همدردی با داغ دیده

هنگامی که یکی از اطرافیان شما دچار غم و عزاداری می شود، این که ما چه برخوردی داشته باشیم و چه کاری برای او انجام دهیم و یا چه حرفی را برای همدردی با داغ دیده بزنیم خیلی مهم و حتی دشوار است. یک فرد داغ دیده احساسات شدید و دردناک از جمله افسردگی، عصبانیت، گناه و غم عمیق را تجربه می کند. غالباً آن ها در غم و اندوه خود احساس انزوا و تنهایی می کنند، زیرا درد شدید و احساسات دشوار می تواند افراد را گوشه گیر کند. ممکن است شما از صحبت کردن با فرد داغ دیده ترس داشته باشید و فکر کنید شاید حرف و کارهای شما اوضاع را وخیم تر کند. این قابل درک است اما اجازه ندهید که ترس شما از کمک کردن به کسی که داغ دیده و اندوهگین است جلوگیری کند.

در هنگام اندوه و سوگواری بیش از هر زمان دیگری، فرد داغ دیده به همدردی و حمایت شما احتیاج دارد. مهمترین کاری که می توانید برای یک فرد داغ دیده و همدردی با او انجام دهید این است که در کنار او باشید. این حمایت و حضور دلسوز شما می تواند به فرد کمک کند تا با این درد کنار بیایند و به تدریج شروع به بهبودی کنند.

کلید های همدردی با داغ دیده

• برای کمک به فرد داغ دیده روش های عملی پیشنهاد دهید.
• اجازه ندهید که ترس از اینکه مبادا حرف و یا کار اشتباهی انجام دهید، مانع کمک کردن شما به فرد شود.
• درک کنید که همه افراد ممکن است در زمان های مختلف و به روش های دیگری دچار غم و اندوه شوند.
• بعد از تشییع جنازه و مراسم خاکسپاری سعی کنید به حمایت خود تان ادامه دهید و فرد را تنها نگذارید.

روند غم و اندوه را درک کنید

هرچه درک شما از غم و اندوه بیشتر باشد، بهتر می توانید به فرد داغ دیده کمک کنید:

هیچ راه درست و نادرستی برای غم و اندوه وجود ندارد. غم و اندوه می تواند غیر قابل پیش بینی باشد. همه افراد دچار غم و اندوه می شوند. غم و اندوه ممکن است باعث بروز احساسات و رفتارهای شدیدی شوند. احساس گناه، عصبانیت، ناامیدی و ترس در هنگام غم و اندوه رایج است. فرد اندوهگین ممکن است فریاد بزند، خود زنی کند، یا ساعت ها گریه کند. شما باید این اطمینان را به فرد بدهید که آنچه او احساس می کنند کاملا طبیعی است. درباره آن ها قضاوت نکنید. جدول زمانی مشخص برای غم و اندوه وجود ندارد. برای بسیاری از افراد، بهبودی پس از عزاداری و غم و اندوه 18 تا 24 ماه طول می کشد، اما برای برخی ممکن است، روند غم و اندوه طولانی تر یا کوتاه باشد.

بدانید که به داغ دیده چه بگویید

در حالی که بسیاری از ما نگران این هستیم که چه چیزی را به فرد داغ دیده بگوییم، گوش دادن در واقع مهمتر است. در اغلب اوقات، افراد باهوش از صحبت در مورد مرگ خودداری می کنند یا وقتی صحبت از شخص متوفی می شود موضوع را تغییر می دهند. یا سعی می کنند تا از غم و اندوه به طور کلی جلوگیری کنند. اما لزوماً باید احساس کرد صحبت کردن در مورد متوفی خیلی وحشتناک نیست، و او فراموش نخواهد شد. پس سعی کنید با حضور و گوش دادن دلسوزانه، از فرد داغ دیده حمایت کنید. حضور شما و گوش دادن به حرف های آن ها می تواند موجب آسایش و بهبودی آن ها شود.

چگونه با کسی که داغ دیده، صحبت کنیم

شما هرگز سعی نکنید کسی را که داغ دیده است وادار به حرف زدن کنید. اما می توانید به او بگویید اگر دوست دارید در مورد اندوه خود صحبت کنید. در مورد شخصی که فوت کرده است صادقانه صحبت کنید و اگر نام آن مرحوم مطرح شد از موضوع فرار نکنید. در زمان های مناسب سعی کنید از فرد، سؤالاتی حساس بپرسید که فرد اندوهگین بتواند حرف بزند و احساسات خود را بیان کند.

شما همچنین می توانید:

وضعیت را تایید کنید. به عنوان مثال، می توانید چیزی ساده بگویید: “شنیدم پدر شما درگذشت.”

نگرانی خود را ابراز کنید. به عنوان مثال: “متاسفم که می شنوم که این برای شما اتفاق افتاده است.”

بگذارید افراد داغ دیده در مورد چگونگی فوت عزیزشان صحبت کنند. ممکن است افرادی که اندوهگین می شوند بارها و بارها و با جزئیات داستان را بازگو کنند. صبور باشید و فقط گوش دهید. تکرار داستان با جزئیات، روشی برای پردازش و پذیرش مرگ است. با هر بار گفتن داستان، درد کم می شود.

احساسات فرد را درک کنید

بپرسید که او چه حسی دارد. احساسات غم و اندوه می تواند به سرعت تغییر کند، بنابراین فرد داغ دیده ممکن است در زمان های مختلف،حس های متفاوتی داشته باشد، بنابراین می توانید از او بپرسید که چه احساسی دارد. اگر خود تان یک داغ و سوگواری مشابه را تجربه کرده اید، می توانید تجربه خود تان را به اشتراک بگذارید. با این حال به یاد داشته باشید که اندوه یک تجربه کاملا فردی است. هیچ دو نفر دقیقاً به یک شکل آن را تجربه نمی کنند، بنابراین فرد را با خودتان مقایسه نکنید و خودتان را جای او فرض نکنید. باز هم، تاکید می شود که فقط به حرف های فرد گوش دهید.

اجازه دهید فرد احساسات خودش را بروز دهد. به شخص اندوهگین بگویید ” اشکالی ندارد که در مقابل شما گریه کند، عصبانی شود”. سعی نکنید که به آن ها بگویید که چگونه باید بر احساسات خود شان غلبه کنند. غم و اندوه یک تجربه بسیار عاطفی است، بنابراین شخص داغ دیده باید بدون احساس ترس از قضاوت، انتقاد، احساسات خودش را هر چقدر غیر منطقی بیان کند.

در بیان احساس خود تان صادق باشید. سعی نکنید نگرانی های آن ها را کم کنید و یا توصیه های ناخواسته ارائه دهید. به مراتب بهتر است که به حرف های شخ صداغ دیده گوش دهید و یا به سادگی اعتراف کنید: “من نمی دانم چه کاری باید برای شما انجام دهم اما از وقوع این اتفاق، ناراحت و غمگین هستم”. اگر نمی دانید و نمی توانید حرفی را برای کمک به فرد داغ دیده بزنید، فقط با او تماس چشمی برقرار کنید و دستان او را فشار دهید و یا او را بغل کنید.

برای همدردی با داغ دیده این حرف ها را نزنید

سعی کنید به یک داغ دیده این حرف ها را نزنید:

• این بخشی از حکمت خدا است.” این عبارت باعث عصبانیت فرد می شود و غالباً آن ها پاسخ می دهند: “چه طرحی؟. “
• “باز هم باید خدا را شکر کنید” افراد داغ دار می دانند که باید برای همه چیز خدا را شکر گفت، اما در حال حاضر گفتن این موضوع مهم نیست.
• “اتفاقی است که افتاده بهتر است با واقعیت روبرو شوید.” گاهی فرد نسبت به ادامه زندگی بعد از یک داغ بزرگ مقاومت می کنند زیرا احساس می کنند این کار یا حرف به معنای”فراموش کردن متوفی” است.
• ” حرف هایی را که با “شما باید” یا “شما می خواهید” شروع می شوند. در عوض می توانید نظرات خود را با این موارد آغاز کنید: “آیا …” یا “بهتر است …”. سعی کنید در حرف های خود از باید و نباید استفاده نکنید.

 کمک های عملی پیشنهاد دهید

برای بسیاری از افراد داغ دیده درخواست کمک کردن می تواند دشوار باشد. آن ها ممکن است ، احساس ترس و گناه کنند و یا افسرده باشند. ممکن است فرد اندوهگین انرژی و انگیزه ای برای برقراری تماس با شما را نداشته باشد. بنابراین به جای این که بگویید: “آیا کاری دارید که برای تان انجام دهم” بهتر است به او پیشنهاد های عملی تر بدهید. مثلا به او بگویید، “من امروز بعد از ظهر به بازار می روم. چیزی می خواهید برای تان بخرم ؟”.

روش های عملی بسیاری وجود دارد که می توانید به یک فرد اندوهگین کمک کنید. شما می توانید به:

• به فرزندان آن ها توجه کنید.
• به طور مداوم از آن ها حمایت کنید.
• در خرید مواد غذایی به او کمک کنید.
• مراقب کارهای خانه مانند نظافت باشید.
• آن ها را به یک ناهار یا یک فیلم دعوت کنید.
• برای پذیرایی از میهمان در خانه داغ دیده بمانید.
• در مراسم ترحیم در کنار او باشید و به فرد کمک کنید.

سعی کنید حمایت خود تان را در طولانی مدت پس از اتمام مراسم تشییع جنازه ادامه دهید. طول روند اندوه از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است، اما غالباً طول می کشد. فرد داغ دیده ممکن است ماه ها یا حتی سال ها به حمایت شما نیاز داشته باشد. حتی سعی کنید حمایت خود تان را از راه دور ادامه دهید. با شخص اندوهگین در تماس باشید، به صورت دوره ای به او سر بزنید. پس از پایان مراسم تشییع جنازه و مراسم عزاداری که همه اطرافیان، فرد داغ دیده را تنها می گذارند اولین شوک تنها بودن به فرد وارد می شود. در این لحظات حمایت شما از فرد نسبت به هر زمان دیگری با ارزش تر است.

بر اساس ظواهر ظاهری قضاوت نکنید

ممکن است فرد داغ دیده از بیرون، شاد و معمولی به نظر برسد، در حالی که از درون آن ها رنج می برند. از گفتن چیزهایی مانند “شما خیلی قوی هستید” خودداری کنید. این حرف ها به شخص فشار وارد می کند تا ظاهر خود را حفظ و احساسات واقعی خودش را پنهان کند. در روزهای خاص، در کنار فرد حضور داشته باشید. روزهای خاصی از سال مخصوصاً برای فرد داغ دیده یا اعضای خانواده متوفی بسیار سخت خواهد بود. تعطیلات، مراسم های خانوادگی، روزهای تولد و سالگرد ها اغلب غم و اندوه را از بین می برند. در این روز ها سعی کنید کنار فرد داغ دیده باشید.

 مراقب علائم هشدار دهنده افسردگی باشید

طبیعی است که یک فرد اندوهگین احساس افسردگی، سردرگمی، تنهایی و انزوا یا حتی دیوانه شدن کند. اما اگر علائم شخص داغ دیده به مروز زمان از بین نرود و یا بدتر شوند، این ها می تواند هشداری باشد که غم و اندوه ممکن است به افسردگی تبدیل شود. اگر هر یک از علائم هشدار دهنده افسردگی را بعد از دوره اندوه اولیه در فرد مشاهده کردید، به خصوص اگر بیش از دو ماه از مرگ گذشته باشد، فرد اندوهگین را تشویق کنید به روانشناس و یا مشاور مراجعه کند.

علائم افسردگی بعد از دوره اندوه اولیه، عبارتند از:

• توهم
• احساس مداوم ناامیدی
• تمرکز شدید روی مرگ
• مصرف الکل یا مواد مخدر
• غفلت از بهداشت شخصی
• صحبت از مرگ یا خودکشی
• عدم توانایی در زندگی کردن
• گوشه نشینی و جدا شدن از جمع
• اختلال در عملکرد زندگی روزمره فرد
• احساس تلخی بیش از حد، عصبانیت یا گناه

صحبت از خودکشی را جدی بگیرید

اگر یک دوست یا عضو خانواده شما غمگین است و در مورد خودکشی صحبت می کند، به او کمک کنید.

همدردی با کودک داغ دیده

حتی کودکان، درد غم و اندوه را احساس می کنند و یاد می گیرند چگونه با تقلید از بزرگسالان ، احساسات و اندوه خود را بیان کنند. پس از دست دادن به ویژه خواهر و برادر یا والدین، کودکان به حمایت و صداقت بیشتری احتیاج دارند. همچنین ممکن است آن ها به اعتماد و امنیت بیشتری نیاز داشته باشند. شما به عنوان یک فرد بالغ، می توانید با نشان دادن ناراحتی خود، از کودکان داغ دیده حمایت کنید. به هرگونه سؤالی كه كودك ممكن است از شما بپرسد صادقانه پاسخ دهید. هنگام توضیح مرگ برای کودک، از اصطلاحات بسیار ساده، صادقانه و مشخص استفاده کنید. ممکن است کودکان، خود شان را به خاطر اتفاقی که افتاده است سرزنش کنند. اماگفتن حقیقت به آن ها کمک می کند تا متوجه شوند که آن ها مقصر نیستند.

 کمک به یک کودک اندوهگین

• کارهای روزمره فرزندتان را تا حد ممکن عادی نگه دارید.
• در صورت عدم تمایل کودک را مجبور نکنید به مراسم عزاداری بپردازد.
• به فرزند خود اجازه دهید، در صورت تمایل در مراسم خاکسپاری شرکت کند.
• شرکت کودکان در مراسم سوگواری به سازگاری و بهبودی آن ها کمک می کند.
• پیام های دروغین یا گیج کننده ای به کودک ندهید، مانند “مادر بزرگ خوابیده است.”
• به کودک نگویید که از گریه کردن خودداری کند. کودکان خیلی بیشتر از بزرگسالان درک می کنند.
• به نحوه بازی فرزندتان توجه کنید. نوع بازی کودک شما می تواند نحوه ارتباط بین غم و اندوه را نشان دهد.
• در هنگام غم و اندوه به جای آن، به بزرگسالان و افراد دیگری تکیه کنید، کودک خود تان را محرم خود بدانید.
• اشک های خود را در برابر کودکان پنهان نکنید. با گریه کردن در مقابل فرزند خود، کودک یاد می گیرد که ابراز احساسات برای همه مناسب است.