روان کاوی

روان کاوی، به عنوان مجموعه ای از تئوری های روان شناختی و تکنیک های درمانی تعریف می شود. منشاء روان کاوی در کار و نظریه های زیگموند فروید، بنیان گذار مکتب روان کاوی است. ایده اصلی در مرکز روان کاوی این است که همه افراد دارای افکار، احساسات، خواسته ها و خاطرات ناخودآگاه هستند. افراد با آگاهی، شناسایی و درک ناخودآگاه خود قادر به تزکیه نفس و دست آوردن بینش در مورد وضعیت فعلی خودشان هستند. از طریق این فرآیند، مردم می توانند از بسیاری از اختلالات روانی و پریشانی خلاص شوند.

اصول اساسی روان کاوی

روان کاوی بر اساس یک سری اصول خاص پایه ریزی شده اند، که عبارتند از:

• نحوه رفتار افراد تحت تأثیر ناخودآگاه آن ها می باشد.
• مردم از تعدادی مکانیسم دفاعی برای محافظت از اطلاعات موجود در ناخودآگاه استفاده می کنند.
• مشکلات عاطفی و روانی مانند افسردگی و اضطراب غالباً از درگیری بین ذهن آگاهانه و ناخودآگاه ناشی می شوند.
• انتقال اطلاعات از ناخودآگاه به هوشیاری می تواند منجر به تزکیه نفس شود و به افراد اجازه دهد با این مسئله برخورد کنند.
• یک روان پزشک ماهر می تواند با استفاده از انواع روش های روان کاوی و با توجه به جنبه های خاصی از ضمیر ناخودآگاه به بیماران کمک کند.
• رشد شخصیت هر فرد به شدت تحت تأثیر وقایع دوران کودکی فرد قرار دارد. فروید معتقد است که شخصیت هر فرد تا سن 5 سالگی تا حد زیادی پایه ریزی می شود.

روند روان کاوی

روان کاوی بصیرت محور است و به این موضوع می پردازد که چگونه ذهن ناخودآگاه فرد بر افکار و رفتارهای تان تأثیر می گذارد. روان پزشک تجربیات اولیه کودکی فرد را بررسی می کند تا شخصیت و چگونگی تاثیر این تجربیات بر روی زندگی فعلی فرد را شناسایی کند. روان پزشک به طور کلی وقت خود را صرف گوش دادن به صحبت فرد می کند. به همین دلیل است که اغلب از این روش به عنوان صحبت درمانی و یا گفتگو درمانی یاد می شود. روان پزشک در طی صحبت به دنبال الگوهای یا رویدادهای خواهد بود که ممکن است در مشکلات فعلی فرد نقش داشته باشد. روان پزشکان معتقدند که وقایع کودکی و احساسات، افکار و انگیزه های ناخودآگاه در بیماری های روانی و رفتارهای ناسازگار نقش به سزایی دارند.

درمانگر به نگرانی های فرد گوش می دهد و به دنبال الگوهای یا رویدادهای خاصی خواهد بود که ممکن است اهمیت زیادی داشته باشند. در این نوع روش درمانی اعتقاد بر این است که احساسات ناخودآگاه ما و وقایع خاص کودکی نقش اساسی در پریشانی ذهنی دارند. علاوه بر گوش دادن به صحبت در مورد تجربیات و نگرانی های خود، ممکن است درمانگر از تکنیک های دیگری مانند ارتباط آزاد، انتقال درمانی و تفسیر برای کمک به درک و شناسایی دلایل نگرانی های فرد استفاده کند.

تداعی آزاد

ارتباط آزاد، صحبت کردن در مورد هر نوع خاطره و یا ایده ای در ذهن فرد بدون سانسور یا ویرایش می باشد. پزشک فرد را ترغیب می کند تا آزادانه صحبت کرده و به وضعیت عاطفی قبلی خود برگردید. بنابراین آن ها می توانند هرگونه الگوهای تکراری یا وسواس های فکری که دارید را درک کنند.

انتقال درمانی

انتقال روشی است که در آن افکار یا احساسات خود نسبت به چهره های تاثیرگذار زندگی تان مانند مادر، خواهر و اطرافیان نزدیک را منتقل می کنید. اگرچه ممکن است همیشه این رخ ندهد، اما در صورت بروز، درمانگر باید در مورد انتقال با فرد بحث کند. پزشک با درک بیشتر برخورد فرد با اطرافیان می تواند در این زمینه به فرد کمک کند.

تفسیر

یکی از عناصر اصلی روان درمانی، تفسیر و “شناخت درون” است.

در حالی که احتمالاً درمانگر فرد نسبتاً ساکت است و به فرد فرصت می دهد تا آزادانه صحبت کنید، هر از گاهی با افکار یا تفسیر مباحث مورد بحث فرد ارتباط برقرار می کند. آن ها همچنین ممکن است در مورد رویاهای فرد سؤالاتی بپرسند.

فروید معتقد است که رویاها منابع مهمی برای درک ناخودآگاه هستند.

فرآیند روان کاوی

افرادی که تحت درمان روان کاوی قرار می گیرند، اغلب حداقل یک بار در هفته با پزشک معالج خود ملاقات می کنند و ممکن است برای چند هفته، ماه یا حتی چند سال تحت درمان قرار بگیرند. تا فرد بتواند نیروهای ناخودآگاه که به وضعیت روانی فعلی او منجر می شود، را بشناسد و آن را درک کند.

روان کاوی فشرده

بیماران گاهی ممکن است متوجه شوند که روان کاوی آن ها کاملاً فشرده و شخصی است.

روان کاوی فشرده شامل صحبت کردن زیاد در مورد تجربیات گذشته، روابط و احساسات فرد می باشد. این امر همچنین با افشای نیروهای ناخودآگاه می تواند منجر به ناراحتی فرد شود. اما این می تواند یک روش عالی برای بروز احساسات فرد و شناسایی مواردی باشد که فرد در گفتن و بیان آن ها مشکل دارد.

برخورد با نیروهای ناخودآگاه

روان کاوی اغلب شامل تحریک پاسخ های عاطفی و غلبه بر مکانیسم های دفاعی است. درمان باعث می شود فرد بتواند با استرس و تجربیات گذشته خود مقابله کرده و با شناخت احساسات، رفتارها و تجربیات خودش نیروهای ناخودآگاه خود را درک کند و بر اعمال، روابط و احساسات خود کنترل داشته باشد. روان کاوی همچنین ممکن است در یادگیری تکنیک های مقابله با مشکلات بعدی به فرد کمک کند. به جای نادیده گرفتن مشکلات و راه های دفاعی ناسالم، فرد یاد می گیرد بهتر احساسات خود را بشناسد و با آن ها به شکلی سازنده برخورد کند.

فواید روان کاوی

مانند هر رویکردی در مورد روان پزشکی، روان کاوی هم می تواند نقاط منفی و مثبت زیادی داشته باشد. میزان تأثیر این مزایا و مشکلات احتمالی به عوامل مختلفی از جمله ترجیحات و شدت علائم فرد بستگی دارد. در طی یک جلسه روان کاوی، پزشک، محیطی دوستانه و قابل اعتماد را بوجود می آورد که در آن فرد بتواند احساسات یا عملکردهایی که منجر به استرس و مشکلات زندگی فرد شده اند را به راحتی بیان کرده و احساس امنیت کند. غالباً، بیان این احساسات و اشتراک گذاشتن آن ها در بستر یک جلسه درمانی می تواند تأثیر مفیدی برای فرد داشته باشد. علاوه بر این، نشان داده شده است که این نوع خودآزمایی می تواند منجر به ادامه رشد عاطفی فرد و پزشک در طولانی مدت شود.

نقاط ضعف در روان کاوی

مانند سایر روش های درمانی، فراز و نشیب های احتمالی در روان کاوی وجود دارد که عبارتند از:

هزینه ها

هزينه های روان کاوی اغلب به عنوان بزرگترين فشار و نقطه منفی برای روان كاوي محسوب مي شود. بسیاری از مراجعین ممکن است سال ها دوره درمانی آن ها طول بکشد، بنابراین هزینه های مالی مرتبط با این روش درمانی می تواند بسیار بالا باشد.

زمان

برخی منتقدین روان کاوی ادعا می کنند جلسات درمانی آن ها بسیار وقت گیر، گران و عموما ناکارآمد بوده است.

کاربرد های روان کاوی

روان کاوی ممکن است برای معالجه تعدادی از شرایط روانی مختلف استفاده شود.  افرادی که احتمالاً از روان کاوی استفاده می کنند، اغلب کسانی هستند علائم برخی از این بیماری ها را در طولانی مدت تجربه کرده اند. علائم طولانی مدت اضطراب، خلق و خوی افسرده، و رفتارهایی که تأثیر منفی بر عملکرد و زندگی فرد دارند برخی از دلایل احتمالی است که افراد را وادار می کند تصمیم بگیرند به دنبال درمان خود به روان پزشکان مراجعه کنند.

برخی از نگرانی هایی که با استفاده از روان کاوی درمان می شوند، عبارتند از:

• فوبیا
• اضطراب
• افسردگی
• وسواس فکری
• اختلالات روانی
• مشکلات جنسی
• رفتار خود مخرب
• مشکلات شخصیتی
• مسائل مربوط به روابط
• مبارزات عاطفی یا تروما

برتری روان کاوی از سایر روش های درمانی

تحقیقات اخیر نشان می دهد که روان کاوی می تواند روش مؤثری برای طیف وسیعی از موضوعات باشد.

علاوه بر آن تاثیرات بالقوه ای را برای فرد به همراه دارد که عبارتند از:

روان کاوی طولانی مدت، در کاهش علائم انواع بیماری های روانی موفقیت بسیار زیاد و چشمگیری داشته است. علاوه بر آن، روان کاوی کوتاه مدت در بهبود علائم عمومی مؤثر است. به طور کلی درمان روان کاوی منجر به بهبود پایدار علائم جسمی، افسردگی و اضطرابی می شود. بیمارانی که تحت درمان روان کاوی قرار می گیرند، اصولا این روش ها و راهکار را حفظ می کنند و حتی ممکن است بعد از پایان دوره درمان با به کارگیری آن ها همچنان به پیشرفت خود ادامه دهند.

برخی دیگر از ویژگی ها که روان کاوی را از سایر روش های درمانی متمایز می کند، عبارتند از:

اکتشاف اجتناب

• افراد غالباً از احساسات، افکار و موقعیت هایی که باعث ناراحتی آن ها می شود دوری می کنند.
• کشف اینکه فرد از چه چیزهایی و چرا دور می شود، می تواند به او کمک کند تا بتواند این عوامل را شناسایی و با آن ها مقابله کند.

شناسایی الگوهای و مضامین تکراری

در بعضی موارد، مردم از یکسری افکار، احساسات و رفتارهای تکراری آگاه هستند اما نمی تواننداز این الگوهای ناسالم یا مخرب جلوگیری کنند. علاوه بر آن، بیماران نمی دانند چنین الگوهای مخرب چه تاثیری روی رفتارها آن ها می گذارد اما یک روان پزشک می تواند این وسواس های تکراری را شناسایی و راه های مقابله کردن آن ها را به فرد آموزش دهد.

تمرکز روی احساسات و نحوه بیان آن ها

از آن جائی که CBT روی طرز فکر و رفتار فرد تمرکز دارد، روان کاوی طیف وسیعی از احساسات بیمار را مورد بررسی قرار می دهد.

تأکید بر صحبت در مورد تجربیات گذشته

سایر روش های درمانی غالباً بیشتر روی حال و حوادث اخیر یا تاثیر افکار و رفتارهای فرد بر عملکرد او تمرکز دارند. رویکرد روان کاوی به بیمار کمک می کند تا گذشته خود را کشف و درک کند و با آن کنار بیایید و تشخیص دهد گذشته خودش چگونه بر حال و آینده او تأثیر می گذارد.

اکتشاف روابط بین فردی

از طریق فرایند روان کاوی، بیماران قادر به کشف روابط خود با دیگران هستند.

رابطه درمانی

• روان کاوی، درمانی بسیار شخصی است.
• ارتباط بین درمانگر و بیمار بخش مهمی از فرایند درمان است که بعد از معالجه می تواند برای مدت زمان طولانی ادامه پیدا کند.

بررسی زندگی خیالی بیمار

در جایی که سایر روش های درمانی غالباً سازمان یافته و هدفمند هستند و چهارچوب خاصی را رعایت می کنند، روان کاوی به بیمار اجازه می دهد تا آزادانه فکر کند. بیماران آزاد هستند که از ترس، هوس، رویاها و سایر خواسته هایی که قبلاً هرگز در مورد آن ها صحبت نکرده اند، حرف بزنند و به راحتی خیال پردازی کنند.