عفونت ویروس اپشتین _ بار چیست؟

عفونت ویروس اپشتین _ بار مسری است و از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. حتی ممکن است باعث زخم دهان شود. اپشتین بار (EBV) ویروس تبخال است که در سراسر جهان یافت می شود و یک علت شایع ویروسی فارنژیت (مونونوکلئوز عفونی) است. علت عفونت اپشتین _ بار بار (مونونوکلئوز) EBV است. عوامل خطر آن شامل تماسهای نزدیک با ترشحات بدن (به ویژه بزاق) و اشیایی است که احتمال دارد در معرض ترشحات بدن افراد آلوده قرار گیرد. EBV در طول دوره کمون و در حالی که علائم آن وجود دارد، مسری است. برخی از افراد ممکن است تا 18 ماه مسری باشند.

علائم و نشانه های عفونت EBV شامل ناراحتی، تب، درد عضلانی، سردرد، گلو درد، التهاب غدد لنفاوی، کبد، بثورات و التهاب طحال است. تشخیص اولیه عفونت EBV بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی بیمار است. پزشکان همچنین می توانند از آزمایش های ایمونولوژیکی استفاده کنند که از نظر ویژگی متفاوت است.

درمان عفونت EBV عمدتا حمایتی است. برخی از ارائه دهندگان خدمات درمانی از داروهای کورتیزون استفاده می کنند. داروهای خانگی که احتمال دارد به کاهش علائم کمک کند شامل استراحت، مصرف مایعات، داروهای ضد درد (OTC)، و اجتناب از تروما است که می تواند باعث آسیب بیشتر به اندام ها شود.

عوارض احتمالی عفونت EBV می تواند شامل بزرگ شدن و پارگی طحال، زردی، التهاب کبد، کم خونی، متورم شدن لوزه ها، مشکلات تنفسی، بثورات، ضربان نامنظم قلب و احتمال افزایش ابتلا به سرطان باشد. هیچ واکسنی برای EBV وجود ندارد و پیشگیری از آن دشوار است. با تماس نداشتن با مایعات بدن افراد آلوده و تمرین تکنیک های خوب شستن دست می توان خطر ابتلا به آن را کاهش داد.

ویروس اپشتاین بار (EBV)

ویروس اپشتین بار (EBV) یک عضو از خانواده ویروس تبخال است. EBV در سراسر جهان یافت می شود و یک علت شایع فارنژیت ویروسی، به ویژه در بزرگسالان جوان استEBV .از فردی به فرد دیگر منتقل می شود و سپس سلول های B انسانی را آلوده می کند، که به نوبه خود عفونت را در کل سیستم شبکه ای اندوتلیالRES، یا کبد، طحال و غدد لنفاوی محیطی انتشار می دهد.

حدود 50 درصد مردم تا سن 5 سالگی آنتی بادی های ویروس را دارند. 12 درصد از بزرگسالان مستعد آنتی بادی هایی در برابر ویروس ایجاد می کنند و نیمی از آنها به بیماری مونونوکلئوز مبتلا می شوند، که علائم غدد لنفاوی، طحال و التهاب کبد و گلو، تب، ضعف و بثورات را ایجاد می کند.

دوره کمون از زمان قرار گرفتن در معرض EBV تا ایجاد علائم حدود چهار تا هفت هفته است و برخی از افراد می توانند بیماری را در طول دوره کمون و تا 18 ماه بعد منتقل کنند. مونو می تواند با تزریق خون و اندام، مایع منی، مسواک های آلوده به بزاق، ظروف و تماس با دیگر اشیاء آلوده به EBV منتقل شود.

علل و عوامل خطر عفونت ویروس اپشتین بار

علت عفونت یا مونو ویروس اپشتین بار ،عفونت سلولهای B در گردش توسط EBV و واکنش بدن به وجود ویروس است. عوامل خطر عبارتند از:

• تزریق خون یا پیوند اعضاء
• سن پایین (کودکان، نوجوانان و جوانان بیشتر درگیر عفونت هستند).
• به اشتراک گذاشتن مواردی مانند ظروف غذاخوری، اسباب بازی یا مسواک
• تماس با ترشحات بدن ،عمدتا ترشحات دهان و سایر مایعات بدن مانند آنچه در دهانه رحم و مایع منی یافت می شود.

آیا ویروس اپشتین بار مسری است؟

عمدتا از طریق بزاق از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. با این حال، مایعات دیگر بدن نیز می تواند حامل بیماری باشند. موارد آلوده به مایعات بدن مانند بزاق (اسباب بازی، ظروف، لیوان، به عنوان مثال) نیز احتمال دارد بیماری را منتقل کنند. دوره تکثیر عفونت ویروس اپشتین _ بار بار حدود چهار تا هفت هفته است.

ویروس اپشتین بار مسری است و به راحتی از طریق ترشحات دهانی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. EBV می تواند با به اشتراک گذاشتن اشیاء آلوده مانند لیوان، مسواک یا ظروف غذاخوری منتقل گردد.

ویروس اپشتین بار در طول دوره نهفتگی طولانی خود (چهار تا هفت هفته) و سپس تا زمانی که علائم برطرف نشوند، مسری است. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی از افراد احتمال دارد حتی پس از برطرف شدن علائم، ویروس را برای چندین ماه به دیگران منتقل کنند. بررسی ها نشان می دهد که برخی از افراد می توانند تا 18 ماه مسری باشند.

چگونه ویروس اپشتین بار منتقل می شود؟

EBV عمدتا از طریق بزاق ترشح شده دهان در حین بوسیدن یا به اشتراک گذاشتن مواردی که می تواند بزاق را به افراد دیگر منتقل کند (به عنوان مثال، فنجان، قاشق، نی و سایر ظروف). شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مایع منی و دهانه رحم نیز احتمال دارد حاوی EBV قابل انتقال باشد. این بیماری گاهی تحت بالینی است (به این معنی که هیچ علامتی در فرد مبتلا وجود ندارد) و ویروس به ندرت با تزریق خون و یا پیوند اعضای بدن منتقل می شود. علاوه بر این، EBV در بدن فرد در طول زندگی باقی می ماند و گهگاه می تواند دوباره فعال شود. اگر EBV دوباره فعال شود، فرد مسری است.

دوره نهفتگی عفونت ویروس اپشتین بار چقدر است؟

دوره کمون (زمانی بین عفونت اولیه و بروز علائم) EBV به طور غیر معمول طولانی است. حدود چهار تا هفت هفته طول می کشد تا علائم ظاهر شوند.

علائم و نشانه های عفونت ویروس اپشتین بار به شرح زیر است:

• تب
• راش
• سردرد
• گلو درد
• التهاب کبد
• التهاب طحال
• دردهای عضلانی
• التهاب غدد لنفاوی
• بی حالی و ضعف عضلانی

علائم می تواند حدود دو تا چهار هفته طول بکشد. با این حال، برخی از افراد هنوز چند هفته بیشتر احساس خستگی می کنند.

 تشخیص عفونت ویروس اپشتین بار

بسیاری از عفونت های EBV به سادگی با علائم تشخیص داده می شوند. با این حال، آزمایش هایی برای EBV وجود دارد، اما آنها باید به طور مناسب تفسیر شوند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده (CDC) موارد زیر را برای آزمایش EBV توصیه می کند:

• حساسیت به عفونت: افراد مستعد ابتلا به عفونت EBV دارای عدم وجود آنتی بادی در برابر VCA (آنتی ژن کپسیدی ویروسی) هستند.

عفونت اولیه 

در صورتی که افراد دارای عفونت EBV اولیه باشند که IgM ضد VCA دارند اما آنتی بادی نسبت به EBNA آنتی ژن هسته ای EBV ندارند. سایر نتایج که به شدت نشان می دهد عفونت اولیه است، افزایش سطح IgG ضد VCA و عدم وجود آنتی بادی به EBNA پس از حداقل چهار هفته نشان دهنده بیماری است. در موارد نادر، افراد مبتلا به عفونت EBV فعال احتمال دارد آنتی بادی های اختصاصی EBV قابل تشخیص نداشته باشند.

CDC آزمایش مونوسپات را برای استفاده عمومی توصیه نمی کند، زیرا نتایج مثبت و منفی کاذب و آنتی بادی های تشخیص داده شده می تواند ناشی از سایر شرایط و بیماری های زمینه ای باشد. با این حال، این آزمایش هنوز برای تشخیص آنتی بادی هایی که اغلب در بیماران مبتلا به EBV وجود دارد، حدود دو تا نه هفته پس از عفونت EBV استفاده می شود. اما به عنوان یک آزمایش غربالگری و مخصوص عفونت EBV انجام نمی شود.

آزمایشات فوق می تواند به تمایز عفونت EBV از سایر مشکلات پزشکی (به عنوان مثال، سندرم خستگی مزمن یا مولتیپل اسکلروزیس) کمک کند.

آیا راهکارهای خانگی برای عفونت ویروس اپشتین بار وجود دارد؟

متأسفانه درمان خاصی برای EBV وجود ندارد. با این حال، برخی از پزشکان احتمال دارد از کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب بافتها استفاده کنند (به عنوان مثال، التهاب در گلو، بزرگ شدن طحال). اکثر درمانها برای کاهش علائم طراحی شده اند. اگرچه داروهای خانگی عفونت EBV را درمان نمی کنند، اما برخی از علائم بیماری را تسکین می دهند. رایج ترین داروهای خانگی به شرح زیر است:

• مصرف مایعات
• داروهای ضد درد بدون نسخه

از هرگونه ضربه احتمالی (مانند ورزش هایی فوتبال یا بوکس) اجتناب کنید زیرا طحال تا زمان کاهش التهاب به ویژه در معرض پارگی قرار دارد.

عوارض عفونت ویروس اپشتین بار

عوارض احتمالی EBV به شرح زیر است:

• زردی
• کم خونی
• التهاب کبد
• پارگی طحال
• طحال بزرگ شده
• ضربان قلب نامنظم
• لوزه های متورم شدید
• لکه های قرمز ویا بثورات
• افزایش خطر احتمالی سرطان (لنفوم)
• مشکلات تنفسی (معمولاً به دلیل التهاب بافت گلو)

پیش آگهی عفونت ویروس اپشتین بار

پیش آگهی برای اکثر افرادی که مبتلا به EBV هستند معمولاً خوب است زیرا اکثر افراد بدون هیچ گونه عارضه ای به طور کامل بهبود می یابند. در صورت بروز عوارض، اکثر بیماران معمولاً بهبود می یابند، حتی اگر زمان بهبودی طولانی شود. به ندرت پارگی طحال رخ می دهد که نیاز به جراحی دارد و می تواند منجر به مرگ شود.

آیا می توان از عفونت ویروس اپشتین _ بار پیشگیری کرد؟

هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت EBV در دسترس نیست. افراد می توانند با استفاده نکردن از ظروف، اسباب بازی ها یا سایر اشیاء مورد استفاده افراد آلوده و تمرین تکنیک های خوب شستن دست، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند. اجتناب از تماس با مایعات بدن، به ویژه بزاق، می تواند احتمال عفونت را کاهش دهد. پیشگیری دشوار است زیرا EBV در جمعیت ها گسترده است و می تواند حتی زمانی که فرد آلوده علامت مشخصی ندارد، منتقل شود.

منبع:

https://www.medicinenet.com/epstein-barr_virus_ebv/article.htm

[advisers limit=3 online =true skill=”21″]