آب قلیایی و سرطان

آب قلیایی و سرطان ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. آب قلیایی فوایدی برای مبتلایان به سرطان و پیشگیری از سرطان دارد، اما تحقیقات چه می گوید؟ نظریه موجود در مورد آب قلیایی و سرطان این است که برخی از سلولهای سرطانی در محیط های اسیدی رشد بهتری دارند. علاوه بر این، بافت اطراف تومورهای سرطانی در واقع تمایل به اسیدی بودن دارد.

آب قلیایی

آب قلیایی به سادگی آب (H2O) است که حاوی مواد معدنی قلیایی است. در حالی که آب لوله کشی معمولی دارای PH حدود 7.5 است، آب قلیایی معمولاً دارای pH 8 یا 9 است. به تنهایی، آب خالص کاملاً خنثی است. این مواد معدنی موجود(مانند سدیم، کلسیم، منیزیم و سایر مواد)هستند که می توانند pH آن را تغییر دهند.

منابع آب قلیایی

آب لوله کشی

آب لوله کشی باید6.5  PHتا 8.5 داشته باشد. اگرچه در برخی مناطق مشخص شده است که این مقدار کمتر از این است.

بیشتر آب حاوی برخی مواد معدنی است و توجه به وجود مواد معدنی در آب هنگام بررسی فواید احتمالی مهم است.

رژیم قلیایی

برخی از طرفداران آب قلیایی نیز رژیم قلیایی را توصیه می کنند(به دلایل مشابه). اجزای غذایی اسیدی یا قلیایی عبارتند از:

• مواد غذایی قلیایی: بیشتر سبزیجات، میوه ها، دانه ها، آب لیمو(آب لیمو اسیدی است اما به دلیل نحوه متابولیسم در بدن به طور متناقضی قلیایی است)
• مواد غذایی اسیدی: گوشت، لوبیا، آجیل، غلات

به طور کلی، غذاهایی که ماهیت قلیایی دارند، از غذاهای اسیدی مفید تر هستند.

تعادل pH در بدن

برای درک مزایای احتمالی آب قلیایی، بحث در مورد pH، چگونگی تنظیم pH در بدن و اتفاقاتی که برای PH در کل دستگاه گوارش رخ می دهد، مهم است.

PH چیست؟

pH مقیاسی است که میزان اسیدیته یا قلیایی بودن ماده را اندازه گیری می کند. در مقیاس 1 تا 14، 7 خنثی، با pH 0 تا 7 اسیدی و7PH  تا 14 قلیایی در نظر گرفته می شود.

pH در مقیاس لگاریتمی اندازه گیری می شود. این بدان معنی است که برای هر افزایش PH، در اسیدیته یا قلیایی بودن ده برابر تفاوت وجود دارد.

به عنوان مثال، ماده ای با PH 3 می تواند ده برابر اسیدی تر از ماده ای با PH 4 باشد.

برخی از نمونه های pH :

• pH 0: اسید باتری
• pH: 1.0: اسید معده
• pH 2.0: آب لیمو، سرکه
• pH 3.0: آب پرتقال
• pH 4.0: آب گوجه فرنگی، آبجو
• pH 5.0: قهوه سیاه
• pH 6.0: شیر
• pH 7.0: آب خالص
• pH 8.0: جوش شیرین، آب دریا
• pH 9.0: خمیر دندان
• pH: 10.0: شیر منیزیم
• pH 11.0: آمونیاک
• pH 12.0: صاف کننده های مو
• pH 13.0: سفید کننده
• pH 14.0: تمیز کننده تخلیه

قسمت های مختلف بدن ممکن است pH خود را تنظیم کنند، ولی pH خون پایدار و کمی قلیایی است، PH  خون شریانی بین 7.35 تا 7.45است.

این pH برای اکثر آنزیم ها در بدن بهینه است و خارج از این محدوده عملکرد خوبی ندارد. در حقیقت. PH کمتر از 7.0(اسیدوز شدید)یا بالاتر از 7.7(آلکالوز شدید)با زندگی سازگار نیست.

بر خلاف pH خون، pH ادرار بسته به رژیم غذایی می تواند متغییر است. به عبارت دیگر، pH ادرار تغییر می کند تا pH ثابت خون را حفظ کند. pH خون را با بررسی گازهای خون شریانی و الکترولیت ها اندازه گیری می کنند.

به دلیل ساختارهای تنظیم کننده بدن، تغییر PH خون بسیار دشوار است.

تنظیم pH

ساختارهای مختلفی وجود دارد که بدن برای حفظ pH در این محدوده و حفظ هموستاز استفاده می کند:

سیستم تنفسی: ریه ها نقش زیادی در تنظیم pH خون دارند و بزرگترین منبع از بین بردن اسید هستند.

کلیه ها: کلیه ها می توانند با جذب مجدد بی کربنات، دفع آمونیاک(NH +)یا تشکیل اسیدهای قابل تیتراسیون، pH خون را تنظیم کنند. کلیه ها در تنظیم اسید نقش ثانویه دارند و بسیار کندتر از ریه ها عمل می کنند.

در حالی که pH ادرار می تواند با رژیم غذایی تغییر کند. مطالعات نشان می دهد که تغییر قابل توجه pH خون در افراد سالم تقریباً غیرممکن است.

در یک مطالعه که در آن افراد با آب معدنی غنی شده با بی کربنات(آب قلیایی)به علاوه رژیم غذایی قلیایی تحت درمان قرار گرفتند، pH خون به طور متوسط ​​فقط 0.014 واحد تغییر کرد. این میزان کمتر از تنوع روزانه pH در افراد بود. با این حال، pH ادرار تقریباً 1.0 واحد تغییر کرد.

در یک مطالعه متفاوت، دوباره مشخص شد که افرادی که به آنها مکمل های قلیایی یا رژیم غذایی قلیایی می دهند، pH ادرار آنها تغییر کرده است. اما در pH خون آنها تغییر قابل ملاحظه ای وجود ندارد.

pH و دستگاه گوارش

هنگامی که به آب قلیایی نگاه می کنید، مفید است که بدانید هنگام ورود آن به دستگاه گوارش چه اتفاقی می افتد. PH طبیعی معده در افراد جوان و سالم 1.5 تا 3.5 است.

این pH می تواند در نوزادان نارس و افراد مسن تا حدی بیشتر باشد و با افزایش خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی در معده و روده کوچک همراه است.

اگر فردی آب قلیایی بنوشد و یا از آنتی اسید استفاده کند، ممکن است این pH را افزایش دهد اما فقط خیلی زودگذر است. وقتی غذا از معده به روده باریک می رسد، توسط آنزیم های گوارشی خنثی می شود تا محتوای آن دارای pH یکسان باشد.

از آنجا که بیشترین جذب آب در روده ها رخ می دهد، آبی که به جریان خون وارد می شود PH آنزیم های گوارشی روده کوچک را خواهد داشت تا PH موجود در زمان نوشیدن.

بعد از هضم و متابولیسم غذا، محصولات نهایی وجود دارد. این مانده ممکن است اسیدی یا قلیایی باشد و از آنها به عنوان خاکستر یاد می شود.

تعادل پایه اسید و ناهنجاری در بدن

آب قلیایی و سرطان

مطالعاتی که روی آب قلیایی و سرطان انجام شده است، دشواری پیش آگهی آنچه در بدن اتفاق خواهد افتاد را نشان می دهد.

وقتی سلولهای سرطانی در ظرف رشد می یابند در محیط اسیدی رشد سریع تری دارند. در مقابل، آنها در یک محیط قلیایی(مانند سلولهای طبیعی) مهار می شوند.

اشاره شده است که منطقه اطراف تومورهای سرطانی(به عنوان ریز محیط بافت)تمایل به اسیدی بودن دارد. تصور می شود این اسیدیته حداقل تا حدی به دلیل تفاوت در متابولیسم بین سلولهای سرطانی و سلولهای طبیعی باشد. به نظر می رسد که یک محیط اسیدی هم در پیشرفت و هم در گسترش( متاستاز )تومورها نقش دارد.

همانطور که اشاره شد، مصرف آب قلیایی تأثیر کمی در تغییر pH خون دارد، اما چند مطالعه همچنین اثر آب قلیایی(یا رژیم غذایی)را در ایجاد یا پیشرفت سرطان بررسی کرده اند.

در بررسی آب قلیایی و سرطان، به نظر نمی رسد که هیچ مدرکی مبنی بر تأثیر مصرف این آب بر شروع(ایجاد)یا درمان(پیشرفت)سرطان وجود داشته باشد. فقط در یكی از مطالعات ارتباط قابل توجهی یافت شد و این نیز به نوبه خود تاثیر كمی بود(بین pH و سرطان مثانه).

یک مطالعه درباره مردان مبتلا به سرطان مثانه و رژیم قلیایی، نشان داد که کاهش pH ادرار(بازتاب کننده اقدامات قلیایی)به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان مثانه را کاهش نمی دهد.

آب قلیایی و سایر بیماری ها

یک محیط وجود دارد که در آن آب قلیایی ممکن است برای برخی افراد فواید سلامتی داشته باشد، اگرچه هنوز مطالعاتی برای ارزیابی این موضوع در انسان انجام نشده است. در یک مطالعه مشخص شد که آب قلیایی با pH 8.8 قادر به غیرفعال کردن پپسین در معده است.

پپسین آنزیمی هضم کننده است که با ورود به مری(مانند شخصی که به بیماری ریفلاکس معده و مری مبتلا است )ممکن است باعث تحریک مری شود. مطمئناً، آنتی اسیدها نیز ممکن است تأثیر مشابهی داشته باشند (با هزینه کمتر).

همچنین برخی مطالعات اولیه در مورد بررسی تأثیر احتمالی آب قلیایی بر طول عمر وجود دارد. به همین ترتیب، این مطالعات مبتنی بر آزمایشگاه هستند و نمی توان فهمید که آیا اصلاً به مطالعاتی روی انسان تبدیل می شود.

به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2020 طول تلومرها را در موش هایی که با آب قلیایی تغذیه شده اند بررسی کرد. تلومرها مناطقی از دی ان ایDNA هستند که در انتهای کروموزوم ها یافت می شوند. کوتاه شدن آن با افزایش سن ارتباط دارد.

در این مطالعه، موش هایی که از آب قلیایی تغذیه می کردند، در طول تلومر افزایش داشتند(برآورد پیری مولکولی). مراحلی وجود دارد که باید انجام شود تا بدانیم آیا این تغییرات در واقع با افزایش سن ارتباط دارد،. چه رسد به اینکه در انسان اتفاق بیفتد.

سرانجام، اگر در هر مطالعه ای در نهایت مشخص شود که آب قلیایی در سلامتی نقش دارد، باید بررسی کرد که آیا در واقع به دلیل وجود آب قلیایی، یا جایگزینی کمبودهای کمیاب که توسط مواد معدنی موجود در آب برطرف شده است، آیا عوارضی وجود دارد؟ به همین ترتیب، غذاهای قلیایی ممکن است به دلیل مواد مغذی گیاهی که دارند بیش از هر چیز مربوط به pH آنها مفید باشد.

عوارض جانبی آب قلیایی

برای کسانی که فکر می کنند استفاده از آب قلیایی علی رغم شواهد اندکی که در پیشگیری یا درمان سرطان نقش دارد، حداقل برای افرادی که عملکرد طبیعی کلیه دارند، عوارض جانبی نسبتاً کمی وجود دارد.

عوارض جانبی مصرف آب قلیایی می تواند به طور بالقوه شامل علائم آلکالوز متابولیک، مانند حالت تهوع، استفراغ، خشکی، خارش پوست، گزگز یا گیجی باشد.

نوزادان نارس و سالمندان که ممکن است دارای pH بالای معده باشند نیز مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی هستند.

این منطقی است اگر در نظر بگیرید که یکی از عملکردهای اسید معده حذف باکتری های موجود در سطح مواد غذایی است. علاوه بر این، از آنجا که محیط اسیدی معده در تجزیه برخی از مواد غذایی مهم است، بیش از حد آب قلیایی می تواند از نظر تئوری در هضم غذا تداخل ایجاد کند.

برای بسیاری از مردم، بزرگترین اثر جانبی ممکن است هزینه ی بالا باشد.

هشدارها و موارد منع مصرف آب قلیایی

در مورد کسی که بیماری کلیوی، نارسایی قلبی یا بیماری های دستگاه گوارش دارد، باید احتیاط شود. حتی لازم است با پزشک خود صحبت کنید. به همین ترتیب، برای کسانی که مبتلا به سرطان هستند، مهم است که با پزشک خود در مورد هر رژیم غذایی که در نظر دارید صحبت کنید. برای کسانی که در نظر گرفتن آب قلیایی مبتلا به سرطان مثانه هستند، نگرانی دیگری ممکن است ایجاد شود.