عوارض و کاربردهای داروی بلئومایسین

توصیه می شود که داروی BLENOXANE (شکل تزریقی داروی بلئومایسین سولفات) زیر نظر پزشک متخصص و مجرب، و دارای دانش در زمینه استفاده از داروهای شیمی درمانی ضد سرطان، انجام شود. مدیریت مناسب درمان و عوارض تنها زمانی امکان پذیر است که امکانات تشخیصی و درمانی کافی در دسترس باشد.

فیبروز ریوی شدیدترین عارضه مصرف داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) است. شایع ترین تظاهرات بالینی مصرف این دارو، پنومونیت است. حتی گاهی اوقات به شکل فیبروز ریوی پیشرفت می کند. وقوع این عارضه در بیماران سالمند و کسانی که بیش از 400 واحد دوز، از این دارو دریافت می کنند، بیشتر است. اما سمیت ریوی در بیماران جوان و کسانی که با دوزهای پایین درمان می شوند، مشاهده شده است.

تقریباً در 1٪ از بیماران مبتلا به لنفوم تحت درمان با داروی BLENOXANE (شکل تزریقی داروی بلئومایسین سولفات) یک واکنش شدید خاص متشکل از افت فشار خون، گیجی ذهنی، تب، لرز و خس خس سینه گزارش شده است.

داروی BLENOXANE® (بلومایسین سولفات تزریقی، USP) مخلوطی از آنتی بیوتیک های گلیکوپپتیدی سیتوتوکسیک تولید شده از سویه Streptomyces verticillus است. این دارو، می تواند در آب حل شود.

موارد مصرف داروی بلئومایسین

BLENOXANE (شکل تزریقی داروی بلئومایسین سولفات) باید به عنوان یک درمان تسکینی در نظر گرفته شود. مصرف داروی بلئومایسین، برای رفع و کاهش عوارض سرطان های زیر، توصیه شده است:

• لنفوم ها
• سرطان بیضه
• بیماری هوچکین
• لنفوم غیر هوچکین
• سرطان سلول های سنگفرشی
• سرطان آلت تناسلی مرد، گردن رحم، و واژن
• سلول جنینی، کوریوکارسینوما و تراتوکارسینوما
• سرطان سر و گردن. (از جمله دهان، زبان، لوزه، نازوفارنکس، اوروفارنکس، سینوس، کام، لب، مخاط گونه، لثه، اپیگلوت، پوست، حنجره)

پاسخ به درمان ناشی از مصرف BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) در بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن که قبلاً تحت تابش های درمانی قرار گرفته اند، ضعیف تر است.

همچنین، مصرف داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات)، در مدیریت افیوژن پلور بدخیم موثر است. BLENOXANE (تزریق بلئومایسین سولفات) به عنوان یک عامل اسکلروزان برای درمان پلورال بدخیم پلور و جلوگیری از افیوژن پلور مکرر، موثر است.

مقدار مصرف داروی بلئومایسین

به دلیل احتمال واکنش آنافیلاکتوئیدی، بیماران مبتلا به لنفوم باید در 2 دوز اول با 2 واحد یا کمتر، تحت درمان قرار گیرند. در صورت عدم واکنش حاد، ممکن است برنامه دوز معمول، برای درمان فرد، استفاده شود. برخی از برنامه های درمانی توصیه شده، عبارت اند از:

سرطان سلول سنگفرشی، لنفوم غیر هوچکین، سرطان بیضه: 0.25 تا 0.50 واحد/کیلوگرم (10 تا 20 واحد/متر مربع) به صورت وریدی، عضلانی یا زیر جلدی هفتگی یا دو بار در هفته تجویز می شود.

بیماری هوچکین: 0.25 تا 0.50 واحد/کیلوگرم (10 تا 20 واحد/متر مربع) به صورت وریدی، عضلانی یا زیر جلدی هفتگی یا دو بار در هفته تجویز می شود. پس از 50٪ پاسخ، یک دوز نگهدارنده 1 واحد در روز یا 5 واحد در هفته به صورت داخل وریدی یا عضلانی باید تزریق شود.

به نظر می رسد، مسمومیت ریوی ناشی از مصرف BLENOXANE (تزریق بلئومایسین سولفات) هنگامی که دوز کل بیش از 400 واحد باشد. با افزایش قابل توجهی رو به رو است. دوزهای کل بیش از 400 واحد باید با احتیاط زیادی تجویز شوند.

هنگام استفاده از داروی بلنوکسان (شکل تزریقی داروی بلئومایسین سولفات) همراه با سایر داروهای ضد نئوپلاستیک، ممکن است در دوزهای کمتر، سمیت ریوی ایجاد شود.

بهبود بیماری هوچکین و تومورهای بیضه سریع است. ظرف 2 هفته انجام می شود. اگر در این زمان بهبودی مشاهده نشود، بعید است که سرطان فرد، بهبود یابد. سرطان سلولهای سنگفرشی کندتر پاسخ می دهد، گاهی اوقات تا 3 هفته قبل از مشاهده هر گونه بهبودی، زمان نیاز است.

افیوژن پلور بدخیم: 60 واحد به صورت تزریق تک دوز بولوس داخل پلور تجویز می شود.

اقدامات احتیاطی مربوط به مصرف داروی بلئومایسین

هنگام مصرف داروی BLENOXANE (تزریق بلئومایسین سولفات) ،برای انجام تزریق، باید احتیاط کرد. باید از روش های مناسب برای دفع داروهای ضد سرطان استفاده کرد. چندین دستورالعمل در این زمینه منتشر شده است. برای به حداقل رساندن خطر قرار گرفتن بلئومایسین در معرض پوست، هنگام دست زدن به ویال های حاوی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) و برای تزریق، همیشه از دستکش های غیر قابل نفوذ استفاده کنید.

در صورت تماس داروی BLENOXANE (شکل تزریقی داروی بلئومایسین سولفات) با پوست، بلافاصله پوست را کاملاً با آب و صابون بشویید. در صورت تماس با غشاهای مخاطی، غشاها باید بلافاصله و کاملاً با آب شسته شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر، با یک پزشک تماس بگیرید.

عوارض جانبی مصرف داروی بلئومایسین

برخی از عوارض جانبی مصرف داروی بلئومایسین، عبارت اند از:

عوارض ریوی

جدی ترین عوارض جانبی مصرف داروی بلئومایسین، بروز عوارض جانبی ریوی است. شایع ترین تظاهرات بالینی این عارضه، بروز پنومونیت است. گاهی اوقات به فیبروز ریوی منجر می شود. تقریباً 1٪ از بیماران تحت درمان با داروی بلئومایسین، به دلیل فیبروز ریوی، جان خود را از دست داده اند.

بروز مسمومیت ریوی، هم با دوز و هم با سن بیمار ارتباط دارد. بروز این عارضه، در بیماران بالای 70 سال و در افرادی که بیش از 400 واحد دوز کلی بلئومایسین دریافت می کنند، شایع تر است. با این حال، این مسمومیت غیرقابل پیش بینی است. در بیماران جوان دریافت کننده دوزهای پایین، مشاهده شده است.

برخی گزارشات منتشر شده نشان می دهند که خطر مسمومیت ریوی در صورت استفاده از بلئومایسین در ترکیب با G- CSF یا سایر سایتوکاین ها، افزایش می یابد. با این حال، مطالعات بالینی تصادفی تکمیل شده تا به امروز افزایش خطر عوارض ریوی را در بیماران تحت درمان با بلئومایسین و G-CSF نشان نداده است.

واکنش های خاص به مصرف بلئومایسین

در برخی از بیماران مبتلا به لنفوم تحت درمان با داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات)، بروز یک واکنش خاص، مشابه آنافیلاکسی، گزارش شده است. واکنش ممکن است فوری بوده یا چند ساعت به تأخیر بیفتد و معمولاً بعد از تزریق دوز اول یا دوم رخ می دهد. این واکنش های جانبی، شامل افت فشار خون، گیجی، تب، لرز و خس خس سینه هستند.

عوارض موثر بر غشاهای مخاطی و بافتی

این عوارض جانبی، تقریباً در 50٪ بیماران تحت درمان گزارش شده است. این عوارض شامل اریتم، بثورات، استریا، وزیکولاسیون، هایپرپیگمانتاسیون و حساسیت پوستی می شوند. علاوه بر این ها، عوارضی همچون هایپرکراتوز، تغییرات ناخن، آلوپسی، خارش و استوماتیت نیز گزارش شده است.

قطع درمان مصرف داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) در 2٪ بیماران تحت درمان با این دارو، به دلیل بروز این مسمومیت ها، ضروری بوده است. همچنین، در برخی از افراد، تغییرات پوستی شبیه به اسکلرودرمی نیز گزارش شده است.

مسمومیت پوستی، یک عارضه نسبتاً تاخیری است که معمولاً در هفته دوم و سوم درمان پس از تجویز 150 تا 200 واحد بلنوکسان (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) ایجاد می شود و به نظر می رسد به دوز تجمعی مربوط می شود.

همچنین، تجویز داخل پلور بلونوکسان با درد موضعی همراه بوده است. افت فشار خون نیز گزارش شده است.

بیمارانی که داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) را دریافت می کنند، باید در طول و بعد از درمان با دقت و به صورت مکرر، تحت نظر پزشک باشند. داروی بلئومایسین، در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی یا اختلال عملکرد ریوی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

مصرف بلئومایسین در دوران بارداری

داروی بلنوکسان (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) در صورت تجویز برای مصرف در یک زن باردار، می تواند باعث وارد شدن آسیب به جنین شود. تجویز دوزهای داخل صفاقی 1.5 میلی گرم/کیلوگرم در روز به موش ها (حدود 1.6 برابر دوز توصیه شده انسانی بر واحد/متر مربع) در روزهای 6 تا 15 حاملگی باعث ناهنجاری های اسکلتی و هیدروورتر می شود.

همچنین، مصرف داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) در دوزهای وریدی 1.2 میلی گرم/کیلوگرم در روز (حدود 2.4 برابر دوز توصیه شده انسان بر واحد/متر مربع) در روزهای 6 تا 18 حاملگی، سقط کننده است.

علیرغم آزمایش های حیوانی، هیچ مطالعه ای در انسان ها، در مورد زنان باردار انجام نشده است. در صورت استفاده از داروی بلونوکسان (شکل تزریقی بلومایسین سولفات) در دوران بارداری، یا باردار شدن در هنگام مصرف بلئومایسین، مادر باید از خطرات مصرف این دارو، برای جنین، مطلع شود. مصرف داروی بلئومایسین، در دوران بارداری، به هیچ وجه منطقی نیست.

موارد منع مصرف داروی بلئومایسین

استفاده از داروی BLENOXANE (شکل تزریقی بلئومایسین سولفات) در بیمارانی که واکنش های حساسیت نسبت به آن نشان داده اند، منع مصرف دارد. بلئومایسین توسط آنزیم سیتوزولی سیستئین پروتئیناز غیرفعال می شود. این آنزیم به استثنای پوست و ریه ها، که هر دو جزو بافت های هدف مسمومیت بلئومایسین هستند. به طور گسترده ای در بافت های طبیعی توزیع می شود. حذف سیستمیک دارو و تجزیه آنزیمی احتمالاً فقط در بیمارانی که عملکرد کلیوی آنها به شدت مختل است، دچار مشکل خواهد شد.

دفع داروی بلئومایسین از بدن

راه اصلی دفع داروی بلئومایسین، از طریق کلیه است. حدود 65 درصد از دوز تجویز شده داخل وریدی طی 24 ساعت از طریق ادرار دفع می شود. در بیماران با عملکرد طبیعی کلیه، غلظت پلاسمایی بلئومایسین به طور دو مرحله ای با متوسط ​​نیمه عمر نهایی 2 ساعت پس از تجویز بولوس داخل وریدی کاهش می یابد.

کلیرانس کل بدن و کلیرانس کلیوی داروی بلئومایسین، به ترتیب 51 میلی لیتر در دقیقه بر متر مکعب و 23 میلی لیتر در دقیقه بر متر مکعب بوده است.

مصرف بلئومایسین و جمعیت های خاص، سن، جنسیت و نژاد. اثرات سن، جنس و نژاد بر عملکرد داروی BLENOXANE (تزریق بلئومایسین سولفات) مورد بررسی قرار نگرفته است.

نارسایی کلیه و مصرف بلئومایسین. نارسایی کلیوی به طور قابل توجهی دفع بلئومایسین از بدن را کاهش می دهد. با کاهش ترشح کراتینین، نیمه عمر نهایی حذف داروی بلئومایسین، به صورت تصاعدی افزایش می یابد. اخیرا، کاهش دوز درمانی بلئومایسین برای بیمارانی با میزان ترخیص کراتینین <50 میلی لیتر در دقیقه پیشنهاد شده است.

نارسایی کبدی و مصرف بلئومایسین. تأثیر نارسایی کبدی بر عملکرد داروی BLENOXANE (تزریق بلئومایسین سولفات) مورد بررسی قرار نگرفته است.

از آنجا که بلئومایسین عمدتاً از طریق دفع کلیوی از بدن خارج می شود، تجویز همزمان داروهای نفروتوکسیک با بلئومایسین ممکن است بر دفع کلیوی آن تأثیر بگذارد.

سخن آخر

داروی بلئومایسین، یک داروی ضد سرطان است که برای درمان سرطان های گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به عوارض دارویی و حساسیت های مربوط به مصرف این دارو، پیش از شروع درمان با بلئومایسین، ضروری است که با یک پزشک مشورت کنید.