آسپرین یا پلاویکس (کلوپیدوگرل)، کدام یک را مصرف کنیم؟
آسپرین و پلاویکس (کلوپیدوگرل بی سولفات) داروهایی هستند که برای پیشگیری از لخته شدن خون استفاده می شوند. آسپرین و پلاویکس به طبقات مختلف دارویی تعلق دارند. پلاویکس یک داروی ضد انعقاد و آسپرین یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است. آسپرین همچنین برای کاهش تب و برای درمان درد و التهاب در بدن استفاده می شود. آسپرین و پلاویکس در صورت مصرف موثرتر هستند، اما خطر خونریزی را افزایش می دهد. نام تجاری آسپرین شامل Bayer و Ecotrin است. آسپرین بدون نسخه (OTC) و به صورت عمومی در دسترس است.
آسپرین چیست؟ چگونه کار می کند؟
آسپرین یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای درمان تب، درد و التهاب در بدن استفاده می شود. همچنین از لخته شدن خون جلوگیری می کند و برای پیشگیری از حمله قلبی و سکته مغزی استفاده می شود. سایر NSAID ها شامل ایبوپروفن (Aleve، Motrin)، ایندومتاسین (Indocin) و nabumetone (Relafen) است.
NSAID آنزیمی را که پروستاگلاندین ها (سیکلواکسیژناز) تولید می کند مسدود کرده و در نتیجه غلظت پروستاگلاندین ها و سطح التهاب، درد و تب را کاهش می دهد. مهار پروستاگلاندین ها همچنین باعث کاهش عملکرد پلاکت ها و لخته شدن خون می شود. آسپرین، عملکرد پلاکت ها را به روشی متفاوت از سایر NSAID ها مهار می کند.
پلاویکس چیست؟ چگونه کار می کند؟
پلاویکس (کلوپیدوگرل بی سولفات) دارویی ضد پلاکت است که برای جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می شود. پلاویکس برای کاهش خطر حملات قلبی و مغزی، به ویژه در افرادی که سابقه سکته مغزی یا قلبی دارند و کسانی که بیماری عروق محیطی دارند، استفاده می شود.
پلاویکس با اتصال به گیرنده P2Y12 روی پلاکت ها، از فعال شدن پلاکت های آدنوزین دی فسفات (ADP) جلوگیری می کند. این دارو به گروهی از داروها به نام بازدارنده های P2Y12 تعلق دارد. سایر مهارکننده های P2Y12 شامل ticagrelor (Brilinta) و prasugrel (Effient) هستند. کلوپیدوگرل از نظر ساختار شیمیایی و نحوه کار مشابه تیکلوپیدین (تیکلید) است.
کاربرد آسپرین و پلاویکس چیست؟
آسپرین برای درمان التهاب، تب و درد ناشی از انواع مختلف آرتروز استفاده می شود، از جمله:
- آرتروز
- سندرم ریتر
- روماتیسم مفصلی
- اسپوندیلیت آنکیلوزان
- آرتریت روماتوئید نوجوانان
- لوپوس اریتماتوی سیستمیک
- آسیب های بافت نرم، مانند التهاب مفصل و بورسیت
آسپرین همچنین برای تسکین سریع درد خفیف تا متوسط و تب در سایر شرایط التهابی استفاده می شود. از آنجا که آسپرین عملکرد پلاکت ها را برای مدت طولانی مهار می کند، برای کاهش خطر سکته یا حمله قلبی دیگر در افرادی که قبلاً سکته مغزی یا قلبی داشته اند، استفاده می شود.
کلوپیدوگرل برای جلوگیری از سکته های مغزی، حملات قلبی و مرگ در افرادی که قبلاً سکته مغزی، آنژین ناپایدار، حمله قلبی یا بیماری شریانی محیطی (PAD) داشته اند، استفاده می شود.
ترکیب کلوپیدوگرل و آسپرین بهتر از آسپرین یا کلوپیدوگرل در جلوگیری از حمله قلبی دیگر است اما خطر خونریزی بیشتر است.
تفاوت بین عوارض جانبی آسپرین و پلاویکس چیست؟
اکثر افراد از آسپرین و سایر NSAID ها با عوارض جانبی کمی بهره مند می شوند. با این حال، عوارض جانبی جدی ممکن است رخ دهد و معمولاً مربوط به میزان دوز مصرفی آنهاست. بنابراین توصیه می شود از کمترین دوز موثر برای به حداقل رساندن عوارض جانبی استفاده کنید. شایعترین عوارض جانبی آسپرین شامل سیستم گوارشی و صدای زنگ گوش است.
عوارض گوارشی آسپرین، عبارتند از:
- زخم
- درد
- گرفتگی
- ورم معده
- حالت تهوع
- سمیت کبدی
- سوزش شکم
- خونریزی جدی دستگاه گوارش
گاهی اوقات، زخم و خونریزی می تواند بدون درد شکم رخ دهد. مدفوع سیاه قیر، ضعف و سرگیجه هنگام ایستادن ممکن است تنها نشانه های خونریزی داخلی باشد. در صورت زنگ زدن در گوش (وزوز گوش) دوز روزانه آسپرین باید کاهش یابد.
سایر عوارض جانبی آسپرین، عبارتند از:
- راش
- نقص کلیه
- سرگیجه
افراد مبتلا به زخم معده یا عملکرد کلیوی ضعیف باید از مصرف آسپرین خودداری کنند زیرا این امر می تواند باعث تشدید هر دو بیماری شود. آسپرین ممکن است آسم را تشدید کند.
آسپرین می تواند سطح اسید اوریک خون را افزایش دهد و در بیماران مبتلا به هایپراوریسمی و نقرس از مصرف آن اجتناب می شود.
کودکان و نوجوانان باید از بروز آسپرین در بروز علائم آنفلوانزا یا آبله مرغان به دلیل وجود خطر ابتلا به سندرم ری، بیماری جدی کبد و سیستم عصبی که می تواند منجر به کما و مرگ شود، خودداری کنند.
آسپرین می تواند اثر داروهایی را که برای درمان دیابت استفاده می شوند افزایش دهد و در صورت عدم کنترل سطح قند خون، قند خون غیر طبیعی کاهش می یابد.
به دلیل تمایل خفیف به دخالت در انعقاد خون، NSAID ها باید قبل از جراحی انتخابی قطع شوند. آسپرین به دلیل تأثیر طولانی مدت روی پلاکت، حداقل ده تا چهارده روز قبل از عمل قطع می شود.
عوارض جانبی پلاویکس
تحمل کلوپیدوگرل مانند آسپرین است. عوارض جانبی رایج کلوپیدوگرل عبارتند از:
- راش
- خارش
- اسهال
- سردرد
- سرگیجه
- درد شکم
- دردهای عضلانی
- درد قفسه سینه
عوارض جانبی Plavix که جدی تر هستند عبارتند از:
- پانکراتیت
- نارسایی کبدی
- خونریزی شدید
- عکس العمل های آلرژیتیک
تیکلوپیدین (تیکلید) دارویی ضد پلاکت است که کاملاً مشابه کلوپیدوگرل است. این امر با کاهش شدید تعداد گلبول های سفید خون در بین 0.8 and تا 1 of از افراد همراه بوده است. خطر این عارضه جانبی خطرناک با کلوپیدوگرل در حدود 04/0 درصد است، بسیار کمتر از تیکلوپیدین اما دو برابر آسپرین است.
کلوپیدوگرل به ندرت از هر 250،000 نفر یک بیماری به نام پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (TTP) ایجاد می کند. TTP یک بیماری جدی است که در آن لخته خون در بدن ایجاد می شود. برای مقایسه، داروی مربوط به آن، تیكلوپیدین (تیكلید)، باعث ایجاد TTP 17-50 برابر بیشتر از كلوپیدوگرل می شود.
تفاوت بین دوز مصرف آسپیرین و پلاویکس چیست؟
شما باید آسپرین را به همراه غذا مصرف کنید. دوزها بسته به نوع استفاده از 50 میلی گرم تا 6000 میلی گرم در روز می باشد. دوزهای معمول برای درد خفیف تا متوسط 350 یا 650 میلی گرم در هر 4 ساعت یا 500 میلی گرم در هر 6 ساعت است.
دوزهای آرتریت روماتوئید شامل 500 میلی گرم در هر 4-6 ساعت است. 650 میلی گرم هر 4 ساعت ؛ 1000 میلی گرم هر 4-6 ساعت 1950 میلی گرم دو بار در روز مصرف می شود.
از حملات قلبی با مصرف 75، 81، 162 یا 325 میلی گرم در روز جلوگیری می شود. 160 تا 325 میلی گرم آسپرین با روکش غیر گوارشی باید بلافاصله هنگام تجربه علائم حمله قلبی جویده شود. دوز برای جلوگیری از سکته مغزی دیگر 75 تا 100 میلی گرم در روز است.
دوز پلاویکس
کلوپیدوگرل بی سولفات معمولاً یک بار در روز مصرف می شود. پلاویکس را می توان با غذا یا بدون آن مصرف کرد. کلوپیدوگرل توسط آنزیم های موجود در کبد فعال می شود. افرادی که فعالیت آنزیم های کبدی فعال کننده کلوپیدوگرل را به دلیل بیماری کبدی کاهش می دهند، ممکن است به اندازه کافی به کلوپیدوگرل پاسخ ندهند. برای این بیماران باید از روش های درمانی جایگزین استفاده شود.
دوز توصیه شده برای درمان آنژین ناپایدار یا حمله قلبی 300 میلی گرم در ابتدا به دنبال آن 75 میلی گرم در روز همراه با 75-325 میلی گرم آسپرین است. بیماری شریانی محیطی یا سکته مغزی اخیر با 75 میلی گرم در روز درمان می شود.
تداخلات دارویی آسپرین و پلاویکس چیست؟
آسپرین با چندین تداخل مشکوک یا احتمالی همراه است که بر عملکرد سایر داروها تأثیر می گذارد. نمونه هایی از متداول ترین تعاملات مشکوک عبارتند از:
NSAID ها ممکن است با کاهش دفع لیتیوم از طریق کلیه، سطح خون لیتیوم (Eskalith، Lithobid) را افزایش دهند. افزایش سطح لیتیوم ممکن است منجر به مسمومیت لیتیوم شود.
آسپیرین ممکن است کاهش فشار خون کاهش اثرات داروها فشار خون است. این ممکن است رخ دهد زیرا پروستاگلاندین ها در تنظیم فشار خون نقش دارند.
هنگامی که آسپرین در ترکیب با متوترکسات مورد استفاده شود و یا آنتی بیوتیک سفالوسپورین (برای مثال، جنتامایسین) خون از متوترکسات یا سفالوسپورین ممکن است افزایش یابد، احتمالا به دلیل حذف آنها از بدن کاهش می یابد. این وضعیت ممکن است منجر به عوارض جانبی بیشتر مربوط به متوترکسات یا آمینوگلیکوزید شود.
افرادی که از داروهای خوراکی رقیق کننده یا ضد انعقاد خون استفاده می کنند، به عنوان مثال وارفارین، (کومادین) باید از مصرف آسپیرین خودداری کنند. زیرا آسپرین خون را نیز رقیق می کند و رقیق شدن زیاد خون ممکن است منجر به خونریزی جدی شود.
تداخلات دارویی پلاویکس
ترکیب کلوپیدوگرل با داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند آسپرین خطر خونریزی معده و روده را افزایش می دهد. سایر NSAID ها شامل ایبوپروفن (موترین، ادویل، Nuprin)، ناپروکسن (Naprosyn، ناپروکسن (دیکلوفناک (ولتارن)، etodolac (Lodine) nabumetone (Relafen)، fenoprofen (Nalfon)، flurbiprofen (Ansaid)، ایندومتاسین (ایندوسین)، کتوپروفن (Orudis، Oruvail)، اگزاپروزین (Daypro)، پیروکسیکام (Feldene)، سولینداک (Clinoril)، تولمتین(Tolectin) و مفنامیک اسید (Ponstel) ممکن است خطر خونریزی معده و روده را افزایش دهند.
ترکیب کلوپیدوگرل با وارفارین (کومادین) یا سایر داروهایی که باعث خونریزی می شوند خطر خونریزی را افزایش می دهد.
کلوپیدوگرل توسط آنزیم های موجود در کبد به شکل فعال خود تبدیل می شود. داروهایی که فعالیت این آنزیم ها را کاهش می دهند، به عنوان مثال، امپرازول (Prilosec، Zegerid) یا esomeprazole (Nexium) ممکن است فعالیت کلوپیدوگرل را کاهش دهد و نباید با کلوپیدوگرل استفاده شود.
دیگر داروهایی که ممکن است با کلوپیدوگرل در یک روش مشابه واکنش نشان می دهند را شامل فلوکستین (پروزاک، Sarafem) سایمتیدین (تاگامت)، فلوکونازول (Diflucan)، کتوکونازول (Nizoral، Extina، Xolegel، Kuric)، وریکونازول (Vfend)، اتاورین (Ethatab، Ethavex)، فلبامات (Felbatol) و فلووکسامین (Luvox).
آیا در صورت بارداری یا شیردهی مصرف آسپرین یا پلاویکس بی خطر است؟
ایمنی آسپرین. از آسپرین به طور کلی در دوران بارداری اجتناب می شود زیرا ممکن است بر جنین اثر سو بگذارد. با این حال، از دوزهای پایین آسپرین برای جلوگیری از عوارض بارداری با خیال راحت استفاده شده است. آسپرین از طریق شیر مادر دفع می شود و ممکن است اثرات سوئی در نوزاد ایجاد کند.
ایمنی پلاویکس. هیچ مطالعه کافی در مورد کلوپیدوگرل در زنان باردار وجود ندارد.
مطالعات روی موش ها نشان داده است که کلوپیدوگرل در شیر مادر ظاهر می شود. با این حال، مشخص نیست که در شیر مادر انسان نیز وجود دارد.
سخن آخر
آسپرین یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) و پلاویکس (کلوپیدوگرال) یک داروی ضد پلاکت است. از آسپرین و پلاویکس برای جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می شود که خطر سکته های مغزی و قلبی در آینده را در افرادی که قبلاً دچار آن شده اند، کاهش می دهد. آسپرین و پلاویکس می توانند همزمان مصرف شوند، اما خطر خونریزی دستگاه گوارش (دستگاه گوارش) را افزایش می دهد.
درد یا گرفتگی شکم و آسیب یا نارسایی کبدی از عوارض مشابه در مصرف آسپرین و پلاویکس است. آسپرین ممکن است عوارض جانبی متفاوتی با پلاویکس ایجاد کند و شامل وزوز گوش (زنگ زدن در گوش)، ورم معده، حالت تهوع، زخم دستگاه گوارش یا خونریزی باشد. پانکراتیت، درد قفسه سینه، بثورات پوستی، خارش و سمیت کبدی. عوارض جانبی پلاویکس که با آسپرین اتفاق نمی افتد شامل اسهال، بثورات پوستی، درد قفسه سینه، سردرد، درد عضلانی و سرگیجه است.. عوارض جانبی شدید پلاویکس خونریزی شدید، واکنش های آلرژیک و پانکراتیت است. آسپرین همچنین برای تسکین تب خفیف تا متوسط، درد و التهاب در بدن استفاده می شود.
آخرین دیدگاه‌ها