طبیعی است که کودکان گاهی اوقات انجام تکالیف مدرسه ی خود را فراموش کنند، در طول کلاس درس به خیالبافی مشغول شوند، بدون فکر کردن رفتار کنند و یا سر میز غذا شما را اذیت کنند. علائم بیش فعالی در کودکان عبارتند از: بی توجهی، عدم تمرکز و تحرک بیش از حد، نشانه هایی از اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه یاADHD است که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه یا ADD شناخته می شود.
همه ما کودکانی را می شناسیم که نمی توانند آرام بنشینند، به نظر می رسد هرگز به سخنان اطرافیان گوش نمی دهند، قوانین و دستور العمل های معمول را دنبال نمی کنند هر چقدر واضح با آن ها صحبت کنید، سخنان و رفتار های نامناسب با شرایط، از خود بروز می دهند. متاسفانه گاهی اوقات این کودکان را با عناوین مزاحم و دردسر آفرین خطاب می کنند، یا به دلیل تنبلی و بی انضباط بودن مورد انتقاد قرار می دهند. با این حال، ممکن است این کودکانADHD داشته باشند.
هنگامی که بسیاری از افراد به بیماری اختلال کمبود توجه فکر می کنند، آنها پسر غیرقابل کنترلی را تصور می کنند که از کنترل خارج است و در حال فعالیت و جنب و جوش مداوم است. از دیوار راست بالا می رود و آرامش همه اطرافیان را مختل می کند. اما واقعیت بسیار پیچیده تر است.
برای این که بهتر متوجه منظور این مقاله شوید، سعی کنید به این سوال پاسخ دهید:
کدام یک از کودکان زیر ممکن است ADHD داشته باشد؟
- الف) پسر بیش فعالی که بدون توقف صحبت می کند و نمی تواند آرام بنشیند.
- ب) کودک ساکت و آرامی که مدت زیادی پشت میزش نشسته و به سقف اتاق خیره شده است.
جواب این است: هر دو.
برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی، از نظر فیزیکی و جسمانی بیش فعال هستند، در حالی که برخی دیگر بی سر و صدا و ساکت در گوشه ای می نشینند، و هیچ گونه ارتباطی با دنیای واقعی ندارند. برخی از این کودکان تمرکز بیش از حد بر روی یک کار دارند و در انجام کارهای کار دیگر مشکل دارند. دیگران فقط به میزان کمی بی توجه هستند، اما بیش از حد تکانشی رفتار می کنند.
اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه
ADHD نوعی اختلال در سیستم عصبی است که به طور معمول در اوایل کودکی، معمولاً قبل از هفت سالگی ظاهر می شود. ADHD کودکان را در بروز پاسخ های عصبی متناسب، با دشواری رو به رو می کند، پاسخ هایی که می تواند شامل همه چیز از حرکت تا گفتار تا توجه و تمرکز باشد.
اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه یا ADHDیک اختلال رشد عصبی پیچیده است که می تواند فعالیت ها و زندگی کودک در مدرسه و همچنین روابط اجتماعی او را تحت تأثیر قرار دهد. علائم ADHD متفاوت و متنوع است و گاهی تشخیص آنها دشوار است.
هر کودکی ممکن است بسیاری از علائم فردی ADHD را تجربه کند. بنابراین، برای تشخیص، پزشک باید کودک شما را با استفاده از چندین تست و معیار ارزیابی کند.
ADHD به طور کلی در کودکان در سن ۷ سالگی تشخیص داده می شود.
برای کسب اطلاعات در مورد علائم ADHD در بزرگسالان، این مقاله می تواند به شما کمک کند.
علامت شایع ADHD در کودکان
علامت رایج ADHD رفتاری است که به نظر می رسد نشان دهنده ناتوانی در شناخت نیازها و خواسته های دیگران است. این علامت می تواند به ایجاد دو نشانه بعدی منجر شود:
- قطع ناگهانی ارتباط با دنیای خارج از خود
- قطع ناگهانی ارتباط با دنیای خارج از خود و مشکل و عجله در انتظار رسیدن نوبت خود
رفتار متمرکز بر خود ممکن است باعث شود کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی، دیگران را در حین صحبت یا مکالمه یا موقعیت هایی که بخشی از دنیای درونی آنها نیست، نادیده بگیرد و ارتباط خود را با آن ها قطع کند.
مشکل و عجله در انتظار رسیدن نوبت
کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است هنگام فعالیت در کلاس یا هنگام بازی با کودکان دیگر در انتظار نوبت خود مشکل داشته باشند.
آشفتگی عاطفی
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است در کنترل احساسات خود مشکل داشته باشد. ممکن است در اوقات نا متناسب حس عصبانیت داشته باشند. به طور کلی در این شرایط، فرد مبتلا احساسات نامتناسب با موقعیت موجود را از خود بروز می دهد.
بی قراری
کودکان مبتلا به ADHD اغلب نمی توانند آرام و ساکت در یک مکان بنشینند. آنها ممکن است هنگام اجبار به نشستن سعی کنند بلند شوند و فعالیت کنند، با سرعت حرف بزنند و یا روی صندلی شروع به جنب و جوش و فعالیت کنند.
کارهای ناتمام
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است به موارد و زمینه های مختلف علاقه نشان دهد، اما ممکن است در پایان دادن به آنها و تکمیل شان، مشکل داشته باشد. به عنوان مثال، آنها ممکن است کتاب، کارهای خانه، مثل مرتب کردن اتاق، یا نوشتن مشق شب را شروع کنند، اما قبل از اتمام به سراغ مورد بعدی بروند و کار قبلی را ناتمام رها کنند.
عدم تمرکز
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است در توجه و تمرکز روی یک موضوع مشکل داشته باشد. حتی وقتی کسی مستقیماً با او صحبت می کند، ممکن است توجه و تمرکز کافی نداشته باشد.
در چنین شرایطی، افراد مبتلا خواهند گفت که سخنان شما را شنیده اند، اما دیگر قادر به تکرار آنچه شما گفته اید نخواهند بود.
مشکل عدم تمرکز باعث می شود کودک از انجام فعالیت هایی که به یک تلاش ذهنی مداوم نیاز دارد، مانند توجه به تدریس معلم در کلاس یا انجام تکالیف، اجتناب کند.
اشتباهات
کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در پیروی از دستورالعمل هایی که برای برنامه ریزی یا اجرای یک برنامه نیاز است، مشکل داشته باشند. این اتفاق می تواند منجر به انجام اشتباهات سهل انگارانه شود توسط افراد مبتلا شود، اما این بی دقتی نشان دهنده تنبلی یا کمبود هوش نیست.
خیال پردازی
کودکان مبتلا به بیش فعالی همیشه پر سر و صدا و پر جنب و جوش نیستند. نشانه دیگر اختلال بیش فعالی، کم حرف بودن و فعالیت و ارتباط کمتر با کودکان دیگر است.
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است به سقف خانه یا آسمان خیره شود و خیال پردازی کند و از آنچه در اطرافش می گذرد چشم پوشی کند.
مشکل در سازماندهی و برنامه ریزی
کودک مبتلا به بیش فعالی ممکن است در پیگیری وظایف و فعالیت های روزمره زندگی، مشکل داشته باشد. این مسئله می تواند در مدرسه مشکلاتی ایجاد کند، زیرا اولویت بندی و برنامه ریزی برای انجام مشق شب، پروژه های مدرسه و سایر وظایف را برایشان دشوار می کند.
فراموشی
کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در انجام کارهای روزمره فراموشکار باشند. آنها ممکن است انجام کارهای منزل یا مشق شب خود را فراموش کنند. آنها همچنین ممکن است اغلب چیزهایی مانند اسباب بازی هایشان را از دست بدهند.
روند علائم بیش فعالی در کودکان با افزایش سن
با بزرگتر شدن کودکان مبتلا به ADHD آنها اغلب به اندازه سایر کودکان هم سن خودشان کنترلی روی رفتار و اعمال شان ندارند. این امر می تواند کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD را در مقایسه با همسالان خود نابالغ نشان دهد.
برخی از کارهای روزانه که نوجوانان مبتلا به بیش فعالی ممکن است با آن روبرو شوند و انجام آن ها برایشان چالش برانگیز باشد، شامل موارد زیر است:
- رانندگی ایمن
- مدیریت زمان
- ارتباط با همسالان
- حفظ بهداشت شخصی
- کمک به کارهای خانه
- تمرکز بر روی کارهای مدرسه و تکالیف
ADHD قابل درمان است. اگر کودک شما مبتلا به ADHD تشخیص داده شده است، تمام گزینه های درمانی را بررسی کنید. سپس، زمانی را برای ملاقات با یک روان پزشک یا روانشناس تعیین کنید. پزشک بهترین روند درمانی برای درمان فرد مبتلا را تعیین خواهد کرد.
تشخیص علائم بیش فعالی در کودکان
تشخیص بین ADHD و رفتار طبیعی در کودک ممکن است دشوار باشد. اگر فقط چند علامت بیش فعالی را مشاهده کنید، یا علائم فقط در برخی شرایط و زمان ها ظاهر شوند، احتمالاً کودک شما مبتلا به ADHD نیست. از طرف دیگر، اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه های ADHD را نشان می دهد و این علائم در همه موقعیت ها و زمان ها وجود دارند، یعنی در خانه، مدرسه و هنگامی بازی، باید کودک تان را بیش تر تحت نظر قرار دهید و در صورت لزوم حتما به روانپزشک مراجعه کنید.
زندگی با کودک مبتلا به بیش فعالی می تواند ناامید کننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا به شما در کنترل علائم، غلبه بر چالش های روزمره و ایجاد آرامش بیشتر در خانواده کمک کند.
باور های غلط علائم بیش فعالی در کودکان
باور غلط: همه کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند. اما واقعیت این است که برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند. اما بسیاری دیگر از کودکان با مشکلات توجه به بیش فعالی مبتلا نیستند. کودکان مبتلا به ADHD که بی توجه هستند، اما بیش فعال نیستند. ممکن است خیال پرداز و بدون انگیزه باشند.
باور نادرست: کودکان مبتلا بیش فعالی هرگز نمی توانند توجه و تمرکز داشته باشند. اما واقعیت این است که کودکان مبتلا به ADHD اغلب می توانند تمرکز خود را بر روی فعالیتهایی که از آنها لذت می برند، نشان دهند. اما هر چقدر تلاش کنند، وقتی کار و فعالیت پیش روی شان خسته کننده یا تکراری باشد، در حفظ تمرکز مشکل خواهند داشت.
باور غلط: کودکان مبتلا به ADHD اگر بخواهند می توانند رفتار بهتری داشته باشند. اما واقعیت این است که کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند. اما به احتمال زیاد قادر به حفظ آرامش، ساکت ماندن یا تمرکز و توجه نخواهند بود. ممکن است نافرمان به نظر برسند و به حرف والدین گوش نکنند. این بدان معنا نیست که آنها عمداً این کار را می کنند.
باور غلط: کودکان در نهایت با افزایش سن از دست بیماری ADHD خلاص می شوند. اما واقعیت این است که ADHD غالباً تا بزرگسالی ادامه می یابد. بنابراین منتظر نمانید تا با افزایش سن کودک تان، این مشکل از بین برود.
باور نادرست: مصرف دارو بهترین گزینه درمانی برای ADHD است. اما واقعیت این است که داروها اغلب برای اختلال نقص توجه تجویز می شوند. اما ممکن است بهترین گزینه برای درمان کودک شما نباشند. درمان موثر برای ADHD همچنین شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت عاطفی در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.
آخرین دیدگاه‌ها