هسته زردآلو سرطانزا یا ضد سرطان؟

خواص درمانی هسته زردآلو، تک دانه ای است که در داخل  زردآلو یافت می شود. برخی معتقدند که هسته زردآلو به عنوان یک “ابر غذا” جدید معرفی می شود، زیرا دارای خواص ضد سرطانی و سم زدایی است. در حال حاضر هیچ بررسی برای حمایت از این ادعا وجود ندارد که دانه‌های زردآلو می‌توانند با سرطان مبارزه کنند. علاوه بر این، دانشمندان هشدار داده اند که ترکیب موجود در هسته زردآلو در سطوحی می تواند مضر باشد و به سیانید در بدن تبدیل می شود.

هسته زردآلو حاوی چه مواد مغذی است؟

یک مطالعه نشان می دهد که بسته به نوع زردآلو، هسته آن از موارد زیر تشکیل شده است:

• روغن ها: از 27.7 تا 66.7 درصد
• کربوهیدرات: از 18.1 تا 27.9 درصد
• پروتئین ها: بین 14.1 تا 45.3 درصد که 32 تا 34 درصد آن اسیدهای آمینه ضروری هستند.

اسیدهای چرب

روغن هسته زردآلو سرشار از اسیدهای چرب ضروری است که برای سلامت انسان ضروری هستند، اما بدن انسان نمی تواند آنها را تولید کند، بنابراین افراد باید آنها را از طریق رژیم غذایی دریافت کنند. دو نوع اصلی اسیدهای چرب ضروری اسید لینولئیک (امگا-6) و اسید آلفا-لینولنیک (امگا-3) وجود دارد.

اسید لینولنیک نقش حیاتی در عملکرد مغز و رشد و تکامل سالم دارد. اسیدهای چرب همچنین رشد پوست و مو را تحریک، متابولیسم و سلامت استخوان ها را حفظ و از سیستم تولید مثل حمایت می کنند. بسیاری از افراد فکر می کنند که اسیدهای چرب دارای خواص آنتی اکسیدانی هستند.

در یک بررسی روی جوندگان، موش‌های مبتلا به فیبروز کبدی، دوز 1.5 میلی‌گرم سه بار در هفته را به مدت 4 هفته از هسته‌های زردآلو آسیاب شده دریافت کردند. محققان دریافتند بهبودی در علائم آنها وجود داشت. آنها پیشنهاد کردند که این احتمال دارد به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی باشد، زیرا هسته ها حاوی اسید اولئیک و سایر پلی فنول ها هستند.

ویتامین ها و مواد معدنی

هسته زردآلو حاوی مقدار قابل توجهی ویتامین و مواد معدنی نیست، اما روغن آن سرشار از ویتامین E و دارای خواص آنتی اکسیدانی است.

هسته زردآلو احتمال دارد فوایدی برای سلامتی داشته باشد و برخی افراد پیشنهاد کرده اند که می تواند به مبارزه با سرطان کمک کند. دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند که ترکیبی به نام آمیگدالین که در هسته زردآلو وجود دارد، ممکن است راهی برای ریشه‌کن کردن تومورها و پیشگیری از سرطان با توقف تکثیر سلول‌ها باشد.

یک بررسی آزمایشگاهی منتشر شده نشان داد که آمیگدالین احتمال دارد ژن هایی که منجر به تکثیر سلولی می شوند، مهار کند. و  همچنین تقویت آمیگدالین با β-D-گلوکوزیداز ممکن است برای درمان سرطان کبد مفید باشد.

آمیگدالین

آمیگدالین یک ماده طبیعی است که در هسته زردآلو و همچنین در دانه میوه های دیگر از جمله سیب، گیلاس، آلو و هلو نیز وجود دارد. شبدر، سورگوم و لوبیا لیما نیز حاوی آمیگدالین هستند.

آمیگدالین یک گلیکوزید سیانوژن است. وقتی فردی آمیگدالین مصرف می کند، در بدنش به سیانید تبدیل می شود. سیانید یک ماده شیمیایی سریع الاثر و کشنده است.

بسته به دوز، مصرف سیانید می تواند منجر به موارد زیر شود:

• کما
• مرگ
• تشنج
• ضعف
• سردرد
• سرگیجه
• سردرگمی ذهنی
• ناتوانی در تنفس
• مشکلات گردش خون و ایست قلبی
• حالت تهوع، استفراغ و گرفتگی شکم

لاتریل یا ویتامین B-17

Laetrile که ویتامین B-17 نیز نامیده می شود، یک شکل نیمه مصنوعی آمیگدالین است و به عنوان درمان جایگزین برای سرطان پیشنهاد شده است. لاتریل از آمیگدالین و از طریق یک واکنش شیمیایی با آب تولید می شود. در سال 1952، بیوشیمیدان، ارنست،  لاتریل را به شکل تزریقی توسعه داد. پدرش  دانه‌های زردآلو را به‌عنوان یک درمان سرطان امتحان کرده بود، اما ثابت شد که این ماده سمی است.

برخی از افراد مبتلا به سرطان احتمال دارد لاتریل را مصرف کنند برای :

• طول عمر
• “سم زدایی” و پاکسازی بدن
• سطح انرژی آنها را افزایش دهد.
• سلامت و احساس رفاه خود را بهبود بخشند.

لاتریل به صورت زیر موجود است:

• تزریقی
• لوسیون پوست
• قرص های خوراکی
• مایعی که وارد رکتوم می شود.

سازمان غذا و دارو laetrile را برای استفاده تایید نمی کند. استفاده از آن در درمان هیچ بیماری تایید نشده است.

عوارض جانبی لاتریل مشابه مسمومیت با سیانید است. آنها عبارتند از:

• تب
• کما
• مرگ
• گیجی
• سرگیجه
• آسیب کبدی
• افتادگی پلک بالا
• حالت تهوع، استفراغ و سردرد
• مشکل در راه رفتن به دلیل آسیب عصبی
• فشار خون بسیار پایین و پوست آبی به دلیل سطح پایین اکسیژن

در حال حاضر هیچ مدرک علمی برای حمایت از استفاده لاتریل در درمان سرطان وجود ندارد.

ویتامین B-15

در هسته زردآلو ویتامین دیگری به نام B-15 یا کلسیم پانگامات وجود دارد. این نیز برای درمان سرطان پیشنهاد شده است. با این حال، تا سال 1980، دانشمندان نتیجه گرفتند که کلسیم پانگامات می‌تواند باعث جهش‌های ژنتیکی شود و به‌جای درمان سرطان، «احتمال 90 درصدی» دارد. FDA ویتامین B-15 را برای مصرف مواد غذایی و دارویی» ناامن در نظر می گیرد.

هیچ شواهد قابل اعتمادی لتریل را به عنوان یک درمان موثر برای سرطان تایید نمی کند و شواهدی وجود دارد که سمی و بالقوه کشنده است.

اکثر وب‌سایت‌هایی که از laetrile به‌عنوان یک درمان سرطان پشتیبانی می‌کنند، ادعاهای خود را بر اساس شواهد حکایتی و نظرات پشتیبانی نشده استوار می‌کنند.

یکی از این مقاله ها  توسط استفان کراشن منتشر شد. کراشن استدلال کرد که “به نظر می رسد مرگ توسط هسته زردآلو نادر است.” او پیشنهاد کرد که مردم می توانند هسته‌های زردآلو را استفاده کنند، «در ابتدا واکنش‌های منفی نشان می‌دهند اما به تدریج به دوزهای بالاتر می‌رسند».

آیا خوردن هسته زردآلو واقعا خطرناک است؟

در سال 2010، محققان نتایج بررسی 13 کودک را که پس از خوردن هسته زردآلو دچار مسمومیت با سیانید شده بودند، منتشر کردند. همه کودکان در یک بخش مراقبت‌های ویژه حضور داشتند.

دانشمندان نتیجه گرفتند مسمومیت با سیانید همراه با مصرف دانه‌های زردآلو سم مهمی در کودکان است که بسیاری از آنها نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند. در سال 2015، مروری بر مطالعات منتشر شده نشان داد استفاده از لاتریل یا آمیگدالین در درمان سرطان سودمند است. یک بررسی روی جوندگان، هیچ فعالیت ضد توموری را پس از استفاده از آمیگدالین ثبت نکرد.

برخی از افرادی که لاتریل را به عنوان درمان سرطان دریافت کردند، سمیت سیانید را نشان دادند و همچنین، هیچ نمونه ثبت شده ای از بهبود علائم سرطان وجود نداشت.

خطر مسمومیت سیانید

سیانید سلول های بدن انسان را با پیشگیری از مصرف اکسیژن از بین می برد و به ویژه برای قلب و مغز مضر است زیرا اکسیژن زیادی مصرف می کند. قرار گرفتن در معرض آن می تواند منجر به اثرات طولانی مدت بر قلب، مغز و سیستم عصبی شود.

بررسی ها نشان می دهد که 0.5-3.5 میلی گرم سیانید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می تواند کشنده باشد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) خاطرنشان می کند که دانه های زردآلو “احتمال دارد مقادیر قابل توجهی از مواد شیمیایی داشته باشند که به سیانید متابولیزه می شوند.

تخمین ها حاکی از آن است که خوردن 50 تا 60 هسته زردآلو می تواند دوز کشنده سیانید را به بدن برساند. با این حال، مسمومیت با سیانید احتمال دارد در سطوح بسیار پایین تر رخ دهد.

منابع تجاری که استفاده از هسته زردآلو خام را تبلیغ می کنند، مصرف بین 6 تا 10 هسته زردآلو را در روز را مفید می دانند. برخی  برای افراد مبتلا به سرطان بیشتر توصیه می کنند، اما این می تواند خطرناک باشد. افرادی که از این توصیه ها پیروی می کنند احتمالاً در معرض سطوح سیانید قرار می گیرند که باعث مسمومیت می شود.

مصرف هسته زردآلو در بارداری

مصرف هسته زردآلو و لاتریل در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود. اطلاعات کافی در مورد خطر احتمالی ناتوانی های مادرزادی وجود ندارد. در سال 2006، مقاله‌ای منتشر شد که در ابتدا استفاده از لاتریل را به عنوان “دروغ” توصیف کرد و از مروجین این مکمل برای شکار ترس افراد مبتلا به سرطان و حفظ یک تجارت پرسود بین‌المللی انتقاد کرد. در نتیجه، مصرف هسته لتریل و زردآلو خطر ابتلا به بیماری جدی و مرگ را به همراه دارد، اما تولیدکنندگان به تبلیغ گسترده هر دو محصول ادامه می‌دهند.

فرآوری غذاهای حاوی آمیگدالین خطر را کاهش می دهد اما آن را از بین نمی برد. گزینه ها شامل خرد کردن، آسیاب کردن، رنده کردن، خیساندن، تخمیر یا خشک کردن است.

اگر سازندگان بتوانند عناصر مضر را حذف کنند، مواد شیمیایی خاصی که  در هسته زردآلو وجود دارد احتمال دارد روزی برای درمان سرطان مفید باشند. با این حال، در حال حاضر، پزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی نمی توانند استفاده از هسته زردآلو را توصیه کنند.

دانه زردآلو خطرناک است ولی مقداری خطرناک بودن برای هر فرد متفاوت است. مواد مغذی موجود در دانه های زردآلو به راحتی و ایمن در سایر غذاها در دسترس است. حتی اگر این اثر کشنده نباشد، علائم مسمومیت با سیانید فرد را بسیار بیمار می کند. میان وعده دیگری را انتخاب کنید که بعد از خوردن آن به سمی کشنده تبدیل نشود.

کاربرد هسته زردآلو

مردم، هسته زردآلو و روغن آن را برای اهداف مختلفی خریداری می کنند. هسته زردآلو از نظر ظاهری شبیه بادام کوچک، تازه و سفید است. پوست آن هنگام خشک شدن قهوه ای روشن می شود. در مصر، مردم دانه های گشنیز و نمک را با هسته زردآلو آسیاب شده مخلوط می کنند تا یک میان وعده سنتی به نام دوکا درست کنند.

برخی از تولید کنندگان از هسته زردآلو در تولید لوازم آرایشی، دارویی و روغن استفاده می کنند. مغزها حاوی پروتئین، فیبر و درصد بالایی روغن هستند که افراد می توانند آن را از هسته استخراج کنند.

مردم از روغن استخراج شده مغز شیرین زردآلو استفاده می کنند، همانطور که از روغن بادام شیرین برای پخت و پز استفاده کنند. غذاهای فرآوری شده مانند بیسکویت آمارتو، بیسکویت انگشتی بادام و مربای زردآلو حاوی هسته زردآلو هستند.

برخی از افرادی از زردآلوهای وحشی و هسته آن برای کاربرد های تغذیه ای و دارویی استفاده می کند. استفاده های احتمالی شامل تولید بیودیزل، محصولات مراقبت از پوست و مو است.

روغن و هسته های حاصل از انواع تلخ هسته زردآلو اغلب از مواد تشکیل دهنده لوازم آرایشی مانند روغن بدن، کرم صورت، بالم لب و اسانس هستند. در هند، مردم از روغن هسته زردآلو برای تهیه روغن ماساژ استفاده می کنند، زیرا معتقدند این روغن درد را تسکین می دهد.

سخن آخر

سازمان ایمنی غذا (EFSA) هشدار داده  که یک وعده حاوی سه هسته زردآلو کوچک یا یک هسته زردآلو بزرگ می تواند بزرگسالان را بیش از سطوح ایمن پیشنهاد شده در معرض سیانید قرار دهد، در حالی که یک هسته کوچک می تواند برای نوزاد سمی باشد. EFSA توصیه می کند که هیچ کس نباید بیش از 20 میکروگرم (mcg) سیانید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را در یک زمان مصرف کند. این مصرف را به یک هسته برای بزرگسالان محدود می کند. حتی نصف هسته برای کودکان بیش از حد مجاز است. محققان خاطرنشان می کنند که دانه های زردآلو تلخ دارای سطح بالایی از آمیگدالین به میزان 5.5 گرم در هر 100 گرم است.