بارداری دوران هیجان انگیزی در زندگی یک زن است. تغییرات در بدن شما ممکن است با تغییرات در احساسات شما مطابقت داشته باشد. شما نمی دانید که روزانه چه اتفاقی می افتد؟ ممکن است یک روز احساس خستگی، ناراحتی یا بدخلقی کنید و روز دیگر پرانرژی، سالم و شاد باشید. آخرین چیزی که ممکن است تجربه کنید حمله آسم در دوران بارداری می باشد.

آسم یکی از شایع ترین بیماری های پزشکی در ایالات متحده و سایر کشورهای توسعه یافته است. اگر آسم دارید، می دانید تشدید (حمله) به چه معناست. ممکن است خس خس سینه، سرفه یا مشکل در تنفس داشته باشید. به یاد داشته باشید که جنین (کودک در حال رشد) در رحم برای اکسیژن خود به هوایی که تنفس می کنید وابسته است. وقتی دچار حمله آسم می شوید، ممکن است جنین اکسیژن کافی دریافت نکند. این می تواند جنین را در خطر بزرگی قرار دهد.

اگر قبل از بارداری برای آسم خود دارو مصرف می کردید، به خصوص اگر آسم شما به خوبی کنترل شده بود، ممکن است از ترس اینکه به جنین آسیب برسد، مصرف دارو را متوقف کنید. این یک اشتباه است که بدون مشورت و توصیه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مصرف دارو ها را قطع کنید. خطر بیشتر داروهای آسم برای جنین در مقایسه با خطر حمله شدید آسم ناچیز است. علاوه بر این، زنان مبتلا به آسم که کنترل نشده است، احتمال بیشتری دارد که در دوران بارداری دچار عوارض شوند.

احتمال اینکه نوزادان آنها نارس به دنیا بیایند، در هنگام تولد کوچک یا کم وزن باشند و پس از تولد به بستری طولانی تری در بیمارستان نیاز داشته باشند، بیشتر است.

برنامه اقدام شما برای آسم در دوران بارداری

در بارداری، درست مانند قبل از بارداری، برای آسم خود به یک برنامه عملی نیاز دارید. به محض اطلاع از بارداری، به پزشک خود اطلاع دهید. هر دو شما با هم باید برنامه اقدام فعلی خود را بررسی کرده و در صورت لزوم تغییراتی ایجاد کنید. ممکن است متوجه شوید که علائم شما تغییر کرده است یا حساسیت شما به برخی محرک ها متفاوت است. حتما همه داروهایی را که مصرف می کنید به او بگویید نه فقط داروهای آسم.

علائم و محرک های آسم چیست؟

علائم آسم در دوران بارداری مانند علائم آسم در هر زمان دیگری است. با این حال، هر زن مبتلا به آسم واکنش متفاوتی به بارداری نشان می دهد. ممکن است علائم خفیف‌تر یا علائم شدیدتری داشته باشید، یا علائم شما ممکن است تقریباً همان چیزی باشد که باردار نیستید.

به طور کلی، محرک های آسم در دوران بارداری مانند هر زمان دیگری است. مانند وضعیت علائم آسم، در دوران بارداری حساسیت به محرک ها ممکن است افزایش یابد، کاهش یابد یا تقریباً ثابت بماند. این تفاوت ها به تغییرات هورمونی در دوران بارداری نسبت داده می شود. محرک های رایج حملات آسم شامل موارد زیر است:

• ورزش
• آلرژی غذایی
• ناراحتی عاطفی
• دود سیگار (دست اول یا دوم)
• بوهای قوی، اسپری ها، عطرها
• دود ناشی از پخت و پز یا آتش چوب
• رینیت آلرژیک (تب یونجه یا آلرژی فصلی)
• تغییرات آب و هوا، به ویژه هوای سرد و خشک
• واکنش های آلرژیک به مواد شیمیایی خاص و لوازم آرایشی، صابون، شامپو
• واکنش به مواد محرک، مانند گرد و غبار، کپک ها، پرها، شوره حیوانات خانگی و غیره
• بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، یا برگشت محتویات معده به مری یا “لوله غذا”
• عفونت های تنفسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا، برونشیت و سینوزیت، هر دو عفونت باکتریایی و ویروسی می توانند باعث حمله آسم شوند.

چگونه با آسم در بارداری مقابله کنیم؟

اگر آسم دارید و باردار هستید، باید مراقب علائم خود باشید. به خاطر داشته باشید که علائم شما ممکن است بدتر از حد معمول باشد. ممکن است حمله ای داشته باشید که شدیدتر از آن چیزی باشد که به آن عادت کرده اید. از وضعیت آسم خود در گذشته غافل نشوید، اکنون علائم خود را دنبال کنید. اگر دچار سفتی قفسه سینه یا مشکل در نفس کشیدن هستید، به نزدیکترین بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنید. در آنجا می توان به شما اکسیژن و داروهای “نجات” داد که برای شما و کودکتان بی خطر هستند. برنامه ای برای سفر به مناطق دورافتاده با دسترسی دشوار به امکانات مراقبت های بهداشتی نداشته باشید.

آسم در دوران بارداری چگونه درمان می شود؟

بهترین راه برای درمان آسم این است که در وهله اول از حمله آسم خودداری کنید. از قرار گرفتن در معرض عوامل محرک آسم خودداری کنید. این ممکن است علائم شما را بهبود بخشد و مقدار دارویی را که باید مصرف کنید کاهش دهد.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. سیگار کشیدن می تواند به شما و جنین شما آسیب برساند. از قرار گرفتن در کنار دیگرانی که سیگار می کشند خودداری کنید. دود سیگار می تواند باعث حمله آسم شود. دود دست دوم نیز می تواند باعث آسم و سایر مشکلات سلامتی در کودکان شما شود.

• آلاینده ها و محرک ها را از خانه خود دور کنید.
• از چیزهایی که به آنها حساسیت دارید اجتناب کنید.
• حتی از افرادی که سرماخوردگی، آنفولانزا یا سایر عفونت ها دارند دوری کنید.
• از محرک های شخصی شناخته شده خود (پوسیدن گربه، ورزش، هر چیزی که شما را ناراحت می کند) اجتناب کنید.
• اگر علائم رفلاکس معده به مری (مثلاً سوزش سر دل) دارید، از خوردن وعده های غذایی زیاد یا دراز کشیدن بعد از غذا اجتناب کنید.

مصرف کدام داروهای آسم در بارداری بی خطر است؟

داروهای آسم معمولاً به همان ترتیبی که قبل از بارداری مصرف می‌کردید، مصرف می‌شوند. هنگامی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما استفاده شما از یک دارو در دوران بارداری را در نظر می گیرد، به سؤالات زیر فکر می کند:

• آیا دارو لازم است؟
• آیا خطرات دارو بیشتر از فواید آن است؟
• تاثیر دارو بر بارداری اعم از زایمان و شیردهی چیست؟
• آیا دوز یا فاصله دوز دارو به دلیل بارداری نیاز به تغییر دارد؟
• چه اطلاعاتی برای ارزیابی اثر دارو بر جنین در دسترس است؟

ما در مورد اثرات بسیاری از داروها بر روی جنین اطلاعات کافی نداریم. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) داروهای مورد استفاده در بارداری را بر اساس این دسته بندی ها طبقه بندی می کند:

• پاسخ: در بارداری بی خطر است.
• ب: معمولاً بی خطر است اما فواید آن باید بیشتر از خطرات آن باشد.
• ج: ایمنی مصرف در دوران بارداری ثابت نشده است.
• د: در بارداری ناامن است.
• X: در بارداری منع مصرف دارد.

تعداد زیادی از داروها در دسته C فهرست شده اند زیرا داده های مطالعه قابل توجهی در مورد دارو در بارداری وجود ندارد. بسیاری از داروهایی که به عنوان دسته C فهرست شده اند، به طور کلی در مراحل خاصی از بارداری بی خطر یا بی خطر در نظر گرفته می شوند. ممکن است لازم باشد در مورد داروهای خود و هر گونه نگرانی در مورد آنها با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

کدام داروها را نباید در دوران بارداری استفاده کرد؟

آنتی هیستامین ها و ضد احتقان ها: این داروها برای تسکین گرفتگی، آبریزش یا خارش بینی، خارش یا آبریزش چشم ها و سایر علائم جزئی آلرژی استفاده می شوند. اگرچه برخی از داروهای ضد احتقان ممکن است در صورت استفاده در اوایل بارداری خطر ناهنجاری های مادرزادی داشته باشند، اما ایمنی آنها در بارداری به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است.

اپی نفرین و سایر داروهای مرتبط: در صورت امکان، از مصرف منظم اپی نفرین و سایر داروهای مرتبط (آلفا آدرنرژیک ها) خودداری کنید زیرا ممکن است خطر بیشتری برای جنین داشته باشند. اپی نفرین ممکن است به صورت تزریقی برای درمان یک حمله شدید آسم یا یک پاسخ آلرژیک خطرناک تجویز شود. اگر این وضعیت رخ دهد، درمان سریع و موثر واکنش شما برای کاهش خطر کمبود اکسیژن برای جنین مهم است.

آسپرین و سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): این داروها برای تسکین سردرد، درد عضلانی، التهاب و تب استفاده می شوند. مصرف آنها در اواخر بارداری توصیه نمی شود.

سوزش سر دل و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) در بارداری شایع هستند. اغلب می‌توان آنها را بدون دارو با بالا بردن سر تخت، پرهیز از پرخوری، اجتناب از محرک‌های غذایی و نخوردن دو تا سه ساعت قبل از خواب، درمان کرد. اگر برای کنترل سوزش سر دل و ریفلاکس نیاز به دارو دارید، از مصرف منظم آنتی اسیدهای حاوی بی کربنات و منیزیم خودداری کنید.

کدام داروها آسم را در دوران بارداری درمان می کنند؟

اکثر افراد مبتلا به آسم حداقل دو دارو مصرف می کنند: یکی برای پیشگیری و کنترل طولانی مدت علائم آسم و دیگری برای “نجات” سریع در صورت حمله. داروهای طولانی مدت هر روز مصرف می شوند، حتی اگر علائمی نداشته باشند.

در دوران بارداری، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی پایه اصلی کنترل طولانی مدت هستند. داروهای بلندمدت گاهی اوقات در یک آماده سازی منفرد مانند یک استروئید استنشاقی و یک بتا آگونیست طولانی اثر ترکیب می شوند.

داروهای نجات فقط زمانی مصرف می شوند که علائم بروز پیدا کند. بتا آگونیست‌های کوتاه‌اثر استنشاقی معمولاً اولین انتخاب برای تسکین سریع علائم هستند.

داروهای کنترلی و پیشگیرانه

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی

کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تورم و ترشح مخاطی که همراه با التهاب هستند از علائم پیشگیری می کنند. آنها به جلوگیری از حملات شدید آسم کمک می کنند. آنها محبوب ترین داروهای آسم طولانی مدت برای زنان باردار هستند زیرا به خوبی کار می کنند و در بارداری بی خطر هستند. آنها عوارض جانبی کمی ایجاد می کنند.

مهارکننده های لوکوترین

این داروها با مسدود کردن ماده ای که توسط سلول های بدن شما تولید می شود (لوکوترین ها) که باعث تورم و اسپاسم راه های هوایی می شود، عمل می کنند. آنها در دوران بارداری بی خطر در نظر گرفته می شوند، اما به طور کلی برای بسیاری از افراد به اندازه استروئیدهای استنشاقی کار نمی کنند.

داروهای استنشاقی بتا آگونیست طولانی اثر

این داروها اغلب در ترکیب با استروئیدهای استنشاقی برای علائم شدید یا شبانه استفاده می شوند. آنها همچنین برای جلوگیری از آسم ناشی از ورزش استفاده می شوند. از آنجایی که اثر آنها به تأخیر می افتد، آنها برای درمان نجات استفاده نمی شوند (به بتا آگونیست های کوتاه اثر در زیر مراجعه کنید). نمونه‌هایی از بتا آگونیست‌های طولانی‌اثر شامل سالمترول (Serevent) و فورموترول (Foradil) هستند.

متیل گزانتین ها

این داروها دیواره های راه هوایی را شل می کنند. آنها با زایمان زودرس مرتبط هستند، اما به طور کلی تصور می شود که آنها در بارداری بی خطر هستند. آنها به اندازه سایر داروهای طولانی مدت استفاده نمی شوند زیرا برای تعداد زیادی از افراد موثر نیستند. پرکاربردترین نمونه تئوفیلین (Slo-bid، Uniphyl ) است. از آنجایی که بارداری می تواند غلظت این دارو را در جریان خون تغییر دهد، بررسی سطح تئوفیلین ممکن است مورد نیاز باشد، حتی اگر قبلا آن را مصرف می کردید.

سایرین: این داروها از تورم در راه هوایی جلوگیری می کنند. آنها بیشتر برای جلوگیری از حملات ناشی از ورزش، هوای سرد یا آلرژی استفاده می شوند. آنها در بارداری بی خطر در نظر گرفته می شوند، اما در بسیاری از افراد به اندازه سایر داروهای کنترل طولانی مدت اثر ندارند. به عنوان مثال می توان به کرومولین ( Intal ) و ندوکرومیل (Tilade) اشاره کرد.

داروهای نجات

استنشاق‌های بتا آگونیست کوتاه‌اثر: این داروهای استنشاقی به سرعت راه‌های هوایی را گشاد می‌کنند و سفتی، خس‌خس سینه و تنگی نفس را از بین می‌برند. آنها در بارداری نسبتاً ایمن هستند زیرا فقط مقادیر کمی در جریان خون جذب می شوند. این داروها عموماً تأثیر منفی کمی روی جنین دارند. یک مثال آلبوترول (Proventil، Ventolin) است.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی (که به صورت قرص مصرف می شوند): این داروها فقط برای مدت کوتاهی مصرف می شوند تا زمانی که سایر داروها شروع به کار کنند و آسم کنترل شود. استفاده از آنها در دوران بارداری بحث برانگیز است، اما بیشتر شواهد نشان می دهد که آنها بی خطر هستند. اگرچه ممکن است هنگام استفاده در سه ماهه اول خطر بسیار کمی برای شکاف لب یا کام وجود داشته باشد، حمله شدید آسم در مادر می تواند زندگی جنین را به خطر بیندازد. به عنوان مثال می توان به پردنیزون (دلتازون) و متیل پردنیزولون ( مدرول ) اشاره کرد.

عوامل آنتی کولینرژیک: به صورت استنشاقی، این داروها علاوه بر آگونیست بتا (یا به جای بتا آگونیست در افرادی که نمی توانند بتا آگونیست مصرف کنند) برای تسکین علائم شدید استفاده می شود. به عنوان مثال ایپراتروپیوم بروماید (Atrovent، Combivent ) است.

چه واکسن هایی برای کاهش حملات آسم در بارداری توصیه می شود؟

در صورت ابتلا به آنفولانزا، خطر حمله شدید آسم بسیار زیاد است. از آنجایی که حمله شدید آسم می تواند جنین را از اکسیژن محروم کند، تزریق واکسن در سه ماهه دوم و سوم بارداری توصیه می شود. (ایمنی آن در سه ماهه اول بیشتر مشکوک است). اگر قبل از بارداری واکسن های آلرژی مصرف کرده اید و واکنش شدیدی به واکسن ها نداشته اید، باید در دوران بارداری واکسن های آلرژی را ادامه دهید. با این حال، در دوران بارداری نباید واکسن های آلرژی را شروع کنید.

آسم کنترل نشده می تواند سلامت شما را در معرض خطر قرار دهد زیرا احتمال ابتلا به پره اکلامپسی و یا فشار خون بالا بیشتر است. هر دو این شرایط می تواند کودک شما را نیز در معرض خطر قرار دهد. هر چه شدت آسم بیشتر باشد، خطر برای جنین بیشتر است. در موارد نادر، جنین حتی می تواند به دلیل کمبود اکسیژن بمیرد. آسم شما در دوران بارداری قابل کنترل است. اگر آسم شما کنترل شود، شانس بارداری و زایمان سالم و طبیعی به اندازه زنی که آسم ندارد، دارید.

اثرات منفی حملات آسم بر بارداری چیست؟

حملات آسم می تواند تعدادی از اثرات منفی بر نتیجه بارداری داشته باشد. کنترل ضعیف آسم با زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و مرده‌زایی در جنین و فشار خون بالا در زنان باردار مرتبط است. زنانی که در حین درمان آسم باردار می شوند، نباید مصرف داروهای خود را متوقف کنند، مگر اینکه به طور خاص توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به آنها گفته شود.

اینکه چگونه بارداری ممکن است بر آسم شما تأثیر بگذارد قابل پیش بینی نیست. حدود یک سوم از زنان مبتلا به آسم در دوران بارداری بهبود می یابند، حدود یک سوم بدتر می شوند و یک سوم دیگر تقریباً در همان حالت باقی می مانند. هر چه آسم شما قبل از بارداری خفیف‌تر بوده و در دوران بارداری بهتر کنترل شود، شانس کمتری برای داشتن علائم آسم یا عدم وجود علائم آسم در دوران بارداری بیشتر خواهد بود.

اگر کنترل آسم در دوران بارداری بدتر شود، علائم در هفته های 24 تا 36 (ماه ششم تا هشتم) به بدترین حالت خود می رسد. اکثر زنان در تمام بارداری های خود سطح یکسانی از علائم آسم را تجربه می کنند. اگرچه بروز حمله آسم در حین زایمان نادر است، اما برخی از داروهایی که در حین زایمان یا بلافاصله پس از آن استفاده می شوند، می توانند آسم را بدتر کنند. اکنون، مانند تمام دوران بارداری، مهم است که به متخصصان مراقبت های بهداشتی اطلاع دهید که مبتلا به آسم هستید. در بیشتر موارد، علائم در عرض سه ماه پس از زایمان به حالت “طبیعی” باز می گردد.