سرطان اپاندیموما در کودکان سرطان هایی هستند که در مغز یا هر قسمت از ستون فقرات، از جمله گردن و بالا و پایین کمر رشد می کنند. آنها ابتدا در سلولهای اپندیمال شما در وسط نخاع و در فضاهای پر از مایع در مغز شما به نام بطن تشکیل می شوند.
برخلاف انواع دیگر سرطان، اپاندیموما معمولاً به سایر قسمت های بدن شما سرایت نمی کند. اما می توانند به بیش از یک ناحیه از مغز یا ستون فقرات شما منتقل شوند. در کودکان، این تومورها احتمالاً پس از درمان دوباره برمی گردند.این تومور بر اساس شدت در 3 مرحله درجه بندی می شود. درمان شامل برداشتن تومور جراحی با پرتودرمانی است.
اپاندیموما چیست؟
اپاندیموما نوعی سرطان نادر است که از مغز یا نخاع سرچشمه می گیرد. این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در کودکان بیشتر دیده می شود. پزشکان هنوز علت دقیق این سرطان را نمی دانند. سلول های ependymal، که سلول های طناب نخاعی و بطن های مغز هستند، به طور غیرقابل کنترل تقسیم می شوند و تومور ایجاد می کنند. اپاندیموما به رنگ خاکستری یا قرمز و نرم است. در بعضی موارد، ممکن است حاوی کلسیفیکاسیون یا کیست باشند.
انواع اپاندیموما کدامند؟
اپاندیموما را می توان بر اساس شباهت به سلول های غیرطبیعی سرطانی و یا به سلول های طبیعی مغز یا نخاع، محل قرارگیری و میزان انتشار آنها به انواع مختلف تقسیم کرد. انواع ependymoma عبارتند از:
درجه I. این نوع از اپاندیموما معمولاً رشد کند دارد و انواع آن عبارتند از:
- Subependymomas. معمولاً در نزدیکی بطن مغز دیده می شود.
- اپاندیمومای مایکسوپاپیلاری. معمولاً در انتهای تحتانی ستون فقرات دیده می شود.
درجه II. این متداول ترین نوع اپاندیموما است. در هر جایی از بطن های مغز که مایع مغزی نخاعی تولید می شود، می توان آنها را مشاهده کرد.
درجه III. آنها یک نوع رشد سریعتر از اپندیموما و بدخیم هستند. در غیر این صورت ependymomas آناپلاستیک نامیده می شود، آنها معمولاً در جمجمه، مغز، ساقه مغز و بندرت در نخاع یافت می شوند. این تومور معمولاً انتشار نمی یابد، اما ممکن است تومورهایی را در مناطق مختلف مغز و نخاع تشکیل دهند. البته این وضعیت به ندرت دیده می شود.
علل اپاندیموما چیست؟
اپاندیموما توموری است که معمولاً در مغز یا نخاع رخ می دهد. آن از اپاندیما، بافت سیستم عصبی مرکزی ناشی می شود. علت خاصی برای این تومور وجود ندارد. ممکن است به صورت ارثی باشد و به طور شایع در افراد مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 2 دیده می شود. غیرطبیعی بودن رگ های خونی، تومور مغزی و سکته مغزی ممکن است دلیل دیگری برای اپاندیموم باشد.
علت دقیق اپاندیوموما هنوز مشخص نیست اما برخی عوامل احتمال خطر بروز آن را افزایش می دهد این تومور در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می شود. این بیماری بیشتر در نوزادان تشخیص داده می شود. اعتقاد بر این است که این سرطان ژنتیکی یا ارثی است.
اپاندیمومای نخاعی معمولاً مبتلایان به نوروفیبروماتوز نوع 2 (NF2) را تحت تأثیر قرار می دهد، این وضعیت منجر به تومورهای غیر بدخیم در سیستم عصبی می شود.
علائم و نشانه های اپاندیموما کدامند؟
اپاندیموما می تواند در بطن های مغز و نخاع رخ دهد، علائم به قسمت آسیب دیده بستگی دارد. این تومور معمولاً در بطن چهارم، مخچه، ساقه مغز و کمتر در مخ و نخاع تشکیل می شود.
علامت معمولی اپاندیموما فشار در مغز است که باعث سردرد می شود. ممکن است باعث هیدروسفالی در کودکان (تجمع مایعات در مغز) و افزایش اندازه سر شود. به طور کلی، علائم و نشانه های شایع ناشی از اپاندیموما شامل موارد زیر است:
- ضعف پا
- گیجی
- سردرد
- تشنج
- استفراغ
- تاری دید
- حالت تهوع
- تحریک پذیری
- گردن یا کمر درد
- تغییر در اجابت مزاج
- مشکل در راه رفتن
- مشکلات ادرار کردن
چگونه اپاندیموما تشخیص داده می شود؟
پزشک می تواند آزمایش های زیر را برای تشخیص این تومور انجام دهد:
معاینه مغز و اعصاب. پزشک از بیمار در مورد علائم یا علائم کودک سوالاتی را می پرسد. سپس می تواند بیمار را به متخصص مغز ارجاع دهد. متخصص مغز و اعصاب، اعصاب بینایی، تعادل، شنوایی، قدرت، هماهنگی و رفلکس ها را در بیمار بررسی می کند.
ام آر آی مغز. این آزمایش تصویربرداری به پزشک کمک کرده تا اندازه و محل تومور را تعیین کند. در برخی موارد، همراه با MRI، تصویربرداری MRI تخصصی مانند آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی نیز انجام می شود.
شیر نخاعی. در این آزمایش، از مایع مغزی نخاعی برای بررسی های بیشتر نمونه برداری می شود. برای انجام آت، یک سوزن بین استخوان های ستون فقرات قرار داده می شود و CSF اطراف نخاع جمع می شود. سپس مایعات جمع شده از نظر هرگونه ناهنجاری یا سلول سرطانی مورد آزمایش قرار می گیرند.
بیوپسی. بسته به محل تومور، پزشک با استفاده از سوزن یا جراحی نمونه کوچکی از تومور را جمع می کند. سپس این نمونه برای بررسی سلول های سرطانی به آزمایشگاه ارسال می شود.
بر اساس نتایج آزمایش، پزشک این تومور را تشخیص داده و درمان مناسب را پیشنهاد می کند.
اپاندیموم چگونه درمان می شود؟
موارد زیر گزینه های درمانی احتمالی اپاندیموما هستند:
جراحی
جراحی، درمان اصلی اپاندیموماست. برای تومورهای تهاجمی یا تومورهایی که با جراحی نمی توان به طور کامل از بین برد، ممکن است درمان های جانبی مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی توصیه شود.
برای روش جراحی در درمان این تومورف یک جراح مغز و اعصاب سعی خواهد کرد تا حد ممکن تومور را از بین ببرد بدون اینکه به ساختارهای مغزی اطراف آسیب برساند. وقتی تومور در نزدیکی بافت های حساس مغز و نخاع قرار دارد، کل تومور برداشته نمی شود زیرا می تواند خطرناک باشد.
در صورت برداشتن کل تومور، نیازی به درمان دیگری نیست. اما اگر بخشی از تومور توسط جراح باقی مانده باشد، در این صورت ممکن است جراح با استفاده از سایر روش ها جراحی دیگری را پیشنهاد دهد. اگر تومور تهاجمی باشد، در این صورت پزشک پرتودرمانی را پیشنهاد می کند.
اینکه بیمار بعد از جراحی به چند بار مراجعه به پزشک و پیگیری جلسات درمانی نیاز دارد می تواند به نوع جراحی مربوط شود، از جمله:
برای اپاندیمومای درجه پایین، ممکن است به مدت دو سال هر 6 ماه یک اسکن MRI نیاز باشد. بعد از آن بیمار باید هر سال یا هر 2 سال یک اسکن MRI انجام می دهد.
برای اپاندیمومای درجه بالا، ممکن است هر 3 تا 6 ماه، به مدت دو سال اسکن MRI نیاز باشد. بعد از آن بیمار باید هر 6 ماه هر سال اسکن MRI انجام می دهد.
پرتودرمانی
پرتودرمانی استفاده از پرتوهای ایکس با انرژی بالا یا پروتون برای از بین بردن سلول های غیرطبیعی سرطانی است. این پرتوها دقیقاً به بخشی از مغز که تومور وجود دارد هدایت می شوند. گاهی اوقات وقتی جراح بخشی از تومور را برمی دارد یا برای جلوگیری از بهبود تومور تهاجمی، از رادیوتراپی استفاده می شود. روش های جدید پرتودرمانی، مانند پرتودرمانی، آسیب به بافت سالم اطراف از اشعه را طور قابل توجهی کاهش می دهد.
رادیو جراحی استریوتاکتیک
این نوعی پرتودرمانی است که در صورت احتمال بازگشت و عود تومور پس از پرتودرمانی یا جراحی استفاده می شود. در اینجا، پرتوهای متعدد تابش برای از بین بردن سلول ها، روی تومور متمرکز شده اند.
شیمی درمانی
به استفاده از داروها برای از بین بردن سلول های تومور شیمی درمانی گفته می شود. این یک گزینه درمانی بسیار موثر نیست.
پیش آگهی اپاندیموما چگونه تخمین زده می شود؟
بهبودی از هر نوع سرطان می تواند دردناک و چالش برانگیز باشد. عوارض جانبی شیمی درمانی و پرتودرمانی می تواند بیمار را ضعیف کند. جراحی مغز همچنین می تواند احساس خستگی، ضعف، سرگیجه و گیجی در بیمار ایجاد کند. اما این علائم معمولاً پس از مدتی از بین می روند.
اگر جراح توانست تومور را به طور کامل از بین ببرد، در این صورت میزان درمان حدود 65٪ است. اما بعداً می تواند عود کند که درمان آن چالش برانگیز است. ependymoma مایكوپاپیلاری در مقایسه با نوع آناپلاستیك پیش آگهی بهتری دارد. و پیش آگهی در بزرگسالان کمی بهتر از کودکان است. با کمک درمان مناسب، میزان بقای 5 ساله 82٪ است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اپاندیموما، با یک جراح مغز و اعصاب مشورت کنید.
بزرگسالانی که مبتلا به اپاندیموما تشخیص داده می شوند بیشتر از کودکان عمر می کنند. میزان بقای پنج ساله در بزرگسالان حدود 82٪ و در کودکان حدود 72٪ است. یک فرد مبتلا به اپندیمومای میکسوپاپیلاری نسبت به افرادی که نوع آناپلاسمای کلاسیک یا آناپلاستیک دارند، پیش آگهی بهتری دارد.
آیا اپاندیموما می تواند به سایر قسمت های بدن دست اندازی نماید؟
اپاندیموما، یک تومور نادر مغزی، بدخیم یا سرطانی است. یعنی می تواند از موقعیت اصلی خود انتشار یابد. معمولاً از سلول های گلیال، نوعی سلول مغزی شروعو معمولاً در مخچه مشاهده می شود. CSF (مایع مغزی نخاعی) می تواند سلول های سرطانی را از اپاندیموما به سایر قسمتهای مغز و نخاع منتقل کند. اما، آنها به ندرت از سیستم عصبی مرکزی به سایر قسمت های بدن انتشار می یابند.
آیا اپاندیموما می تواند دوباره عود کند؟
اپاندیموما معمولاً پس از درمان، به خصوص در کودکان، دوباره رشد می کند، حتی اگر حمله کمتری داشته باشد. در همان نقطه تومور اصلی اتفاق میفتد. اپاندیمومای درجه 2 سرطانی است. به آن اپاندیموم مایکسوپاپیلاری نیز گفته می شود. این توموری رشد کند اما بدخیم است که معمولاً در مغز ایجاد می شود.
آخرین دیدگاه‌ها