تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
علائم پسوریازیس ناخن انگشت شامل لکه هایی از پوست قرمز برجسته، ضخیم شدن پوست زیر ناخن و گودی ناخن است. پسوریازیس یک بیماری مزمن شایع پوستی است. فرد مبتلا به پسوریازیس به طور معمول دارای لکه هایی از پوست برجسته و قرمز با فلس های نقره ای است. بسته به نوع پسوریازیس، پوست آسیب دیده ممکن است براق و قرمز به نظر برسد یا حتی دارای جوش ها باشد. این تغییرات پوستی معمولاً در آرنج، زانو، پوست سر و تنه رخ می دهد. در ایالات متحده، بیش از 3 درصد افراد مبتلا به پسوریازیس هستند. پسوریازیس همچنین می تواند ناخن های دست و پا را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به ضخیم شدن ناخن ها با گودی، برجستگی در ناخن ها، بلند شدن ناخن از بستر ناخن و نامنظم شدن خط ناخن شود.
اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن نیز پسوریازیس پوستی دارند. تنها 5 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن، پسوریازیس پوستی ندارند. در مبتلایان به پسوریازیس پوستی، 10 تا 55 درصد به پسوریازیس ناخن مبتلا هستند، اما تخمین زده شده است که تا 80 درصد از مبتلایان به پسوریازیس در طول زندگی خود دچار نوع ناخن می شوند. حدود 10 تا 20 درصد از افرادی که به پسوریازیس پوستی مبتلا هستند نیز مبتلا به آرتریت پسوریاتیک می باشند، یک بیماری التهابی مفصلی خاص که در آن افراد علائم آرتریت و پسوریازیس را توام دارند. از افرادی که مبتلا به آرتریت پسوریاتیک هستند، 53 تا 86 درصد موارد ناخن ها را مبتلا کرده اند. پسوریازیس ناخن شدید درمان نشده می تواند منجر به مشکلات عملکردی و اجتماعی شود.
علت و عوامل خطر پسوریازیس ناخن
پسوریازیس مسری نیست. نحوه ایجاد پسوریازیس ناخن ها کاملاً مشخص نیست. به نظر می رسد درگیری ناخن ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی (ارثی)، ایمونولوژیک و محیطی است. پسوریازیس معمولاً در خانواده ها مشاهده می شود. حدود 40 درصد از مبتلایان به پسوریازیس دارای خویشاوند درجه یک هستند که مشخص است به این بیماری مبتلا هستند. اگر هر دو والدین پسوریازیس داشته باشند، خطر ابتلا به این بیماری تا 75 درصد است. مردان و زنان به همان اندازه احتمال ابتلا به پسوریازیس را دارند. پسوریازیس می تواند در افراد از هر نژاد رخ دهد.
علائم و نشانه های پسوریازیس ناخن چیست؟
معمولاً افرادی که پسوریازیس ناخن دارند علائم پوستی را تجربه می کنند. اگر کسی پسوریازیس ناخن دارد اما علائم پوستی ندارد، تشخیص این بیماری ممکن است برای پزشک دشوار باشد، زیرا علائم پسوریازیس ناخن شبیه علائم عفونت قارچی ناخن است. در صورت وجود سابقه خانوادگی پسوریازیس، فرد باید به پزشک مراجعه کند.
ناخن از صفحه ناخن، بستر ناخن، هیپونشیوم، ماتریس ناخن، چین های ناخن، کوتیکول، قسمت لنگر و انتهای استخوان های انگشت تشکیل شده است.
علائم زیر ممکن است همراه با ناخن پسوریاتیک بروز پیدا کند:
- خرد شدن ناخن. ناخن خرد شده می تواند شکننده و ضعیف شود زیرا ساختارهای زیرین سالم نیستند.
- خطوط یا شیارهایی که روی ناخن ها ایجاد می شوند. اینها از نظر پزشکی به عنوان خطوط ناخن شناخته می شوند.
- مناطق سفید روی صفحه ناخن، که در غیر این صورت به عنوان لوکونشیا یا بیماری میداتریکس شناخته می شوند.
- آرتریت انگشتان با تغییر ناخن. ناخن ها در 53 تا 86 درصد افرادی که مبتلا به آرتریت پسوریاتیک هستند، تحت تأثیر قرار می گیرند.
- چاله های کوچکی در ناخن یا حفره ماتریس ناخن. زمانی که سلول ها از سطح ناخن از بین می روند، چاله ها ایجاد می شوند.
- تغییر رنگ ناخن به رنگ زرد-قرمز. این وضعیت به عنوان قطره روغن یا تکه ماهی قزل آلا شناخته می شود و نشانه پسوریازیس ناخن است.
- ضخیم شدن پوست زیر ناخن. پزشک ممکن است این حالت را هیپرکراتوز زیر ناخن تشخیص دهد. این وضعیت می تواند منجر به شل شدن ناخن ضخیم شود.
- قرمزی ناحیه قوسی رنگ پریده در قسمت پایین ناخن. این حالت به لونول خالدار معروف است. زمانی اتفاق می افتد که مویرگ های زیر ناخن دچار گرفتگی شده اند.
- خطوط سیاه کوچک در ناخن در جهت نوک به کوتیکول. به این نوع خونریزی های شکافنده یا مویرگ های پیچیده پیچیده در پاپیلای پوستی گفته می شود. این حالت زمانی اتفاق می افتد که مویرگ های کوچک در نوک انگشتان بین ناخن و پوست زیر ناخن خونریزی می کنند.
- بلند شدن ناخن. این وضعیت از نظر پزشکی به به عنوان اونیکولیز از بستر ناخن و hyponychium ناخن شناخته می شود. ناخن ممکن است یک ناحیه سفید ایجاد کند که در آن از پوست زیر ناخن جدا شده است. انیکولیز معمولاً از نوک ناخن شروع شده و به سمت ریشه ادامه می یابد. بستر ناخن (پوست زیر ناخن) ممکن است عفونی شود.
چه زمانی باید برای پسوریازیس ناخن مراجعه کرد؟
در صورت تغییراتی در ناخن ها مانند تغییر رنگ (لکه های سفید یا مناطق زرد رنگ) یا گودال ها یا ناخن ها عفونی به نظر می رسند یا دردناک هستند، به پزشک مراجعه کنید. پسوریازیس باعث می شود لایه فوقانی سلول های پوست ملتهب شده و خیلی سریع رشد کرده و پوسته پوسته شود. پزشک ممکن است بیوپسی (نمونه کوچکی) از پوست زیر ناخن را برای تعیین اینکه آیا فرد مبتلا به پسوریازیس ناخن است، انجام دهد.
شاخص شدت پسوریازیس ناخن (NAPSI) اخیراً به عنوان راهی برای تعیین میزان درگیری ناخن های مبتلا به پسوریازیس ایجاد شده است. این مقیاس بیشتر برای اندازه گیری میزان تأثیر ناخن ها به منظور آزمایش اثربخشی درمان ها یا درمان های آزمایشی استفاده می شود. با استفاده از NAPSI، ناخن به چهار قسمت تقسیم می شود که هر کدام بر اساس عدم وجود یا وجود علائم مشخصه ناشی از درگیری ماتریس ناخن و بستر ناخن، با 0 یا 1 درجه بندی می شوند. بنابراین، نمرات NAPSI از 0 تا 8 برای یک ناخن و 0 تا 160 برای 20 ناخن متغیر است.
پسوریازیس ناخن همچنین می تواند همراه با عفونت های قارچی ناخن (اونیکومایکوزیس) و التهاب پوست در اطراف لبه های ناخن (پارونیشیا) ایجاد شود.
تعدادی از متخصصان مختلف از جمله متخصصان داخلی، متخصصین پوست، روماتولوژی، متخصصان مراقبت های اولیه، پزشکان خانواده یا جراحان ممکن است در مراقبت از افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن مشارکت داشته باشند.
آیا درمانی برای ناخن پسوریازیس وجود دارد؟
در حال حاضر بیماری ناخن پسوریاتیک درمانی ندارد. هدف از درمان بهبود عملکرد و ظاهر ناخن های پسوریازیس است. اگر ناخن ها عفونت قارچی داشته باشند، پزشک داروی ضد قارچ تجویز می کند.
هیچ درمان خانگی برای درمان پسوریازیس ناخن وجود ندارد. در مناطقی که ناخن شل شده است، به آرامی ناخن را به پوست محل اتصال خود کوتاه کنید. این باعث می شود که داروها بهتر عمل کنند. تمام مراقبت از ناخن باید بسیار ملایم باشد. مراقبت شدید ناخن و تلاش برای از بین بردن بقایای زیر ناخن می تواند باعث شعله ور شدن و بدتر شدن علائم پسوریازیس شود. سعی کنید از آسیب رساندن به ناخن جلوگیری کنید تا ناخن بیشتر شل و ناحیه عفونی نشود.
استفاده از لاک ناخن بی خطر است و می تواند تغییر رنگ را پنهان کند. همچنین ممکن است به کاهش ظاهر بی نظمی های سطح کمک کند. لاک ناخن باید قبل از معاینه پزشکی ناخن ها برداشته شود.
درمان های پزشکی پسوریازیس ناخن چیست؟
پزشک ممکن است توصیه کند قسمتی از ناخن را از نظر شیمیایی یا جراحی بردارید. برداشتن شیمیایی ناخن شامل قرار دادن پماد روی ناخن ها به مدت هفت روز است. ناخن بدون خونریزی به خودی خود جدا می شود. حتی با درمان موثر، بهبود علائم ممکن است زمان زیادی طول بکشد، زیرا برای ایجاد ناخن جدید به هشت تا 12 ماه زمان نیاز است.
داروها برای پسوریازیس ناخن چیست؟
پزشک ممکن است یکی از داروهای زیر را تجویز کند:
- کرم ها یا پمادهایی که روی ناخن و اطراف آن مالیده می شوند، از جمله استروئید، ویتامین A موضعی (تازاروتن) یا مشتقات ویتامین D (کلسیپوترین، کلسیپوتریول یا کلسیتریول)، داروهای ضد متابولیت (مانند 5- فلوروراسیل)
- استروئیدها می توانند روی پوست زیر ناخن اعمال شوند یا تزریق کورتیزون در زیر ناخن انجام شود. تزریق زیر ناخن ممکن است موثرار از زمانی باشد که استروئیدها به شکل کرم یا پماد استفاده می شوند.
- PUVA : این درمان ترکیبی از داروهای تجویزی، پسورالن و قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش UVA است.
- در صورت داشتن علائم پوستی و آرتریت یا علائم پوستی و ناخن شدید یا مداوم، ممکن است درمان سیستمیک مناسب باشد. درمان سیستمیک دارویی است که در سراسر بدن پخش می شود. این دارو اغلب به صورت قرص یا تزریقی، شامل قرص متوترکسات یا سیکلوسپورین و تزریق اتانرسپت بیولوژیکی ( Enbrel )، آدالیموماب ( Humira )، ixekizumab (تالتز)، سکوکینوماب (Cosentyx)، و ustekinumab ( Stelara ) به عنوان infliximab غیرقابل نفوذ ( Remicade ). داروی خوراکی برای هر دو پسوریازیس پلاکی و آرتریت پسوریاتیک آپرمیلاست (Otezla) است.
چه زمانی برای پسوریازیس ناخن به جراحی نیاز است؟
اگر درمان های دیگر موثر نباشند، پزشک می تواند ناخن را با جراحی خارج کند. ناحیه قبل از برداشتن ناخن با بی حسی موضعی بی حس می شود. پسوریازیس به شدت تحت تأثیر ژن های ارثی است و پیشگیری از پسوریازیس امکان پذیر نیست. با این حال، برای جلوگیری از برافروختگی و درگیری ناخن ها، ناخن ها را خشک نگه دارید و آنها را از آسیب محافظت کنید.
پیش آگهی پسوریازیس ناخن چیست؟
پسوریازیس ناخن درمانی ندارد، اما درمان های ذکر شده در بالا ممکن است ظاهر و عملکرد ناخن ها را بهبود بخشد. آموزش یکی از پایه های مدیریت این اختلال مزمن و معمولاً عودکننده است. افراد مبتلا به پسوریازیس باید با گزینه های درمانی آشنا باشند تا بتوانند در مورد درمان تصمیمات آگاهانه ای بگیرند.
آخرین دیدگاه‌ها