تومور دسموئید رشد غیرسرطانی است که در بافت همبند رخ می دهد. تومورهای دسموئید اغلب در شکم، بازوها و پاها بروز می کنند. اصطلاح دیگر تومورهای دسموئید، فیبروماتوز تهاجمی است. برخی از تومورهای دسموئید رشد کندی دارند. برهمین شرایط به درمان فوری نیازی نخواهند داشت. برخی دیگر به سرعت رشد می کنند و تحت درمان با جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی یا داروهای دیگر قرار می گیرند.
تومورهای دسموئید به عنوان سرطان محسوب نمی شوند زیرا به سایر مناطق بدن انتشار نمی یابند. اما آنها می توانند بسیار تهاجمی باشند، بیشتر شبیه سرطان ها هستند و به ساختارها و اندام های مجاور رشد می کنند. به همین دلیل، افراد مبتلا به تومور دسموئید اغلب تحت مراقبت پزشکان و متخصصان سرطان قرار می گیرند.
علائم تومور دسموئید
علائم تومور دسموئید بر اساس محل تومورها متفاوت است. تومورهای دسموئید اغلب در شکم، بازوها و پاها اتفاق میفتند. اما می توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند.
به طور کلی، علائم و نشانه های این رشد های غیرسرطانی شامل موارد زیر است:
- درد
- توده یا ناحیه ای از تورم
- از دست دادن عملکرد در منطقه آسیب دیده
- گرفتگی و حالت تهوع، به خصوص هنگامی که تومورهای دسموئید در شکم ایجاد شود.
اگر علائم و نشانه های مداومی دارید که شما را نگران می کند با متخصص آنلاین مشورت کنید.
به ازای هر یک میلیون نفر در جهان، سالانه دو تا چهار نفر مبتلا به تومور دسموئید تشخیص داده می شوند. در 5 تا 10 درصد موارد، تومورهای دسموئید ممکن است در خانواده ها ایجاد شود. افرادی که مبتلا به سندرم گاردنر هستند، یک سندرم نادر که در خانواده ها نیز وجود دارد، در معرض خطر بالای سرطان روده بزرگ و تومور دسموئید هستند.
مطالعه بیشتر: انواع مختلف تومور کدامند؟
علل تومورهای دسموئیدی
مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد تومورهای دسموئید می شوند. پزشکان می دانند که این تومورها هنگامی ایجاد می شوند که سلولهای بافت همبند تغییراتی در DNA خود ایجاد کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات برای سلول بافت همبند مشخص می کنند که به سرعت تکثیر شده و توده ای از سلول ها (تومور) را ایجاد کنند. حتی می تواند به بافت سالم بدن حمله کرده و از بین ببرد.
عوامل خطر تومور های دسموئید
عواملی که ممکن است خطر تومورهای دسموئید را افزایش دهند، عبارتند از:
- بارداری. بندرت، تومور دسموئید ممکن است در حین بارداری یا بلافاصله پس از آن ایجاد شود.
- جراحت. تعداد کمی از تومورهای دسموئید در افرادی که اخیراً آسیب دیده اند یا جراحی شده اند، ایجاد می شود.
- سن. تومورهای دسموئید تمایل دارند در بزرگسالان جوانتر از 20 و 30 سالگی رخ دهند. این تومور در کودکان و سالمندان به ندرت دیده می شوند.
- یک سندرم ژنتیکی که باعث پولیپ های روده بزرگ می شود. در افراد مبتلا به پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) احتمال تومورهای دسموئید افزایش می یابد. FAP ناشی از جهش ژنی است که می تواند از والدین به فرزندان منتقل شود. این باعث رشد (پولیپ) بی شماری در روده بزرگ می شود.
برای مشاوره با پزشک آنلاین در پزشکت کلیک کنید.
تشخیص تومورهای دسموئیدی
آزمایشات و روش هایی که برای تشخیص تومورهای دسموئید استفاده می شود شامل موارد زیر است:
- معاینه بدنی. پزشک برای درک بهتر علائم و نشانه های بیماری شما را معاینه می کند.
- آزمایشات تصویربرداری. پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند CT و MRI را برای تهیه تصاویر از منطقه ای که علائم شما در آن وجود دارد، توصیه کند. تصاویر ممکن است سرنخ هایی را در مورد تشخیص شما به پزشک ارائه دهند.
- برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری). برای تشخیص قطعی، پزشک نمونه ای از بافت تومور را جمع آوری کرده و برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. برای تومورهای دسموئید، بسته به شرایط خاص شما می توان نمونه را با سوزن یا با جراحی جمع آوری کرد.
در آزمایشگاه، پزشکان آموزش داده شده در تجزیه و تحلیل بافت های بدن (آسیب شناسان) نمونه را بررسی می کنند تا انواع سلولهای درگیر و اینکه آیا سلول ها احتمالاً تهاجمی هستند را تعیین کنند. این اطلاعات در تعیین گزینه های درمانی موثر هستند.
مطالعه بیشتر:تفاوت بین کیست و تومور
درمان تومور های دسموئید
درمان های تومورهای دسموئید شامل موارد زیر است:
- نظارت بر رشد تومور. اگر تومور دسموئید شما هیچ علائم و نشانه ای ایجاد نکند، ممکن است پزشک نظارت بر تومور را برای دیدن رشد آن توصیه کند. ممکن است هر چند ماه یکبار تحت آزمایش های تصویربرداری قرار بگیرید. برخی از تومورها هرگز رشد نمی کنند و ممکن است هرگز به درمان نیاز نداشته باشند. بعضی از تومورها ممکن است خود به خود و بدون هیچگونه درمانی کوچک شوند.
- عمل جراحی. اگر تومور دسموئید شما علائم و نشانه هایی ایجاد کند، ممکن است پزشک برای حذف کل تومور و حاشیه کمی از بافت سالم که آن را احاطه کرده است، جراحی را توصیه کند. اما گاهی اوقات تومور رشد می کند تا ساختارهای مجاور را درگیر کند و نمی توان آن را به طور کامل از بین برد. در این موارد، جراحان ممکن است تا حد ممکن تومور را از بین ببرند.
- پرتو درمانی. در پرتودرمانی از پرتوهای پرتوان مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای از بین بردن سلول های تومور استفاده می شود. اگر از سلامت کافی برای جراحی برخوردار نیستید و یا اگر تومور در مکانی قرار گرفته باشد که جراحی را پر خطر کند، ممکن است پرتودرمانی توصیه شود. در صورت وجود خطر بازگشت تومور، گاهی اوقات از پرتودرمانی استفاده می شود.
- شیمی درمانی و سایر داروها. در شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلولهای توموری استفاده می شود. اگر تومور دسموئیدی شما به سرعت در حال رشد باشد و جراحی گزینه مناسبی نباشد، ممکن است پزشک شیمی درمانی را توصیه کند.
چندین درمان دارویی دیگر از جمله داروهای ضد التهاب، هورمون درمانی و درمان های هدفمند نویدبخشی را در افراد مبتلا به تومورهای دسموئید نشان داده است.
توصیه به مبتلایان به تومور دسموئیدی
با گذشت زمان، خواهید فهمید که چه چیزی به شما کمک می کند تا با عدم اطمینان و پریشانی از تشخیص تومور نادر کنار بیایید. تا آن زمان موارد زیر برای مقابله با استرس ناشی از تشخیص تومور می تواند موثر باشد:
- درباره تومورهای دسموئید به اندازه کافی بیاموزید تا بتوانید در مورد مراقبت خود تصمیم بهتری بگیرید. از پزشک خود در مورد وضعیت خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه های درمان و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. با کسب اطلاعات بیشتر در مورد تومورهای دسموئید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
- با دوستان و خانواده خود ارتباط برقرار کنید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می کند تا با تشخیص خود کنار بیایید. دوستان و خانواده می توانند پشتیبانی عملی لازم را از قبیل کمک به مراقبت از خانه در صورت بستری بودن در بیمارستان فراهم کنند. و وقتی احساس خستگی شدید می کنید می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.
- کسی را پیدا کنید که بتوانید با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به شنیدن صحبت های شما درباره امیدها و ترس های شما باشد. این فرد ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور و مددکار اجتماعی پزشکی نیز می تواند مفید باشد.
برای افراد مبتلا به تومور دسموئید پیش آگهی چیست؟
برآورد نحوه تأثیر طولانی مدت بیماری بر شما پیش آگهی نامیده می شود. پیش آگهی بیماری در فرد متفاوت است و پیش آگهی به عوامل زیادی بستگی دارد، مانند:
- جایی که تومور در بدن شما قرار دارد.
- تومور چقدر سریع رشد می کند.
- چه مقدار از تومور در حین عمل جراحی خارج می شود.
اگر می خواهید اطلاعاتی در مورد پیش آگهی خود داشته باشید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. پزشکان میزان بقای تومور دسموئید را بر اساس نحوه عملکرد گروه هایی از افراد مبتلا به تومور دسموئید تخمین می زنند. با توجه به تعداد بسیار کمی از بیماران مبتلا به تومور دسموئید، میزان بقا ممکن است چندان دقیق نباشد. آنها همچنین درمان های جدیدتری را که در حال توسعه هستند در نظر نمی گیرند.
اکثر تومورهای دسموئید بر طول عمر بیمار تأثیر نمی گذارند، اما رهایی زندگی با آنها می تواند دردناک باشد. تومورهای دسموئید که در شکم رشد می کنند می توانند مشکلاتی مانند انسداد روده ها را ایجاد کنند. مهم است که پزشک رشد این تومورها را با دقت کنترل کند.
آمادگی برای مراجعه به پزشک
اگر علائم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند با پزشک خود مشورت کنید. اگر پزشک شما تشخیص و احتمال دهد که تومور دسموئید داشته باشید، ممکن است شما را به پزشکی متخصص در درمان سرطان (متخصص سرطان) ارجاع دهد.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود آورده شده است.
سوابق پزشکی مربوط به وضعیت خود را جمع آوری کرده و آنها را همراه خودتان داشته باشید. اگر به پزشک جدید مراجعه می کنید، از پزشک قبلی خود بخواهید که پرونده ها و سایر اطلاعات پزشکی شما را به پزشک جدید خود ارسال کند.
علاوه بر آن، بهتر است لیستی از این موارد تهیه کنید:
- علائم شما، از جمله علائمی که با دلیل قرار ملاقات شما ارتباطی ندارند.
- تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
- اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرس های اساسی، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده
در مورد تومورهای دسموئیدی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- بهترین گزینه درمان برای وضعیت من چیست؟
- آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- چه چیزی احتمالاً باعث بروز علائم من شده است؟
- گزینه های اصلی رویکردی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
- به غیر از محتمل ترین علت، علل احتمالی دیگر علائم من چیست؟
- من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟
- در صورت عدم جراحی یا سایر روش های درمانی پزشکی برای بیماری من چه اتفاقی می افتد؟
- آیا بروشور یا سایر مطالب چاپ شده ای وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
پزشک شما احتمالاً چندین سوال از شما می پرسد، مانند:
- علائم شما چقدر شدید است؟
- علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
- به نظر می رسد چه مواردی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه بروز می کند؟
- به نظر می رسد چه مواردی، علائم شما را بهبود می بخشد؟
آخرین دیدگاه‌ها