درد خواهید داشت. این درد معمولاً با داروهای ضد درد که از راه خوراکی مصرف می شوند کنترل خواهد شد. جراح همچنین ممکن است از شما بخواهد که هنگام خواب در طول شب، دست خود را بالا نگه دارید تا به کاهش تورم کمک کند.
پس از برداشتن آتل، احتمالاً یک برنامه فیزیوتراپی را شروع خواهید کرد. فیزیوتراپیست تمرینات حرکتی را برای بهبود حرکت مچ دست و دست به شما آموزش می دهد. این تمرینات باعث تسریع بهبود و تقویت ناحیه می شود. ممکن است گاهی اوقات نیاز به استفاده از آتل یا بریس برای یک ماه یا بیشتر بعد از جراحی داشته باشید.
بهبودی جراحی تونل کارپال
دوره بهبودی ممکن است از چند روز تا چند ماه طول بکشد. در این بین، ممکن است لازم باشد وظایف شغلی خود را تنظیم کنید یا حتی در حین بهبودی از کار مرخصی بگیرید. پزشک در مورد محدودیت های فعالیتی که باید بعد از جراحی رعایت کنید با شما صحبت خواهد کرد.
در صورت بروز هر یک از موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
- تب
- قرمزی، تورم، خونریزی یا سایر ترشحات از برش
- افزایش درد در اطراف محل برش
این مشکلات ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. با پزشک خود در مورد آنچه که باید انتظار داشته مشورت کنید.
سخن آخر آزادسازی تونل کارپال جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال است. سندرم تونل کارپ درد و ضعف در دست است که در اثر فشار روی عصب مدیان مچ ایجاد می شود. عصب میانی و تاندون هایی که انگشتان شما را خم می کنند (یا حلقه می کنند) از مسیری به نام تونل کارپال در مچ دست شما عبور می کنند. این تونل باریک است، بنابراین هر تورمی می تواند عصب را فشار داده و باعث درد شود. یک رباط ضخیم (بافت) درست زیر پوست شما (رباط کارپال) بالای این تونل را تشکیل می دهد. در حین عمل، جراح رباط مچ دست را برش می دهد تا فضای بیشتری برای عصب و تاندون ها ایجاد کند.
پیش آگهی جراحی رفع فشار تونل کارپال
آزادسازی تونل کارپال، سوزن سوزن شدن عصبی و بی حسی را کاهش می دهد و قدرت عضلانی را بازیابی می کند. اکثر افراد با این جراحی بهبود پیدا می کنند. طول دوره بهبودی شما بستگی به مدت زمانی دارد که قبل از جراحی علائم داشته اید و عصب میانی شما چقدر آسیب دیده است.
سندرم تونل کارپال یک عارضه پیشرونده دردناک دست و بازو است که در اثر فشار دادن عصب در مچ دست ایجاد می‌شود. زمانی رخ می‌دهد که عصب میانی که از ساعد به کف دست می‌رود، تحت فشار یا فشرده شود. جراحی آزادسازی تونل کارپال شامل آزاد کردن نوار بافت اطراف مچ دست برای کاهش فشار روی عصب مدیان است.
آخرین دیدگاه‌ها