سفادروکسیل برای چیست؟

سفادروکسیل یک داروی تجویزی خوراکی است که برای درمان برخی عفونت‌های باکتریایی مانند عفونت‌های پوست، مجاری ادراری (UTIs)، گلو و لوزه‌ها استفاده می‌شود. سفادروکسیل به عنوان یک آنتی بیوتیک سفالوسپورین (داروی مشتق شده از قارچ آکرمونیوم) طبقه بندی می‌شود و برای استفاده در بزرگسالان و کودکان تایید شده است.

آنتی‌بیوتیک‌های سفالوسپورین متعلق به دسته‌ای به نام بتالاکتام هستند. این دسته شامل آنتی‌بیوتیک‌هایی است که در ترکیب شیمیایی خود حلقه بتالاکتام دارند. این داروها برای درمان عفونت‌های باکتریایی مختلف از جمله عفونت‌های پوستی، عفونت کلیه و عفونت گوش استفاده می‌شوند. داروی سفادروکسیل با از بین بردن باکتری‌ها اثر دارویی خود را اعمال می‌کند.

هیچ نسخه‌ای با نام تجاری سفادروکسیل وجود ندارد. با این حال، سفادروکسیل به عنوان یک داروی عمومی به شکل قرص، سوسپانسیون مایع و کپسول در بازار دارویی موجود است.

کاربرد داروی سفادروکسیل

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی سفادروکسیل را برای درمان برخی عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها تایید کرده است. این موارد شامل عفونت‌های ادراری و همچنین عفونت‌های پوست، گلو و لوزه‌ها می‌شود. داروی سفادروکسیل فقط برای درمان عفونت‌های باکتریایی موثر است.

عفونت‌های باکتریایی اگر به موقع درمان نشوند، می‌توانند فرد را به شدت بیمار کنند. برخی از انواع باکتری‌هایی که باعث بروز عفونت می‌شوند، عبارت‌اند از:

• استافیلوکوک (عفونت استاف)
• اشریشیا کلی (coli)
• استرپتوکوک

به طور کلی مصرف داروی سفادروکسیل برای درمان عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا کووید-19 مزایایی به همراه ندارد. قبل از مصرف داروی سفادروکسیل، بروشور اطلاعاتی را مطالعه کنید. در مورد هر گونه سوالی که ممکن است داشته باشید با پزشک معالج خود مشورت کنید. شما می‌توانید داروی سفادروکسیل را با یا بدون غذا مصرف کنید.

در صورتی که داروی سفادروکسیل معده شما را آزار می‌دهد، آن را با غذا مصرف کنید. داروی سفادروکسیل را طبق دستور پزشک خود و برای تمام مدت زمان تجویز شده مصرف کنید. این دارو را نجوید یا خرد نکنید. قطع زودهنگام مصرف آنتی بیوتیک می‌تواند باعث عود عفونت یا ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی شود.

در چنین شرایطی ممکن است در مصارف بعدی آنتی بیوتیک، اثر درمانی مورد نظر به دست نیاید. در صورتی که برای کودک شما فرم سوسپانسیون خوراکی سفادروکسیل تجویز شده است، قبل از مصرف دارو، بطری را تکان دهید. سپس دوز تجویز شده را برداشته و به کودک خود بدهید.

برای اندازه گیری سوسپانسیون مایع سفادروکسیل از قاشق آشپزخانه استفاده نکنید. زیرا این وسیله برای اندازه گیری دقیق نیست. کپسول یا قرص سفادروکسیل را در دمای اتاق نگهداری کنید. این دارو را دور از نور مستقیم، گرما و رطوبت نگهداری کنید. از قرار دادن این دارو در حمام خودداری کنید.

سوسپانسیون مایع سفادروکسیل را در یخچال نگهداری کنید. آن را فریز نکنید. اگر در پایان دوره درمان تجویز شده، مقداری از سوسپانسیون سفادروکسیل باقی مانده است، آن را دور بیندازید.

چه مدت طول می‌کشد تا داروی سفادروکسیل اثر کند؟

در طول دوره درمان که داروی سفادروکسیل را مصرف می‌کنید، ممکن است ظرف یک تا دو روز احساس بهتری داشته باشید. حتی اگر احساس بهتری دارید، برای اطمینان از بهبودی کامل و پیشگیری از بروز هرگونه مقاومت آنتی بیوتیکی در آینده، به مصرف دارو برای مدت زمان دوره کامل درمان ادامه دهید.

عوارض داروی سفادروکسیل

مانند سایر داروها، استفاده از داروی cefadroxil می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی شود. بنابراین پیش از شروع دوره درمان با این دارو، باید با پزشک معالج خود مشورت کنید. همچنین شما باید اطلاعات لازم را درباره عوارض جانبی احتمالی به دست آورید. از جمله عوارض شایع مصرف داروی سفادروکسیل، عبارت‌اند از:

• کهیر
• اسهال
• استفراغ
• حالت تهوع
• سوء هاضمه
• افزایش پارامترهای تست عملکرد کبد

عوارض شدید سفادروکسیل

ممکن است که برخی عوارض شدید نیز بروز پیدا کنند. در صورتی که پس از مصرف داروی سفادروکسیل، عوارض جانبی شدیدی را تجربه کردید، سریعا با پزشک معالج خود تماس بگیرید.

از جمله عوارض جانبی جدی و علائم آنها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• واکنش بیماری سرم: علائم شامل تب، بثورات پوستی و درد است.
• اریتم مولتی فرم (یک اختلال پوستی): این عارضه به صورت ضایعات چند شکلی بروز پیدا می‌کند.
• نفریت بینابینی (اختلال کلیه): علائم شامل دفع خون در ادرار، تب، تورم اعضای بدن و بثورات پوستی است.
• کاهش تعداد گلبول‌های قرمز یا سفید خون: علائم شامل خستگی، ضعف، سردرد، سرگیجه و احساس سرما است.
• سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی (واکنش‌های پوستی جدی و خطرناک): علائم می‌تواند شامل تب، بثورات قرمز یا بنفش و تاول یا لایه برداری پوست باشد.
• کاهش سطح پلاکت: علائم شامل کبودی بیش از حد، خونریزی طولانی در هنگام بروز زخم، خستگی و دفع خون در ادرار و مدفوع است.
• مشکلات کبدی: علائم شامل خستگی، درد قسمت بالای شکم، ادرار تیره رنگ، دفع مدفوع خاک رس مانند، و زردی (زردی پوست یا سفیدی چشم) است.
• اسهال مرتبط با کلستریدیویدیس دیفیسیل ( diff) : علائم اسهال شدید در اثر مصرف آنتی بیوتیک می‌تواند در طول درمان یا تا دو ماه پس از اتمام درمان رخ دهد.
• آنافیلاکسی (واکنش‌های ازدیاد حساسیت): علائم شامل بثورات پوستی، کهیر، مشکل در تنفس و تورم اطراف لب‌ها، زبان و صورت است که نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی دارد.

عوارض بلند مدت سفادروکسیل

در موارد نادر، در اثر مصرف داروی سفادروکسیل ممکن است که عوارض طولانی مدت یا تاخیری ایجاد شود. عوارض طولانی مدت نسبتاً شدید شامل افزایش احتمال بروز عفونت قارچی، مشکلات کبدی یا لکوپنی (کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون) است. عوارض جدی درازمدت شامل احتمال بروز مشکلات کلیوی، نارسایی کبد، تشنج و واکنش‌های پوستی جدی، خطرناک و کشنده است.

توصیه های دارویی سفادروکسیل

در برخی از گروه‌های درمانی ممکن است نیاز به اصلاح رژیم درمانی‌ باشد. از جمله این موارد، عبارت‌اند از:

کودکان

داروی cefadroxil را می‌توان در نوزادان، کودکان و نوجوانان استفاده کرد. دوز مصرفی مناسب برای کودکان بر اساس وزن است. معمولا این دارو برای کودکان زیر 6 سال تجویز نمی‌شود.

بارداری

در صورتی که پزشک تشخیص دهد که فواید داروی سفادروکسیل نسبت به خطرات آن بیشتر است، ممکن است با احتیاط در بارداری استفاده شود. افرادی که باردار هستند یا قصد باردار شدن دارند، باید با پزشک معالج خود مشورت کنند.

دوران شیردهی

مصرف سفادروکسیل در دوران شیردهی به طور کلی بی خطر است. استفاده از این دارو باید تا زمانی که پزشک متخصص مصرف آن را بی خطر می‌داند، ادامه پیدا کند.

بزرگسالان 65 سال و بالاتر

افراد سالمند بیشتر به مشکلات سلامتی مانند آسیب کلیه مبتلا می‌شوند و ممکن است به دوز کمتری نیاز داشته باشند.

افراد مبتلا به مشکلات کلیوی

بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی ممکن است به تنظیم دوز بر اساس میزان کلیرانس کراتینین نیاز داشته باشند.

علائم مصرف بیش از حد سفادروکسیل

به طور کلی اطلاعات بالینی در مورد مصرف بیش از حد داروی سفادروکسیل محدود است، اما علائم و نشانه‌های مصرف بیش از حد بالقوه، اگرچه نادر است، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تشنج
• توهمات
• سرگیجه
• تنگی نفس
• سردرد شدید
• سردی پوست
• تحریک پذیری
• بی نظمی ضربان قلب
• بی حالی (کاهش انرژی)
• افزایش سرعت ضربان قلب
• افزایش فشار خون (فشار خون بالا)
• کاهش فشار خون (فشار خون پایین)

در صورتی که درباره این موارد سوالی دارید، با پزشک معالج خود تماس یگیرید و با او مشورت کنید.

موارد منع مصرف سفادروکسیل

مصرف داروی سفادروکسیل برای همه مناسب نیست. برخی افراد نباید داروی سفادروکسیل را مصرف کنند. افرادی که به سفادروکسیل یا هر سفالوسپورین دیگری مانند سفالکسین  یا سفدینیر حساسیت دارند، نباید از سفادروکسیل استفاده کنند. اگر به آنتی بیوتیک‌های پنی سیلین مانند پنی سیلین‌، آموکسیل (آموکسی سیلین) یا آگمنتین (آموکسی سیلین و کلاولانات) حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر به آنتی بیوتیک پنی سیلین حساسیت دارید، ممکن است به سفالوسپورین هایی مانند سفادروکسیل نیز حساسیت داشته باشید. سفادروکسیل باید در افراد مبتلا به مشکلات کلیوی یا افرادی که اخیراً اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک‌ را تجربه کرده‌اند، با احتیاط مصرف شود.

تداخلات دارویی سفادروکسیل

برخی از داروها ممکن است با سفادروکسیل تداخل داشته باشند. قبل از مصرف سفادروکسیل، در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه (OTC)، ویتامین‌ها و مکمل‌ها، به پزشک معالج خود اطلاع دهید.

به طور کلی داروهایی مانند Eliquis (apixaban) ،Lovenox ،Heparin  ،Xarelto (rivaroxaban) و Coumadin یا Jantoven (وارفارین) که باعث رقیق سازی خون می‌شوند، ممکن است با سفادروکسیل تداخل داشته باشند. این تداخل ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد و باعث بروز یک شرایط خطرناک و کشنده شود.

اگر از روش کنترل بارداری هورمونی استفاده می‌کنید، از پزشک معالج خود بپرسید که آیا هنگام مصرف سفادروکسیل باید از یک روش پشتیبان کنترل بارداری استفاده کنید یا خیر.

داروهای مشابه با سفادروکسیل

سفادروکسیل یک آنتی بیوتیک سفالوسپورینی است. نمونه‌هایی از سایر آنتی بیوتیک‌های سفالوسپورینی، عبارت‌اند از سفوروکسیم، سفالکسین و سفدینیر. بسیاری از کلاس‌های دیگر آنتی بیوتیک.ها وجود دارند که می‌توانند برای درمان عفونت‌های باکتریایی مختلف استفاده شوند. برخی از کلاس‌های آنتی بیوتیک‌ها و نمونه‌هایی از داروهای هر کلاس، عبارت‌اند از:

• آنتی بیوتیک‌ های لینکوزامید مانند کلئوسین (کلیندامایسین)
• آنتی بیوتیک‌های سولفا مانند باکتریم (تری متوپریم/سولفامتوکسازول)
• انتی بیوتیک‌ های پنی سیلین مانند آگمنتین، پنی سیلین V و آموکسی سیلین
• آنتی بیوتیک‌های کینولون مانند لووفلوکساسین و سیپرو (سیپروفلوکساسین)
• انتی بیوتیک‌ های تتراسایکلین مانند ویبرامایسین (داکسی سایکلین)، مینوسین (مینوسیکلین) و تتراسایکلین
• آنتی بیوتیک‌های ماکرولید مانند بیاکسین XL (کلاریترومایسین)، زیتروماکس (آزیترومایسین) و اری-تاب (اریترومایسین)

انتظار می‌رود آنتی بیوتیکی که توسط پزشک معالج شما تجویز می‌شود، علیه باکتری عامل عفونت موثر باشد.

سخن آخر

به طور کلی قبل از مصرف داروی سفادروکسیل، تمام شرایط سلامتی و سابقه پزشکی خود را با پزشک معالج خود در میان بگذارید. در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. این کار کمک می‌کند تا سفادروکسیل به طور ایمن تجویز شود.

داروی سفادروکسیل را در فواصل منظم مصرف کنید. به عنوان مثال، اگر سفادروکسیل را دو بار در روز مصرف می‌کنید، آن را هر 12 ساعت مصرف کنید. دوره کامل درمان را طبق تجویز پزشک خود به پایان برسانید. از پزشک معالج خود در مورد سایر اقداماتی که می‌توانید علاوه بر مصرف آنتی بیوتیک انجام دهید، بپرسید.

به عنوان مثال، برای درمان عفونت گلو، ممکن است استفاده از قطره‌های سرفه و مرطوب کننده و نوشیدن مایعات فراوان برای کمک به رفع علائم شما تا زمانی که عفونت برطرف شود، کمک کند. برخی افراد هنگام مصرف آنتی بیوتیک دچار عفونت قارچی می‌شوند.

در موارد نادر، اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک ممکن است حتی تا دو ماه پس از اتمام مصرف آنتی بیوتیک رخ دهد.اگر با اسهال شدید رو به رو شده‌اید، به خصوص اگر اسهال دفعی آبکی یا خونی باشد، بسته به شدت علائم، با پزشک خود مشورت یا از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.