زگیل مقعدی

زگیل مقعدی، زگیل های کوچکی هستند که می توانند در داخل و اطراف مقعد ایجاد شوند. این بیماری را کندیلوما آکومیناتا نیز می نامند. زگیل مقعدی، نوعی زگیل تناسلی محسوب می شود.

در بیشتر موارد، زگیل ها باعث ناراحتی یا درد نمی شوند. با این حال، اگر به اندازه کافی بزرگ شوند، ممکن است تحریک کننده بوده و دچار خارش یا خونریزی گردند. افراد مبتلا به این زگیل ها در صورت عدم بروز علائم، حتی ممکن است از ابتلا خود به این بیماری اطلاع نداشته باشند.

بیماری ممکن است فقط در یک نقطه ایجاد شوند، یا حتی با گذشت زمان به قسمت های مختلف دستگاه تناسلی و مقعد انتشار پیدا کنند.

علائم زگیل مقعدی چیست؟

زگیل ها، در داخل و اطراف ناحیه مقعد یافت می شوند. آنها به صورت برجستگی های کوچکی شروع می شوند که ممکن است از سر سنجاق بزرگتر نباشند. در ابتدا ممکن است خیلی کوچک باشند و فرد متوجه آنها نشود. زگیل های مقعدی می توانند همزمان با رشد، یا هنگامی که چندین عدد با هم جمع می شوند، ظاهری شبیه به گل کلم ایجاد کنند. زگیل ها ممکن است به رنگ هلو، زرد، صورتی یا قهوه ای روشن باشند و با رنگ پوست شما ترکیب شوند.

زگیل ها، اغلب بدون درد و ناراحتی ایجاد می شوند. سایر علائم بیماری نادر است اما می تواند شامل خارش، خونریزی یا ترشح از مقعد باشد. فرد مبتلا به بیماری نیز ممکن است احساس کند در ناحیه مقعد خود توده ای دارد.

بیماری ممکن است همزمان با زگیل در سایر قسمت های بدن شما ایجاد شود. زگیل های تناسلی در زنان ممکن است در مجرا، واژن یا دهانه رحم ظاهر شوند. زگیل های تناسلی در مردان می توانند در آلت تناسلی، بیضه، ران ها یا کشاله ران ایجاد شوند.

زگیل ممکن است در دهان یا گلو فرد مبتلا به HPV نیز رشد کند. رابطه دهانی با فردی که زگیل تناسلی دارد یا بوسیدن عمیق فرد مبتلا به زگیل گلو نیز می تواند منجر به عفونت شود.

علت زگیل مقعدی چیست؟

زگیل تناسلی، توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. HPV یک عفونت مقاربتی (STI) است که در جوانان ممکن است به خودی خود برطرف شود و هیچ علائم و نشانه ای ایجاد نکند. با این حال، ویروس می تواند در بدن ماندگار شده و باعث ایجاد زگیل های تناسلی شود.

برخی از انواع HPV باعث ایجاد زگیل های تناسلی می شوند و برخی دیگر ممکن است منجر به سرطان شوند، اما نوع HPV که باعث زگیل های آنال و تناسلی می شود، به طور کلی منجر به سرطان نخواهند شد.

HPV به طور کلی از طریق تماس مستقیم با دهان، مقعد، آلت تناسلی یا واژن فرد مبتلا به HPV از یک شخص به فرد دیگر منتقل می شود. همچنین، از طریق تماس پوست به پوست قابل انتقال است. انتقال HPV حتی در صورت مشاهده نشدن زگیل نیز ممکن است رخ دهد.

بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، زگیل های تناسلی معمولاً از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژن منتشر می شوند. CDC همچنین بیان می دارد که تقریباً همه مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال هستند و چند شریک جنسی دارند، در دوره ای از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند.

چه کسی در معرض خطر زگیل مقعدی است؟

برخی عوامل که ممکن است خطر ابتلا و انتشار بیماری را افزایش دهند، عبارتند از:

• رابطه جنسی محافظت نشده
• داشتن چندین شریک جنسی
• رابطه جنسی در سنین پایین
• سیستم ایمنی بدن ضعیف
• رابطه جنسی با شخص مبتلا به HPV

در صورت داشتن رابطه جنسی محافظت نشده ممکن است به بیماری مبتلا شوید.

زگیل های مقعدی چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک با معاینه جسمی می تواند بیماری را تشخیص دهد. برخی از پزشکان در طول معاینه، از اسید استیک (سرکه) برای تشخیص بهتر زگیل ها استفاده می کنند. این باعث می شود تا برجستگی ها سفید شده و بیشتر نمایان شوند. با این حال، این کار برای تشخیص زگیل های مقعدی لازم و ضروری نیست.

معاینه برای بیماری شامل معاینه داخلی با ابزاری به نام آنوسکوپ برای جستجوی زگیل در داخل کانال مقعد است. پزشک همچنین ممکن است یک معاینه کامل از ناحیه لگن شما انجام دهد تا به دنبال اشکال دیگر زگیل های تناسلی باشد. برای زنان، تشخیص زگیل های مقعدی ممکن است شامل تست پاپ اسمیر باشد. با بیوپسی هم می توان زگیل را تشخیص داد.

زگیل های مقعدی چگونه درمان می شوند؟

انتخاب روش درمانی برای از بین بردن زگیل ها به تعداد و محل زگیل، ترجیح بیمار و تجربه پزشک بستگی دارد.

داروهای موضعی برای زگیل مقعدی

درمان با داروی موضعی ممکن است برای زگیل هایی که بسیار کوچک و محدود به ناحیه خارجی مقعد هستند، کافی و مناسب باشد. در این حالت باید از داروی تجویز شده برای بیماری استفاده شود. دارو های بدون نسخه برای استفاده در ناحیه مقعد و دستگاه تناسلی وجود ندارند. برخی از داروها، برای درمان بیماری توسط پزشک در مطب آنها استفاده می شود.

اگر علائمی مانند خونریزی مقعدی دارید یا زخم ها خفیف و یا زگیل ها نسبتاً کوچک هستند، ممکن است پزشک داروی موضعی را برای از بین بردن زگیل ها تجویز کند.

فرد می تواند برخی از درمان های زگیل را بدون نسخه خریداری کند، اما این موارد را نباید در ناحیه مقعد، که پوست بسیار ظریف است، استفاده کرد. فقط از درمان های مورد تأیید پزشک استفاده کرده و دستورالعمل ها را به دقت دنبال کنید.

 سایر گزینه های درمانی برای زگیل مقعدی

بسته به شدت و محل زگیل های مقعدی ممکن است از سایر گزینه های درمانی نیز استفاده شود. این روش های درمانی، عبارتند از:

• سرما درمانی. در این روش از نیتروژن مایع برای یخ زدگی زگیل ها استفاده می شود. پس از یخ زدگی، زگیل ها می ریزند.
• الکترو کوتر. در این روش پزشکان از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل ها استفاده می کنند.
• درمان لیزری. لیزر درمانی از انرژی منتقل شده از نور شدید استفاده می کند. این روش معمولاً فقط در موارد دشوار کاربرد دارد.

اگر تعداد زگیل ها زیاد باشند، درمان ممکن است به صورت مرحله ای انجام شود. در بعضی موارد، ممکن است به جراحی نیاز باشد.

گزینه های جراحی

گزینه های جراحی ممکن است برای زگیل های بزرگتر که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند، یا برای زگیل های مقعدی واقع در داخل کانال مقعد موثرتر باشند. درمان جراحی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود. این بدان معنی است که می توانید همان روز، بعد از جراحی به خانه بروید.

در حین عمل، جراح از ابزاری ویژه برای قطع زگیل استفاده خواهد کرد. به شما احتمالاً بی حس کننده موضعی تزریق می شود. اگر تعداد و محل زگیل های مقعدی زیاد باشد، ممکن است به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشید.

اکثر افراد احتمالا پس از الکتروکوتر، سرما درمانی، یا درمان جراحی زگیل مقعدی، تا چند روز احساس ناراحتی می کنند. برای تسکین ناراحتی، پزشک ممکن است داروهای مسکن تجویز کند. توانایی شما در کار یا انجام فعالیت های طبیعی به میزان و نوع درمان صورت گرفته بستگی دارد.

پیش اگهی زگیل های آنال چیست؟

زگیل های آنال خطرناک و جدی نیستند و در بیشتر موارد به سرطان تبدیل نمی شوند. با این حال، HPV می تواند در بدن شما باقی بماند و باعث عود و بازگشت زگیل های مقعدی شود.

برای پیشگیری از عود مجدد زگیل ها بهتر است جلسات درمانی خود را پیگیری کنید. این امر به ویژه در سه ماه اول پس از درمان بسیار مهم است.

چگونه می توان از زگیل مقعدی پیشگیری کرد؟

به طور کلی برای تشخیص زگیل های مقعدی، آزمایش HPV توصیه نمی شود، اما واکسن HPV در دسترس است که می تواند تا 45 سالگی به افراد تزریق شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند افراد در سن 11 یا 12 سالگی برای HPV واکسینه شوند تا قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس از طریق فعالیت جنسی، از آنها در امان باشند.

روش های دیگر برای جلوگیری از انتقال HPV و زگیل های مقعدی، عبارتند از:

• پرهیز از تماس جنسی
• با استفاده از روش های مانع مانند کاندوم یا سد های دندانی

آیا زگیل های مقعدی مسری هستند؟

زگیل های مقعدی خصوصاً در هنگام شیوع مسری هستند. حتی اگر فردی تحت درمان زگیل مقعدی باشد، ویروس می تواند از آنها به شخص دیگری منتقل شود.

افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، از جمله مبتلایان به اچ آی وی، بیشتر در معرض عفونت قرار دارند. بنابراین اگر در معرض ویروس قرار بگیرند ممکن است خطر ابتلا آنها به HPV بیشتر باشد.

فرد مبتلا به اچ آی وی بهتر است با پزشک در مورد راه های کاهش خطر ابتلا به HPV مشورت کند.

سخن آخر

زگیل های مقعدی می توانند ناراحت کننده و در موارد نادر دردناک باشند، اما قابل درمان هستند. اگر فکر می کنید زگیل مقعدی دارید، اولین قدم باید مراجعه به پزشک خود باشد. آنها می توانند شما را معاینه کرده و برنامه درمانی متناسب با وضعیت شما را ارائه دهند.

HPV باعث ایجاد زگیل مقعدی می شود و سویه های زیادی از ویروس وجود دارد. طبق CDC، تخمین زده می شود 90٪ زگیل مقعدی به دلیل HPV نوع 6 یا 11 رخ می دهد. این گونه ها همچنین می توانند باعث ایجاد زگیل در مناطق دیگر از جمله بینی، چشم و دهان شوند. در بیشتر موارد، افراد در اثر داشتن مقاربت مقعدی با کسی که HPV دارد، دچار زگیل مقعدی می شوند.

این ویروس همچنین می تواند از طریق تماس دستی به مقعد و یا قرار گرفتن ناحیه مقعد در معرض مایعات بدن شخصی که حاوی ویروس است، زگیل های مقعدی را منتقل و ایجاد کند.