تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
زایمان سزارین روشی است که در آن تولد نوزاد از طریق برش در شکم و رحم مادر به جای واژن، انجام می شود. برخی پزشکان از سزارین به عنوان زایمان شکمی یاد می کنند. بعضی از زنان به درخواست خودشان سزارین را برای زایمان انتخاب می کنند، در حالی که سزارین بیشتر زمانی انجام می گیرد که زایمان طبیعی برای مادر یا نوزاد خطر جدی به همراه دارد. گاهی اوقات سزارین برای شما یا نوزادتان نسبت به زایمان طبیعی مطمئن تر است.
دلایل انجام سزارین
موارد لازم انجام سزارین:
- ناهنجاری بند ناف
- خطرناک بودن زایمان طبیعی
- ضربان قلب نامنظم در کودک
- طولانی شدن زمان زایمان طبیعی
- سابقه سزارین در زایمان های قبلی
- بزرگ بودن کودک برای خروج از دهانه رحم
- هیدروسفالی یا مایعات اضافی روی مغز جنین
- ابتلای مادر به ویروس مسری مانند تبخال یا HIV
- شرایط حساس مادر مانند دیابت یا فشار خون بالا
- بیماری رحمی یا فیبروئید انسداد دهانه رحم مادر
- باز نشدن دهانه رحم شما با وجود انقباضات شدید
- احتمال حاملگی های متعدد، مانند دوقلوها یا سه قلو
- وضعیت غیرطبیعی کودک (وضعیتی که پاها یا باسن ابتدا وارد کانال زایمان شود (نمای بریچ) یا کودک ابتدا در سمت شانه قرار گیرد (نمای متقاطع) سزارین نیز با انتخاب مادر ممکن است رخ دهد.
طبق یک مطالعه 2017، یک مادر ممکن است سزارین را به دلایل پیچیده ای انتخاب کند، مانند:
-
- تجربه قبلی
- احساس کنترل بر روند زایمان
- ترس از درد هنگام زایمان یا نگرانی از زایمان طبیعی
- طیف وسیعی از تأثیرات اجتماعی، از جمله رسانه ها، دوستان و خانواده
خطرات سزارین
مانند سایر انواع جراحی های بزرگ، سزارین نیز خطراتی دارد. خطرات مربوط به کودک شما شامل موارد زیر است:
مشکلات تنفسی
نوزادانی که توسط سزارین متولد شده اند احتمال دارد دچار تاکی پنه زودرس (مشکل تنفسی که در طی چند روز اول پس از تولد با تنفس غیر طبیعی سریع ظاهر می شود.)، گردند.
آسیب جراحی
اگر چه آسیب های جراحی بسیار نادرند، اما جراحات تصادفی در پوست کودک در حین عمل ممکن است رخ دهد.
صدمات جراحی به مثانه یا روده می تواند در حین سزارین رخ دهد. اگر در سزارین شما آسیب جراحی وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به جراحی اضافی باشد.
عوارض سزارین برای مادر:
عفونت
ممکن است مادر بعد از یک سزارین در معرض خطر ابتلا به عفونت رحم (آندومتریت) باشد.
خون ریزی پس از زایمان
سزارین ممکن است باعث خون ریزی شدید هنگام و بعد از زایمان شود.
واکنش به بیهوشی
واکنش های جانبی به هر نوع بیهوشی امکان پذیر است.
لخته شدن خون
سزارین ممکن است خطر ابتلا به لخته خون در داخل ورید عمیق، به ویژه در پاها یا اعضای لگن (ترومبوز ورید عمقی) را افزایش دهد. اگر یک لخته خون به ریه ها منتقل شود و جریان خون (آمبولی ریوی) را مسدود کند، می تواند خطر جدی را به همراه داشته باشد.
افزایش خطرات در دوران بارداری های بعدی
بعد از سزارین، در مقایسه با زایمان طبیعی، عوارض احتمالی جدی در بارداری بعدی افزایش پیدا می کند.
هرچه تعداد سزارین بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا به حالتی که جفت به طور غیر طبیعی به دیواره رحم وصل شود بیشتر است. احتمال پارگی رحم در امتداد خط زخم از سزارین قبلی (پارگی رحم) در بارداری های بعدی بیشتر می شود.
آمادگی برای سزارین
اگر سزارین شما از قبل برنامه ریزی شده باشد، متخصص زایمان شما ممکن است پیشنهاد کند با متخصص بیهوشی در مورد هرگونه بیماری پزشکی که احتمال بروز عوارض بیهوشی را افزایش دهد، مشورت کنید.
متخصص زایمان شما ممکن است آزمایش خون را قبل از سزارین توصیه کند.
این آزمایشات اطلاعاتی در مورد گروه خونی و میزان هموگلوبین، ارائه می دهد. در صورتی که در طول سرازین به خون نیاز داشته باشید، جزئیات آزمایشات خون برای تیم درمانی شما مفید خواهد بود.
پس از یک سزارین، به زمان استراحت و بهبودی نیاز دارید.
سزارین یک عمل فشرده است که نیاز به یک روند بهبودی طولانی تر از زایمان طبیعی دارد.
اگر قصد ندارید فرزندان دیگری به دنیا بیاورید، ممکن است در مورد کنترل دائمی جلوگیری از حاملگی هنگام تولد با متخصص خود مشورت کنید.
آمادگی قبل از سزارین
بسته به اینکه چرا سزارین انجام می شود، فرایند متفاوت است، اما بیشتر سزارین شامل مراحل زیر هستند:
اقدامات در خانه
متخصص شما ممکن است از شما بخواهد که شب قبل و صبح سزارین با صابون ضد عفونی کننده حمام کنید. موهای ناحیه تناسلی خود را در 24 ساعت قبل از سزارین از بین ببرید تا خطر عفونت محل جراحی را کاهش دهید.
اقدامات در بیمارستان
شکم شما ضدعفونی می شود. یک سوند برای جمع آوری ادرار به احتمال زیاد در مثانه قرار می گیرد. سرم داخل وریدی (IV) برای تأمین مایعات و دارو در دست یا بازوی شما قرار می گیرد.
در سزارین، متخصص زنان در حالی که مادر تحت بیهوشی موضعی ستون فقرات قرار دارد، شکم و رحم را برش می دهند. بیهوشی عمومی در طی سزارین شایع نیست. با بیهوشی اپیدورال یا ستون فقرات، پایین تنه کاملاً بی حس و بدون درد باقی می ماند. مادر ممکن است احساس خستگی و کشش داشته باشد.
برش معمولاً بین 10 تا 20 سانتی متر طول دارد.
انواع بی حسی و بیهوشی سزارین
گزینه های مختلفی برای بیهوشی و یا بی حسی در طول سزارین وجود دارد.
گزینه ها شامل استفاده از بیهوشی عمومی، بی حسی اپیدورال و بی حسی نخاعی است.
با وجود بی حسی اپیدورال یا ستون فقرات، فقط نیمی از قسمت پایین بدن بی حس خواهد شد.
پزشک برای تولد کودک از برش شکمی و برش رحم استفاده خواهد کرد.
برش شکم
متخصص برش را از طریق دیواره شکم انجام می دهد.
معمولاً این کار به صورت افقی در نزدیکی خط موی شرمگاهی انجام می شود. از طرف دیگر، پزشک ممکن است برش عمودی از زیر ناف تا دقیقاً بالای استخوان شرمگاهی ایجاد کند. سپس پزشک از طریق بافت چربی و بافت همبند برش هایی را ایجاد می کند (لایه به لایه) و عضلات شکمی را برای دسترسی به حفره شکمی جدا می کند.
برش رحم
سپس برش رحم معمولاً به صورت افقی در قسمت تحتانی رحم ایجاد می شود. بسته به موقعیت کودک در رحم و اینکه آیا عوارضی نظیر اختلال در محل جفت وجود دارد، ممکن است از انواع دیگر برش رحم استفاده شود.
تحویل نوزاد
نوزاد از طریق برش ها خارج می شود. پزشک دهان و بینی کودک را از مایعات پاک می کند، سپس بند ناف را برش می دهد. جفت از رحم خارج می شود و برش ها با بخیه ها بسته می شوند.
بعد از سزارین
بعد از انجام سزارین، احتمالاً چند روز در بیمارستان خواهید ماند.
هنگامی که اثرات بیهوشی از بین رفت، قادر به نوشیدن مایعات و پیاده روی خواهید بود تا از ابتلا به یبوست و ترومبوز ورید عمیق جلوگیری شود. اگر سوند مثانه داشته باشید، به احتمال زیاد در اسرع وقت خارج می شود.
در طی فرآیند بهبود سزارین، ناراحتی و خستگی رایج است. برای تسریع در بهبودی باید:
به دنبال تسکین درد باشید.
برای تسکین درد برش، شما ممکن است یک پد گرمایش یا دارو برای تسکین درد مصرف کنید. بیشتر داروهای تسکین دهنده درد برای زنانی که شیرده هستند بی خطر است.
از رابطه جنسی خودداری کنید.
برای جلوگیری از ابتلا به عفونت، شش هفته بعد از سزارین از رابطه جنسی خودداری کنید.
احتمالاً در 4-6 هفته درد در محل برش، گرفتگی و خون ریزی همراه با لخته را تجربه خواهید کرد. شدت علائم برای زنان مختلفی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند متفاوت است اما با گذشت زمان باید نسبتاً سریع بهبود یابید.
هر گونه نگرانی در مورد شدت علائم یا در صورت طولانی تر شدن از حد انتظار، به پزشک مراجعه کنید. پزشک بهبودی را در طول ویزیت های بعد از عمل ارزیابی می کند.
به شما توصیه می شود فعالیت بدنی خود را در بازگشت به خانه محدود کنید تا زمانی که پزشک بگوید از سرگیری فعالیت طبیعی بی خطر است، به طور معمول 4-6 هفته پس از عمل، آن ها به طور معمول توصیه می کنند که از انجام ورزش های شدید، بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید.
به اندازه کافی آب بنوشید و در صورت لزوم استراحت کنید.
با استفاده از کمربند حاملگی یا بالش، از محل برش و شکم خود مراقبت کنید.
برش سزارین خود را برای علائم عفونت بررسی کنید. به علائم و نشانه هایی که تجربه می کنید توجه کنید.
اگر علایم زیر وجود داشت حتما به اطلاع پزشکتان برسانید:
- تب
- بدتر شدن درد
- خون ریزی شدید
- قرمزی، تورم یا ترشح در محل برش
اگر مدت کوتاهی پس از زایمان دچار نوسانات شدید خلقی، از دست دادن اشتها، خستگی زیاد و عدم شادی در زندگی شدید، ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان شوید.
اگر فکر می کنید ممکن است دچار افسردگی شوید به خصوص اگر فکرهایی برای آسیب رساندن به خود یا کودک خود دارید حتما به روان پزشک و یا مشاور مراجعه کنید.
مراقبت های پس از زایمان، یک روند مداوم می باشد. در طی 12 هفته پس از زایمان، برای ارزیابی جامع پس از زایمان به مرکز ارائه بهداشت مراجعه کنید.
در طی قرار ملاقات با پزشک وضعیت روحی و جسمی، اطلاعات مربوط به مراقبت و تغذیه نوزاد بررسی می شود .
پزشک یا ماما در مورد عادت های خواب و مسائل مربوط به خستگی صحبت کرده و معاینه جسمی را انجام می دهد.
این ممکن است شامل بررسی شکم، مهبل، گردن رحم و رحم باشد تا مطمئن شوید که به خوبی بهبود می یابید.
آخرین دیدگاه‌ها