خانه » سلامت جسم » بیماری های داخلی » عمومی و داخلی » HIV

بدون نظر

HIV

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند. سیستم ایمنی به بدن در مقابله با عفونت ها کمک می کند. HIV درمان نشده سلول های CD4 را که نوعی سلول ایمنی به نام سلول های T هستند، را آلوده کرده و از بین می برد. با گذشت زمان، بیمار احتمالاً به انواع مختلفی از عفونت ها و سرطان ها مبتلا می شود.

HIV از طریق مایعات بدن منتقل می شود، از جمله:

خون
شیر مادر
مایع منی
مایعات واژن و رکتال
ویروس در هوا یا آب یا از طریق تماس موقتی انتشار نمی یابد.

اچ آی وی یک بیماری مادام العمر است و در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد اما می توان با مراقبت های پزشکی، از جمله درمانی به نام درمان ضد ویروسی آن را کنترل کرده و امید به زندگی بیمار را تا حدود زیادی افزایش داد. فرد مبتلا به HIV در صورت عدم درمان به موقع و مناسب احتمالا به بیماری جدی به نام ایدز مبتلا می شود. HIV می تواند باعث ایجاد تغییراتی در بدن شود که در این شرایط سیستم ایمنی بدن بیمار برای مقابله با سایر بیماری ها و عفونت ها بسیار ضعیف می شود. تخمین زده می شود که 1.1 میلیون آمریکایی در حال حاضر با اچ آی وی زندگی می کنند. از بین این افراد، 1 از 5 نفر آن ها از بیماری خود اطلاع ندارند و نمی دانند که مبتلا هستند.

ایدز

ایدز نوعی بیماری است که می تواند در مبتلایان به ویروس HIV ایجاد شود. این پیشرفته ترین مرحله HIV است. اما ابتلا به HIV به معنی مبتلا بودن به ایدز نیست.HIV سلول های CD4 را در بدن از بین می برد. بزرگسالان سالم معمولاً تعداد 500 تا 1500 در هر میلی متر مکعب سلول های CD4 را دارند. اما در صورت کاهش تعداد این سلول ها در افراد مبتلا به HIV کمتر از 200 در هر میلی متر مکعب فرد به ایدز مبتلا خواهد شد. HIV در صورت عدم درمان، می تواند در طی یک دهه به ایدز تبدیل شود.

هیچ درمانی برای ایدز وجود ندارد و در صورت عدم درمان، امید به زندگی پس از تشخیص سه سال خواهد بود و در صورت بروز بیماری های شدید، کوتاه تر هم می شود. با این حال، درمان با داروهای ضد ویروسی می تواند از ابتلا به ایدز جلوگیری کند. در صورت ابتلا به ایدز سیستم ایمنی بدن به شدت به خطر میفتد و به قدری ضعیف می شود که بدن دیگر نمی تواند با بیماری ها و عفونت ها مبارزه کند.

در این شرایط فرد در معرض ابتلا به انواع بیماری ها و سرطان قرار می گیرد، از جمله:

ذات الریه
بیماری سل
توكسوپلاسموز، عفونت مغزی ناشی از انگل
برفک دهان، یک عفونت قارچی در دهان یا گلو
سیتومگالوویروس (CMV)، نوعی ویروس تبخال
مننژیت کریپتوکوکی، یک عفونت قارچی در مغز
cryptosporidiosis، عفونت ناشی از انگل روده
سرطان، از جمله سارکوم Kaposi) KS) و لنفوم

کوتاه شدن امید به زندگی در ارتباط با ایدز درمان نشده نتیجه مستقیمی از خود این سندرم نیست. در عوض، نتیجه بیماری ها و عوارضی است که از سیستم ایمنی بدن ضعیف ناشی می شود.

اچ آی وی و ایدز

برای ابتلا فرد به ایدز حتما باید مبتلا به HIV شود. اما ابتلا به HIV لزوماً به معنای ابتلا به بیماری ایدز نیست.

مراحل HIV

در موارد پیشرفت این بیماری به سه مرحله زیر تقسیم می شود:

مرحله 1: مرحله حاد، چند هفته اول پس از انتقال
مرحله 2: تأخیر بالینی یا مرحله مزمن
مرحله 3: ایدز

با کاهش تعداد سلول های CD4، سیستم ایمنی بدن تضعیف می شود. تعداد CD4 در بزرگسالان 500 تا 1500 در هر میلی متر مکعب است و در مبتلایان به ایدز به زیر 200 میلی متر مکعب می رسد. سرعت پیشرفت HIV در مرحله مزمن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، اما این بیماری می تواند کنترل شود. افراد مبتلا به HIV معمولاً با درمان زود هنگام با درمان ضد ویروسی طول عمر تقریباً عادی خواهند داشت. اما هیچ درمانی برای ایدز وجود ندارد اما برخی گزینه های درمانی می توانند تعداد CD4 فرد را افزایش دهند. علاوه بر آن، درمان می تواند عفونت های ناشی از آن را مدیریت کند. اچ آی وی و ایدز مرتبط هستند، اما آن ها یکسان نیستند.

انتقال HIV

هرکسی می تواند با HIV مبتلا شود و ویروس آن در مایعات مختلف بدن وجود دارند، از جمله:

خون
مایع منی
شیر مادر
مایعات واژن و رکتال

برخی از شیوه های انتقال HIV از شخص به فرد دیگر، عبارتند از:

اشتراک گذاشتن تجهیزات خال کوبی بدون استریل
از طریق جویدن غذای کودک قبل از دادن غذا به آن ها
از طریق قرار گرفتن در معرض خون مبتلایان به HIV
انتقال از مادر به نوزاد در دوران بارداری، زایمان و شیردهی
اشتراک گذاشتن سوزن، سرنگ و موارد دیگر برای تزریق مواد مخدر
سکس واژینال یا مقعد، رایج ترین مسیر انتقال، به ویژه در بین مردانی که با هم رابطه جنسی دارند.

ویروس همچنین می تواند از طریق انتقال خون یا پیوند عضو و بافت منتقل شود. این روش از نظر تئوری امکان پذیر است، اما به ندرت رخ می دهد.

اما این ویروس از طریق موارد زیر شیوع نمی یابد:

هوا یا آب
بزاق، اشک یا عرق
تماس پوست به پوست
پشه ها یا حشرات دیگر
در آغوش گرفتن، تکان دادن دست یا بوسیدن
به اشتراک گذاری غذا یا نوشیدنی، از جمله نوشیدن چشمه ها

علت اچ آی وی

HIV نوعی ویروس است که از مصرف گوشت شامپانزه های آفریقایی آلوده به انسان منتقل شده و در طی چند دهه در سراسر آفریقا از فرد به فرد دیگر انتشار یافته است.

دوره پنجره HIV

به محض اینکه HIV وارد بدن فرد شود، شروع به تولید مثل می کند. مدت زمان قرار گرفتن در معرض HIV و زمان تشخیص آن در خون، دوره پنجره HIV نامیده می شود. بیشتر افراد در طی 23 تا 90 روز پس از عفونت، آنتی بادی های قابل تشخیص HIV را ایجاد می کنند. اگر فرد در طول این دور برای تشخیص بیماری اقدام کنند. به احتمال زیاد نتیجه آزمایش او منفی خواهد بود. با این حال، در این مدت بیماران هنوز هم می توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند و برای جلوگیری از شیوع ویروس HIV باید از کاندوم استفاده کرده و آزمایش را به مدت سه ماه تکرار کنند.

علاوه بر آن باید در ایده آل ترین حالت حداکثر 72 ساعت بعد از قرار در معرض ویروس، دارودرمانی را شروع کند. بر همین اساس زمان تشخیص و انجام آزمایش اچ آی وی بسیار مهم است.

علائم اولیه HIV

چند هفته اول بعد از ابتلا فرد به HIV، مرحله عفونت حاد نامیده می شود. در این مدت ویروس به سرعت تولید مثل می کند و سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی HIV پاسخ می دهد. برخی افراد در این مرحله هیچ علامتی ندارند اما بعضی از مبتلایان در یک یا دو ماه اول دچار علائم می شوند، اما غالبا نمی دانند که آن ها به دلیل ویروس HIV ایجاد شده اند چون علائم مرحله حاد شبیه به علائم آنفولانزا یا سایر ویروس های فصلی می باشد و ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشند، و حتی ممکن است به صورت موقت بروز کنند و یا از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشند.

علائم اولیه HIV، عبارتند از:

تب
لرز
سردرد
گلو درد
حالت تهوع
درد عمومی
بثورات پوستی
ناراحتی های معده
تورم و التهاب غدد لنفاوی

در این مرحله چه علائم بروز کنند و یا نکنند، بار ویروس افراد بسیار زیاد است و ویروس های زیادی در خون افراد وجود دارد و فرد مبتلا در این مرحله به راحتی می تواند ویروس را به شخص دیگری منتقل کند. علائم اولیه HIV معمولاً در طی چند ماه با ورود فرد به مرحله تاخیر مزمن یا مزمن بالینی، برطرف می شوند. این مرحله می تواند سال ها یا حتی چندین دهه با درمان ادامه یابد.

علائم مرحله تاخیری بالینی

بعد از ماه اول فرد وارد مرحله تأخیر بالینی می شود. این مرحله می تواند از چند سال تا چند دهه ادامه داشته باشد. برخی از افراد در این مدت هیچ علامتی ندارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم حداقل یا علائم غیراختصاصی که شبیه علائم سایر بیماری ها می باشند را تجربه کنند.

این علائم غیر اختصاصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

زونا
اسهال
خستگی
استفراغ
ذات الریه
عرق شبانه
حالت تهوع
کاهش وزن
تب های مکرر
بثورات پوستی
تورم غدد لنفاوی
سردرد و سایر دردها
عفونت های مکرر دهان یا واژینال

همانند مراحل اولیه، در این مرحله هم فرد مبتلا ممکن است هیچ علائم عفونی نداشته باشد ولی می تواند ویروس را به فرد دیگری منتقل کند. علائم HIV در این مرحله ممکن است به سرعت پیشرفت کنند اما با درمان قابل کنترل هستند و از ابتلا فرد به ایدز پیشگیری کند.

ضایعات پوستی و HIV

حدود 90 درصد از افراد مبتلا به HIV دچار تغییراتی در پوست خود می شوند. راش اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV است. به طور کلی، بثورات HIV به عنوان ضایعات قرمز کوچک متعدد ظاهر می شوند که صاف و بزرگ هستند. ظاهر بثورات، مدت زمان ماندگاری و نحوه درمان آن بستگی به علت دارد. علائم HIV در افراد مختلف متفاوت است، اما در زنان و مردان مشابه هستند. این علائم می توانند به صورت موقت بروز پیدا کنند و یا به تدریج بدتر شوند. اگر شخصی در معرض HIV قرار داشته باشد، ممکن است در معرض سایر عفونت های مقاربتی (STI) نیز باشد، از جمله:

سفلیس
سوزاک
کلامیدیا
تریکومونیازیس

هم مردان و هم زنان مبتلا به HIV در معرض خطر عفونت های مقاربتی (STI) قرار دارند. با این وجود، ممکن است زنان کمتر از مردان متوجه لکه های کوچک یا سایر تغییرات در دستگاه تناسلی خود شوند.

علاوه بر این، زنان مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتر عفونت های زیر قرار دارند:

تغییر در چرخه قاعدگی
بیماری التهابی لگن (PID)
عفونت های مکرر مخمر واژن
سایر عفونت های واژن، از جمله واژینوز باکتریایی
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، که می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی و سرطان دهانه رحم شود.

خطر دیگر برای زنان مبتلا به HIV این است که ویروس می تواند در دوران بارداری به کودک منتقل شود. با این حال، درمان ضد ویروسی در دوران بارداری بی خطر تلقی می شود. زنانی که تحت درمان با ضد ویروسی قرار دارند، در معرض خطر انتقال HIV به کودک خود در دوران بارداری و زایمان هستند.تغذیه با شیر مادر در زنان مبتلا به HIV نیز دیده می شود و این ویروس را می توان از طریق شیر مادر به کودک منتقل کرد. بر همین اساس به زنان مبتلا به HIV توصیه می شود که به نوزادان خود شیر ندهند.

علائم ایدز

ایدز به سندرم نقص ایمنی اکتسابی اطلاق می شود. با این شرایط، سیستم ایمنی بدن به دلیل ویروس HIV ضعیف می شود. در صورتی که مبتلایان به HIV درمان ضد ویروسی زودهنگام را شروع کنند و تحت درمان قرار بگیرند، معمولاً به ایدز مبتلا نمی شوند. اما برخی از بیماران ممکن است در صورت داشتن نوعی از HIV که به درمان ضد ویروسی مقاوم است و در برابر آن پاسخ نمی دهند به ایدز مبتلا شوند.

علائم بیماری ایدز می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب مکرر
عرق شبانه
خستگی مزمن
کاهش سریع وزن
اضطراب و افسردگی
اسهال مکرر یا مزمن
برجستگی ها، ضایعات یا بثورات پوستی
شکاف های تیره زیر پوست یا داخل دهان، بینی یا پلک ها
غدد لنفاوی متورم مزمن، به ویژه زیر بغل، گردن و کشاله ران
زخم ها، لکه ها یا ضایعات دهان و زبان، دستگاه تناسلی یا مقعد
مشکلات عصبی مانند مشکل در تمرکز، کاهش حافظه و سردرگمی

درمان ضد ویروس در این شرایط می تواند ویروس را کنترل می کند و معمولاً از پیشرفت به ایدز جلوگیری می کند. سایر عفونت ها و عوارض ایدز نیز قابل درمان هستند. این روش درمانی باید متناسب با نیازهای فردی تنظیم شوند.

تشخیص HIV

چندین آزمایش مختلف برای تشخیص HIV وجود دارند که عبارتند از:

تست های آنتی بادی / آنتی ژن

تست های آنتی بادی / آنتی ژن رایج ترین آزمایش ها می باشند . این آزمایش ها، آنتی بادی ها و آنتی ژن های موجود در خون بیمار را بررسی می کنند. آنتی بادی نوعی پروتئین است که بدن برای مبارزه با عفونت ایجاد می کند. از طرف دیگر آنتی ژن بخشی از ویروس است که سیستم ایمنی بدن را فعال می کند.

تست های آنتی بادی

این آزمایش ها خون را صرفا آنتی بادی ها را در خون و یا بزاق بیمار بررسی و شناسایی می کنند و با استفاده از آزمایش خون یا سواب دهان و در مطب پزشک و مراکز درمانی انجام می شود و هیچ آمادگی خاصی نیاز ندارد. برخی از این آزمایشات نتایج را در 30 دقیقه یا کمتر ارائه می دهند.

آزمایش های دیگر آنتی بادی را می توان در خانه انجام داد:

تست HIV OraQuick. یک سواب خوراکی که نتیجه را تقریباً 20 دقیقه بعد نشان می دهد. در صورتی که فرد فکر می کند در معرض HIV قرار گرفته اما در آزمایش خانگی نتایج او منفی بوده، باید آزمایش را تا سه ماه تکرار کند.
دسترسی به سیستم تست HIV-1 خانگی. فرد در صورتی که بخواهد ناشناس باقی بماند می تواند نمونه خون خود را در خانه تهیه کند و آن را به آزمایشگاه دارای مجوز ارسال کند و روز بعد جواب آزمایش خودش را پیگیری کند.
آزمایش اسید نوکلئیک (NAT). این تست گران قیمت برای غربالگری عمومی استفاده نمی شود و بیشتر برای افرادی که علائم اولیه HIV دارند یا از عوامل خطر شناخته شده ای برخوردار هستند انجام می گیرد. این آزمایش به دنبال آنتی بادی نیست و برای تشخیص خود ویروس انجام می گیرد و 5 تا 21 روز طول می کشد تا نتایج آن مشخص شود.

پیش آگهی ایدز

در دهه 1990، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV دارای امید به زندگی 19 ساله بوده اما این امید به زندگی اکنون پیشرفت چشمگیری پیدا کرده است. با معالجه مناسب، بسیاری از مبتلایان به ویروس اچ آی وی می توانند طول عمر طبیعی یا تقریباً عادی داشته باشند.

البته بسیاری از موارد بر امید به زندگی مبتلایان تأثیر دارد، از جمله:

سن
بار ویروسی
سیگار کشیدن
استفاده مواد مخدر
سایر شرایط بهداشتی
تعداد سلول های CD4
مکان و جغرافیای محل زندگی بیمار
دسترسی، پایبندی و پاسخ به روند درمانی
بیماری های جدی مرتبط با HIV ، از جمله عفونت هپاتیت

در حالی که هنوز واکسنی برای جلوگیری از HIV وجود ندارد، مبتلایان به HIV می توانند از سایر واکسن ها برای جلوگیری از بیماری های مرتبط با HIV سود ببرند، مانند:

زونا
مننژیت
آنفلوانزا
ذات الریه
هپاتیت A و B

آمار اچ آی وی

در سال 2016، 1 میلیون نفر در اثر بیماری های مرتبط با ایدز جان خود را از دست دادند.
در سال 2016، حدود 36.7 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به HIV بودند. از این تعداد، 2.1 میلیون کودک زیر 15 سال سن داشتند.
در سال 2017 تنها 20.9 میلیون نفر که مبتلا به HIV بودند، از درمان ضد ویروسی استفاده می کردند.
در دهه 1990، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV 19 سال امید به زندگی داشته و تا سال 2011، این پیشرفت به 53 سال رسیده است.
هر 9.5 دقیقه یکبار در ایالات متحده این ویروس منتشر می شود. تخمین زده می شود که 1.1 میلیون آمریکایی در حال حاضر با ویروس اچ آی وی زندگی می کنند، و از هر 5 نفر 1 نفر نمی دانند که به این بیماری مبتلا است.
در صورت عدم درمان، زن مبتلا به HIV 25 درصد احتمال دارد HIV را به نوزاد خود در دوران بارداری یا شیردهی انتقال دهد. با درمان ضد ویروسی در طول دوران بارداری و جلوگیری از شیردهی، خطر آن تا 2 درصد کاهش می یابد.

گزینه های درمانی HIV

بدون در نظر گرفتن بار ویروسی، باید درمان در اسرع وقت شروع شود. درمان اصلی HIV، درمان ضد ویروسی، ترکیبی از داروهای روزانه است که تولید مثل ویروس را متوقف و به محافظت از سلول های CD4 کمک می کند و منجر به تقویت سیستم ایمنی بدن می شود. درمان ضد ویروسی به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز و کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران کمک می کند.

داروهای اچ آی وی

بیش از 25 داروی ضد ویروس درمانی برای درمان HIV تأیید شده است. آن ها برای جلوگیری از تولید مثل و از بین بردن ویروس سلول های CD4 ، که به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت کمک می کند، موثر هستند.

این داروهای ضد ویروسی در شش کلاس گروه بندی می شوند که عبارتند از:

مهارکننده های فیوژن
مهارکننده های پروتئاز
آنتاگونیست های CCR5
مهارکننده های انتقال رشته integrase
مهار کننده های ترانسکتریپاز معکوس نوکلئوزید (NRTI)
مهارکننده های ترانسکریپاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs)

رژیم های درمانی

بسیاری از داروهای ضد ویروسی با دارو های دیگر ترکیب می شوند به طوری که فرد مبتلا معمولاً در طول روز فقط یک یا دو قرص را مصرف می کند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی به شخص مبتلا به HIV کمک می کند که بر اساس شرایط کلی سلامتی و شخصی، رژیم درمانی خودش را انتخاب کند. این داروها باید هر روز، دقیقاً طبق تجویز، مصرف شوند. آزمایش خون برای تشخیص و تعیین رژیم های درمانی بیماران موثر می باشد.

عوارض جانبی و هزینه ها

عوارض جانبی ضد ویروسی درمانی متفاوت است و ممکن است منجر به تهوع، سردرد و سرگیجه شود. این علائم اغلب موقتی هستند و با گذشت زمان از بین می روند. عوارض جانبی جدی می تواند شامل التهاب دهان و زبان و آسیب کبد یا کلیه باشند که این عوارض با تنظیم دارو، قابل کنترل هستند. هزینه های درمان ضد ویروسی با توجه به موقعیت جغرافیایی و نوع پوشش بیمه متفاوت است.

پیشگیری اچ آی وی

در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال HIV وجود ندارد. با این حال، انجام برخی اقدامات خاص می تواند به جلوگیری از شیوع HIV کمک کنند، از جمله:

سکس امن تر

متداول ترین روش انتشار HIV رابطه جنسی مقعد یا واژینال بدون کاندوم است. البته این روش خطر ابتلا را به طور کامل از بین نمی برود اما آن را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد.

شخصی که نگران خطر ابتلا به HIV است باید:

آزمایش تشخیصی HIV را انجام دهد.
برای سایر عفونت های مقاربتی (STI) تحت درمان قرار بگیرید زیرا داشتن STI خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.
اگر HIV دارید داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. مصرف دارو خطر انتقال ویروس به شریک جنسی خود را کاهش می دهد.
از به اشتراک گذاشتن سوزن یا سایر مواد مخدر جلوگیری کنید. اچ آی وی از طریق خون منتقل می شود و با استفاده از مواد آلوده می تواند منتشر شود.
هنگام برقراری رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. این را باید در نظر داشته باشید که مایعات قبل از منی (که قبل از انزال مردان ظاهر می شوند) می توانند حاوی HIV باشند.
درمان با PREP را در نظر بگیرید. PREP در صورت مصرف مداوم می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد PrEP ترکیبی از دو دارو است که به شکل قرص در دسترس قرار دارد.
روند درمانی با PEP در نظر بگیرید. PEP می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد. دارو PEP شامل سه داروی ضد ویروسی است که به مدت 28 روز تجویز می شود. PEP باید در اسرع وقت پس از قرار گرفتن در معرض ویروس تا 36 الی 72 ساعت مصرف شود.

سلامتی خود را در اولویت اصلی قرار دهد و برای این منظور:

به طور منظم ورزش کند.
استراحت کافی داشته باشد.
از مصرف دخانیات و سایر داروها اجتناب کند.
بلافاصله هرگونه علائم جدید را به پزشک خود گزارش دهد.
بدن خود را با داشتن یک رژیم غذایی مناسب و متعادل تقویت کند.
روی سلامت عاطفی خود متمرکز شود و در صورت امکان با یک درمان گر با تجربه در زمینه معالجه افراد مبتلا به HIV در ارتباط باشد و حتی می تواند به صورت آنلاین به یک گروه پشتیبانی HIV بپیوندد تا بتواند با بیماران دیگر در ارتباط باشد.