سلولیت، یک عفونت پوستی باکتریایی شایع و گاه دردناک است. ابتدا احتمال دارد به صورت ناحیه ای ملتهب و قرمز ظاهر شود که در اثر لمس ،احساس گرما و ورم می کند. قرمزی و التهاب می تواند به سرعت انتشار یابد. سلولیت، اغلب بر روی پوست پایین ساق پا تأثیر می گذارد، اگرچه عفونت می تواند در هر نقطه از بدن یا صورت فرد ایجاد شود. سلولیت معمولاً در سطح پوست اتفاق میفتد، اما احتمال دارد بر روی بافت های زیرین نیز تأثیر بگذارد. این عفونت می تواند به غدد لنفاوی و جریان خون انتشار یابد. عدم درمان این وضعیت می تواند خطرناک و جدی باشد. در صورت بروز علائم، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
علائم سلولیت
علائم سلولیت شامل موارد زیر است:
- تب
- آبسه با چرک
- قرمزی یا التهاب پوست
- پوستی سفت، براق و ملتهب
- احساس گرما در منطقه آسیب دیده
- درد و حساسیت در ناحیه آسیب دیده
- زخم یا بثورات پوستی که به سرعت رشد می کند.
علائم جدی تر سلولیت عبارتند از:
علائمی که می تواند نشان دهنده انتشار سلولیت باشند، عبارتند ا:
- تاول
- بی حالی
- خواب آلودگی
- رگه های قرمز
در صورت مشاهده هر یک از این علائم بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
علل سلولیت
سلولیت وقتی اتفاق میفتد که انواع خاصی از باکتری ها از طریق بریدگی یا ترک وارد پوست شوند. باکتری های استافیلوکوک و استرپتوکوک می توانند منجر به این عفونت شوند. این عفونت می تواند از آسیب های پوستی مانند موارد زیر شروع شود:
- برش ها
- گزش حشرات
- زخم های جراحی
تشخیص سلولیت
پزشک، فقط با مشاهده پوست قادر به تشخیص سلولیت است. یک معاینه بدنی احتمال دارد علائم زیر را تشخیص دهد:
- التهاب غدد
- التهاب پوست
- قرمزی و گرمای منطقه آسیب دیده
بسته به شدت علائم، پزشک احتمال دارد بخواهد منطقه آسیب دیده را برای چند روز کنترل کند تا ببیند قرمزی یا التهاب انتشار یافته است یا خیر. در برخی موارد، پزشک می تواند برای بررسی باکتری، آزمایش خون و یا نمونه برداری را تجویز کند.
آیا سلولیت مسری است؟
سلولیت معمولاً از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. اگر برشی باز بر روی پوست خود داشته باشید که پوست فرد آلوده را لمس کند، احتمال دارد به سلولیت مبتلا شوید.
اگر بیماری پوستی مانند اگزما یا پای ورزشکار داشته باشید، احتمال ابتلا به سلولیت وجود دارد. باکتری ها از طریق ترک هایی که این شرایط ایجاد می کنند می توانند وارد پوست شوند.
ضعف سیستم ایمنی، همچنین خطر ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد زیرا در این وضعیت بدن نمی تواند از خودش در برابر عفونت محافظت کند.
اگر به سلولیت مبتلا شوید، در صورت عدم درمان خطرناک خواهد بود. به همین دلیل بهتر است که با پزشک خود مشورت کنید.
درمان سلولیت
درمان سلولیت شامل مصرف آنتی بیوتیک خوراکی به مدت 5 تا 14 روز است. همچنین احتمال دارد پزشک مسکن ها را نیز تجویز کند. تا زمان بهبود علائم، استراحت کنید. اندام آسیب دیده را بالاتر از قلب خود نگه دارید تا التهاب را کاهش دهد. بعد از شروع مصرف آنتی بیوتیک، سلولیت باید طی 7 تا 10 روز از بین برود. اگر عفونت شدید به دلیل بیماری مزمن یا ضعف سیستم ایمنی بدن باشد، شاید به درمان طولانی تری نیاز داشته باشید.
حتی اگر علائم در طی چند روز بهبود یافت، تمام آنتی بیوتیک هایی را که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. با این کار مطمئن می شوید که همه باکتری ها از بین رفته اند.
در موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید:
- تب می کنید.
- علائم بدتر می شود.
- بعد از شروع آنتی بیوتیک در طی 3 روز احساس بهتری ندارید.
در صورت بروز علائم زیر شاید لازم باشد در بیمارستان با آنتی بیوتیک داخل وریدی (IV) تحت درمان قرار بگیرید.
- دمای بالا
- فشار خون پایین
- عفونتي كه با آنتي بيوتيك بهبود نمي يابد.
- داشتن سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری های دیگر
درمان های خانگی سلولیت
سلولیت با آنتی بیوتیک هایی که از پزشک دریافت می کنید درمان می شود. اما بدون درمان، می تواند انتشار یابد و باعث عفونت خطرناک شود.
اما مواردی وجود دارد که می توانید برای تسکین درد و سایر علائم ،در خانه انجام دهید. پوست خود را در محلی که به سلولیت مبتلا هستید تمیز کنید. از پزشک خود بخواهید که زخم را به درستی ،تمیز و پوشش دهد. اگر پای شما آسیب دیده است، آن را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید. این وضعیت به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می کند.
جراحی سلولیت
آنتی بیوتیک ها به طور کلی عفونت را در بیشتر افراد از بین می برند. اگر آبسه دارید، احتمال دارد لازم باشد با جراحی تخلیه شود.
برای جراحی، ابتدا دارو برای بی حس کردن منطقه دریافت می کنید. سپس جراح یک برش کوچک در آبسه ایجاد می کند و اجازه می دهد چرک تخلیه شود. سپس جراح زخم را با پانسمان می پوشاند تا بهبود یابد. بعد از آن شاید یک زخم کوچک داشته باشید.
عوامل خطر سلولیت
چندین عامل خطر، ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد، از جمله:
- چاقی
- دیابت
- سابقه سلولیت
- مصرف دارو
- سیستم ایمنی ضعیف
- التهاب بازوها یا پاها (ورم لنفاوی )
- بریدگی، خراشیدن یا آسیب دیدگی دیگر روی پوست
- بیماری های پوستی که باعث شکستگی در پوست می شوند، مانند اگزما و پای ورزشکار
عوارض سلولیت
عوارض سلولیت در صورت عدم درمان، می تواند بسیار جدی باشد. برخی از عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:
- مرگ
- قطع عضو
- شوکه شدن
- آسیب شدید بافتی (گانگرن)
- آسیب به اندام های داخلی که آلوده می شوند.
پیشگیری از سلولیت
اگر در پوست خود زخم دارید، فوراً آن را تمیز کرده و از پماد آنتی بیوتیک استفاده کنید. زخم را با باند بپوشانید. باند را روزانه تغییر دهید تا زمانی که پوسته ایجاد شود. زخم های خود را در صورت قرمزی، تخلیه یا درد مراقبت کنید. اینها می تواند نشانه هایی از عفونت باشد.
اگر گردش خون ضعیف دارید و یا بیماری که خطر ابتلا به سلولیت را افزایش می دهد، این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:
- هنگام کار یا ورزش از تجهیزات محافظتی استفاده کنید.
- پاهای خود را روزانه از نظر آسیب یا عفونت بررسی کنید.
- پوست خود را مرطوب نگه دارید تا از ترک خوردگی پیشگیری کنید.
- بیماری هایی را که باعث ایجاد ترک در پوست می شوند، مانند پای ورزشکار به موقع درمان کنید.
بهبود سلولیت
علائم احتمال دارد در یکی دو روز اول بدتر شود. بعد از شروع مصرف آنتی بیوتیک ها، آنها باید در عرض 1 تا 3 روز بهبود یابند. کل دوز تجویز شده توسط پزشک را به پایان برسانید، حتی اگر احساس بهبودی داشته باشید. این اطمینان می دهد که تمام باکتری ها از بین رفته اند. در طی بهبودی، زخم را تمیز نگه دارید. توصیه های پزشک خود را برای شستن و پوشاندن ناحیه آسیب دیده پوست دنبال کنید.
پیش آگهی سلولیت
بیشتر افراد پس از 7 تا 10 روز با استفاده از آنتی بیوتیک به طور کامل از سلولیت بهبود می یابند. بازگشت عفونت در آینده امکان پذیر است. اگر در معرض خطر بالایی باشید، پزشک احتمال دارد دوز آنتی بیوتیک را افزایش دهد. این کمک می کند تا دوباره به سلولیت مبتلا نشوید.
در صورت بریدگی یا زخم باز دیگر، می توانید با تمیز نگه داشتن پوست از این عفونت پیشگیری کنید. اگر از نحوه مراقبت صحیح پوست خود پس از آسیب، مطمئن نیستید از پزشک خود سوال کنید.
تفاوت کورک با سلولیت
کورک یکی دیگر از عفونت های پوستی است که اغلب توسط باکتری های استرپتوکوک گروه A ایجاد و مانند سلولیت، از زخم باز، سوختگی یا بریدگی جراحی شروع می شود. بیشتر اوقات، عفونت روی پاها رخ می دهد. کمتر احتمال دارد در صورت، بازوها یا تنه ظاهر شود. تفاوت سلولیت با کورک در این است که بثورات سلولیت حاشیه برجسته ای دارد که باعث برجسته شدن آن از پوست اطراف آن می شود. همچنین احتمال دارد در اثر لمس احساس گرما کند.
سایر علائم کورک شامل موارد زیر است:
- تب
- لرز
- ضعف
- سردرد
- حالت تهوع
- احساس مریضی
پزشکان کورک را با آنتی بیوتیک، اغلب پنی سیلین یا داروی مشابه درمان می کنند.
سلولیت و دیابت
افزایش قند خون ناشی از دیابت غیر قابل کنترل ،می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و در برابر عفونت هایی مانند سلولیت آسیب پذیرتر شوید. جریان خون ضعیف در پاها نیز خطر را افزایش می دهد. مبتلایان به دیابت بیشتر دچار زخم در پاهای خود می شوند. باکتری های ایجاد کننده سلولیت می توانند از طریق این زخم ها وارد شده و باعث عفونت شوند.
اگر دیابت دارید، پاهای خود را تمیز نگه دارید. برای پیشگیری از ایجاد ترک، از مرطوب کننده استفاده کنید. و هر روز پای خود را از نظر عفونت بررسی کنید.
تفاوت سلولیت با آبسه
آبسه یک التهاب از چرک در زیر پوست است. وقتی باکتریها (اغلب استافیلوکوکها) از طریق بریدگی یا زخم باز دیگر، به بدن وارد می شوند، اغلب تشکیل می شود. سیستم ایمنی بدن، گلبول های سفید خون را برای مقابله با باکتری ها ارسال می کند. این حمله می تواند زیر پوست سوراخی ایجاد کند که از چرک پر می شود. چرک از بافت های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید تشکیل شده است. برخلاف سلولیت، آبسه در زیر پوست به صورت توده ای به نظر می رسد. همچنین احتمال دارد علائمی مانند تب و لرز داشته باشید. برخی از آبسه ها به خودی خود و بدون درمان، کوچک می شوند. دیگران نیاز به درمان با آنتی بیوتیک یا تخلیه دارند.
تفاوت سلولیت با درماتیت
درماتیت یک اصطلاح عمومی برای بثورات پوستی ملتهب است. علت آن عفونت یا واکنش آلرژیک است ،و معمولاً باکتری نیست.
درماتیت تماسی، یک واکنش آلرژیک به یک ماده تحریک کننده است. درماتیت آتوپیک اصطلاح دیگری برای اگزما است.
علائم درماتیت عبارتند از:
- خارش
- التهاب
- مقیاس گذاری
- سرخی پوست
- تاول هایی که ترشح یا پوسته می کنند.
پزشکان برای رفع التهاب و خارش، درماتیت را با کرم های کورتیزون و آنتی هیستامین درمان می کنند. همچنین باید از ماده ای که باعث واکنش شده است خودداری کنید.
تفاوت سلولیت با ترمبوز ورید عمقی
ترومبوز ورید عمقی (DVT) لخته خون در یکی از رگهای عمیق، و معمولاً در پاها است. بعد از نشستن یا دراز کشیدن در رختخواب برای مدت طولانی، مثلاً در یک سفر طولانی با هواپیما یا بعد از جراحی، ممکن است به این وضعیت مبتلا شوید.
علائم DVT شامل موارد زیر است:
- گرما
- سرخی
- درد در پا
در صورت ابتلا به DVT بهتر است که با پزشک مشورت کنید. اگر لخته آزاد شود و به ریه ها برود، می تواند یک بیماری تهدید کننده زندگی به نام آمبولی ریوی (PE) ایجاد کند. پزشکان DVT را با داروهای رقیق کننده خون معالجه می کنند. این داروها از بزرگ شدن لخته و تشکیل لخته های جدید پیشگیری می کنند.
آخرین دیدگاه‌ها