از کدام دارو برای پسوریازیس استفاده می شود؟

از انواع دارو برای پسوریازیس استفاده می شود اما به طور کلی پسوریازیس غیرقابل درمان است، برای انتخاب برنامه های درمانی و دارو مناسب باید پیش آگهی بلند مدت آن را در نظر بگیرید. گزینه های دارویی برای درمان پسوریازیس بستگی به میزان و شدت و همچنین پاسخ احساسی به بیماری دارد. آنها شامل عوامل موضعی (داروهای اعمال شده روی پوست)، فتوتراپی (قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش) و عوامل سیستمیک (از راه خوراکی، داخل وریدی یا از راه جلدی) هستند. همه این دارو ها ممکن است به تنهایی یا همراه با یکدیگر استفاده شوند. پسوریازیس در کودکان زیر 15 سال نادر است. بنابراین، بررسی زیر، محدود به گزینه های بزرگسالان است.

داروهای موضعی برای پسوریازیس

داروهایی که مستقیماً روی ضایعات پوستی پسوریاتیک استفاده می شوند، ایمن ترین روش ها برای درمان هستند اما تنها در صورت درمان بیماری موضعی کاربردی هستند. هیچ داروی موضعی وجود ندارد که برای همه افراد مبتلا به پسوریازیس مناسب باشد.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها التهاب و خارش پوست را کاهش می دهند. افراد مبتلا به آلرژی به کورتیکواستروئید یا عفونت های پوستی نباید از کورتیکواستروئیدها استفاده کنند. یک لایه نازک روی نواحی آسیب دیده پوست بمالید. این کرم ها یا پمادها معمولاً دو بار در روز استفاده می شوند، اما مقدار مصرف بستگی به شدت پسوریازیس دارد. هیچ تداخلی با استفاده موضعی گزارش نشده است.

کورتیکواستروئیدها در صورت استفاده در مناطق وسیع ممکن است عوارض جانبی برای بدن ایجاد کنند. آنها همچنین باعث نازک شدن موضعی پوست می شوند. سعی کنید برای مدت طولانی ازآنها استفاده نکنید.

کرم ها و پمادهای مرتبط با ویتامین D

کلسیپوترین (Dovonex) نسبی از ویتامین D -3 است که برای درمان پسوریازیس متوسط استفاده می شود. کلسیپوترین میزان و سرعت تولید سلول های اضافی پوست را کاهش می دهد. افرادی که شرایط زیر را دارند نباید کلسیپوترین مصرف کنند:

• حساسیت به کرم کلسیپوترین
• افزایش سطح کلسیم در خون

توصیه می شود کرم را دوبار در روز روی ناحیه آسیب دیده پوست بمالید. این دارو به صورت کرم، پماد یا محلول موجود است. سالیسیلیک اسید موضعی کلسیپوترین را غیر فعال می کند. از کرم ها یا پمادهای حاوی این داروها به طور همزمان خودداری کنید.

این دارو را برای روی صورت، دور چشم یا داخل بینی یا دهان استفاده نکنید. بیش از 100 گرم در هفته (یک لوله بزرگ کرم یا پماد) مصرف نشود. این عامل ممکن است باعث تحریک پوست شود و برای کاربردهای وسیع غیر عملی و گران است.

پماد قطران زغال سنگ

قطران ذغال سنگ، مخلوط پیچیده ای از هزاران ماده مختلف است که از زغال سنگ در طی فرآیند کربناسیون استخراج می شود. قطران زغال سنگ به صورت موضعی استفاده می شود و به صورت شامپو، روغن، پماد، کرم، ژل، لوسیون و سایر انواع آماده سازی موجود است. گاهی اوقات تار ذغال سنگ با نور درمانی UV-B ترکیب می شود.

زغال سنگ، خارش را کاهش داده و تولید سلول های اضافی پوست را کند می کند. افرادی که شرایط زیر را دارند نباید از داروهای حاوی زغال سنگ استفاده کنند:

• حساسیت به زغال سنگ
• التهاب شدید اخیر، از جمله پسوریازیس چرکی
• لکه های پسوریازیس که در حال خونریزی یا ترشح هستند.

روزانه برای پسوریازیس شدید از داروهای تار ذغال سنگ استفاده کنید. دوبار در هفته برای پسوریازیس خفیف استفاده کنید. دارو را روی پوست یا پوست سر مالیده و کاملاً شستشو دهید. این کار را تکرار کنید، بگذارید پنج دقیقه بماند و سپس کاملاً آبکشی کنید. همچنین هیچگونه تداخلی گزارش نشده است.

از تماس با چشم، داخل بینی یا دهان یا زخم های باز خودداری کنید. در صورت تحریک بیشتر پوست یا کاهش علائم، مصرف آن را متوقف کنید. تار ذغال سنگ بوی نامطلوبی دارد. این دارو ممکن است باعث شود پوست نسبت به حالت عادی حساسیت بیشتری نسبت به نور خورشید داشته باشد. قطران زغال سنگ همچنین ممکن است باعث التهاب فولیکول های مو شود.

عصاره پوست درخت

آنترالین یک شکل مصنوعی از عصاره پوست درخت است که به عنوان یکی از موثرترین عوامل موضعی ضد دردی موجود در نظر گرفته می شود. با این حال، می تواند باعث تحریک پوست و تغییر رنگ لباس و پوست شود.

این دارو تولید سلول های اضافی پوست را کند می کند. افراد مبتلا به آلرژی به آنترالین یا پوست بیش از حد متورم نباید از آنترالین استفاده کنند.

مقدار کمی از کرم یا پماد را روی لکه های روی پوست بمالید. روی پوست سر، فلس ها را برداشته و به مناطق آسیب دیده بمالید. از مصرف آن بر روی پیشانی و چشم خودداری کنید.  از برنامه های کوتاه مدت با غلظت بالا فقط برای 20 دقیقه و به دنبال شستشو با آب و صابون می توان برای به حداقل رساندن سوزش پوست استفاده کرد.

آنترالین با اسید سالیسیلیک در آماده سازی های مورد استفاده برای درمان پسوریازیس ترکیب می شود.

آنترالین لباس یا ملحفه را بنفش یا قهوه ای رنگ می کند. اگر فرد مبتلا به بیماری کلیوی است با احتیاط استفاده کنید. باید مراقب باشید که این دارو را فقط برروی لکه های پسوریازیس استفاده کنید. آنترالین ممکن است باعث تغییررنگ پوست (افزایش رنگدانه) شود و ممکن است پوست را بسوزاند یا تحریک کند. برای صورت، گردن، چین های پوست (پشت زانو یا آرنج) و یا دستگاه تناسلی استفاده نکنید. از تماس با چشم خودداری شود. در قسمت های پوستی که بیش از حد تحریک شده استفاده نکنید. این دارو فقط در صورتی مورد استفاده قرار می گیرد که بیمار بتواند دستورالعمل مصرف را رعایت کند.

رتینوئیدهای موضعی

تازاروتن یک رتینوئید موضعی است که به صورت ژل یا کرم موجود است. این دارو گاهی اوقات با کورتیکواستروئیدها ترکیب می شود تا در صورت استفاده به تنهایی باعث تحریک پوست شود و اثر بخشی آن افزایش یابد. تازاروتن مخصوصاً برای پسوریازیس پوست سر مفید است.

رتینوئیدها اندازه لکه های پسوریازیس و قرمزی پوست را کاهش می دهند. افرادی که شرایط زیر را دارند نباید از رتینوئیدهای موضعی استفاده کنند:

• دوران شیردهی
• دوران بارداری
• حساسیت به رتینوئیدها

هر روز یا طبق دستور، یک لایه نازک آن را بر روی پوست آسیب دیده بمالید. قبل از استفاده از این دارو پوست را خشک کنید. هنگامی که روی پوست مرطوب اعمال می شود ممکن است تحریک کننده باشذ. بعد از استفاده دست ها را بشویید. با بانداژ روی زخم را نپوشانید.

محصولات آرایشی یا صابونی که پوست را خشک یا تحریک می کنند، ممکن است در صورت استفاده با رتینوئید موضعی باعث تحریک و خشکی پوست شوند.

این دارو را روی صورت، دور چشم یا داخل بینی یا دهان استفاده نکنید. روی زخم های باز یا پوست آفتاب سوخته استفاده نکنید. این دارو اغلب تحریک کننده است و می تواند باعث سوزش شود. ممکن است حساسیت به خورشید ایجاد شود. در صورت افزایش سوزش یا درد پوست، به پزشک مراجعه کنید.

رتینوئیدها برای درمان پسوزیازیس

رتینوئیدها برای پسوریازیس شدید و کنترل پسوریازیس و کاهش قرمزی پوست استفاده می شود. آنها می توانند در ترکیب با فتوتراپی فرابنفش تحت کنترل پزشکی برای به حداقل رساندن دوز هر یک استفاده شوند. افرادی که به رتینوئیدها حساسیت دارند، یا زنان در دوران بارداری یا در حال شیردهی نباید رتینوئید مصرف کنند.

ترتین به صورت کپسول است. معمولاً یکبار در روز به صورت خوراکی همراه با غذا مصرف می شود. درمان تا زمان کاهش پلاک ها ادامه می یابد.

زنان در سنین باروری باید از اقدامات موثر پیشگیری از بارداری استفاده کنند. پس از قطع مصرف داروی استریتین توسط زنان، کنترل بارداری باید حداقل سه سال ادامه یابد زیرا این دارو به مدت طولانی در بدن باقی می ماند و به جنین آسیب می رساند. در صورت داشتن مشکلات کلیوی یا کبدی باید در مصرف آنها احتیاط کرد. در صورت بروز بثورات پوستی یا تغییرات بینایی فوراً به پزشک مراجعه کنید.

پسورالنس

پسورالنس ها دسته ای از داروها هستند که باعث حساسیت بیشتر پوست به نور و آفتاب می شوند. پسورالن ها در درمان با اشعه ماوراء بنفش استفاده می شوند. این درمان که PUVA نامیده می شود، از پسورالن با اشعه ماوراء بنفش برای درمان پسوریازیس هنگامی که ناحیه وسیعی از پوست را پوشانده یا شدید است، استفاده می کند. بیش از 85 درصد از بیماران با 20-30 درمان علائم بیماری را تسکین می دهند.

پسورالن ها تاثیری ندارند مگر اینکه با درمان با اشعه ماوراء بنفش ترکیب شوند. آنها با نور درمانی برای کند کردن تولید بیش از حد سلول های پوستی استفاده می شوند. افرادی که شرایط زیر را دارند نباید پسورالن مصرف کنند:

• بارداری
• حساسیت پسورالن
• سابقه سرطان پوست
• کودکان زیر 12 سال
• بیماری های حساس به نور مانند پورفیری، لوپوس اریتماتوز، گزرودرما پیگمنتوزومیا آلبینیسم
• ناتوانی در تحمل ایستادن طولانی مدت یا گرما، به عنوان مثال، در افرادی که بیماری قلبی دارند.

پسورالن ها 45-60 دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض UVA از طریق دهان مصرف می شوند. گاهی اوقات، پسورالن ها در کرم و لوسیون ها روی پوست اعمال می شوند. این امر به دلیل تمایل به ایجاد سوختگی نیاز به نظارت دقیق پزشکی دارد.

سایر داروهای حساس به نور، مانند فنوتیازین ها، صابون های باکتریواستاتیک، سولفونامیدها، تتراسایکلین ها، تیازیدها یا حتی عطرها ممکن است حساسیت پوست را در برابر آفتاب افزایش دهند یا مشکلات دیگری ایجاد کنند. قبل از مصرف پسورالن، در صورت مصرف داروی دیگر به پزشک اطلاع دهید.

نحوه مصرف پسورالنس

یک پزشک با تجربه، در درمان با PUVA باید بر استفاده از این داروها نظارت کند. سوختگی شدید می تواند در اثر مصرف پسورالن از نور خورشید یا اشعه ماوراء بنفش ایجاد شود. این داروها باعث حساسیت به نور خورشید می شوند و خطر آفتاب سوختگی، سرطان پوست و آب مروارید را افزایش می دهند. پس از هر بار درمان، حداقل 24 ساعت از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید. اگر پوست در معرض آفتاب قرار می گیرد، لباس بپوشید و از ضد آفتاب استفاده کنید. نوع خاصی از عینک آفتابی برای محافظت از چشم ها پس از درمان توصیه می شود. درمان معمولاً باعث قرمز شدن پوست به مدت 24-48 ساعت می شود. در صورت بروز قرمزی شدید، تاول، تب یا لایه برداری، به پزشک مراجعه کنید.