شناخت 11 علائم شایع اختلالات اضطرابی برای افرادی که به طور مداوم اضطراب را تجربه می کنند به منظور پیشگیری از بروز عوارض این اختلالات، مهم و حیاتی است. همه افراد در برهه ای از زندگی خود دچار اضطراب می شوند. در واقع، اضطراب پاسخی بسیار عادی به رویدادهای استرس زای زندگی مانند نقل مکان، تغییر شغل یا مشکلات مالی است. با این حال، هنگامی که علائم اضطراب بسیار زیاد شده و باعث تداخل در امور روزمره شما می شود، می تواند نشانه های یک اختلال اضطرابی باشد.
اختلالات اضطرابی را می توان با کمک یک متخصص پزشکی مدیریت کرد. تشخیص علائم اولین قدم برای درمان اختلالات اضطرابی است.
علائم شایع اختلال اضطراب
- نگرانی بیش از حد
نگرانی بیش از حد یکی از شایع ترین علائم اختلال اضطرابی است. نگرانی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر معمولا به حدی شدید است که تمرکز و انجام کارهای روزمره را دشوار می کند. نگرانی مرتبط با اختلالات اضطرابی با رویدادهایی که باعث ایجاد آن می شوند نامتناسب بوده و معمولاً در پاسخ به شرایط عادی و روزمره رخ می دهد.
نگرانی بیش از حد در مورد مسائل روزمره مهمترین مشخصه اختلال اضطراب فراگیر است، به ویژه اگر به اندازه ای شدید باشد که در زندگی روزمره تداخل ایجاد کرده و تقریباً به مدت حداقل شش ماه ادامه یابد. کنترل این نگرانی اغلب بسیار دشوار است.
افراد زیر 65 سال بیشتر از گروههای سنی دیگر در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر قرار دارند. همچنین این اختلال در افراد مجرد بیشتر دیده می شود. احتمال ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر در افرادی که از نظر اقتصادی اجتماعی در سطح پایین تری بوده و عوامل استرس زای زیادی در زندگی خود دارند بیشتر است.
- احساس آشفتگی
هنگامی که فردی احساس اضطراب می کند، بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک او شروع به فعالیت بیش از حد می کند. این وضعیت باعث ایجاد مجموعه ای از علائم مانند افزایش ضربان قلب، عرق کردن کف دست، لرزش دست و خشکی دهان می شود.
این علائم به این دلیل رخ می دهد که مغز شما خطر را احساس کرده و در تلاش است که بدن را برای واکنش به عوامل تهدید زا آماده کند.
مغز جریان خون را از سیستم گوارشی به سمت ماهیچه ها هدایت می کند تا بدن شما در صورت نیاز برای فرار، دویدن یا مبارزه کاملا آماده باشد. همچنین در هنگام استرس شدید، مغز ضربان قلب را بالا برده و از این طریق تمرکز شما را افزایش می دهد.
اگرچه این تأثیرات در صورت تهدید واقعی مفید است، اما اگر این وضعیت دائم در بدن شما رخ دهد بسیار ناخوشایند خواهد بود. در واقع بررسی ها نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نمی توانند به همان اندازه افراد بدون اختلال اضطرابی برانگیختگی خود را کاهش دهند. این بدان معناست که ممکن است اثرات اضطراب را برای مدت طولانی تری احساس کنند.
مشاوره آنلاین در اختلال اضطرابی
- بیقراری
بیقراری به ویژه در کودکان و نوجوانان یکی دیگر از علائم شایع اضطراب است. بیقراری به تنهایی برای تشخیص اختلال اضطرابی کافی نیست، اما می تواند یکی از علائم اصلی آن باشد، به ویژه اگر به طور مکرر و حداقل به مدت 6 ماه ادامه پیدا کند. هنگامی که کسی احساس بیقراری می کند، دائم به صورت ناخودآگاه تمایل به حرکت و راه رفتن به اطراف دارد. گاهی این بی قراری به حدی شدید است که فرد نمی تواند برای لحظه ای آرام در جای خود بنشیند.
بررسی هایی که در مدت یکسال بر روی 128 کودک مبتلا به اختلالات اضطرابی انجام شد، نشان داد که بی قراری به عنوان یکی از علائم اصلی اضطراب در 74٪ از کودکان مشاهده می شود. با وجودی که که بی قراری در همه افراد مبتلا به اضطراب رخ نمی دهد، با این حال یکی از نشانه های مهمی است که پزشکان اغلب در هنگام تشخیص به دنبال آن هستند.
- خستگی
خستگی مفرط یکی دیگر از علائم بالقوه اختلال اضطراب فراگیر است. خستگی فقط در مواردی که با نگرانی بیش از حد همراه است، می تواند نشانه ای از یک اختلال اضطرابی باشد. برای برخی، خستگی می تواند به دنبال حمله اضطرابی باشد، در حالی که برای برخی دیگر، خستگی مزمن است.
برخی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر خستگی زیادی را در خود احساس می کنند، زیرا اضطراب معمولاً با بیش فعالی یا برانگیختگی همراه است. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که خستگی همچنین می تواند نشانه ای از افسردگی یا سایر بیماری ها باشد. بنابراین خستگی به تنهایی برای تشخیص اختلال اضطرابی کافی نیست. علت احساس خستگی هنوز به طور دقیق مشخص نیست. ممکن است خستگی ناشی از سایر علائم اضطراب، مانند بی خوابی یا تنش عضلانی باشد. یا به دلیل اثرات هورمونی اضطراب مزمن رخ دهد.
- مشکل در تمرکز
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر دچار مشکلات مربوط به تمرکز می شوند. با این حال، مشکل در تمرکز می تواند علامت سایر بیماری ها مانند اختلال نقص توجه یا افسردگی نیز باشد. بنابراین به تنهایی نمی توان آن را علامت قطعی ابتلا به اختلال اضطرابی دانست.
علامت اختلال تمرکز در کودکان شایع تر است. بررسی هایی که بر روی 157 کودک و نوجوان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد، نشان داد که بیش از دو سوم این کودکان دچار مشکلات تمرکز هستند.
بررسی هایی که بر روی 175 بزرگسال مبتلا به همین اختلال انجام شد، نشان داد که تقریباً 90 درصد از بزرگسالان در تمرکز مشکل دارند. هرچه اضطراب افراد شدیدتر باشد، به همان میزان مشکلات تمرکز نیز بیشتر می شود.
بررسی ها نشان می دهند که اضطراب می تواند حافظه فعال را مختل کند. حافظه فعال مسئول نگهداری اطلاعات کوتاه مدت است. این وضعیت در افرادی که اغلب دوره های شدید اضطراب را تجربه می کنند باعث کاهش چشمگیر عملکرد روزانه می شود.
- تحریک پذیری
اکثر افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی تحریک پذیری بیش از حد را تجربه می کنند. بیش از 90 درصد از افرادی که دارای اختلال اضطراب فراگیر هستند در صورت شدید بودن اضطراب، احساس تحریک پذیری را نیز تجربه می کنند.
با توجه به اینکه اضطراب با برانگیختگی زیاد و نگرانی بیش از حد همراه است. به همین تحریک پذیری یک علامت شایع در اختلال اضطراب فراگیر است.
بررسی ها نشان می دهد میانسال مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بیش از دو برابر سایر گروههای سنی در زندگی روزمره خود دچار تحریک پذیری می شوند.
- تنش عضلانی
سفت شدن ماهیچه ها در بیشتر روزهای هفته یکی دیگر از علائم اضطراب است. تنش عضلانی ارتباط بسیار نزدیکی با اضطراب دارد. اما هنوز علت این رابطه به طور دقیق مشخص نیست. درمان تنش عضلانی می تواند تا حد زیادی به کاهش علائم نگرانی کمک کند.
ممکن است تنش عضلانی خود احساس اضطراب را افزایش دهد. اما این احتمال نیز وجود دارد که اضطراب منجر به افزایش تنش عضلات شود یا اینکه عامل سومی باعث ایجاد هر دو مشکل شود.
بررسی ها نشان می دهد که درمان تنش عضلانی و آرام سازی عضلات باعث کاهش نگرانی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می شود. درمان تنش عضلانی حتی به اندازه درمان شناختی رفتاری در رفع اضطراب موثر است.
- اختلالات خواب
بیدار شدن در نیمه شب و مشکل در خوابیدن دو مشکل شایع در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر است. بررسی ها نشان می دهد که بی خوابی در دوران کودکی ممکن است با ابتلا به اضطراب در مراحل بعدی زندگی مرتبط باشد.
مطالعه ای که روی 1000 کودک بالای 2 سال انجام شد، نشان داد که بی خوابی در دوران کودکی خطر ابتلا به اختلال اضطرابی در 26 سالگی را به میزان 60 درصد افزایش می دهد.
بی خوابی و اضطراب به شدت با هم ارتباط دارند. اما هنوز مشخص نیست که آیا بی خوابی باعث اضطراب می شود یا اضطراب عامل ابتلا به بی خوابی است. اما به طور کلی درمان اضطراب معمولاً می تواند به بهبود کیفیت خواب نیز کمک کند.
- حملات پانیک
اختلال اضطرابی با اختلال هراس یا حملات پانیک مکرر همراه است. حملات وحشت باعث ایجاد یک ترس شدید می شود. این ترس باعث ناتوانی در انجام بسیاری از امو روزمره می شود. حملات وحشت معمولاً با افزایش ضربان قلب، عرق کردن، لرزش بدن، تنگی نفس، احساس سفتی در قفسه سینه، تهوع، ترس از مرگ یا از دست دادن کنترل همراه است .
حملات پانیک مکرر ممکن است نشانه ای از اختلال هراس باشد. بررسی ها نشان می دهد که 22 درصد از بزرگسالان در مقطعی از زندگی خود دچار حمله پانیک می شوند.
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی
اضطراب اجتماعی اغلب در اوایل زندگی شکل می گیرد. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی اغلب دارای عزت نفس پایین، انتقاد از خود و افسردگی بالایی هستند. در حدود 50 درصد از مبتلایان به این بیماری تا سن 11 سالگی تشخیص داده می شوند، در حالی که بیماری در 80 درصد از بیماران تا 20 سالگی بدون تشخیص باقی می ماند.
افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است در هنگام ملاقات با افراد جدید بسیار خجالتی و ساکت به نظر برسند. ممکن است این افراد در ظاهر ناراحت به نظر نرسند. در حالیکه در درون خود ترس و اضطراب شدیدی را احساس می کنند.
- ترس های غیرمنطقی
انواع مختلفی از فوبیا وجود دارد، اما همه آنها شامل رفتار اجتنابی و احساس ترس شدید می باشد. ترس شدید و غیر منطقی در مورد چیزهای خاص، مانند عنکبوت، فضاهای بسته یا ارتفاعات، می تواند نشانه ای از فوبیا باشد.
فوبیا به عنوان اضطراب یا ترس شدید در مورد یک شی یا موقعیت خاص تعریف می شود. این احساس به حدی شدید است که می تواند توانایی عملکرد طبیعی شما را مختل کند.
بررسی ها نشان می دهد که فوبیا 12.5 درصد از افراد را در برهه ای از زندگی تحت تاثیر قرار می دهد. فوبیا در دوران کودکی یا نوجوانی شکل می گیرد و در زنان بیشتر از مردان شایع است.
راه های طبیعی کاهش اضطراب
روشهای طبیعی زیادی وجود دارد که اضطراب را کاهش داده و به شما کمک می کند که احساس بهتری داشته باشید. از جمله:
- مصرف پروبیوتیک ها. مصرف پروبیوتیک ها در بهبود سلامت روان تاثیر بسیار زیادی دارد.
- تمرینات یوگا. بررسی ها نشان می دهد که انجام تمرینات منظم یوگا در درمان اختلالات اضطراب فراگیر بسیار موثر است.
- مدیتیشن. انجام تمرینات ذهن آگاهی می تواند علائم اختلالات اضطرابی را در افراد مبتلا، به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
- ورزش. انجام ورزش منظم به دلیل بهبود گردش خون و رسیدن اکسیژن کافی به سلول های مغزی باعث کاهش خطر ابتلا به اختلال اضطرابی می شود.
- ترک سیگار. سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به اختلال اضطرابی همراه است. ترک سیگار و کاهش نیکوتین دریافتی در بهبود سلامت روان تاثیر زیادی دارد.
- محدود کردن کافئین. مصرف زیاد کافئین ممکن است احساس اضطراب را در برخی از افراد، به ویژه در افرادی که دارای اختلالات اضطرابی هستند، تشدید کند.
- پرهیز از مصرف الکل. ابتلا به اختلالات اضطرابی و سوء مصرف الکل به شدت با هم مرتبط هستند. بنابراین پرهیز از مصرف الکل می تواند تا حد زیادی به درمان علائم اختلال اضطرابی کمک کند.
- رعایت رژیم غذایی مناسب. رژیم های غنی از سبزیجات، میوه ها، گوشت بدون چربی، ماهی، آجیل و غلات کامل می تواند خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی را در شما کاهش دهد. اما با این حال رژیم غذایی به تنهایی برای درمان اختلال اضطراب کافی نیست.
آخرین دیدگاه‌ها