درمان درد دست

درد دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند از علل مختلفی مانند انواع بیماری ها، از جمله استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، نوروپاتی محیطی، سندرم تونل کارپال، لوپوس، فیبرومیالژیا، و آسیب به مفاصل دست و انگشتان، غضروف یا عضلات اطراف آن ناشی شود. از طرفی هم درد دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به شدت انجام حرکاتی مانند گرفتن یا حرکت دادن دست را تحت تاثیر قرار دهد و کارها و فعالیت های روزمره زندگی را چالش دردناک کند.

اگر از درد دست بیش از حد و شدیدی که در توانایی شما برای انجام کارهای روزمره اختلال ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، رنج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برید حتما باید به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر آن اگر متوجه احساس بی حسی، گزگز یا ضعف قابل توجهی در دستان خود شده اید، فوراً به دنبال مراقبت و درمان های پزشکی باشید. چون این علائم احتمالی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشند. اما خوشبختانه گزینه های درمانی مختلفی برای درد دست وجود دارد که شامل اقدامات محافظه کارانه مانند مصرف مسکن ها و درمان های خانگی، خدمات تخصصی مانند فیزیوتراپی و طب سوزنی و حتی روش های تهاجمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر مانند تزریق و جراحی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. معمولاً ترکیبی از این گزینه های درمانی مختلف برای مدیریت علائم درد در دست تاثیر بیشتری دارند. اما برخی از رایج ترین گزینه های درمانی برای رفع درد دست عبارتند از:

گرما و سرما درمانی

 هر دو روش برای تسکین درد مفید هستند، اما هر کدام کاربرد خاصی دارند. گرما درمانی برای مشکلات مزمن و رفع سفتی ماهیچه ها و مفاصل به ویژه در مورد استئوآرتریت، کاربرد بیشتری دارند. همچنین گرما برای تسکین درد و سفتی انگشتان مبتلا به آرتریت روماتوئید مفید است، اما در دوره‌های شعله‌ور شدن حاد (زمان فعالیت بالای بیماری) اثر معکوسی دارند. در واقع، اعمال گرما در هنگام شعله ور شدن آرتریت روماتوئید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند التهاب را افزایش داده و علائم را بدتر کند.

سرما درمانی به ویژه پس از جراحی، آسیب های حاد، یا در موارد تاندونیت، که باعث درد، تورم و ناراحتی در تاندون ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، به کاهش التهاب کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. استفاده از سرما و یخ همچنین به کاهش التهاب و تحریک ناشی از سندرم تونل کارپال کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. سندرم تونل کارپال در اثر فشار روی عصب میانی ایجاد می‌شود که از مسیر باریکی که در پایه سمت کف دست می‌گذرد.

حرکات کششی عضلات

کشش عضلات خم کننده انگشت که به انگشتان اجازه خم شدن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد سفتی عضلات را از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد. حرکات کششی همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند از بروز انقباضات عضلانی جلوگیری کند. انقباضات عضلانی کوتاه و سفت شدن دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ماهیچه ها هستند و زمانی که عضلات خاصیت ارتجاعی خودشان را از دست بدهند، اتفاق میفتند.

تحقیقات نشان داده است که حرکات کششی عضلات به ویژه برای کاهش التهاب تاندون های فلکسور تشکیل دهنده تونل و علائم مرتبط با سندرم تونل کارپال توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

انگشت را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان با استفاده از دست مخالف به سمت عقب خم کرد. نگه داشتن این حالت به مدت 30 تا 60 ثانیه و چندین بار در روز توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. باید کشش را هم در انگشتان و هم در ساعد احساس کنید. ورزش‌های مخصوص عصب‌ گلیدینگ و تاندون‌ گلیدینگ که حرکت اعصاب و تاندون‌ها را در این ناحیه بهبود می‌بخشد نیز می‌تواند برای تسکین علائم سندرم تونل کارپال انجام شود.

برای حمایت از مچ دست و مفاصل انگشت و جلوگیری از خم شدن آنها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان از آتل و بریس دست استفاده کرد. آتل‌ها و بریس‌ها به مفاصل اجازه استراحت و بهبودی می‌دهند، زیرا التهاب را از بین می‌برد. آتل همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مفاصل شما را در یک راستا نگه دارد تا از آسیب بیشتر و تحریک مفاصل جلوگیری کند.

تحقیقات از استفاده از آتل دست برای درد آرتریت و انگشت ماشه ای در مواقعی که بیمار ترجیح می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد تزریق کورتون انجام ندهد یا زمانی که استفاده از استروئیدها از نظر پزشکی توصیه نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، مانند بیماران دارای خون، حمایت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

داروهای خوراکی

داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (ادویل) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند به کاهش و تسکین درد، تورم و التهاب دست کمک کنند. این نوع داروها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند انواع پیچ خوردگی دست و مچ دست، درد غیراختصاصی دست و آرتروز دست و انگشتان را درمان کنند.

مسکن های موضعی درد

کرم ها و پمادهای بدون نسخه، به ویژه آنهایی که حاوی کپسایسین هستند (عصاره ای که از فلفل چیلی به دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید) می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند به صورت موضعی روی دست ها و انگشتان استفاده شوند. این داروها با کاهش شدت سیگنال های درد ارسال شده در طول مسیرهای عصبی، درد را تسکین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. بررسی ها نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که استفاده از مسکن های موضعی و کرم کپسایسین به طور خاص برای درمان آرتروز دست ها برای کاهش درد و بهبود علائم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند موثر باشد.

NSAID با دوز بالا

اگر علائم به اندازه کافی شدید باشند، پزشک ممکن است دوز بالاتری از یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی را تجویز کند. مصرف آنها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند درد شما را کاهش دهد و به شما کمک کند تا فعالیت های روزمره را با ناراحتی کمتری انجام دهید.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدهایی مانند کورتیزون و پردنیزون نیز ممکن است برای کاهش درد، تورم و التهاب در مفاصل دست و انگشتان و بافت‌های نرم اطراف تجویز شوند. کورتیکواستروئیدها به شکل قرص یا به عنوان یک پماد موضعی که از طریق پوست جذب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود در دسترس هستند.

پزشک همچنین ممکن است دارو را مستقیماً به مفاصل یا تاندون های دست و انگشتان شما تزریق کند. تحقیقات استفاده از تزریق کورتیکواستروئید را به طور خاص برای درمان آرتریت، انگشت ماشه ای، تاندونیت و سندرم تونل کارپ توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

تزریق کورتیکواستروئید تحت بی حسی موضعی، معمولاً در مطب انجام می‌شود و به شما این امکان را می‌دهد تا برای عمل با دست‌ها و انگشتان بی‌حس هوشیار باشید. مقدار کمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ عامل بی حس کننده همراه با کورتیکواستروئید به سرنگ اضافه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. تزریق ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند بلافاصله پس از تزریق یا تا دو تا سه روز بعد تأثیر بگذارند.

تزریق کورتیکواستروئید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به تسکین درد و کاهش علائم بین شش هفته تا شش ماه کمک کند، اگرچه این تزریق برای همه افراد موثر نیست. معمولاً مجاز به دریافت بیش از دو یا سه تزریق در سال نخواهید بود. تزریق زیاد کورتیکواستروئید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث ضعیف شدن عضلات، تاندون ها و رباط های اطراف انگشتان شود. تزریق کورتیکواستروئید ممکن است برای بیمارانی که دیابت یا سایر مشکلات قند خون دارند توصیه نشود. زیرا استفاده از کورتیکواستروئید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند سطح قند خون را افزایش دهد.

داروی درد

داروهای اپیوئیدی مانند اکسی کدون، هیدروکودون، مورفین و ترامادول ممکن است توسط پزشک برای مشکلات حاد (مثلاً شکستگی، رگ به رگ شدن و جراحی) و کمک به تسکین درد در صورتی که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بدون نسخه یا تجویزی دست شما را تسکین ندهند، تجویز کند.

اپیوئیدها گروهی از داروهای مسکن قوی هستند که برای دردهای خفیف یا جراحات جزئی توصیه نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. شواهد، استفاده از مواد افیونی را برای دردهای شدید ناشی از سوختگی‌های بزرگ، شکستگی‌های شدید، یا جراحات با آسیب بافتی قابل توجه تنها زمانی توصیه می‌کنند که درد با روش‌های دیگر قابل کنترل نباشد.

DMARD ها

داروهای ضد روماتیسمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اصلاح کننده بیماری (DMARDs) به طور خاص برای آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس، لوپوس و اسپوندیلیت آنکیلوزان تجویز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند . DMARDها با تغییر پاسخ سیستم ایمنی، التهاب را در سراسر بدن کاهش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند.

از آنجایی که DMARDها پاسخ سیستم ایمنی شما را کاهش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند، ممکن است در هنگام مصرف این داروها در معرض خطر ابتلا به عفونت باشید. حتماً با پزشک داروساز خود در مورد تمام خطرات و مزایای مصرف داروی DMARD مشورت کنید.

فیزیوتراپی و کاردرمانی

فیزیوتراپی یا کاردرمانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند با بهبود تحرک مفصل، دامنه حرکتی و قدرت دست برای کمک به کارهای روزمره مانند گرفتن و نیشگون گرفتن به تسکین درد دست کمک کند. روش‌های دیگر مانند گرما یا سرما درمانی، استفاده از موم پارافین یا تحریک الکتریکی می‌تواند روی دست‌ها و انگشتان شما اعمال شود. این روش ها به کاهش درد، سفتی، تورم و التهاب کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

طب سوزنی

طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های نازک در ماهیچه های دست برای کمک به کاهش نقاط فشار و کاهش درد است. این روش برای شرایط سطحی که بر بافت های نرم تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارند مؤثرتر است. تحقیقات بیشتری برای حمایت از اثربخشی کلی طب سوزنی در مدیریت درد دست مورد نیاز است.

مصرف مکمل های غذایی

برخی مکمل های غذایی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند سلامت غضروف ها را افزایش دهند. حتی از مفاصل دست و انگشتان در برابر سایش و پارگی محافظت کنند. گلوکزامین و کندرویتین ترکیباتی هستند که به طور طبیعی در سلول های غضروف یافت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. مصرف آنها به عنوان مکمل ممکن است به ترمیم غضروف آسیب دیده در مفاصل کمک کرده و از تجزیه بیشتر غضروف توسط آنزیم ها جلوگیری کند.

مصرف ویتامین D3 همچنین برای حفظ سلامت استخوان و بهبود عملکرد سیستم ایمنی برای کاهش التهاب در سراسر بدن مهم است. این ویتامین در نور خورشید و در برخی غذاها مانند تخم مرغ و ماهی های چرب مانند سالمون و تن به وفور یافت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

روغن ضروری

روغن‌های ضروری روغن‌های غلیظی هستند که از گیاهان، میوه‌ها و گیاهان دارویی به دست می‌آیند. حتی تصور می‌شود خواص ضدالتهابی و تسکین درد دارند. روغن های ضروری را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان به صورت موضعی استفاده کرد. حتی روی پوست ماساژ داد یا با استنشاق بوی روغن ها برای رایحه درمانی استفاده کرد. با این حال، اسانس‌ها نوعی داروی مکمل و جایگزین در نظر گرفته می‌شوند و تحقیقات بالینی بیشتری برای تعیین اثربخشی کلی آنها باید انجام بگیرد.

عمل جراحی

برای بیماری ها و و ضعیت هایی که با هیچ یک از گزینه‌های درمانی بالا بهبود نمی‌یابند، ممکن است بمنظور مدیریت علائم دست درد و اختلال عملکرد به جراحی نیاز داشته باشد. روش های جراحی رایجی که برای درمان دست درد استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، عبارتند از:

• جراحی انگشت ماشه ای: با جراحی تاندون انگشت سفت شده را آزاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند تا دامنه کامل حرکت بازیابی شود.
• عمل انقباض دوپویترن: جراح تاندون‌های انگشت منقبض در کف دست را بریده و شل می‌کند تا تحرک انگشتان برگرداننده شود.
• جراحی تونل کارپال: در این روش جراح رباط عرضی کارپال را قطع می‌کند تا فشردگی عصب مدیان در مچ را کاهش دهد.
• جراحی تعویض مفصل (آرترودز): استخوان در دست یا انگشتان با مفاصل مصنوعی برای تسکین درد ناشی از آرتروز و بهبود حرکت انگشتان جایگزین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.
• تراپزیکتومی: در این روش جراح استخوان ذوزنقه مفصل شست را برای تسکین درد ناشی از استئوآرتریت شدید انگشت شست برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارد.

سخن آخر

درد دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند آنقدر شدید شود که در فعالیت های روزانه شما اختلال ایجاد کند. خوشبختانه، داروهایی برای کمک به کاهش درد و اصلاح مشکلات ناشی از آن وجود دارد. اقدامات محافظه کارانه مانند داروهای ضد درد و استفاده از بریس اغلب برای کمک به مدیریت درد دست تجویز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اگر درد دست شما با درمان‌های خانگی تسکین نمی‌یابد، با پزشک خود مشورت کنید. او می‌تواند بهترین توصیه‌ها را در مورد مراحل بعدی، از جمله تجویز آزمایش‌های تصویربرداری یا آزمایش خون برای کمک به تشخیص بیماری پیشنهاد دهد. درمان های زیادی از جمله تزریق کورتیکواستروئید، فیزیوتراپی و حتی جراحی وجود دارد که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند درد شما را از بین ببرد.