تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
درمان اختلال ADHD بزرگسالان صرفا شامل مصرف دارو نیست. راهکارهای بیشتری برای درمان اختلال بیش فعالی در بزرگسالان هم وجود دارد. برای شناخت آنها ادامه مقاله را بخوانید. آیا با اختلال کم توجهی بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنید؟ به طور کلی، درمان های ایمن و مؤثر بسیاری برای درمان این اختلال وجود دارند که می توانند به بهبود وضع شما کمک کنند. همچنین، باید به این نکته توجه داشته باشید که روش های درمانی، صرفا محدود به قرص های دارویی نیست.
به طور کلی، دارو یک روش درمانی برای ADHD بزرگسالان نیست، بلکه یک ابزار است. وقتی در مورد درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) که قبلا به عنوان ADD شناخته می شد، فکر می کنید، آیا بلافاصله به مصرف ریتالین یا آدرال می اندیشید؟
بسیاری از مردم، روش های درمانی ADHD را با مصرف دارو یکی می دانند. اما درک این نکته مهم است که مصرف دارو برای درمان ADHD در همه افراد کارساز نیست. حتی زمانی که مصرف دارو موثر باشد، تمام مشکلات شما را رفع نمی کند و یا علائم را به طور کامل از بین نمی برد.
در واقع، با وجود این که مصرف دارو برای درمان ADHD، در اغلب اوقات توجه و تمرکز افراد را بهبود می بخشد، معمولاً به رفع علائم بی نظمی، ضعف مدیریت زمان، فراموشی و به تعویق انداختن کارها کمک می کند. این موارد مسائلی هستند که بیشترین مشکلات را برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD ایجاد می کنند.
آیا دارو در درمان اختلال ADHD بزرگسالان موثر است؟
در صورتی که مصرف دارو برای درمان ADHD، با سایر روش های درمانی ترکیب شود، مؤثرتر خواهد بود. اگر از روش های درمانی دیگری که به مسائل عاطفی و رفتاری می پردازند و مهارت های مقابله ای جدید را به شما می آموزند نیز استفاده کنید، سود بیشتری از مصرف داروهای خود خواهید برد.
واکنش هر فردی نسبت به مصرف داروهای ADHD متفاوت است. برخی از افراد، پس از مصرف دارو، بهبود چشمگیری را تجربه می کنند. در حالی که برخی دیگر بهبود کمی را تجربه می کنند. عوارض جانبی بروز یافته نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در مورد برخی از افراد، بسیار بیشتر از فواید آن است. از آنجایی که واکنش هر فرد نسبت به مصرف این داروها متفاوت است، یافتن دارو و دوز مناسب برای یک بیمار، فرآیندی زمان بر است.
مصرف دارو برای درمان ADHD همیشه باید به دقت کنترل شود. شما و پزشکتان باید عوارض جانبی را زیر نظر داشته باشید، احساس خود را بررسی کنید و دوز را متناسب با آن تنظیم کنید. زمانی که مصرف دارو برای درمان ADHD به دقت کنترل نشود، اثربخشی آن کاهش یافته و خطر بیشتری دارد.
اگر تصمیم به مصرف دارو برای درمان ADHD دارید، به این معنی نیست که باید برای همیشه مصرف آن را ادامه دهید. استفاده مکرر از هر دارویی بی خطر نیست، اما اگر روند بهبودی تان خوب پیش نمی رود، می توانید با خیال راحت تصمیم بگیرید که مصرف دارو را برای درمان ADHD، متوقف کنید.
اگر می خواهید مصرف دارو را متوقف کنید، حتماً پزشک معالج تان را از برنامه های خود مطلع کنید و با او همکاری کنید تا دوز مصرفی داروی خود را، به آرامی کاهش دهید. البته، درمان این اختلال محدود به مصرف دارو نیست. هر اقدامی که برای مدیریت علائم خود انجام دهید، می تواند نوعی روش درمانی در نظر گرفته شود.
به طور کلی، باید به این نکته توجه داشته باشید که لازم نیست منتظر تشخیص پزشک باشید یا به متخصصان تکیه کنید. کارهای زیادی برای کمک به خود می توانید انجام دهید. درمان خود را می توانید از همین امروز شروع کنید.
آیا ورزش در درمان اختلال ADHD بزرگسالان موثر است؟
به طور کلی، ورزش منظم، یک درمان قدرتمند برای ADHD است. ورزش منظم، یکی از ساده ترین و موثرترین راه ها برای کاهش علائم ADHD در بزرگسالان و بهبود تمرکز، انگیزه، حافظه و خلق و خو است. فعالیت بدنی انرژی اضافی را مصرف می کند. انرژی اضافی، می تواند منجر به تکانشگری شود.
همچنین، ورزش کردن، بلافاصله سطح دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین مغز را افزایش می دهد که همه اینها بر تمرکز و توجه ما تأثیر می گذارند. به این ترتیب، ورزش و داروهای ADHD مانند ریتالین و آدرال، به طور مشابه عمل می کنند. اما برخلاف داروهای ADHD، ورزش نیازی به نسخه ندارد و بدون عوارض است.
سعی کنید در بیشتر روزها ورزش کنید. شما مجبور نیستید به باشگاه بروید. 30 دقیقه پیاده روی، چهار بار در هفته، برای به دست آوردن فواید مورد نیازتان، کافی است. سی دقیقه فعالیت در روز، می تواند حال کلی شما را بهتر کند. فعالیتی لذت بخش را انتخاب کنید. بنابراین به آن پایبند خواهید بود.
فعالیت هایی را انتخاب کنید که با قدرت بدنی شما سازگاری داشته باشد یا به نظر شما چالش برانگیز و در عین حال سرگرم کننده باشد. ورزش های تیمی، می توانند انتخاب خوبی باشند. زیرا عنصر اجتماعی، این فعالیت ها را جذاب نگه می دارد. همچنین، شما می توانید به طبیعت بروید.
آیا برای درمان اختلال ADHD بزرگسالان، پیاده روی کنیم؟
مطالعات نشان می دهند که گذراندن وقت در طبیعت می تواند علائم ADHD را کاهش دهد. با ترکیب «محیط سبز» با ورزش، می توانید فواید فعالیت های تان را دوچندان کنید. می توانید پیاده روی، دویدن در یک مسیر سرسبز و یا پیاده روی در یک پارک محلی یا منطقه دیدنی را امتحان کنید.
خواب چه تاثیری در درمان اختلال ADHD بزرگسالان دارد؟
اهمیت خواب در درمان اختلال ADHD غیر قابل انکار است. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD، مشکلات خواب دارند. شایع ترین مشکلات این افراد، عبارت اند از:
- مشکل در خوابیدن در شب. اغلب به این علت که افکار مسابقه ای شما را بیدار نگه می دارند.
- بی قراری در خواب. ممکن است که در طول شب بی قرار بوده و با هر سر و صدای کوچکی از خواب بیدار شوید.
- مشکل در بیدار شدن در صبح. بیدار شدن برای این افراد، یک مبارزه روزمره است. ممکن است چند ساعت پس از بیدار شدن از خواب، با وجود آلارم های متعدد، بخوابید و احساس گیجی و تحریک پذیری کنید.
خواب بی کیفیت علائم ADHD را شدیدتر می کند، بنابراین داشتن یک برنامه خواب منظم ضروری است. بهبود کیفیت خواب می تواند تفاوت زیادی در توجه، تمرکز و خلق و خوی شما ایجاد کند.
نکاتی برای داشتن خواب بهتر
برای داشتن یک خواب با کیفیت، زمان خواب مشخصی داشته باشید و به آن پایبند باشید. هر روز صبح در ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید، حتی اگر خسته هستید. مطمئن شوید که اتاق خواب شما کاملا تاریک است و وسایل الکترونیکی را دور نگه دارید. (حتی نور کم ساعت های دیجیتال یا تلفن همراه شما می تواند خواب را مختل کند).
از مصرف کافئین در اواخر روز خودداری کنید یا به طور کامل مصرف آن را قطع کنید. یک یا دو ساعت قبل از خواب، مدیتیشن انجام دهید. سعی کنید حداقل یک ساعت قبل از خواب تمام صفحه های نمایش (تلویزیون، کامپیوتر، گوشی هوشمند و غیره) را خاموش کنید.
نقش تغذیه در درمان اختلال ADHD بزرگسالان چیست؟
اگر دارو شما را در شب بیدار نگه می دارد، با پزشک خود در مورد مصرف دوز کمتر یا مصرف آن در اوایل روز صحبت کنید. تغذیه صحیح می تواند به شما در کنترل علائم ADHD کمک کند. بیشتر مشکلات تغذیه ای در میان بزرگسالان مبتلا به ADHD نتیجه تکانشگری و برنامه ریزی ضعیف است.
هدف شما این است که مراقب عادات غذایی خود باشید. این مسئله یعنی برنامه ریزی و تهیه وعده های غذایی مناسب، برنامه ریزی برای وعده های غذایی، آماده کردن غذا قبل از گرسنگی، و مصرف میان وعده های مناسب و سبک برای اینکه مجبور نباشید شب هنگام غذا مصرف کند.
وعده های غذایی یا میان وعده های منظم را با فاصله کمتر از سه ساعت برنامه ریزی کنید. بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به طور نامنظم غذا می خورند. اغلب ساعت ها بدون وعده غذایی می مانند و سپس هر چیزی را که در اطراف شان است، می خورند. این سبک زندگی برای بهبود علائم ADHD یا سلامت عاطفی و فیزیکی شما خوب نیست.
مطمئن شوید که روی، آهن و منیزیم کافی در رژیم غذایی خود دریافت می کنید. اگر از این مسئله مطمئن نیستید، مصرف یک مولتی ویتامین روزانه را در نظر بگیرید. سعی کنید در هر وعده غذایی یا میان وعده، کمی پروتئین و کربوهیدرات های پیچیده مصرف کنید. این غذاها به شما کمک می کنند تا در عین کاهش بیش فعالی، هوشیار تر شوید. همچنین، این نوع غذاها، به شما انرژی پایدار و کم نوسان می دهند.
از مصرف غذاهای مضر خودداری کنید.
با وجود این که ارتباط بین این دو اثبات نشده است، بسیاری از کارشناسان بر این باورند که رنگ های غذایی و افزودنی هایی که اغلب در غذاهای مضر و نوشابه ها یافت می شوند، ممکن است علائم ADHD را تحریک یا تشدید کنند.
مصرف شکر و کافئین را کاهش دهید. بسیاری از ما برای افزایش سریع انرژی، نوشیدنی حاوی کافئین می نوشیم یا غذاهای شیرین می خوریم، اما این کار می تواند به زودی منجر به ایجاد اختلال در خلق و خو، انرژی و تمرکز شود. کاهش مصرف این دو نوع ماده غذایی، ممکن است به ثابت نگه داشتن سطح قند خون در طول روز و بهبود خواب شما در شب کمک کند.
همچنین، بهتر است که اسیدهای چرب امگا 3 بیشتری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. تعداد فزاینده ای از مطالعات نشان می دهد که امگا 3 باعث بهبود تمرکز ذهنی در افراد مبتلا به ADHD می شود. امگا 3 در ماهی آزاد، ماهی تن، ساردین و برخی تخم مرغ های غنی شده و محصولات لبنی و شیر یافت می شود.
در حالی که دریافت امگا 3 از غذا مفیدتر است، روغن ماهی و مکمل های جلبک راه های آسانی برای افزایش امگا۳ بدن شما هستند.
تکنیک های آرامش
بسیاری از علائم ADHD را می توان با تکنیک های آرامش مانند مدیتیشن و یوگا، کاهش داد. هنگامی که این درمان های آرام بخش به طور مداوم انجام شوند، می توانند توجه و تمرکز را افزایش و تکانشگری، اضطراب و افسردگی را کاهش دهند.
مدیتیشن ذهن آگاهی، شکلی از تفکر متمرکز است که ذهن و بدن را آرام و افکار شما را متمرکز می کند. محققان می گویند که مدیتیشن در درازمدت باعث افزایش فعالیت در قشر جلویی مغز می شود. این قسمت، بخشی از مغز است که مسئول توجه، برنامه ریزی و کنترل تکانه است.
به نوعی، مدیتیشن برعکس ADHD است. هدف مدیتیشن این است که به خود آموزش دهید تا توجه تان را با هدف دستیابی به بینش، متمرکز کنید. بنابراین، این کار یک تمرین برای دامنه توجه شما است که همچنین ممکن است به شما در درک و حل مشکلات کمک کند.
توسعه تمرکز حواس از طریق مدیتیشن، علاوه بر کمک به شما برای مقاومت در برابر حواس پرتی ها، کاهش تکانشگری و بهبود تمرکز، می تواند کنترل بیشتری بر احساسات شما ایجاد کند. این مسئله، اختلالی که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD با آن دست و پنجه نرم می کنند.
یوگا و فعالیت های مرتبط، مانند تای چی، فواید فیزیولوژیکی ورزش را با اثرات روانی مدیتیشن ترکیب می کند. اگر متوجه شدید بیش از حد بیش فعال هستید و نمی توانید فعالیت داشته باشید، این روش ها می تواند به ویژه برای شما مؤثر باشد. شما می توانید تنفس عمیق و سایر تکنیک های آرامش بخشی را یاد بگیرید تا به افزایش تمرکز تان کمک کنید.
آخرین دیدگاه‌ها