خونریزی از ناف

عفونت‌های باکتریایی یا قارچی می‌توانند به خونریزی منجر شوند. این نوع عفونت‌ها ممکن است از عدم رعایت بهداشت یا آسیب‌های موضعی ناشی شوند.

بسیاری از میکروارگانیسم‌ها به صورت طبیعی بر روی پوست زندگی می‌کنند. میکروبیوم پوست، با فراهم آوردن یک سد محافظ، از بدن در برابر پاتوژن‌های مضر خارجی دفاع کرده و به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند. با این وجود، اختلال در این سیستم حساس می‌تواند موجب رشد بیش از حد باکتری‌ها یا قارچ‌ها شود. باکتری‌های نظیر استافیلوکوک و استرپتوکوک می‌توانند یک نوع عفونت پوستی به نام سلولیت ایجاد کنند. همچنین، رشد بیش از حد قارچ کاندیدا، که در دهان، گلو، واژن و پوست وجود دارد، می‌تواند به عفونت قارچی منجر شود.

بسته به نوع ارگانیسمی که باعث عفونت می‌شود، علائم آن ممکن است متغیر باشند. برخی از علائم عمومی عفونت ناف شامل موارد زیر هستند:

• تب یا لرز
• حالت تهوع یا استفراغ
• خارش یا تورم ناحیه آسیب‌دیده
• قرمزی یا تغییر رنگ پوست در داخل یا اطراف ناف
• تشکیل توده‌های حساس که خونریزی کرده یا ترشحاتی همراه با بوی نامطبوع دارند

در فرآیند تشخیص عفونت ناف، اگر پزشک مشکوک به عفونت پوستی باشد، ممکن است نمونه‌ای از پوست یا چرک را از ناف بگیرد. سپس تکنسین آزمایشگاه این نمونه را از نظر گونه‌های مختلف باکتریایی و قارچی بررسی می‌کند. پس از شناسایی عامل عفونت، پزشک می‌تواند بهترین برنامه درمانی را پیشنهاد کند.

درمان عفونت ناف:

درمان عفونت‌های پوستی بسته به علت آنها متفاوت است. اگر فرد دچار عفونت باکتریایی باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که ناحیه آلوده را با آب نمک گرم تمیز نگه دارند، یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی تجویز کند. در برخی موارد برای درمان عفونت قارچی، پزشک می‌تواند کرم‌ها یا پودرهای ضد قارچ تجویز کند.

رعایت نکات بهداشتی:

• رعایت بهداشت عمومی و پاکیزه نگه داشتن ناحیه ناف برای پیشگیری از عفونت ضروری است.
• در صورت بروز هرگونه نشانه‌های عفونت، به پزشک مراجعه کنید تا از ایجاد عوارض جدی‌تر جلوگیری شود.

مطالعه بیشتر: شایع ترین علل درد ناف

خونریزی از ناف می‌تواند به علل مختلفی رخ دهد که یکی از علل شایع تشکیل کیست‌ها در این ناحیه است. کیست‌ها پاکت‌های بافتی پر از مایع هستند که ممکن است در نقاط مختلف بدن از جمله ناف ایجاد شوند. کیست‌های اپیدرموئید زمانی شکل می‌گیرند که فولیکول مو با خاک یا روغن مسدود شده و می‌توانند در اثر آسیب نور خورشید، عفونت، یا ضربه به پوست به وجود آیند.

تشکیل کیست‌ها در داخل یا نزدیک ناف ممکن است در صورت عفونی شدن، به نشت چرک یا خون منجر شود. کیست‌های اوراکال که کمتر شایع هستند، می‌توانند به خونریزی از ناف منجر شوند.

اوراکوس ساختاری لوله‌ای است که بند ناف را به مثانه متصل می‌کند و به طور معمول پیش از تولد ناپدید می‌شود. با این حال، ممکن است در برخی افراد این ساختار باقی بماند که می‌تواند موجب بروز کیست‌های اوراکال شود. به گفته مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، کیست‌های اوراکال می‌توانند در هر زمانی از زندگی رخ دهند، هرچند معمولاً کودکان بزرگتر و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

علائم کیست ناف:

برخی از علائم کیست در داخل یا نزدیک ناف که می‌توانند به خونریزی منجر شوند عبارتند از:

• التهاب
• درد یا حساسیت
• احساس درد هنگام ادرار
• قرمزی یا تغییر رنگ پوست
• تشکیل یک توده متحرک زیر پوست

تشخیص کیست:

پزشک معمولاً می‌تواند کیست پوستی را از طریق معاینه فیزیکی تشخیص دهد. آن‌ها ممکن است ناحیه مربوطه را لمس کنند تا ببینند آیا توده حرکت می‌کند یا خیر. همچنین، علائمی همچون حساسیت، تورم، و تب که نشان دهنده وجود عفونت هستند، مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. در صورتی که کیست پاره شود، پزشک ممکن است نمونه‌ای از ترشحات را برای تجزیه و تحلیل جمع‌آوری کند. در صورتی که به کیست اوراکال مشکوک شوند، ممکن است نیاز به انجام سی‌تی‌اسکن یا سونوگرافی باشد.

درمان کیست ناف:

درمان کیست‌های ناف بر اساس اندازه و شدت آن‌ها متفاوت است. کیست‌های کوچک ممکن است بدون نیاز به مداخله پزشکی ناپدید شوند. اما در صورت وجود عفونت، ممکن است نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک باشد. در مواردی که کیست‌ها بزرگ و مشکل‌ساز باشند، ممکن است پزشک نیاز به تخلیه یا برداشتن جراحی آن‌ها داشته باشد.

رعایت نکات بهداشتی و مراجعه به موقع به پزشک می‌تواند از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری کند.