از خطرات نگه داشتن ادرار می توان به بروز برخی مشکلات مربوط به مثانه و دستگاه ادراری اشاره نمود. به طور کلی، مثانه بزرگسالان سالم می تواند حدوده 450 میلی لیتر ادرار را در خودش نگهدارد. ظرفیت مثانه برای کودکان زیر 2 سال حدود 4 اونس است. برای کودکان بالای 2 سال می توان ظرفیت را با تقسیم سن آنها بر 2 و اضافه کردن عدد آن به 6 تشخص داده می کرد. به عنوان مثال، مثانه یک کودک 8 ساله به طور معمول می تواند 10 اونس ادرار را در خود ذخیره داشته باشد.
نگه داشتن ادرار برای افرادی که سیستم ادراری سالمی دارند، خطرناک نیست. اما در افراد سالمند می تواند منجر به بروز علائم شود. دستشویی رفتن برای همه یک ضرورت است، اما این بدان معنا نیست که همیشه مکانی برای ادرار کردن وجود داشته باشد. در بیشتر موارد، اگر تمایل به دستشویی رفتن ندارید، آن را برای مدت کوتاهی نگه دارید. با این حال، نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی و نادیده گرفتن اشتیاق برای دستشویی رفتن ممکن است خطر برخی مشکلات مانند عفونت ادراری را افزایش دهد. وقتی مکان خصوصی یا بهداشتی برای ادرار کردن وجود نداشته باشد، این می تواند یک چالش باشد، اما تخلیه مثانه به طور منظم بخشی از سلامت است و می تواند از بروز هر گونه ناراحتی جلوگیری کند.
اگر مثانه ای بیش از حد فعال دارید، نگه داشتن ادرار می تواند نیاز به آموزش ادرار داشته باشد. آموزش منظم مثانه ممکن است به شما کمک کند تا یک برنامه ادرار راحت تری داشته باشید. یک دستورالعمل مشخص برای مدت زمانی که می توانید با خیال راحت ادرار خود را نگه دارید وجود ندارد. این مدت زمان در افراد مختلف، متفاوت است.
نگه داشتن ادرار و سلامتی بدن
نگه داشتن ادرار در مدت طولانی می تواند خطرناک باشد. اگر هر یک از شرایط زیر را داشته باشید، نگه داشتن ادرار می تواند خطر ابتلا به عفونت یا بیماری کلیوی را در شما افزایش دهد:
- احتباس ادرار
- اختلالات کلیوی
- مثانه نوروژنیک
- پروستات بزرگ شده
زنان در طول دوران بارداری در معرض خطر بیشتری برای عفونت دستگاه ادراری (UTIs) قرار دارند. در این وضعیت نگه داشتن ادرار می تواند خطر عفونت را بیشتر افزایش دهد.
وقتی تمایل به تخلیه مثانه خود را دارید، دلیل آن به همین سادگی نیست که مثانه شما از ادرار پر شده است. در واقع این یک فرایند کاملاً پیچیده است که شامل بسیاری از عضلات، اندام ها و اعصاب است که با هم کار می کنند تا به شما بگویند که زمان ادرار کردن فرا رسیده است.
وقتی مثانه شما تقریباً نیمه پر است، باعث فعال شدن اعصاب مثانه می شود. این اعصاب به مغز شما علامت می دهد تا اشتیاق ادرار به شما ایجاد کند. مغز سپس به مثانه سیگنال می دهد تا زمان ادرار کردن آن را نگه دارد. نگه داشتن ادرار شامل مبارزه آگاهانه با این سیگنال برای ادرار کردن است.
این سیگنال ها از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. حتی مقدار ادرار مثانه با توجه به سن و ساعت خاصی از روز متفاوت است. به عنوان مثال، این سیگنال ها در شب کاهش می یابد. به این ترتیب می توانید به جای اینکه هر چند ساعت یکبار به دستشویی بروید، یک استراحت کامل داشته باشید!
اختلال در این سیگنال ها می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد. بعضی از افراد ممکن است مثانه ای بیش فعال داشته باشند.
برای برخی از زنان، تمایل به ادرار مکرر می تواند افزایش یابد. بعد از بچه دار شدن این نتیجه تغییراتی است که هنگام زایمان رخ می دهد.
نگه داشتن ادرار و عفونت دستگاه ادراری
در بیشتر موارد، نگه داشتن ادرار برای مدت زمان کوتاه تا زمان و مکان برای رفتن ضرری نخواهد داشت. با این حال، نگه داشتن ادرار با افزایش اندکی خطر ابتلا به عفونت ادراری همراه است. تجمع ادرار در مثانه می تواند رشد باکتری ها را در آنجا افزایش دهد. مصرف مایعات زیاد و دفع منظم آنها بهترین راه برای جلوگیری از رشد بیش از حد این باکتری است که ممکن است منجر به عفونت شود.
نگه داشتن ادرار خودش باعث UTI نمی شود. عفونت ادراری زمانی اتفاق میفتد که باکتری ها به مجاری ادراری راه پیدا کنند.
اگر مثانه خود را به طور منظم تخلیه نکنید، احتمال تجمع و تکثیر باکتری در مثانه وجود دارد. این وضعیت می تواند منجر به UTI شود.
اگر مقادیر کافی آب ننوشید، خطر ابتلا به عفونت ادراری نیز ممکن است بیشتر شود. زیرا در این شرایط مثانه شما آنقدر پر نمی شود که سیگنال را برای ادرار ارسال کند. باکتری هایی که ممکن است از قبل در دستگاه ادراری وجود داشته باشند، قادر به تکثیر هستند و به طور بالقوه منجر به عفونت می شوند. اگر علائم غیرمعمولی را تجربه می کنید یا حدس می زنید که UTI دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
علائم UTI شامل موارد زیر است:
- درد لگن
- ادرار ابری
- خون در ادرار
- ادرار با بوی قوی
- نیاز مداوم به ادرار کردن
- احساس سوزش هنگام ادرار
سایر عوارض نگه داشتن ادرار
مثانه شما بخشی از سیستم ادراری شماست. از طریق حالب به کلیه های شما متصل می شود. در موارد نادر، ادرار می تواند به کلیه ها برگردد و منجر به عفونت یا آسیب کلیه شود. سابقه شرایط پزشکی، مانند بزرگ شدن پروستات یا مثانه نوروژنیک در اثر آسیب عصبی، می تواند منجر به احتباس ادرار غیرارادی شود. انسداد در عبور ادرار یا ضعیف شدن عضلات مثانه می تواند از تخلیه کامل مثانه جلوگیری کند.
راهکارهای کنترل ادرار
اما اگر به شما توصیه شده است هر نوع آموزش مثانه را انجام دهید، یا اگر قادر به دسترسی به سرویس بهداشتی نیستید، در اینجا چند راهکار وجود دارد که می توانید برای از بین بردن تمایل به ادرار کردن انجام دهید.
برخی راهکارها برای نگه داشتن ادرار وجود دارد، از جمله:
وضعیت خود را تغییر دهید. تحت فشار قرار دادن شکم و به خصوص مثانه ممکن است احساس نیاز به رفتن را حتی بیشتر ناراحت کند. سعی کنید بنشینید یا بایستید و با پاهای ضربدر یا فشرده شده به هم فشار دهید و پشت خود را صاف نگه دارید تا فشار روی مثانه کاهش یابد. فشار دادن یا تکیه دادن به چیزی که شکم را فشرده می کند ممکن است باعث افزایش ناراحتی شود.
دمای خود را تغییر دهید. گرما یا سرمای بیش از حد ممکن است باعث شود بعضی از افراد احساس کنند مجبورند به دستشویی بروند. در بیشتر موارد، سرمای زیاد باعث افزایش احساس فوریت در استفاده از سرویس بهداشتی می شود، بنابراین گرم شدن با پتو ممکن است برای مدتی در نگه داشتن ادرار کمک کند.
بی حرکت بمانید. راه رفتن یا پریدن می تواند احساس نیاز به دستشویی رفتن را افزایش دهد و حتی ممکن است باعث نشت ادرار در برخی از افراد شود. بی تحرکی می تواند به کاهش احساس مثانه پر کمک کند.
مراقبه را امتحان کنید. مدیتیشن و یا تجسم یا تنفس عمیق ممکن است در حواس پرتی از ناراحتی مثانه پر برای مدت کوتاهی کمک کند.
حواس خود را پرت کنید. صحبت با کسی، بازی کردن یا خواندن کتاب ممکن است به شما کمک کند ذهن را از داشتن مثانه پر پرت کنید. کاری انجام دهید مانند یک بازی یا جدول کلمات متقاطع که به طور فعال مغز شما را درگیر کند.
تمرینات کف لگن و کگل را امتحان کنید. جنبه مهم سلامت مثانه استحکام کف لگن است. عضلات كف لگن در كاهش علائم بی اختیاری و توانایی طولانی تر رفتن بین دستشویی مهم هستند. یادگیری چگونگی جداسازی عضلات و تمرین آنها برای تقویت آنها می تواند قسمت مهمی در بازآموزی مثانه باشد. آموزش مجدد مثانه، تمرینات کگل، بازخورد زیستی و دارو ممکن است برای کمک به درمان تکرر ادرار استفاده شود.
تغییرات عملکرد مثانه با افزایش سن
این تصور وجود دارد که با افزایش سن مشکلات مثانه اجتناب ناپذیر است، اما این درست نیست. در حالی که برخی تغییرات کوچک در عملکرد مثانه وجود دارد که همراه با افزایش سن رخ می دهد، اما تکرر ادرار، درد هنگام ادرار و نشت ادرار کاملا طبیعی نیست. در برخی موارد، انجام برخی تنظیمات در عادات مثانه می تواند به شما کمک کند تا تغییراتی که در سلامت مثانه با افزایش سن رخ می دهد، جبران کنید. با این حال، ناراحتی شدید یا مشکل در ادرار کردن باید با پزشک در میان گذاشته شود تا مطمئن شوید که بیماری جدی تری باعث ایجاد علائم نشده است.
سخن آخر
در بیشتر موارد، نگه داشتن ادرار را در حال حاضر و پس از آن، برای سلامتی شما مضر نیست. اما اگر اشتیاق به دفع ادرار در زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، باید با پزشک خود مشورت کنید. نگه داشتن ادرار به طور منظم می تواند خطر ابتلا به عفونت ادراری یا سایر عوارض را افزایش دهد.
در حالی که مثانه انسان به طور معمول بین 1.5 تا 2 فنجان مایعات را در خود نگه می دارد، 1 درک احساس سیری در افراد مختلف متفاوت است. سرعت پر شدن مثانه به عوامل مختلفی بستگی دارد و بنابراین، هیچ قانونی سخت و سریع درمورد اینکه افراد می توانند بین دستشویی رفتن چقدر طولانی باشند وجود ندارد. با این حال، در بیشتر موارد، افراد می توانند 3 تا 4 ساعت بین دستشویی رفتن فاصله بیاندازند. البته، این نیز بر اساس میزان و نوع مایعاتی که فرد می نوشد متفاوت خواهد بود. مصرف مقدار زیادی آب در یک دوره کوتاه مدت یا نوشیدن نوشیدنی های حاوی کافئین ممکن است تمایل بیشتری به ادرار کردن داشته باشد.
بعضی از افراد در مواردی که غالباً از دستشویی استفاده می کنند با مشکل روبرو می شوند. این می تواند به دلیل یک بیماری پزشکی مانند عفونت ادراری باشد، به خصوص اگر هنگام ادرار ناراحتی وجود داشته باشد. در مواقعی که زیاد به دستشویی رفتن یا ناراحت کننده بودن مشکل وجود داشته باشد، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا بیماری یا بیماری را که می تواند باعث ایجاد مشکل شود، رد و یا تایید کند.
آخرین دیدگاه‌ها