اورتریت چیست؟ چگونه التهاب مجرای ادرار درمان می شود؟

اورتریت یا التهاب مجرای ادراری و یا التهاب پیشاب راه، وضعیتی است که در آن مجرای ادراری یا لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می کند ملتهب و تحریک می شود. مایع منی نیز از مجرای ادراری مردان عبور می کند. اورتریت معمولاً باعث درد هنگام ادرار و افزایش میل به ادرار می شود. معمولاً علت اصلی اورتریت عفونت توسط باکتری ها است. اورتریت همان عفونت مجاری ادراری (UTI) نیست. اورتریت التهاب مجرای ادراری است، در حالی که عفونت ادراری، عفونت مجاری ادراری است. آنها ممکن است علائم مشابهی داشته باشند، اما بسته به علت زمینه ای مجرای ادراری، نیاز به روش های درمانی متفاوتی دارند.

شیوع اورتریت چگونه است؟

اورتریت، افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می دهد. هم مردان و هم زنان می توانند به این بیماری مبتلا شوند. با این حال، احتمال ابتلای زنان در مقایسه با مردان این بیماری بیشتر است. این تا حدودی به این دلیل است که مجرای ادراری مردان، که طول آلت تناسلی مردان است، بسیار طولانی تر از زنان است. مجرای ادرار زن معمولاً یک و نیم اینچ طول دارد. این امر ورود باکتری ها به مجرای ادرار را آسان می کند.

به گفته Antimicrobe ،اورتریت تقریباً در 4 میلیون آمریکایی در سال رخ می دهد. اورتریت غیر غشایی 80 درصد موارد را تشکیل می دهد.

علائم اورتریت چیست؟

مردان و زنان هر دو ممکن است دچار اورتریت شوند، اما علائم کمی متفاوت است. برخی افراد هیچ علامتی ندارند.

علائم در مردان عبارتند از:

• انزال دردناک
• ترشح آلت تناسلی
• وجود خون در ادرار یا مایع منی
• احساس سوزش در هنگام ادرار کردن
• خارش، حساسیت یا تورم در آلت تناسلی
• بزرگ شدن غدد لنفاوی در ناحیه کشاله ران
• تب در مردان ممکن است، اما به ندرت رخ می دهد.

علائم التهاب مجاری ادراری در زنان، عبارتند از:

• تب و لرز
• دل درد
• خارش
• تکرر ادرار
• مقاربت دردناک
• درد لگن و شکم
• ناراحتی در هنگام ادرار کردن
• سوزش در دهانه مجرای ادرار
• ترشحات غیرطبیعی از واژن نیز ممکن است همراه با علائم ادراری وجود داشته باشد.

افرادی که مبتلا به اورتریت هستند ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشند. این امر به ویژه در مورد زنان صادق است. اگر اورتریت در نتیجه کلامیدیا یا عفونت تریکومونیازیس ایجاد شود، ممکن است علائم در مردان ظاهر نشود. به همین دلیل، اگر احتمالاً به عفونت مقاربتی (STI) مبتلا شده اید، انجام آزمایش مهم است.

چه عواملی باعث بروز اورتریت می شوند؟

به طور کلی، اکثر موارد اورتریت نتیجه عفونت باکتری یا ویروس هستند. باکتری ها شایع ترین علل هستند. همان باکتری هایی که می توانند باعث عفونت مثانه و کلیه شوند، می توانند مخاط مجرای ادرار را نیز آلوده کنند. باکتری هایی که به طور طبیعی در ناحیه تناسلی یافت می شوند، در صورت ورود به مجاری ادراری نیز ممکن است باعث ایجاد اورتریت شوند. بیشتر موارد مجاری ادراری زمانی اتفاق میفتد که باکتری ها وارد مجرای ادرار شوند.

بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC)، باکتری های مرتبط با اورتریت عبارتند از:

• Neisseria gonorrhoeae
• کلامیدیا تراکوماتیس
• Mycoplasma genitalium

عوامل بیماری زا، عوامل بیولوژیکی هستند که باعث بیماری می شوند. همین عوامل بیماری زا که باعث STI می شوند می توانند باعث ایجاد اورتریت شوند. عوامل بیماری زا شامل باکتری هایی است که باعث سوزاک و کلامیدیا می شوند و انگلی که باعث ایجاد تریکومونیازیس می شود.

ویروس هایی نیز وجود دارند که می توانند منجر به ایجاد اورتریت شوند. این ویروس ها شامل ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) و سیتومگالوویروس (CMV) است.

سایر علل احتمالی التهاب پیشابراه، عبارتند از:

• سندرم رایتر
• ویروس آدنوویروس
• Ureaplasma urealyticum
• تریکوموناس واژینالیس
• اشروشیا کولی Uropathogenic (E. coli)

طبق گفته موسسه ملی بهداشت، اورتریت همچنین می تواند ناشی از آسیب یا حساسیت به مواد شیمیایی مورد استفاده در ژله های ضد بارداری، صابون ها، کرم ها یا اسپرم کش ها باشد. مواد ضد عفونی کننده یا سایر محصولات مانند روغن درخت چای می تواند باعث التهاب شود. آسیب ناشی از اصطکاک در هنگام تماس جنسی یا خودارضایی نیز می تواند منجر به التهاب در مردان شود.

چه عواملی خطر بروز التهاب مجرای ادراری را افزایش می دهند؟

عوامل زیر خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد:

• سابقه بیماریهای مقاربتی
• سابقه رفتارهای جنسی پرخطر

بر اساس مطالعه ای که در مجله بیماری های عفونی منتشر شده است، رابطه جنسی دهانی ممکن است یک عامل خطر برای اورتریت غیر ناهنجاری (NGU) باشد.

اورتریت همیشه از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شود، اما فردی که دارای شریک جنسی متعدد است در معرض خطر بیشتری قرار دارد.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) توصیه می کند هر بیمار مبتلا به اورتریت تأیید شده یا مشکوک باید آزمایش سوزاک و کلامیدیا را نیز انجام دهد. این به افراد امکان می دهد تا شریک زندگی خود را مطلع کنند، که ممکن است نیاز به آزمایش و درمان داشته باشد. همچنین می تواند بیماران راتشویق کنند روند بیماری را تا انتها دنبال کنند. زنان ممکن است تحت آزمایش سونوگرافی لگن قرار بگیرند.

انواع اورتریت کدامند؟

انواع مختلفی از اورتریت وجود دارد که بر اساس علت التهاب طبقه بندی می شوند. آنها اورتریت گونوکوکی و اورتریت غیرنژیکی هستند.

اورتریت گونوکوکی ناشی از همان باکتری است که باعث سوزاک STI می شود. اورتریت غیر غشایی، اورتریت است که توسط سایر عفونت هایی که سوزاک نیستند ایجاد می شود. کلامیدیا یکی از علل شایع مجاری اورتریت غیرنژیکی است و سایر بیماریهای مقاربتی نیز عامل اصلی آن هستند.

با این حال، ممکن است تحریکی غیر مرتبط با بیماریهای مقاربتی ایجاد شود. این علل می تواند شامل صدمه مانند کاتتر یا سایر انواع آسیب های تناسلی باشد.

در حالی که بسیاری از بیماران یا دارای یک نوع اورتریت هستند یا انواع دیگر، ممکن است علل مختلفی از اورتریت به طور همزمان وجود داشته باشد. این امر به ویژه در زنان صادق است.

چگونه اورتریت تشخیص داده می شود؟

برای یک مرد، پزشک به طور معمول شکم، کیسه بیضه، آلت تناسلی و مثانه را برای تورم یا ترشح مورد بررسی قرار می دهد. یک سواب داخل مجرای ادرار وارد شده و سپس زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

زنان معمولاً برای بررسی حساسیت مجرای ادرار و پایین شکم تحت معاینات شکمی و لگن قرار می گیرند. پزشک همچنین ترشحات پیشابراه را بررسی می کند.

سیستوسکوپی، که در آن لوله ای با دوربین در انتهای آن وارد مثانه می شود، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

آزمایشات تشخیصی که ممکن است توصیه شود عبارتند از:

• آزمایش ادرار
• شمارش کامل خون (CBC)
• آزمایش پروتئین واکنشی C
• آزمایش هایی برای بررسی بیماری های مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا

درمان اورتریت چیست؟

درمان اورتریت معمولاً شامل دوره ای از آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد ویروسی است. برخی از درمان های رایج برای اورتریت عبارتند از:

• آزیترومایسین، آنتی بیوتیک، معمولاً به صورت یکبار در روز مصرف می شود.
• داکسی سایکلین، یک آنتی بیوتیک خوراکی است که معمولاً دو بار در روز به مدت هفت روز مصرف می شود.
• اریترومایسین، یک آنتی بیوتیک است که می تواند به صورت خوراکی، چهار بار در روز به مدت هفت روز تجویز شود.
• آفلوکساسین، یک آنتی بیوتیک خوراکی است که معمولاً دو بار در روز به مدت هفت روز مصرف می شود.
• لووفلوکساسین، یک آنتی بیوتیک خوراکی است که معمولاً یک بار در روز برای هفت روز مصرف می شود.

اگر بیماری مقاربتی باعث عفونت شده، ضروری است که شرکای جنسی در صورت لزوم تحت آزمایش و درمان قرار گیرند. این مانع از گسترش STI و عفونت مجدد می شود.

ممکن است چند روز پس از شروع درمان، علائم شما بهبود یابد. اما باید طبق تجویز پزشک، نسخه خود را به پایان برسانید، در غیر این صورت ممکن است عفونت بدتر شود. افراد مبتلا به اورتریت باید یک هفته داروها را مصرف کنند تا به طور کامل با تجویز پزشک دوره بیماری به پایان برسد و شریک زندگی آنها قبل از شروع مجدد فعالیت جنسی، درمان خود را به پایان برساند.

تداخلات دارویی احتمالی برای داروهای مورد استفاده برای درمان اورتریت عبارتند از:

• داروهای قلبی
• داروهای تشنج
• داروهای رقیق کننده خون

هدف داروها درمان علت اورتریت و جلوگیری از گسترش عفونت است.

استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی خطر را کاهش می دهد. درمان بستگی به علت زمینه ای دارد. اگر بیمار مبتلا به عفونت باکتریایی باشد، آنتی بیوتیک مانند داکسی سایکلین، اریترومایسین یا مترونیدازول تجویز می شود.

گزارش شده است که آزیترومایسین و داکسی سایکلین در درمان اورتریت هنگامی که با کلامیدیا مرتبط است موثر هستند، اما به نظر می رسد انواع دیگر مانند M. genitalium به آزیترومایسین یا موکسیفلوکساسین بهتر پاسخ می دهند.

همچنین این نگرانی وجود دارد که برخی از گونه های M. genitalium در برابر برخی آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند و درمان را دشوارتر می کند.

یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)، مانند ناپروکسن، می تواند برای تسکین درد استفاده شود.

پیریدیم، همچنین به عنوان فنازوپیریدین شناخته می شود، می تواند برای درمان درد و کاهش میل به ادرار کردن و تکرر ادرار استفاده شود. CDC می تواند در یک دوز واحد تجویز شود تا درمان را بهبود ببخشد.

آیا درمان خانگی برای التهاب مجرای ادراری وجود دارد؟

به گفته انجمن تنظیم خانواده (FPA) در انگلستان، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه داروهای طبیعی یا جایگزین می توانند اورتریت را درمان کنند، وجود ندارد.

مرکز پزشکی دانشگاه مریلند خاطرنشان می کند که داروهای خانگی و طبیعی، همراه با درمان های پزشکی معمولی، می توانند به بدن در مقابله با عفونت کمک کنند.

قره قاط حاوی ماده ای است که ممکن است از چسبیدن باکتری ها به مجرای ادرار جلوگیری کند. نوشیدن روزانه بین 8 اونس و 16 اونس آب زغال اخته شیرین نشده ممکن است به زنان مبتلا به عفونت های مکرر ادراری برای جلوگیری از عود بیماری کمک کند.

دانشمندان کشف کرده اند کهPACs (پروآنتوسیانیدین) موجود در قره قاط می تواند نحوه تعامل باکتری ها در سیستم ادراری را تغییر دهد. مشکل این است که سطوح PACs مورد نیاز برای ایجاد تغییر در دستگاه ادراری در آب زغال اخته فرآوری شده یافت نمی شود. PACs در سطح مورد نیاز در حال حاضر فقط در کپسول کرن بری، نوعی از قره قاط متمرکز یافت می شود. بنابراین نوشیدن آب کرن بری برای شرکت تولید آب میوه خوب است اما لزوماً برای شما مفید نیست.

در صورت بارداری، شیردهی یا سنگ کلیه، مکمل کرن بری توصیه نمی شود. آب کرنبری و مکمل ها نباید توسط افرادی که از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین یا کومادین استفاده می کنند، مصرف شود.

همچنین مهم است که با اجتناب از کافئین و الکل و نوشیدن شش تا هشت لیوان آب تصفیه شده در روز، هیدراته بمانید.

مهم است که قبل از استفاده از داروهای طبیعی یا جایگزین با پزشک مشورت کنید.

چگونه از اورتریت پیشگیری کنیم؟

بسیاری از باکتری های ایجاد کننده اورتریت می توانند از طریق تماس جنسی به شخص دیگری منتقل شوند. به همین دلیل، انجام رابطه جنسی ایمن یک اقدام پیشگیرانه مهم است. نکات زیر می تواند خطر را کاهش دهد:

• چکاب و معاینه
• استفاده از کاندوم
• بهداشت شخصی خوب
• اجتناب از مواد شیمیایی که می توانند مجرای ادرار را تحریک کنند مانند مواد شوینده یا اسپرم کش ها
• از دیگران محافظت کنید. اگر متوجه شدید که به بیماری مقاربتی مبتلا هستید، به دیگران که در معرض خطر عفونت هستند نیز اطلاع دهید.

به غیر از شیوه های جنسی ایمن تر، راه های دیگری نیز برای ارتقاء سلامت دستگاه ادراری وجود دارد که خطر ابتلا به اورتریت کاهش می دهد مانند:

• مایعات فراوان بنوشید.
• بلافاصله پس از مقاربت ادرار کنید.
• از خوردن غذاهای اسیدی خودداری کنید.
• از قرار گرفتن در معرض اسپرم کش ها خودداری کنید.

عوارض ناشی از اورتریت چیست؟

داروها اغلب می توانند اورتریت را به سرعت درمان کنند. اما اگر عفونت درمان نشود، عوارض می تواند ماندگار و کاملاً جدی باشد. به عنوان مثال، عفونت ممکن است به سایر قسمت های مجاری ادراری، از جمله حالب، کلیه ها و مثانه گسترش یابد. این عفونت ها می توانند به تنهایی دردناک باشند. در حالی که می توان آنها را با دوزهای بالاتر آنتی بیوتیک ها درمان کرد، اما اگر به مدت طولانی درمان نشوند، می توانند باعث آسیب به اندام ها شوند. این عفونت های درمان نشده همچنین می توانند به خون سرایت کرده و منجر به سپسیس شوند که می تواند کشنده باشد.

علاوه بر این، بیماریهای مقاربتی که اغلب باعث ایجاد اورتریت می شوند، می توانند به سیستم تولید مثل آسیب برساند. زنان ممکن است دچار بیماری التهابی لگن (PID) شوند که دردناک است و منجر به ناباروری، درد مداوم لگن یا درد در هنگام رابطه جنسی شود. زنان مبتلا به بیماریهای مقاربتی جنسی درمان نشده نیز در معرض خطر بیشتری برای حاملگی خارج رحمی هستند که می تواند خطرناک باشد.

مردان ممکن است دچار التهاب یا عفونت دردناک غده پروستات یا تنگ شدن قسمتی از مجرای ادراری در اثر زخم شوند که منجر به ادرار دردناک می شود. به این دلایل، در صورت مشاهده علائم اورتریت، باید در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید.

تداوم یا عود علائم، ممکن است نشانه وجود بیماری دیگری باشد یا اینکه باکتری هایی که باعث ایجاد مشکل شده اند نسبت به درمان مقاوم باشند. اگر درد و علائم دیگر عود کرد یا برطرف نشد، برای بیماران مهم است که با پزشک خود مشورت کنند.