جراحی تعویض مفصل ران

در طی تعویض مفصل ران، جراح بخش های آسیب دیده مفصل ران را برمی دارد و آنها را با قطعاتی که معمولاً از فلز، سرامیک و پلاستیک بسیار سخت ساخته شده اند، جایگزین می کند. این مفصل مصنوعی (پروتز) به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک می کند. در صورتی که درد مفصل ران با فعالیت‌های روزانه تداخل داشته باشد و درمان‌های غیرجراحی کمکی نکرده باشند یا دیگر مؤثر نباشند، جراحی تعویض مفصل ران که به آن آرتروپلاستی کامل لگن نیز گفته می‌شود، ممکن است یک گزینه مناسبی برای شما باشد. آسیب آرتریت، شایع ترین دلیل نیاز به تعویض مفصل ران است.

چرا جراحی تعویض مفصل ران انجام می شود؟

بیماری هایی که ممکن است به مفصل ران آسیب برساند و گاهی اوقات جراحی تعویض مفصل ران را ضروری می کند، عبارتند از:

• آرتروز. استئوآرتریت که معمولاً به عنوان آرتریت سایش و پارگی شناخته می شود، به غضروف نرمی که انتهای استخوان ها را می پوشاند آسیب می رساند و به حرکت نرم مفاصل کمک می کند.
• روماتیسم مفصلی. آرتریت روماتوئید که در اثر فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی ایجاد می‌شود، نوعی التهاب ایجاد می‌کند که می‌تواند غضروف و گاهی اوقات استخوان زیرین را فرسایش دهد و در نتیجه مفاصل آسیب دیده و تغییر شکل دهند.
• استئونکروز. اگر خون کافی به قسمت توپ مفصل ران وارد نشود، مانند دررفتگی یا شکستگی استخوان ممکن است فرو بریزد و تغییر شکل دهد.

در موارد زیر، تعویض مفصل ران ممکن است یک گزینه انتخابی پزشک شما برای درمان وضعیت فعلی تان باشد:

• وضعیت شما با خواب تان تداخل دارد.
• بلند شدن از حالت نشسته را دشوار می کند.
• بر توانایی بالا یا پایین رفتن از پله ها تأثیر می گذارد.
• وضعیت شما با راه رفتن حتی با عصا یا واکر بدتر می شود.
• علیرغم مصرف داروهای مسکن، مشکل و درد شما همچنان ادامه می یابد.

خطرات آرتروپلاستی کامل لگن

خطرات مرتبط با جراحی تعویض مفصل ران می تواند شامل موارد زیر باشد:

لخته شدن خون

پس از جراحی ممکن است لخته در وریدهای پا ایجاد شود. این وضعیت می تواند خطرناک باشد زیرا یک قطعه لخته می تواند پاره شود و به ریه، قلب یا به ندرت مغز برود. داروهای رقیق کننده خون می توانند این خطر را کاهش دهند.

عفونت

عفونت ها می توانند در محل برش و در بافت عمیق تر نزدیک لگن جدید رخ دهند. بیشتر عفونت‌ها با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شوند، اما یک عفونت بزرگ در نزدیکی لگن جدید ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن و تعویض قطعات مصنوعی داشته باشد.

شکستگی

در حین جراحی، قسمت های سالم مفصل ران ممکن است شکسته شود. گاهی اوقات شکستگی ها به اندازه ای کوچک هستند که به خودی خود بهبود می یابند، اما شکستگی های بزرگتر ممکن است نیاز به تثبیت با سیم، پیچ و احتمالاً یک صفحه فلزی یا پیوند استخوان داشته باشند.

نابجایی

برخی موقعیت‌ها می‌توانند باعث خارج شدن توپ مفصل جدید از حفره، به‌ویژه در چند ماه اول پس از جراحی شوند. اگر لگن دررفته شود، یک بریس می تواند به نگه داشتن لگن در موقعیت صحیح کمک کند. اگر لگن به دررفتگی ادامه دهد، ممکن است برای تثبیت آن به جراحی نیاز باشد.

تغییر در طول پا

جراحان برای جلوگیری از این مشکل اقداماتی را انجام می دهند، اما گاهی اوقات یک لگن جدید باعث می شود یک پا بلندتر یا کوتاه تر از دیگری باشد. گاهی اوقات این به دلیل انقباض عضلات اطراف لگن است. در این موارد، تقویت و کشش تدریجی آن عضلات ممکن است کمک کند. تفاوت های کوچک در طول پا معمولاً پس از چند ماه قابل توجه نیست.

شل شدن

اگرچه این عارضه در ایمپلنت‌های جدید نادر است، اما ممکن است مفصل جدید به طور محکم روی استخوان ثابت نشود یا به مرور زمان شل شود و باعث درد در لگن شود. ممکن است برای رفع مشکل به جراحی نیاز باشد.

آسیب عصبی به ندرت، اعصاب در ناحیه ای که ایمپلنت در آن قرار می گیرد آسیب می بیند. آسیب عصبی می تواند باعث بی حسی، ضعف و درد شود.

نیاز به تکرار جراحی تعویض مفصل ران

ممکن است قطعات ران مصنوعی در نهایت فرسوده شوند، مخصوصا برای افرادی که در سنین نسبتاً جوان و فعال جراحی تعویض مفصل ران انجام می دهند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است نیاز به تعویض مفصل ران مجدد داشته باشید. با این حال، مواد جدید باعث ماندگاری بیشتر ایمپلنت ها می شوند.

جراحی تعویض مفصل ران چگونه انجام می شود؟

قبل از عمل، یک معاینه با جراح ارتوپدی خواهید داشت. جراح ممکن است مراحل زیر را برای جراحی در نظر بگیرد:

• در مورد سابقه پزشکی و داروهای فعلی شما سوالاتی را بپرسد.
• لگن شما را بررسی و به دامنه حرکتی مفصل خود و قدرت عضلات اطراف توجه می کند.
• آزمایش خون و اشعه ایکس را تجویز می کند اما MRI به ندرت مورد نیاز است.

در طول قرار با پزشک خود، هر سوالی در مورد این روش دارید بپرسید. مطمئن شوید که در هفته قبل از جراحی باید از مصرف کدام داروها اجتناب کنید یا به مصرف آنها ادامه دهید. از آنجایی که مصرف دخانیات می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند، بهتر است استفاده از محصولات تنباکو را متوقف کنید. اگر برای ترک سیگار نیاز به کمک دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

هنگامی که برای جراحی خود مراجعه می کنید، از شما خواسته می شود لباس های خود را درآورید و لباس بیمارستان بپوشید. به شما یک بلوک نخاعی تزریق می شود که نیمه پایینی بدن شما را بی حس می کند یا یک بیهوشی عمومی که شما را در حالت خواب قرار می دهد.

جراح شما همچنین ممکن است یک داروی بی حس کننده را در اطراف اعصاب یا داخل و اطراف مفصل تزریق کند تا به جلوگیری از درد بعد از جراحی شما کمک کند.

در طول جراحی

عمل جراحی را می توان در عرض دو ساعت کامل کرد. برای انجام تعویض مفصل ران، جراح مراحل زیر را انجام می دهد:

• برشی بر روی لگن، از طریق لایه های بافت ایجاد می کند.
• استخوان و غضروف بیمار و آسیب دیده را از بین می برد و استخوان سالم را دست نخورده باقی می گذارد.
• سوکت جایگزین را در استخوان لگن قرار می دهد.
• یک ساقه فلزی را در بالای استخوان ران قرار می دهد، که سپس با یک قطعه جایگزین روی آن قرار می گیرد.

بعد از عمل

پس از جراحی، در حالی که بیهوشی شما از بین می رود، برای چند ساعت به یک اتاق ریکاوری منتقل می شوید. کارکنان پزشکی فشار خون، نبض، هوشیاری، سطح درد یا راحتی و نیاز شما به دارو را کنترل خواهند کرد. مدت زمان ماندن بستری در بیمارستان از جراحی به نیازهای فردی شما بستگی دارد. بسیاری از مردم می توانند همان روز به خانه بروند.

پس از جراحی تعویض مفصل ران، به طور موقت در معرض خطر لخته شدن خون در پاهای خود خواهید بود. اقدامات احتمالی برای جلوگیری از این عارضه عبارتند از:

زود حرکت کردن پس از جراحی. احتمالا جراح توصیه می کند بعد از جراحی بنشینید و با عصا یا واکر راه بروید.

اعمال فشار. هم در حین و هم بعد از جراحی، ممکن است از جوراب های واریس روی ساق پا استفاده کنید. آنها پاهای شما را فشرده و رها می کنند. این به جلوگیری از تجمع خون در وریدهای پا کمک می کند و احتمال تشکیل لخته را کاهش می دهد.

داروهای رقیق کننده خون. جراح شما ممکن است پس از جراحی یک رقیق کننده خون تزریقی یا خوراکی تجویز کند. بسته به اینکه چقدر زود راه می روید، چقدر فعال هستید و خطر کلی لخته شدن خون، ممکن است تا چند هفته بعد از جراحی به داروهای رقیق کننده خون نیاز داشته باشید.

فیزیوتراپی

فعالیت روزانه و ورزش می تواند به شما کمک کند تا استفاده از مفاصل و عضلات خود را دوباره به دست آورید. فیزیوتراپیست می تواند تمرینات تقویتی و تحرکی را توصیه و به شما کمک کند تا نحوه استفاده از وسایل کمکی راه رفتن مانند واکر یا عصا را یاد بگیرید. با پیشرفت درمان، به تدریج وزنی را که روی پای خود می گذارید افزایش می دهید تا زمانی که بتوانید بدون کمک راه بروید.

بهبودی در منزل

قبل از اینکه بیمارستان را ترک کنید، شما و مراقبانتان نکاتی در مورد مراقبت از لگن جدید خود دریافت خواهید کرد. به طور مثال:

• ترتیبی دهید که از قبل یکی از دوستان یا خویشاوندان برای شما غذا درست کند.
• وسایل روزمره را در سطح کمر قرار دهید، تا نیازی به خم شدن یا بلند شدن نداشته باشید.
• برای بهبودی خود در خانه، یک صندلی توالت بلند و یک صندلی دوش را در نظر بگیرید.
• تلفن، دستمال کاغذی، کنترل تلویزیون، دارو و کتاب های خود را در نزدیکی منطقه ای قرار دهید که بیشتر وقت خود را در دوران نقاهت در آنجا سپری می کنید.

سخن آخر

بهبودی کامل پس از تعویض مفصل ران در افراد مختلف متفاوت است، اما اکثر افراد سه ماه پس از جراحی وضعیت خوبی دارند. بهبود معمولاً در طول سال اول پس از جراحی ادامه می یابد.

مفصل ران جدید می تواند درد را دهد و دامنه حرکتی لگن را افزایش دهد. فعالیت‌های با ضربه زیاد، مانند دویدن یا بازی بسکتبال، ممکن است روی مفصل مصنوعی بیش از حد استرس‌زا باشد. اما با گذشت زمان، بیشتر مردم می‌توانند در فعالیت‌های کم‌تأثیر مانند شنا، گلف و دوچرخه‌سواری شرکت کنند.