التهاب حنجره

التهاب حنجره زمانی اتفاق می افتد که حنجره یا تارهای صوتی فرد در اثر آسیب دیدگی، عفونت یا استفاده بیش از حد ملتهب می شود. التهاب حنجره ممکن است خفیف باشد. یعنی در یک دوره کوتاه اتفاق افتاده و آثار آن کمتر از 3 هفته باقی بماند. نوع دیگر آن التهاب حنجره مزمن یا طولانی مدت است که ممکن است بعد از گذشت 3 هفته همچنان به قوت خود باقی مانده و هیچ بهبودی حاصل نشده باشد. عوامل بسیاری می تواند منجر به بروز التهاب و در نتیجه لارنژیت شود. عفونت های مسری، عوامل محیط و عفونت های باکتریایی از جمله عواملی است که زمینه ساز بروز بیماری لارنژیت در افراد شود.

عوامل به وجود آورنده لارنژیت

لارنژیت خفیف

لارنژیت خفیف موقتی بوده و معمولاً به علت استفاده بیش از حد از تارهای صوتی و ملتهب شدن آن ها اتفاق می افتد. همچنین ممکن است نوع خفیف آن مربوط به عفونت نیز باشد. درمان علت بروز بیماری، منجر به درمان آن شده و علائم بیماری از بین خواهد رفت.

علت های بروز لارنژیت خفیف شامل عوامل زیر می شود:

• عفونت های مسری
• فشار آوردن به تارهای صوتی در نتیجه صحبت کردن یا خمیازه کشیدن
• عفونت ها باکتریایی
• نوشیدن و مصرف الکل فراوان

لارنژیت مزمن

نوع دیگر لارنژیت، لارنژیت مزمن است که در نتیجه قرار گرفتن فرد برای مدت طولانی در معرض عوامل ایجاد کننده، رخ می دهد. معمولاً این نوع از لارنژیت شدید بوده و علائم آن نسبت به لارنژیت خفیف مدت زمان طولانی تری ماندگاری خواهد داشت.

لارنژیت مزمن می تواند به یکی از علل زیر بروز کند:

• قرار گرفتن مکرر در برابر آلرژن ها و مواد شیمیایی مضر
• رفلاکس اسید معده
• عفونت های مکرر سینوس ها
• سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار اطرافیان
• استفاده بیش از حد از تارهای صوتی و صحبت کردن زیاد
• عفونت های قارچی در نتیجه استفاده بیش از حد از اسپری آسم

سرطان، فلج تارهای صوتی یا تغییر در فرم تارهای صوتی با بالا رفتن سن نیز می تواند یکی از علت های بروز لارنژیت باشد.

علائم التهاب حنجره

شایع ترین و رایج ترین علائم بروز لارنژیت شامل موارد زیر می شود:

• ضعیف شدن صدا
• از دست دادن صدا
• خشکی گلو، خشن شدن صدا
• سوزش جزئی گلو یا سوزن سوزن شدن مداوم
• سرفه های خشک

این علائم معمولاً خفیف بوده و تنها با استراحت دادن به صدا قابل درمان خواهد بود. نوشیدن آب یا دیگر مایعات غیر کافئینی نیز می تواند به نرم و روان کردن گلو کمک کند.

لارنژیت در نوزادان و کودکان

کودکان و نوجوانانی که دائماً در کنار کودکان دیگر هستند، احتمال بروز لارنژیت در آن ها بیشتر خواهد بود. زیرا این بیماری ویروسی و عفونی بوده و به سرعت می تواند از کودکی به کودک دیگر انتقال پیدا کند. همچنین در صورتی که کودک بیش از حد خمیازه کشیده یا شعر بخواند نیز ممکن در اثر التهاب تارهای صوتی دچار لارنژیت شود.

در صورتی که دیدید صدای کودکتان ضعیف یا بیش از حد خشن شده یا خود کودک ابراز ناراحتی یا گلو درد می کند، به کودک بگویید تا به صدای خودش استراحت دهد. همچنین نوشیدن مایعات نیز می تواند به سرعت گرفتن روند بهبودی فرد کمک کند. لارنژیت معمولاً به خودی خود و بدون نیاز به هیچ درمانی بعد از 2 هفته از بهبود خواهد یافت.

در صورتی که کودک شما بعد از گذشت این مدت زمان بهتر نشد یا بدتر شد،کودک را نزد دکتر ببرید. پزشک با شناسایی عوامل بروز لارنژیت به بهبود آن کمک نموده و در صورت نیاز برای کودک آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد.

اپی گلوتیت

دقت داشته باشید که بعضی از علائم ممکن است نشان دهنده بروز عفونت های باکتریایی جدی در اطراف حنجره ، اپی گلوتیس کودک باشد. اپی گلوتیس بافت الاستیکی است که حنجره و لوله تنفسی را در هنگام خوردن و آشامیدن می پوشاند. در اصل بافت اپی گلوتیس وظیفه جلوگیری از ورود غذا و مایعات به داخل شش ها را به عهده دارد.

اپی گلوتیت در اصل عفونت اپی گلوتیس و بافت اطراف آن است. در اثر بروز اپی گلوتیت بافت اپی گلوتیس به قدری تورم کرده و دچار التهاب می شود که گاهاً می تواند لوله تنفسی فرد را ببندد.

به همین خاطر در صورتی که اپی گلوتیت درمان نشده باقی بماند ممکن است کشنده و خطرناک باشد. در صورتی که کودک شما یکی از علائم زیر را داشت حتماً به پزشک مراجعه کنید:

• مشکل بلعیدن غذا
• تنفس دشوار، گاهی اوقات ممکن است فرد برای نفس کشیدن نیاز داشته باشد تا به سمت جلو خم شود.
• افزایش بزاق دهان
• تنفس پر سر و صدا
• صدای خفه
• تب

معمولاً پس از مراجعه به پزشک برای درمان اپی گلوتیت کودک باید در بیمارستان تحت نظر پزشک بستری شود. احتمالاً پزشک برای کودک تان آنتی بیوتیک، کورتیکو استروئید تجویز خواهد کرد.

در بیشتر موارد اپی گلوتیت کودکان 2 تا 6 ساله را درگیر می کند ولی این بدین معنی نیست که فقط در کودکان اتفاق می افتد. هر فردی در هر سنی ممکن است دچار بیماری گلوتیت شود.

واکسن Hib نیز می تواند از کودکان در برابر آنفولانزا نوع B حفاظت کرده و احتمال ابتلای فرد به اپی گلوتیت را تا اندازه قابل توجهی کاهش خواهد داد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

گاهی اوقات ممکن است علائمی داشته باشید که بسیار شبیه لارنژیت باشد:

• ضایعات بافتی ای مثل زخم ها، کیست یا گره ها بر روی تارهای صوتی
• گرفتگی صدا در نتیجه انقباض عضلات حنجره که به علت استفاده بیش از حد از تارهای صوتی به وجود می آید.
• فلج تار های صوتی

علائم صوتی ای نیز وجود دارد که ممکن است نشان دهنده مشکلات مهم دیگری باشد. این علائم شامل موارد زیر می شود:

• مشکل در بلع غذا
• سرفه ای که با خون همراه باشد.
• تبی که با درمان  بهبود نمی یابد.
• درد ناتوان کننده در داخل گلو

اگر بعد از گذشت چند هفته در صورتی که بهبودی حاصل نشد یا بدتر از قبل شد به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص لارنژیت

لارنژیت، حنجره و تارهای صوتی را درگیر کرده و پزشک با معاینه فیزیکی به خصوص آیینه برای دیدن تارهای صوتی این عارضه را تشخیص خواهد داد. گاهی اوقات برای بررسی دقیق تر پزشک ممکن است از لارینوسکوپی برای بزرگ نمایی تارهای صوتی استفاده کند. زیرا پزشک با استفاده از لارینوسکوپی تصویر واضح تری از تارهای صوتی خواهد داشت. برای این بزرگ نمایی پزشک لوله مجهز به دوربین را از طریق گلو یا بینی وارد حنجره فرد کرده و سپس به دنبال علائم زیر خواهد گشت:

• ناراحتی
• قرمزی
• زخم بر روی حنجره
• تورمی که به مرور زمان پخش می شود، علامتی که بیانگر علل محیطی بروز لارنژیت است.
• تورم تارهای صوتی که ممکن است بیانگر استفاده بیش از حد از تارهای صوتی باشد.

گاهی اوقات اگر پزشک متوجه وجود زخم یا مورد مشکوکی در داخل حنجره فرد شود، ممکن است نمونه برداری از بافت داخل گلو داخل باشد تا برای آزمایشات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. در حین انجام نمونه برداری قسمت کوچکی از گلوی فرد برداشته خواهد شد.

درمان هایی برای کاهش علائم لارنژیت

در صورتی که یک ویروس باعث بروز بیماری لارنژیت خفیف در فرد شده باشد، علائم بعد از مدت 7 روز بدون نیاز به هیچ درمانی برطرف خواهد شد. پزشک نیز معمولاً برای درمان لارنژیت باکتریایی از آنتی بیوتیک استفاده می کند هرچند که بروز این گونه از لارنژیت نادر است.

همچنین پزشک ممکن است برای کاهش التهابات و درمان هر دو لارنژیت خفیف یا مزمن از کورتیکو استروئید استفاده کند.

این درمان های دارویی به کاهش التهاب حنجره و تارهای صوتی کمک خواهد کرد. مصرف کورتیکو استروئیدها به کاهش علائم بیماری خصوصاً نوع مسری آن کمک خواهد کرد. اما بهترین راه درمان شناسایی علت اصلی بروز لارنژیت است.

نکاتی در مورد بیماری لارنژیت

• از یک دستگاه بخور یا مرطوب کننده استفاده کنید تا خشکی هوا کم شود.
• گفتار درمانی می تواند به اصلاح شیوه صحبت کردن شما کمک کند، زیرا بعضی از الگوهای کلامی و شیوه ادای کلمات ممکن است روی تارهای صوتی یا حنجره تان فشار بیاورد.
• مایعات بیشتری بنوشید.
• نصف قاشق نمک + نصف قاشق جوش شیرین را در آّب گرم مخلوط کرده و به صورت منظم قرقره کنید.
• از فریاد زدن یا بلند صحبت کردن در طول مدت درمان، برای جلوگیری از عود مجدد لارنژیت بپرهیزید.
• از استعمال اسپری های باز کننده بینی بپرهیزید زیرا این اسپری ها باعث خشک شدن گلو می شود.
• از خوردنی ها و نوشیدنی هایی استفاده کنید که گلو را لغزنده و مرطوب می کند.

عوارض احتمالی لارنژیت

در بعضی از موارد، التهاب تارهای صوتی می تواند باعث اختلال تنفسی شده و نیاز به درمان فوری داشته باشد.

بروز عفونت باکتریایی نیز ممکن است باعث اپی گلوتیت شده و در داخل حنجره پخش شده و نهایتاً وارد جریان خون فرد شود. در صورتی که از مبتلا شدن تان به عفونت باکتریایی اطمینان دارید برای جلوگیری از پخش شدن عفونت با پزشک معالج تان صحبت کنید. در صورتی که علت بروز لارنژیت در شما به خاطر سرطان گلو یا فلج تارهای صوتی باشد، عوارض این بیماری بیش تر از حد تصور بوده و ممکن است غیر قابل درمان باشد. فلج تارهای صوتی منجر به مشکلات تنفسی و بلع شده و حتی گاهی اوقات غذا به داخل شش ها وارد خواهد شد.

سرطان حنجره پیشرفته کشنده بوده و نیاز به شیمی درمانی یا عمل جراحی خواهد داشت. در صورتی که علائم لارنژیت عود کرده و تنفس، صحبت کردن یا خوردن غذا را برایتان دشوار کرد یا معمولاً درد شدیدی احساس می کردید به پزشک مراجعه کنید. دقت داشته باشید که در صورت مشاهده علائم خطرناک یا نشان دهنده بیماری هایی مثل سرطان هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کنید، احتمال درمان و درصد موفقیت آن بیشتر خواهد شد.

نکاتی برای حفظ سلامتی تارهای صوتی

بهترین راه برای حفظ سلامت تارهای صوتی و مراقبت از آن ها، حفظ رطوبت کافی محیط و دور بودن از محرک ها است.

برای اجتناب از محرک ها:

• از سیگار کشیدن و بودن در کنار افراد سیگاری بپرهیزید.
• مصرف الکل و کافئین را محدود کنید.
• به صورت منظم دست ها را بشویید تا مبتلا به سرما خوردگی یا عفونت های دستگاه تنفسی نشوید.
• در محل کار از قرار گرفتن در معرض مواد شیمایی سمی بپرهیزید.
• از میل کردن غذاهای دیر هضم بپرهیزید.
• از صاف کردن گلو نیز بهتر است بپرهیزید زیرا این کار التهاب گلو را شدید تر خواهد کرد.