خوابیدن با چشمان باز

خوابیدن با چشمان باز به نام لاگوفتالموس شبانه شناخته می شود، نسبتاً شایع است. بررسی ها نشان می دهد که حدود 1 نفر از هر 20 نفرهنگام خواب چشمانشان را نبندند. از آنجایی که لاگوفتالموس شبانه می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت خواب و سلامت چشم تأثیر بگذارد، دانستن علائم این بیماری و نحوه درمان آن مفید است. بستن چشم ها یکی از ویژگی های مشخص خواب است. به همین دلیل، شاید تعجب آور باشد که برخی افراد با چشمان نیمه یا کاملا باز می خوابند.

چرا هنگام خواب چشمان خود را می بندیم؟

پلک های ما نقش مهمی در داشتن یک خواب خوب شبانه دارند. پلک ها به عنوان یک سد محافظ عمل و از چشم ها در برابر  ذرات خارجی محافظت می کنند. آنها همچنین روان کننده هستند و از خشک شدن چشم پیشگیری می کنند.

بستن چشم‌ها نیز مانع از نور می‌شود که برای کالیبره کردن 24 ساعته داخلی بدن بسیار مهم است. سلول های خاص در شبکیه چشم، نور را پردازش و اطلاعاتی را به هیپوتالاموس می فرستد و به آن سیگنال می دهد که زمان بیداری فرا رسیده است. وقتی تاریکی را تجربه می کنیم، ملاتونین تولید می شود و به بدن ما می گوید که زمان خواب است.

علت خوابیدن با چشمان باز چیست؟

لاگوفتالموس شبانه می تواند دلایل زیادی، از جمله مکانیک معیوب پلک، اختلالات عصبی و تغییرات ساختاری در صورت داشته باشد. شرایط متعدد می تواند افراد را مستعد این مسائل کند:

پروپتوز (برآمدگی کره چشم): هنگامی که کره چشم بیرون زده، سطح بیشتری را برای پوشاندن پلک ایجاد می کند. علل احتمالی پروپتوز شامل اختلالات تیروئید مانند بیماری گریوز، شرایط مادرزادی که بر آناتومی صورت تأثیر می گذارد، عفونت یا تومور است.

پلک‌های کوتاه یا ضعیف: شرایط متعددی می‌توانند پلک‌ها را کوتاه یا توان عضلانی آن‌ها را کاهش دهند و در نتیجه از بسته شدن کامل پلک‌ها پیشگیری کنند. روش های پزشکی مانند جراحی سفت کردن پلک، تزریق بوتاکس و برداشتن چربی دور چشم می تواند ارتفاع و رنگ پلک را به خطر بیندازد.

زخم: ترومای فیزیکی، سوختگی شیمیایی، و برخی بیماری‌ها مانند پمفیگوئید چشمی و سندرم استیونز جانسون، می‌توانند اجزای پلک را زخمی کرده و عملکرد آن‌ها را محدود کنند.

مشکلات عصبی: مجموعه ای از مشکلات با تاثیر بر اعصاب صورت می تواند مانع از عملکرد صحیح پلک ها شود. این مشکلات عبارتند از:

• فلج بل
• جراحات
• بیماری لایم

آرام بخش ها:مصرف بیش از حد  آرام بخش ها، از جمله برخی از قرص های خواب آور، گاهی اوقات می تواند باعث لاگوفتالموس شبانه شود.

ایدیوپاتیک: زمانی که هیچ علت شناخته شده ای برای لاگوفتالموس شبانه وجود نداشته باشد، به عنوان ایدیوپاتیک طبقه بندی می شود.

در برخی شرایط، چشمان شخص می‌تواند در حالی که خواب است باز باشد، بدون این که آنها لاگوفتالموهای شبانه داشته باشند. به عنوان مثال، افرادی که اغلب در خواب راه می روند، در طول دوره راه رفتن در خواب، چشمانشان باز است. با این حال، راه رفتن در خواب یک موضوع جداگانه در نظر گرفته می شود.

علائم نشاندهنده خوابیدن با چشمان باز

همه افراد مبتلا به لاگوفتالموس شبانه متوجه علائم نمی شوند. علائمی که فرد تجربه می کند به شدت بیماری و سن فرد بستگی دارد. از آنجایی که روغن کاری چشمی اثر خشک کردن لاگوفتالموس شبانه را کاهش می‌دهد، افراد مسن‌تر به احتمال زیاد علائمی را به دلیل کاهش کیفیت و تولید اشک ناشی از افزایش سن دارند.

علائم لاگوفتالموس شبانه معمولاً در صبح بدترین حالت و در طول روز بهبود می یابند. علائم احتمالی عبارتند از:

• تاری دید
• خشکی چشم
• چشمان خیس
• چشمان قرمز
• احساس تحریک
• چشم های دردناک

با گذشت زمان، لاگوفتالموس شبانه ممکن است به دلیل خشکی مداوم – وضعیتی به نام کراتیت – به قرنیه آسیب برساند و خطر زخم قرنیه، سوراخ شدن و از دست دادن بینایی را افزایش دهد.

بررسی ها نشان داده افرادی که لاگوفتالموس شبانه را تجربه می کنند کیفیت خواب پایینی دارند، که عمدتاً به دلیل ناراحتی است. برخی تحقیقات نشان می‌دهند نوری که از پلک‌های باز وارد شده، باعث می‌شود افراد خواب از تحریک بصری بیدار شوند.

تشخیص خوابیدن با چشمان باز

اگر پزشک به لاگوفتالموس شبانه مشکوک باشد، معمولاً فرآیند تشخیص را با مشاهده چشم ها از راه دور آغاز می کند. آنها همچنین به طور کامل علائم، شرایط مستعد کننده و سابقه خانوادگی را با فردی که علائم را تجربه می کند، در میان می گذارند.

بر اساس مشاوره اولیه، پزشک احتمال دارد معاینه لامپ اسلیت را توصیه کند. این روش از یک میکروسکوپ کم مصرف برای بررسی ساختارهای چشم استفاده می کند.

یک ارزیابی ویژه اغلب انجام می شود زیرا این یک جزء مهم در تهیه برنامه درمانی بیمار است.

در خوابیدن با چشمان باز چه زمانی با پزشک خود مشورت کنید؟

تشخیص لاگوفتالموس شبانه به تنهایی دشوار است. اگر علائم چشمی دائمی دارید، به ویژه خشکی چشم که در صبح بدتر می شود، مراجعه به پزشک برای آزمایش های تخصصی احتمال دارد مفید باشد. اگر لاگوفتالموس شبانه درمان نشود، می تواند به طور قابل توجهی بر سلامت چشم تأثیر بگذارد و خواب را به خطر بیاندازد.

لاگوفتالموس چگونه درمان می شود؟

درمان برای لاگوفتالموس شبانه بسته به علت  و شدت علائم متفاوت است. در صورت امکان، اصلاح هر گونه شرایط زمینه ای که به مشکل کمک می کند، مهم است. به عنوان مثال، فردی که آسیب عصبی دارد می تواند با یک متخصص مغز و اعصاب مشورت کند، یا فردی که دارای اختلال تیروئید است احتمال دارد به درمان غدد درون ریز نیاز داشته باشد.

اولین هدف درمان لاگوفتالموس شبانه بهبود خشکی چشم و پیشگیری از کراتیت است . اطمینان حاصل کنید که اتاق تاریک است تا نور وارد نشود و به بیداری کمک نکند. استفاده از یک مرطوب کننده یا دور کردن تخت خود از جریان هوای خشک نیز می تواند خشکی چشم را کاهش دهد.

افرادی که لاگوفتالموس شبانه را تجربه می کنند توصیه می شود قبل از خواب آرام بخش را محدود کنند. همچنین تمیز نگه داشتن چشم ها و عاری از ذرات بسیار مهم است زیرا روغن کاری ناکافی خطر عفونت را افزایش می دهد.

دارو درمانی

پزشک همچنین ممکن است داروهایی را تجویز کند، از جمله:

• قطره چشم
• اشک مصنوعی
• پمادهای چشمی برای پیشگیری از خراشیدگی

یک فرد همچنین می تواند در شب از عینک های مرطوب کننده استفاده کند که کمک کننده است.

اینها با مرطوب کردن چشم ها در هنگام خواب کار می کنند. خوابیدن با دستگاه مرطوب کننده در اتاق خواب نیز می تواند هوای اطراف را مرطوب نگه دارد و کمتر باعث خشکی چشم می شود.

احتمال دارد پزشک استفاده از وزنه خارجی پلک را توصیه کند. این پلک به قسمت بیرونی پلک بالایی متصل می شود تا آنها را بسته نگه دارد. استفاده از نوار جراحی روی پلک ها نیز به همین منظور انجام می شود.

گزینه دیگر جراحی است، اگرچه این معمولا فقط برای موارد شدید توصیه می شود.

جراحی لاگوفتالموس شبانه

برخی از افراد احتمال دارد برای درمان لاگوفتالموس شبانه نیاز به مداخله جراحی داشته باشند. اگرچه این رویکردها ممکن است شدید به نظر برسند، اما عموماً به خوبی قابل تحمل و مؤثر هستند.

جراحی های متعددی وجود دارد که می تواند لاگوفتالموس را درمان کند. این جراحی شامل ایجاد یک برش کوچک در قسمت بیرونی پلک بالای مژه است و باعث ایجاد یک جیب کوچک در محل کاشت ایمپلنت می شود. ایمپلنت با بخیه هایی در جای خود نگه داشته  که جیب را مهر و موم می کند. برای کمک به بهبودی پلک، پماد آنتی بیوتیکی روی پلک استفاده می شود. در نتیجه جراحی، فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• التهاب
• سرخی
• کبودی
• درد و ناراحتی

این علائم باید به مرور زمان با بهبودی پلک کاهش یابد.

عوارض خوابیدن با چشمان باز چیست؟

لاگوفتالموس شبانه با کاهش کیفیت خواب مرتبط است. شاید فرد به دلیل درد و ناراحتی ناشی از خشک شدن چشم در طول شب به مدت طولانی نخوابد. در صورت مشکوک بودن به لاگوفتالموس شبانه، افراد باید با پزشک خود وقت ملاقات بگذارند. سپس پزشک می تواند به آنها در یافتن درمان مناسب کمک کند.

افرادی که با چشمان باز می خوابند معمولاً دچار عوارض شدید یا آسیب به چشم نمی شوند. با این حال، اگر برای مدت طولانی درمان نشود، خطر آسیب جدی به چشم ها افزایش می یابد و احتمال دارد منجر به از دست دادن بینایی شود.

درمان خواب با چشمان باز معمولاً ساده است و قطره های چشمی، وزنه زدن به پلک ها و مرطوب کننده های هوا همگی می توانند کمک کننده باشند.

در برخی موارد، لاگوفتالموس شبانه علامت یک بیماری زمینه ای است. بنابراین، فردی که مشکوک است با چشمان باز می‌خوابد، باید با پزشک خود تماس بگیرد تا مشکل مهم‌تری را رد کرده و به سرعت درمان شود.

افرادی که با چشمان باز می خوابند، اغلب از خواب بیدار می شوند و چشمان خود را خشک، قرمز و تحریک شده می بینند. این در کوتاه مدت آزاردهنده و دردناک است، اما اگر به طور مزمن با چشمان باز بخوابید، مشکلات درازمدت احتمالی نیز وجود دارد.

خوابیدن با چشم‌های باز شبانه می‌تواند باعث ملتهب شدن چشم‌ها و همچنین منجر به لکه‌های خشک یا حتی زخم در قرنیه یا داخل پلک‌ها شود.

سخن آخر

 گاهی اوقات این عارضه به دلیل اختلالات پوستی یا حتی جراحی زیبایی ناموفق ایجاد می شود، اما معمولاً این مشکل به اعصاب صورت مربوط می شود.

خوشبختانه اکثر افرادی که با چشمان باز می خوابند هیچ عارضه جانبی جدی ندارند. در نتیجه، درمان می تواند به سادگی استفاده از اشک تقلبی یا پماد قبل از خواب و بعد از بیدار شدن برای اطمینان از روان ماندن چشم باشد. خوابیدن با ماسک روی چشم نیز می تواند کمک کننده باشد.

برای موارد جدی تر، ممکن است نیاز به جراحی باشد. اگر با چشمان باز می خوابید، با یک پزشک مشورت کنید تا دریابید که چه نوع درمانی  مناسب است.