اختلال شخصیت اسکیزوئید

اختلال شخصیت اسکیزوئید، اختلالی مربوط به سلامت روانی افراد است که با الگوی ثابت گوشه‌گیری، جدا‌شدگی و بی‌علاقه‌گی نسبت به روابط‌ اجتماعی تعریف می‌‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید، زمانی که با دیگر انسان ها تعامل می‌ کنند، طیف محدودی از احساسات را از خود بروز می‌ دهند. این اختلال، علائم و ویژگی‌های مختص به خودش را دارد که با شناخت آنها می‌ توانید افراد مبتلا به این اختلال را شناسایی کنید. برهمین ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت، هر آنچه که باید در مورد اختلال شخصیت اسکیزوئید باید بدانید را بررسی کنیم.

اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) وضعیتی در سلامتی روانی انسان‌ها است که در آن افراد تمایل دارند که بیشتر اوقات به تنهایی اقدامات مورد علاقه‌شان را انجام دهند. افراد دارای شخصیت اسکیزوئید، علاقه و احساسات زیادی در هنگام برقراری ارتباطات اجتماعی با دیگر انسان‌ها از خود بروز نمی‌‌دهند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلالات گروه اختلالات شخصیت «دسته الف یا تیپ A» است که شامل تفکر یا رفتارهای غیرعادی و متفاوت با اکثر افراد جامعه است. اختلالات شخصیتی، الگوهای رفتاری مزمن (یا به عبارت دیگر دراز مدت) و ناکارآمدی هستند که انعطاف ناپذیر، بدون تغییر و شایع است منجر به بروز مشکلات اجتماعی و پریشانی افراد می‌‌شوند.

افرادی که به اختلال شخصیت اسکیزوئید مبتلا هستند، ممکن است گوشه‌گیر، بی‌تفاوت نسبت به اطرافیان و دور از اجتماع به نظر برسند. آنها در اغلب اوقات متوجه نمی‌‌شوند که رفتارشان غیرعادی یا مشکل ساز است. علاوه براین، افراد مبتلا به این اختلال در اغلب موارد تمایلی برای درمان و رفع مشکلات خود نشان نمی‌‌دهند.

تشخیص افتراقی اختلال شخصیت اسکیزوئید

بین اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوئید، تفاوت‌هایی وجود دارد. بیماری اسکیزوفرنی مجموعه‌ای از علائم مربوط به سلامت روان است که باعث قطع ارتباط قابل توجه افراد مبتلا به این اختلال با واقعیت می‌‌شود. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است ترکیبی از توهمات، هذیان و تفکر و رفتار بسیار آشفته را تجربه کند که به طور چشمگیری عملکرد روزانه او را مختل می‌‌کند.

با این حال، اختلال شخصیت اسکیزوئید باعث بروز توهم یا هذیان نمی‌‌شود و این وضعیت معمولاً تأثیر قابل توجهی بر عملکرد روزانه فرد مبتلا ندارد.

اختلال اضطراب اجتماعی (که قبلاً فوبیای اجتماعی نامیده می‌‌شد) یک اختلال مربوط به سلامت روانی افراد است که در آن فرد ترس شدید و مزمنی از انتقاد یا قضاوت شدن توسط دیگران را تجربه می‌‌کنند. به این ترتیب، برای مقابله با این ترس، افراد تا حد امکان از تعاملات یا موقعیت‌های اجتماعی اجتناب و دوری می‌‌کنند.

باید بدانید که اختلال اضطراب اجتماعی با اختلال شخصیت اسکیزوئید (ScPD) فرق است. زیرا افراد مبتلا به ScPD به علت ترس از انتقاد یا قضاوت شدن از تعاملات اجتماعی دوری نمی‌‌کنند. بلکه به علت بی‌علاقگی عمومی‌ به ایجاد روابط با دیگران منزوی و گوشه گیر می شود.

اکثر اختلالات شخصیتی در سال های نوجوانی و زمانی که شخصیت بیشتر افراد در این سنین رشد می‌‌کند، شروع می‌‌شوند. اما افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است علائم این بیماری را در سنین پایین تر نیز نشان دهند. با این حال، اختلال شخصیت اسکیزوئید در پسران کمی‌ شایع‌تر است.

شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید

بروز این اختلال نسبتاً نادر است. آمارهایی که درباره میزان ابتلا به این بیماری وجود دارد، مقادیر ۸ درصد را درباره میزان ابتلا به این اختلال حدس می‌‌زنند. با این حال، درباره میزان شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید در میان جمعیت عمومی‌، آمار دقیق و رسمی‌ وجود ندارد. سازمان‌های مختلف، آمار‌های متفاوت ولی نزدیک به هم را منتشر کرده‌اند.

اگر درباره شیوع این اختلال در می‌ان انسان‌ها سوالی دارید، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید‌.

علائم  و شایع ترین علل ابتلا به ScPD

ویژگی اصلی این اختلال، الگوی ثابت جدایی و بی علاقگی عمومی‌ به شکل‌ گیری و حفظ روابط اجتماعی است. به عبارت دیگر، این افراد مایل هستند به صورت تنها زندگی کنند و از تنهایی لذت بیشتری می‌‌برند. یک فرد با این اختلال معمولا ویژگی‌های زیر را از خود نشان می‌‌دهد:

• نمی‌‌خواهد با دیگران روابط اجتماعی ایجاد کند. علاوه براین، فردی با شخصیت اسکیزوئید، از روابط نزدیک حتی با اعضای خانواده خود لذت نمی‌ برد و سرگرمی‌ ها، فعالیت‌ها و مشاغلی را انتخاب می‌‌کند که ماهیت انفرادی دارند.
• این افراد تمایل کمی‌ به رابطه جنسی دارند یا اصلا تمایلی ندارند. همچنین به ندرت احساسات قوی را تجربه یا نسبت به دیگران ابراز می‌‌کنند. علاوه براین، این افراد نسبت به تحسین یا انتقاد دیگران بیش از حد بی‌تفاوتی هستند.

محققان هنوز در تلاش برای کشف علت دقیق اختلالات شخصیت هستند. تا‌کنون، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که موارد زیر ممکن است در بروز ScPD نقش داشته باشند:

عوامل ژنتیکی

برخی از محققان فکر می‌‌کنند ممکن است بین اختلال اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوئید ارتباط ژنتیکی وجود داشته باشد. علاوه بر این، برخی از ویژگی‌های اختلال طیف اوتیسم شبیه به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، بنابراین محققان فکر می‌‌کنند ممکن است یک رابطه ژنتیکی بین این دو اختلال وجود داشته باشد.

عوامل محیطی

برخی از مطالعات نشان می‌‌دهند که افراد مبتلا به ScPD، اغلب اوقات در محیط هایی زندگی می‌کنند که فاقد محیط عاطفی هستند. به عبارت دیگر، داشتن مراقبانی که در دوران کودکی از نظر عاطفی سرد، بی‌توجه و بی‌تفاوت بوده‌اند، ممکن است منجر به بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید در کودکان شود. شرایط تربیت افراد در دوران کودکی، می‌تواند در بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید نقش داشته باشد.

ScPD چگونه تشخیص داده می‌‌شود؟

شخصیت انسان‌ها در دوران کودکی، نوجوانی و نهایتا تا اوایل بزرگسالی به تکامل خود ادامه می‌‌دهد. به همین علت، پزشکان و روانپزشکان، معمولاً مشکل فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید را تا سن 18 سالگی این افراد تشخیص نمی‌‌دهند. تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوئید، می‌‌تواند دشوار باشد. زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود داشته باشد. علاوه براین فکر نمی‌‌کنند که نیازی به تغییر رفتارشان دارند.

وقتی آنها به دنبال کمک می‌روند، اغلب به علت شرایطی است که همزمان با این اختلال وجود دارد. به عنوان مثال، مواردی مانند اضطراب یا افسردگی و نه خود اختلال اسکیزوئید، می توانند باعث شوند افراد برای درمان مشکلات خود به یک روانپزشک مراجعه کنند.

هنگامی‌ که یک متخصص روانپزشکی یا یک روانشناس، مشکوک به ابتلا فرد به ScPD است، اغلب اوقات سوالاتی را از فرد مراجعه کننده می‌‌پرسند که تا موارد زیر را روشن کنند:

• تست واقعیت
• شرایط دوران کودکی
• سوابق و شرایط کاری فرد
• شرایط روابط اجتماعی فرد

از آنجایی که فردی که مشکوک به ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، ممکن است نسبت به رفتارهای خود آگاه نباشد. متخصصان سلامت روان یا روانپزشکان، اغلب اوقات با خانواده و دوستان آن فرد گفتگو می‌‌کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد رفتارها و تاریخچه سلامتی فرد مراجعه کننده به دست بیاورند.

روانپزشکان یا روانشناسان، تشخیص ابتلا فرد به اختلال شخصیت اسکیزوئید را بر اساس معیارهای این بیماری که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا نوشته شده‌اند، انجام می‌دهند.

اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه درمان می‌‌شود؟

متأسفانه ScPD یکی از اختلالات شخصیتی است که تا به امروز کمتر شناسایی شده‌اند. به همین علت، گزینه‌های درمانی کمی‌ برای رفع آن وجود دارد. علاوه براین مطالعات کمی‌ در مورد اثربخشی روش‌های درمانی این اختلال انجام شده‌است.

روان‌درمانی (گفتار‌درمانی) به طور کلی روش درمانی انتخابی برای اختلالات شخصیت است، اما این گزینه ممکن است برای افراد مبتلا به این اختلال دشوار باشد. زیرا از آنجایی که این افراد علاقه‌ای به برقراری ارتباط با دیگران را ندارند، ممکن است انگیزه‌ای برای تغییر خودشان هم نداشته باشند.

انواع روان‌درمانی که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید مفید باشند، عبارت‌اند از:

خانواده درمانی

اغلب افراد مبتلا به این اختلال بنا به درخواست اعضای خانواده به مطب روانپزشک مراجعه می‌‌کنند. در برخی موارد، خانواده درمانی ممکن است برای درک انتظارات خانواده از روابط و رسیدگی به هر گونه رفتاری از طرف خانواده که می‌ تواند باعث بدتر شدن کناره‌گیری فرد شود، مفید باشد.

گروه درمانی

این روش، یک نوع روان‌درمانی است که در آن گروهی از افراد با هم ملاقات می‌‌کنند تا مشکلات خود را با هم زیر نظر یک درمانگر یا روانشناس شرح دهند و در مورد آنها بحث کنند. گروه‌درمانی ممکن است به فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را توسعه دهد.

درمان شناختی‌رفتاری (CBT)

این روش یک نوع درمان ساختار یافته و هدف‌گرا است. یک درمانگر یا روانشناس به شخص کمک می‌ کند تا با نگاه دقیق تری به افکار و احساسات خود نگاه کند تا بفهمد افکار او چگونه بر اعمالش تأثیر می‌ گذارند. برای فردی که مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید است، یک درمانگر ممکن است انتظارات و ادراکات تحریف شده در مورد اهمیت و سودمندی روابط با دیگران را بررسی کند.

پیش آگهی اختلال شخصیت اسکیزوئید چگونه است؟

در حالی که این اختلال به طور کلی قابل پیشگیری نیست، روش درمانی انتخابی می‌‌تواند به فردی که مستعد ابتلا به این بیماری است، اجازه دهد تا راه‌های مؤثرتری را برای تغییر رفتارها و افکار غیر مفید خود بیاموزد.

افراد مبتلا به این اختلال (ScPD) به طور کلی زندگی برنامه ریزی شده دارند. در مقایسه با افراد مبتلا به انواع دیگر اختلالات شخصیت، افراد مبتلا به ScPD کمتر دچار اضطراب یا افسردگی می‌‌شوند.

سخن آخر

این اختلال (ScPD) یک وضعیت مربوط به سلامت روان انسان‌ها است. مانند سایر اختلالات مربوط به سلامت روان، اقدام برای درمان مشکل با مشاهده اولین علائم این اختلال می‌‌تواند به کاهش عوارض احتمالی در زندگی شخصی و اجتماعی افراد مبتلا کمک کند.

روانپزشکان می‌‌توانند برنانمه‌های درمانی تجویز کنند که به افراد مبتلا به اختلال ScPD در مدیریت افکار و رفتارهای خود کمک می کنند. علاوه براین، باید بدانید که اعضای خانواده افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید اغلب استرس، افسردگی و انزوا را تجربه می‌‌کنند. به این ترتیب، مهم است که به عنوان یکی از اعضای خانواده، مراقب سلامت روان خود باشید و در صورت مشاهده علائم گفته شده از یک روانپزشک کمک بخواهید.

اگر درباره اختلال شخصیت اسکیزوئید، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری از این اختلال سوالات بیشتری دارید، می‌توانید با پزشکت تماس بگیرید و با متخصصان اعصاب و روان درباره سوالات‌تان مشورت کنید. درمان زود‌هنگام اختلالات جسمی و روانی مختلف، شانس بهبودی افراد را به شدت افزایش خواهد داد‌.