خار استخوانی در دست

خار استخوانی در دست می توانند در نتیجه آسیب به مفاصل انگشت یا معمولاً در اثر آرتروز ایجاد شوند ، جایی که غضروف محافظ سطوح مفصلی انگشتان را می پوشاند و به مرور زمان از بین می رود. خار استخوانی در افراد بالای 60 سال شایع‌تر است، اما در افراد جوان‌تر نیز ممکن است رخ دهد. خارهای استخوانی که استئوفیت ها نیز نامیده می شوند، زائده های استخوانی هستند که در مدت طولانی در مفاصل ایجاد می شوند. بدون غضروف کافی، استخوان های مفاصل انگشت به دلیل افزایش اصطکاک تحریک شده و ملتهب می شوند. با تلاش بدن برای ترمیم آسیب مفاصل ناشی از آن، سلول های استخوانی در تلاش برای محافظت بیشتر از مفصل، رشد استخوان بیشتری تولید می کنند. این منجر به تشکیل خارهای استخوانی می شود که می تواند ظاهر مفصل را تغییر داده و با محدود کردن حرکت دست، تحرک را محدود کند.

انواع خارهای استخوانی دست

گره های بوچارد

گره های بوچارت بزرگ شدن استخوانی هستند که در مفاصل پروگزیمال اینترفالانژیال (PIP)، مفاصل میانی انگشتان ایجاد می شود. این گره ها ممکن است دردناک باشند یا نباشند و می توانند باعث تورم و سفتی شوند، دامنه حرکت انگشتان را محدود کرده و در توانایی فرد برای انجام کارهای روزمره اختلال ایجاد کنند.  افرادی که سابقه خانوادگی گره های بوچارد را دارند بیشتر احتمال دارد به این نوع خار استخوانیی مبتلا شوند.

گره های هبردن

گره های هبردن بزرگ شدن استخوانی هستند که در مفاصل بین فالانژیال دیستال (DIP) اتفاق می افتد، مفاصل انگشتان نزدیک به نوک انگشتان زیر ناخن هستند. آنها بسیار شبیه به گره های بوچارد هستند و ممکن است دردناک باشند یا نباشند. آنها همچنین می توانند باعث تورم و سفتی شوند و دامنه حرکت انگشتان را محدود کنند که می تواند در توانایی فرد برای انجام کارهای روزمره اختلال ایجاد کند. 2 همچنین یک استعداد ژنتیکی برای ایجاد این گره ها وجود دارد.

افراد مبتلا به استئوآرتریت پاسخ سلول های غضروفی به نام غضروف را کاهش می دهند تا مکانیزم های ترمیم را زمانی که مفاصلشان به طور مکرر تحت فشار قرار می گیرد فعال کنند. هر دو گره Bouchard و Heberden در استئوآرتریت دست شایع هستند و مشخص شده است که بیشتر در زنان و در دست غالب افراد رخ می دهد.

کارپال باس

باس کارپال که به آن باسینگ نیز می گویند، رشد بیش از حد استخوانی است که یک توده در پشت دست ایجاد می کند. باس کارپال خار استخوانیی مفصل کارپومتاکارپ انگشت اشاره و انگشت میانی است که در آن پایه استخوان های متاکارپ این انگشتان به ذوزنقه می پیوندد و دو تا از استخوان های کارپال مچ دست را سر می گذارند.

علت دقیق کارپال باس مشخص نیست، اما معمولاً با آسیب تروماتیک دست و انگشتان یا استفاده مکرر از دست همراه است. باس مچ دست اغلب به اشتباه به عنوان کیست گانگلیون به دلیل شباهت ظاهری و مکان تشخیص داده می شود، اما بر خلاف کیست گانگلیون، باس کارپ زیر پوست قابل حرکت نیست. اکثر باس های کارپال بدون علامت هستند، اگرچه درصد کمی از موارد منجر به درد و محدودیت حرکت انگشت می شود و می تواند باعث بی ثباتی مفصل انگشت شود.

علل خار استخوانی در دست

خارهای استخوانی می توانند به دلیل آسیب مفاصل ناشی از استفاده بیش از حد و سایش و پارگی مفاصل در طول زمان ایجاد شوند. استرس مکرر مفاصل منجر به آرتروز می شود، جایی که غضروف بین مفاصل انگشتان شروع به شکستن می کند. غضروف یک بالشتک محافظ بین مفاصل است و زمانی که شروع به شکستن می‌کند، استخوان‌ها در معرض اصطکاک فزاینده‌ای قرار می‌گیرند که بر روی یکدیگر ساییده می‌شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد، بدن استخوان جدیدی ایجاد می‌کند. همانطور که سعی می کند خود را ترمیم کند و در نتیجه باعث رشد بیش از حد استخوان در فضاهای مفصلی انگشتان می شود. خارهای استخوانی می توانند در هر قسمتی از انگشتان، از جمله انگشت شست در مفصل کارپومتاکارپال (CMC) ایجاد شوند.

آسیب مفاصل ناشی از OA بزرگترین علت خار استخوانی است. استئوآرتریت یک تجزیه غضروف است – بافت سفت و انعطاف پذیری که استخوان ها را متحرک می کند و به مفاصل اجازه می دهد راحت تر حرکت کنند. استئوآرتریت با افزایش سن یا پس از آسیب (مانند آسیب های ورزشی) ایجاد می شود.

همانطور که بدن سعی می کند غضروف را ترمیم کند، مواد استخوانی جدیدی ایجاد می کند. این رشدهای استخوانی جدید استئوفیت هستند.

اسپوندیلیت آنکیلوزان نیز ممکن است باعث خار استخوانی شود. این آرتریت نادر باعث التهاب ستون فقرات می شود. با گذشت زمان، اسپوندیلیت آنکیلوزان، استخوان‌های کوچک ستون فقرات (مهره‌ها) را به هم می‌پیوندد یا به هم متصل می‌کند. بدن با تشکیل استئوفیت های ستون فقرات پاسخ می دهد.

تشخیص خار استخوانی در دست

خارهای استخوانی را می توان با تصویربرداری اشعه ایکس تشخیص داد، که می تواند به وضوح هر گونه رشد استخوان اضافی را در مفاصل انگشت نشان دهد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین معاینه فیزیکی انگشتان و دستان شما را انجام می دهد و همچنین از شما در مورد علائم و سابقه پزشکی شما برای کمک به تشخیص سوال می پرسد.

اگر تورم شدید، قرمزی، گرما، چرک(خارهای استخوانی در DIP ممکن است عفونی شده و شروع به تخلیه کنند) یا تب عمومی یا کسالت داشته اید، ممکن است نشانه های یک وضعیت پزشکی جدی تری مانند عفونت یا التهاب باشد. نوع آرتریت مانند آرتریت پسوریاتیک یا روماتوئید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای رفع علائم خود برای تعیین تشخیص و درمان مناسب مشورت کنید.

چه کسانی دچار خار استخوانی می شوند؟

خارهای استخوانی در افراد 60 سال یا بالاتر شایع است، اما افراد جوانتر نیز می توانند به آن مبتلا شوند. احتمال ابتلا به خار استخوانی در افراد مبتلا به استئوآرتریت (OA) بسیار بیشتر است. استئوآرتریت یک شکل رایج از آرتریت “ساییدگی” است که زمانی اتفاق می‌افتد که غضروفی که استخوان‌های شما را محافظت می‌کند، فرسوده می‌شود

خار استخوانی در دست چگونه درمان می شود؟

خارهای استخوانی اغلب بدون علامت هستند و بسیاری از افراد تا قبل از انجام عکسبرداری با اشعه ایکس از وجود آن بی اطلاع هستند. اگر خار استخوانیی علائمی ایجاد نکند، درمان لازم نیست. از سوی دیگر، خارهای استخوانی مشکل ساز می توانند باعث درد، التهاب، تورم، سفتی و کاهش دامنه حرکتی مفصل شوند. اگر خار استخوانیی از استخوان داخل انگشتان شما جدا شود، به جسم شلی تبدیل می شود که می تواند در فضای مفصل شناور شود و توانایی شما را برای حرکت راحت مفاصل انگشتان محدود کند.

گزینه های درمانی برای خارهای استخوانی مشکل ساز عبارتند از:

استراحت: استراحت دادن به مفاصل انگشتی که دارای خارهای استخوانی مشکل‌ساز هستند، با محدود کردن استفاده از دست و اجتناب از فعالیت‌هایی مانند گرفتن، گرفتن و نیشگون گرفتن، می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

بی حرکتی: استفاده از آتل دست برای بی حرکت کردن مفاصل انگشت می تواند درد و التهاب را کاهش دهد.

یخ: قرار دادن یخ روی انگشتان با خار استخوانی می تواند به تسکین درد و التهاب در مفاصل کمک کند.

دارو: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می توانند به مدیریت علائم و کاهش درد کمک کنند.

توانبخشی: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شما را به فیزیوتراپی یا کار درمانی ارجاع دهد تا تحرک مفاصل انگشت شما را بهبود بخشد، قدرت و انعطاف پذیری عضلات دست شما را افزایش دهد و از روش های درمانی برای کاهش درد، سفتی و تورم استفاده کند.

تزریق کورتیکواستروئید: اگر روش‌های دیگر در بهبود علائم مؤثر نباشند، ممکن است پزشک شما تزریق کورتیکواستروئید به مفاصل انگشتان را برای کمک به کاهش التهاب و تسکین درد پیشنهاد دهد.

جراحی: اگر درد مداوم ادامه یابد، ممکن است جراحی برای برداشتن خارهای استخوانی یا بدن شل که مفاصل انگشتان را تحریک می کند توصیه شود. اگر استئوآرتریت شدید مفصل شست وجود داشته باشد، تراپزیکتومی نیز ممکن است برای برداشتن استخوان ذوزنقه شست و هر گونه خار استخوانی یا بدن شل برای بهبود عملکرد دست انجام شود. توجه به این نکته ضروری است که خارهای استخوانی ممکن است به مرور زمان برگردند، زیرا آنها یک علامت رایج آرتریت هستند، که هنوز وجود دارد و حتی اگر خار استخوانیی برداشته شود، می تواند پیشرفت کند.

سوالات متداول

خارهای استخوانی چقدر دوام دارند؟ خارهای استخوانی از بین نمی روند مگر اینکه برای برداشتن آنها جراحی انجام دهید.

آیا خارهای استخوانی دوباره رشد می کنند؟ اگرچه خارهای استخوانی معمولاً پس از جراحی دوباره رشد نمی‌کنند، اما ممکن است بیشتر در جای دیگری از بدن شما ایجاد شود.

برای درد و سفتی ناشی از خار استخوانی چه کنم؟ می توانید درد و سفتی ناشی از خار استخوانی را با استراحت، یخ و داروهای غیرمجاز تسکین دهید. کفش مناسب و کاهش وزن نیز استرس مفاصل را کاهش می دهد. اگر علائم شدید یا غیر قابل کنترل شد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

آیا باید از فعالیت اجتناب کنم؟

حتی با خارهای استخوانی، سعی کنید فعال و سالم بمانید. از فعالیت ها و حرکاتی که باعث آسیب می شود خودداری کنید. فعالیت های کم تاثیر مانند پیاده روی به جای دویدن را انتخاب کنید.

هنگامی که ورزش می کنید، اقداماتی را برای به حداقل رساندن آسیب مفاصل انجام دهید: مطمئن شوید که کفش خوبی دارید، روی تکنیک های مناسب تمرکز کنید و همیشه بدن خود را گرم و کشش دهید.

سخن آخر

خار استخوانی در دست ها یک بیماری شایع در نتیجه آرتروز یا آسیب به دست ها و انگشتان است.