فلج تارهای صوتی

فلج تارهای صوتی زمانی رخ می دهد که عملکرد تکانه های عصبی به جعبه صوتی (حنجره) مختل شود. این وضعیت منجر به فلج شدن ماهیچه های تارهای صوتی می شود. فلج تارهای صوتی می تواند بر توانایی صحبت کردن و حتی تنفس شما تأثیر بگذارد. تارهای صوتی شما بیشتر کار تولید صدا انجام می دهند. آنها همچنین با جلوگیری از ورود غذا، نوشیدنی و حتی بزاق دهان به نای از راه هوایی شما محافظت می کنند. علل احتمالی فلج تارهای صوتی شامل آسیب عصبی در حین جراحی، عفونت های ویروسی و برخی سرطان ها هستند. درمان فلج تارهای صوتی معمولاً شامل جراحی و گاهی صدا درمانی است.

علائم فلج تارهای صوتی

تارهای صوتی شما دو نوار انعطاف پذیر از بافت ماهیچه ای هستند که در ورودی نای قرار دارند. وقتی صحبت می‌کنید، تارها به هم می‌رسند و با لرزش خود صدا تولید می‌کنند. بقیه زمان ها، تارهای صوتی در حالت باز و شل هستند، بنابراین می توانید نفس بکشید.

در بیشتر موارد فلج تارهای صوتی، تنها یک تار صوتی را درگیر می کند. فلج هر دو تار صوتی یک بیماری نادر اما جدی است. این می تواند مشکلات صوتی و مشکلات قابل توجهی در تنفس و بلع ایجاد کند.

علائم و نشانه های فلج تارهای صوتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گرفتگی صدا
• پاکسازی مکرر گلو
• تنفس پر سر و صدا
• از دست دادن صدای صوتی
• از دست دادن رفلکس تهوع
• ناتوانی در صحبت کردن با صدای بلند
• نیاز به تنفس مکرر هنگام صحبت کردن
• خفگی یا سرفه هنگام بلعیدن غذا، نوشیدنی یا بزاق دهان

اگر به مدت بیش از دو هفته گرفتگی صدا بدون دلیل و مداوم دارید، یا اگر متوجه تغییر صدای غیرقابل توضیح یا ناراحتی شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

علل فلج تارهای صوتی

در فلج تارهای صوتی، تکانه های عصبی به جعبه صوتی شما (حنجره) مختل و در نتیجه عضله فلج می شود. پزشکان اغلب علت فلج تارهای صوتی را نمی دانند. علل شناخته شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شرایط عصبی. اگر شرایط عصبی خاصی مانند مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری پارکینسون دارید، ممکن است فلج تارهای صوتی را تجربه کنید.
• سکته. سکته مغزی جریان خون را در مغز شما قطع می کند و ممکن است به بخشی از مغز که پیام ها را به جعبه صوتی می فرستد آسیب برساند.
• آسیب گردن یا قفسه سینه. ضربه به گردن یا قفسه سینه شما ممکن است به اعصابی که در خدمت تارهای صوتی شما هستند یا خود جعبه صدا صدمه بزند.
• عفونت ها. برخی از عفونت ها مانند بیماری لایم، ویروس اپشتین بار و تبخال می توانند باعث التهاب شوند و به طور مستقیم به اعصاب حنجره آسیب بزنند.
• تومورها. تومورها، چه سرطانی و چه غیرسرطانی، می توانند در یا اطراف عضلات، غضروف یا اعصاب کنترل کننده عملکرد جعبه صوتی شما رشد کنند و می توانند باعث فلج تارهای صوتی شوند.
• آسیب به طناب صوتی در حین جراحی. جراحی روی گردن یا بالای قفسه سینه شما یا نزدیک آن می تواند به اعصابی که در خدمت جعبه صوتی شما هستند آسیب ببیند. جراحی هایی که خطر آسیب را به همراه دارند شامل جراحی های تیروئید یا غدد پاراتیروئید، مری، گردن و قفسه سینه است.

عوامل خطر فلج تارهای صوتی

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به فلج تارهای صوتی را افزایش دهند، عبارتند از:

تحت عمل جراحی گلو یا قفسه سینه

افرادی که نیاز به جراحی تیروئید، گلو یا بالای قفسه سینه خود دارند، در معرض افزایش خطر آسیب عصبی تارهای صوتی هستند. گاهی اوقات لوله های تنفسی که در جراحی یا برای کمک به تنفس شما در صورت داشتن مشکلات تنفسی جدی استفاده می شود، می تواند به اعصاب تارهای صوتی آسیب برساند.

داشتن یک بیماری عصبی

افراد مبتلا به بیماری های عصبی خاص مانند بیماری پارکینسون یا مولتیپل اسکلروزیس بیشتر در معرض ضعف یا فلج تارهای صوتی هستند.

فلج تارهای صوتی چه عوارضی دارد؟

مشکلات تنفسی مرتبط با فلج تارهای صوتی ممکن است به قدری خفیف باشند که فقط صدایی خشن داشته باشید یا آنقدر جدی باشند که زندگی را به خطر بیندازند. از آنجایی که فلج تارهای صوتی مانع از باز شدن یا بسته شدن کامل دهانه راه هوایی می شود، سایر عوارض ممکن است شامل خفگی یا استنشاق غذا یا مایعات باشد. آسپیراسیون که منجر به ذات الریه شدید می شود نادر اما جدی است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری دارد.

فلج تارهای صوتی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک در مورد علائم و شیوه زندگی شما می پرسد، به صدای شما گوش می دهد و از شما می پرسد که چه مدت مشکلات صوتی داشته اید. برای ارزیابی بیشتر مشکلات صوتی شما، آزمایشات زیر ممکن است انجام شود:

لارنگوسکوپی

پزشک شما با استفاده از یک آینه یا یک لوله نازک و انعطاف پذیر (معروف به لارنگوسکوپ یا آندوسکوپ) یا هر دو به تارهای صوتی شما نگاه می کند. همچنین ممکن است آزمایشی به نام ویدئو استروبولارنگوسکوپی داشته باشید که با استفاده از یک دوربین خاص که شامل یک دوربین کوچک در نوک آن است یا یک دوربین بزرگتر متصل به قطعه مشاهده اسکوپ انجام می شود.

این آندوسکوپ‌های ویژه با بزرگنمایی بالا به پزشک شما اجازه می‌دهد تارهای صوتی شما را مستقیماً یا روی یک مانیتور ویدیویی مشاهده کند تا حرکت و موقعیت تارهای صوتی و اینکه آیا یک یا هر دو تارهای صوتی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند یا خیر.

الکترومیوگرافی حنجره

این تست جریان الکتریکی را در عضلات جعبه صوتی شما اندازه گیری می کند. برای به دست آوردن این اندازه‌گیری‌ها، پزشک معمولاً سوزن‌های کوچکی را از طریق پوست گردن وارد ماهیچه‌های تار صوتی می‌کند.

این آزمایش معمولاً اطلاعاتی را ارائه نمی دهد که ممکن است روند درمان را تغییر دهد، اما ممکن است اطلاعاتی در مورد میزان بهبودی به پزشک شما بدهد. این آزمایش برای پیش‌بینی چگونگی بهبودی زمانی که بین شش هفته تا شش ماه پس از شروع علائم انجام شود بسیار مفید است.

آزمایش خون و اسکن

از آنجایی که تعدادی از بیماری ها ممکن است باعث آسیب دیدگی عصب شوند، ممکن است برای شناسایی علت فلج به آزمایش های اضافی نیاز داشته باشید. آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن باشد.

فلج تارهای صوتی چگونه درمان می شود؟

درمان فلج تارهای صوتی به علت، شدت علائم و زمان شروع علائم بستگی دارد. درمان ممکن است شامل صدا درمانی، تزریق، جراحی یا ترکیبی از درمان‌ها باشد. در برخی موارد، ممکن است بدون درمان جراحی، بهتر شوید. به همین دلیل، پزشک شما ممکن است جراحی دائمی را حداقل یک سال بعد از شروع فلج تارهای صوتی به تاخیر بیندازد.

با این حال، درمان جراحی با تزریق انبوه حاوی مواد شبیه کلاژن اغلب در 3 ماه اول از دست دادن صدا انجام می شود. در طول دوره انتظار برای جراحی، پزشک ممکن است صدا درمانی را برای جلوگیری از استفاده نادرست از صدای خود در حین بهبود اعصاب پیشنهاد کند.

صدا درمانی

جلسات صدا درمانی شامل تمرینات یا فعالیت های دیگر برای تقویت تارهای صوتی، بهبود کنترل تنفس در حین گفتار، جلوگیری از تنش غیرطبیعی در سایر عضلات اطراف تارهای صوتی فلج شده و محافظت از راه هوایی در هنگام بلع است. گاهی اوقات، اگر تارهای صوتی شما در مکانی که نیازی به حجم اضافی یا تغییر موقعیت ندارد فلج شده باشد، ممکن است تنها درمانی باشد که به آن نیاز دارید.

عمل جراحی

اگر علائم فلج تارهای صوتی به خودی خود به طور کامل بهبود نیافتند، ممکن است برای بهبود توانایی صحبت کردن و بلع، درمان های جراحی ارائه شود.

گزینه های جراحی عبارتند از:

تزریق

فلج عصب تار صوتی احتمالاً ماهیچه تار صوتی را نازک و ضعیف می کند. برای افزایش حجم تارهای صوتی فلج شده، پزشک متخصص در اختلالات حنجره (حنجره شناس) ممکن است تار صوتی شما را با ماده ای مانند چربی بدن، کلاژن یا ماده پرکننده تایید شده دیگر تزریق کند.

این حجم اضافه شده تار صوتی آسیب دیده را به وسط جعبه صوتی شما نزدیک می کند به طوری که تار صوتی متحرک و عملکرد مخالف می تواند هنگام صحبت، قورت دادن یا سرفه تماس نزدیک تری با تار صوتی فلج داشته باشد.

ایمپلنت های ساختاری

به جای استفاده از تزریق، این روش – معروف به تیروپلاستی، لارنگوپلاستی داخلی یا جراحی چارچوب حنجره بر استفاده از ایمپلنت در حنجره برای تغییر موقعیت تارهای صوتی تکیه دارد. به ندرت، افرادی که این جراحی را انجام می دهند ممکن است نیاز به جراحی دوم برای تغییر جای ایمپلنت داشته باشند.

جایگزینی عصب آسیب دیده (عصب مجدد)

در این جراحی یک عصب سالم از ناحیه دیگری از گردن برداشته تا تار صوتی آسیب دیده جایگزین شود. ممکن است شش تا نه ماه طول بکشد تا صدا بهبود یابد. برخی از پزشکان این جراحی را با تزریق ترکیب می کنند.

تراکئوتومی

اگر هر دو تارهای صوتی شما فلج شده و نزدیک به هم قرار گیرند، جریان هوای شما کاهش می یابد. در این شرایط، مشکلات تنفسی زیادی خواهید داشت و به یک روش جراحی به نام تراکئوتومی نیاز خواهید داشت.

در تراکئوتومی، یک برش در جلوی گردن شما ایجاد می‌شود و یک سوراخ مستقیماً در نای ایجاد می‌شود. یک لوله تنفسی وارد می شود که به هوا اجازه می دهد تارهای صوتی بی حرکت را دور بزند.

درمان های جدید

پیوند دادن تارهای صوتی به یک منبع جایگزین برای تحریک الکتریکی – شاید یک عصب از قسمت دیگری از بدن یا دستگاهی شبیه به ضربان ساز قلب ممکن است باز و بسته شدن تارهای صوتی را بازگرداند. محققان به مطالعه این گزینه و گزینه های دیگر ادامه می دهند.

چگونه با فلج تارهای صوتی مقابله کنیم؟

فلج تارهای صوتی می تواند ناامید کننده و گاهی ناتوان کننده باشد، به خصوص به این دلیل که صدای شما بر توانایی شما در برقراری ارتباط تأثیر می گذارد. گفتار درمانگر می تواند به شما کمک کند تا مهارت های مورد نیاز برای برقراری ارتباط را توسعه دهید.

حتی اگر نمی‌توانید صدایی را که قبلاً داشتید به دست آورید، صدا درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌های موثر جبران را بیاموزید. علاوه بر این، یک آسیب شناس گفتار-زبان می تواند روش های کارآمدی را برای استفاده از صدای خود بدون آسیب بیشتر به مکانیسم صوتی به شما آموزش دهد.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

احتمالاً ابتدا به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید، مگر اینکه هر دو تارهای صوتی فلج شوند. در این صورت، احتمالاً ابتدا در بخش اورژانس بیمارستان بررسی می‌شوید. پس از ارزیابی اولیه، احتمالاً به پزشک متخصص در اختلالات گوش، بینی و گلو ارجاع خواهید شد. همچنین ممکن است برای ارزیابی و درمان صدا به یک آسیب شناس گفتار-زبان ارجاع داده شوید.

برای آمادگی بهتر هنگام مراجعه به پزشک هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید. اطلاعات شخصی کلیدی از جمله استرس های عمده یا بیماری های اخیر یا تغییرات زندگی را یادداشت کنید. فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، شامل دوز هر کدام تهیه کنید.

برای فلج تارهای صوتی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت فلج تارهای صوتی من چیست؟
• آیا جایگزینی برای درمان پیشنهادی شما وجود دارد؟
• آیا بعد از درمان می توانم صحبت کنم یا آواز بخوانم؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• چه نوع عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟
• آیا این وضعیت موقتی است یا همیشه تارهای صوتی من فلج می شود؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟
• آیا محدودیتی برای استفاده از صدای من بعد از درمان وجود دارد؟ اگر چنین است، برای چه مدت؟

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد، مانند:

• آیا تاکنون درمانی دریافت کرده اید؟
• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
• علائم شما چگونه بر سبک زندگی شما تأثیر می گذارد؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟