اختلال پیرول یا پیرولوریا یک بیماری بالینی است که باعث تغییر چشمگیر خلق و خو می شود. گاهی اوقات در کنار سایر شرایط بیماری های روانی از جمله اختلال دوقطبی، اضطراب و روانگسیختگی رخ می دهد.
پیرولوریا نوعی عدم تعادل شیمیایی اکتسابی از نظر ژنتیکی است که در آن بدن تعداد زیادی پیرولول تولید می کند. پیرول ماده شیمیایی ناشی محصول جانبی سنتز هموگلوبین است و هیچ عملکرد شناخته شده ای در بدن ندارد. آنها به طور معمول از طریق ادرار دفع می شوند.
اکثر مردم در هر زمان تعداد بسیار کمی پیرول در سیستم خود دارند. با این وجود، در برخی موارد خاص ممکن است تعداد پیرول ها در بدن افزایش یابد و در نتیجه بیماری به نام پیرولوریا شناخته می شود.
آیا اختلال پیرول همان اوتیسم است؟
اختلال پیرول یک بیماری خاص برای اوتیسم نیست و همچنین باعث اوتیسم نمی شود. تصور می شود که اختلال پیرول در حفظ سموم و فلزات سنگین دیده شده در کودکان اوتیسم نقش دارد.
نشانه های بسیاری از اختلال پیرول وجود دارد که می توان یک الگوی ژنتیکی مشخصی را نشان دهد. در بسیاری از موارد اگر کودک مثبت باشد، آزمایش یکی از والدین نیز مثبت خواهد بود. اما در هنگام مصرف مکمل ها بهبود قابل توجهی در علائم فرد دیده می شود.
هیدروکسی هموپیرولین(HPL) مولکولی است که به طور طبیعی از طریق ادرار دفع می شود. بعضی از افراد ممکن است بیش از دیگران HPL (پیرول) دفع کنند، که نشان دهنده افزایش سطح این آنزیم در بدن آنها است. این بیماری که قبلاً اختلال پیرول افزایش یافته نامیده می شد، اکنون به عنوان اختلال پیرول شناخته می شود.
مولکول های پیرول هیچ عملکرد مهمی در بدن ندارند. با این حال، افزایش آنها می تواند باعث کمبودهای تغذیه ای، به ویژه روی و ویتامین B6 (پیریدوکسین) شود.
زیرا این مولکول ها خودشان را به این مواد مغذی متصل می کنند و سپس قبل از اینکه بدن فرصت جذب مناسب آنها را داشته باشد، از طریق ادرار دفع می شوند.
افزایش بیش از حد مولکول پیرول ، ممکن است منجر به تغییر روحیه چشمگیری در فرد شود. چنین تغییراتی شاید بیشتر در کودکان، نوجوانان و جوانان دیده شود.
علائم رایج اختلال پیرول چیست؟
برخی از علائم رایج اختلال پیرول، عبارتند از:
- تحریک پذیری
- اضطراب شدید
- تغییرات قابل توجه در خلق و خوی
- احساس خشم در کودکان خردسال
- افسردگی شدید
- مشکلات حافظه کوتاه مدت
- ناتوانی در مدیریت استرس های روزمره
- رفتارهای هیستریونیک (ملودراماتیک)
- حساسیت به صداهای بلند، چراغ ها یا هر دو
در حالی که تغییرات خلقی شاید نشانه اصلی اختلال پیرول باشد، علائم جسمی متعددی نیز وجود دارد. برخی از این آنها، عبارتند از:
- تأخیر در بلوغ
- حالت تهوع (به خصوص صبح)
- رنگ پریدگی
- درد مفصل
- نشتی روده
- آلرژی
- سفیدی زودرس موها
- لکه های سفید روی ناخن ها
- عفونت های مکرر
- یبوست
- اسهال
- سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
- نفخ زیاد شکم
- نفس شیرین میوه ای و بوی بدن، مشکلات متابولیسم قند، آلرژی
اغلب سابقه خانوادگی در مورد این عوامل و همچنین سابقه اعتیاد مانند اعتیاد به الکل، مواد مخدر و قمار و همچنین علائم شدیدتر مانند بیماری روانی، جرم، تشنج و ضعف جسمی در بروز این اختلال تاثیر دارد.
اختلال پیرول در مقابل اختلال دو قطبی
به طور طبیعی، احتمال دارد افراد مبتلا به اختلال دو قطبی هم مولکول پیرول زیاد از حد داشته باشند. با این حال، داشتن اختلال پیرولین لزوماً به معنی ابتلا فرد به اختلال دو قطبی نیست. بعضی اوقات ممکن است اختلال پیرول با اختلال دو قطبی اشتباه گرفته شود.
بخشی از تشخیص اشتباه این دو اختلال، به علت شباهت علائم آنها به همدیگر است. مانند اختلال پیرول، اختلال دو قطبی نیز باعث تغییر خلق و خو می شود. این دوره ها یا چرخه ها با هیجان های بی دلیل و زیاد و افسردگی مشخص شده اند.
بعضی از افراد ممکن است به عنوان بخشی از اختلال دوقطبی، تغییرات خلقی سریع و مکرر داشته باشند. این بیشتر به عنوان چرخه زودگذر شناخته می شود.
از طرفی هم اختلال پیرول نیز ممکن است باعث تغییرات مکرر در خلق و خو شود. بر همین اساس باید وضعیت فرد بررسی شده و مشخص شود که علت اصلی بروز رفتارهای او اختلال دوقطبی و یا پیرول است.
چه عواملی باعث اختلال پیرول می شود؟
علت دقیق اختلال پیرول ناشناخته است، اما تصور می شود که این یک بیماری ارثی است که می تواند در کنار برخی از اختلالات روانی رخ دهد.
مشخص نیست که آیا بالا رفتن میزان پیرول باعث ایجاد این شرایط می شود یا این اختلالات منجر به افزایش سطح پیرول می شود.
در حالی که برخی اوقات علائم اختلال پیرول با علائم اختلال دو قطبی اشتباه گرفته می شود، این دو بیماری جدا از هم هستند که گاهی اوقات می تواند با هم اتفاق بیفتد.
اختلال پیرول نیز معمولاً در شرایط زیر دیده می شود:
- اختلالات اضطرابی
- اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- افسردگی
- سندرم داون
- صرع
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- روانگسیختگی
- سندرم تورت
حوادث آسیب زا یا استرس زای اخیر نیز می تواند خطر ابتلا به بیماری پیرول را افزایش دهد، از جمله:
- سابقه سو استفاده
- طلاق
- از دست دادن شغل
- یک تغییر بزرگ
چگونه اختلال پیرول تشخیص داده می شود؟
اختلال پیرول با آزمایش ادرار به نام آزمایش کریپتوپیرول تشخیص داده می شود. هدف از انجام این آزمایش بررسی تعداد مولکول HPL در بدن است. افرایش بیش از حد آن ممکن است نشان دهنده اختلال پیرول باشد.
اگر تعداد پیرولول ادراری 20 میلی گرم در دسی لیتر یا بیشتر باشد، ممکن است در حال حاضر بسیاری از علائم این اختلال را بروز دهید. سطح 10 تا 20 میکروگرم در دسی لیتر می تواند منجر به بروز علائم خفیف شود.
در حالی که آزمایش کریپتوپیرول تنها آزمایش تشخیصی پزشکی است که به تعیین وجود مولکول های پیرول در سیستم فرد کمک می کند، ممکن است پزشک سلامت کلی روان بیمار را نیز ارزیابی کند.
آنها ممکن است از فرد در مورد هرگونه تغییر ناگهانی خلق و خو و همچنین اینکه فرد یا خانواده او سابقه برخی اختلالات بهداشت روانی را دارند، نیز سوال کنند.
اختلال پیرول چگونه درمان می شود؟
در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان اختلال پیرول وجود ندارد. در عوض، بیشتر روش های درمانی روی عملکردهای متمرکز هستند که به تغذیه، استرس و سبک زندگی توجه دارند.
با توجه به نقش مولکول های HPL در حذف ویتامین B6 و روی از بدن، تصور می شود که مکمل این ریز مغذی ها می تواند به درمان اختلال پیرول کمک کند. سایر مکمل های احتمالی، عبارتند از:
- اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی
- منیزیم
- ویتامین B3
- ویتامین های C و E، برای کاهش آسیب سلول های اکسیداتیو
در حالی که عناصر ریز مغذی مانند ویتامین B6 و روی ممکن است در تنظیم خلق و خوی شما مفید باشند، برخی تحقیقات در مورد اینکه آیا مصرف این مواد به صورت مکمل باعث کاهش استرس و اضطراب می شود، نتایج متنقاضی را نشان می دهد.
اما وقتی اختلال پیرول جذب این مواد مغذی را تحت تاثیر قرار می دهد، پزشک ممکن است مکمل هایی را برای تغییر وضعیت در خلق و خوی و سایر علائم تجویز کند.
در صورتی که فرد مجبور است شخصی مکمل مصرف می کند، توصیه می شود قبل از آزمایش ادرار بعدی کریپتوپیرول، مصرف آنها را به مدت 3 روز متوقف کند. برای بررسی اینکه آیا کمبود تغذیه ای دارد یا خیر، آزمایش خون جداگانه لازم است. با درمان مناسب، می توان انتظار داشت که علائم طی 3 تا 12 هفته بهبود یابد .
عوارض اختلال پیرول
پیرولوریا هنگامی اتفاق میفتد که پیرولها به پیروکسیدین ویتامین B6 و روی متصل شده و باعث شوند این مواد مغذی حیاتی به مقدار زیادی از بدن دفع شوند.
کمبود B6 و روی با طیف گسترده ای از مشکلات روانی مرتبط است. ویتامین B6 برای تولید انتقال دهنده های عصبی بسیار مهم است و کمبود آن می تواند تأثیر زیادی بر سلامت روانی و جسمی بگذارد. عصبی بودن، تحریک پذیری شدید، اضطراب، افسردگی، مشکلات حافظه کوتاه مدت و عصبانیت انفجاری همگی با پرولوریا ارتباط دارند.
درصد زیادی از بیماران با اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی سطح بالایی از پیرول را نشان می دهند. کودکان بی نظم از نظر عاطفی و کسانی که بیش از حد الکل مصرف می کنند نیز به طور غیرطبیعی میزان پیرول زیادی دارند.
علاوه بر این، کمبود روی با تعدادی از اختلالات فیزیولوژیکی، از جمله عملکرد ایمنی ضعیف، رشد ضعیف و تاخیر در رشد جنسی، همراه است. از آنجا که روی و B6 برای سلامت جسمی و روانی ما بسیار مهم هستند، شناسایی و درمان این شرایط مخرب بسیار حیاتی است.
در این شرایط تغییراتی در متابولیسم اسیدهای چرب رخ می دهد که منجر به سطوح بالای اسید چرب امگا 6 به نام اسید آراشیدونیک می شود.
تحقیقات فعلی نشان می دهد که اختلالات عصبی مانند سوراخ دهلیز قلب نوزاد (ASD) و همچنین اختلالات روانپزشکی با درمان پیرول به میزان زیادی بهبود می یابد.
در صورت بروز علائم اختلال پیرول، یا داشتن سابقه اختلالات خلقی ، بهتر است که فرد در مورد آزمایش پیرول با پزشک خود مشورت کند.
سخن آخر
اختلال پیرول یک بیماری روانی ناشناخته شده است، اما می تواند تغییرات چشمگیری در سلامت روانی و جسمی ایجاد کند. برای تعیین علت اصلی آن، تحقیقات بیشتری لازم است، اما تصور می شود که یک جز ژنتیکی دارد.
اگر فرد به اختلال پیرول مشکوک است، می تواند از پزشک در مورد آزمایش ادرار برای اندازه گیری مولکول های HPL مشورت بگیرد.
همچنین آزمایش های تشخیصی برای کمبودهای احتمالی تغذیه ای نیز مهم است. در حال حاضر هیچ درمانی برای اختلال پیرول وجود ندارد، اما تغذیه مناسب و مدیریت استرس ممکن است به مدیریت آن کمک کند.
