راهکارهای تقویت خودسازی در کودکان

کودکانی که در سنین پایین روی تقویت خودسازی سرمایه گذاری می کنند، احتمالاً مزایای زیادی را در زندگی تجربه خواهند کرد. اما فهمیدن اینکه دقیقاً چگونه می توان به بچه ها در مورد خودسازی آموزش داد، می تواند کمی دشوار باشد. خوشبختانه، استراتژی‌ ها بررسی شده در این مقاله از پزشکت می‌ توانند به شما کمک کنند فرزندانی با اعتماد به نفس تربیت کنید که برای تبدیل شدن به بهترین نسخه از خود سرمایه‌ گذاری می‌ کنند. اما بهترین راهکارهای تقویت خودسازی در کودکان، عبارتند از:

خود پذیری را با خود بهبودی، متعادل کنید.

این مهم است که به فرزندان خود بیاموزید که می توانند خود را آنگونه که هستند دوست داشته باشند و در عین حال برای بهتر شدن تلاش کنند. از آنها بپرسید که در مورد خودشان چه چیزی را دوست دارند. اطمینان حاصل کنید که آنها ویژگی هایی را شناسایی می کنند که نشان دهنده شخصیت آنها است، نه فقط ظاهر بیرونی آنها. در حالی که برای کودک خوب است که فکر کند زیباست، دیدگاه کودکان نسبت به خودش باید فراتر از ظاهر آنها باشد. علاوه بر آن بهتر است بهترین راهکار رشد شخصیت در کودکان را بشناسید.

نقاطی که می خواهند رشد کنند را بشناسید.

خواه آنها بخواهند بسکتبالیست بهتری شوند یا دوست دارند با بچه هایی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند رفتار دوستانه تر داشته باشند و یا گام های مشخصی را که می توانند برای کار در این زمینه ها بردارند، شناسایی کنید. ممکن است لازم باشد به کودک خود کمک کنید تا کمی خودآگاهی ایجاد کند.

به عنوان مثال، اگر آنها اصرار دارند که باهوش ترین بچه در کل کره زمین هستند، به آرامی به آنها یادآوری کنید که همیشه جایی برای پیشرفت وجود دارد. یا، اگر می گویند خواننده بسیار خوبی هستند، از آنها بپرسید که برای پیشرفت چه کاری می توانند انجام دهند (مثل شرکت در کلاس های صدا). سپس، در مورد اینکه آیا این چیزی است که می‌خواهند آن را بهبود ببخشند یا اینکه واقعاً یک اولویت نیست، صحبت کنید.

گفتگوهای منظمی در مورد این واقعیت داشته باشید که همه نقاط ضعفی دارند و مهم است که نقاط ضعفی را که می خواهید روی آنها کار کنید اولویت بندی کنید و همچنین بپذیرید که نمی توانید در همه چیز برتر باشید.

چیزهایی که تحت کنترل فرزندتان است، را تحسین کنید.

ممکن است فکر کنید با گفتن این جمله «تو خیلی خوش تیپ هستی» در حال ساختن فرزند خود هستید. اما تحسین آنها برای چیزهایی که خارج از کنترل آنهاست، مفید نیست. در عوض، با گفتن جملاتی مانند: مسواک زدن دندان‌ هایتان بلافاصله بعد از صبحانه کار بسیار خوبی است. چنین دندان های تمیز و براقی خواهید داشت!» یا، “من واقعاً دوست دارم که امروز قبل از اینکه به شما یادآوری کنم موهایتان را شانه کنید، انتخاب کردید.” همچنین اجتناب از تاکید بر نتیجه مهم است. اگر جملاتی از این قبیل بگویید: “من به شما افتخار می کنم که در آزمون املای خود نمره 100 گرفتید”، فرزندتان فکر می کند نمره او بیش از هر چیز دیگری مهم است.

این می تواند منجر به مشکلاتی در مسیر شود (برای مثال، ممکن است فرزند شما فکر کند که تقلب تا زمانی که نمره خوبی کسب کند مشکلی ندارد). در عوض، روی تلاش او تمرکز کنید و با گفتن این جمله که «به نظر می‌ رسد تمام مطالعه‌ ای که انجام داده‌اید واقعاً نتیجه داده است، از تمجیدی استفاده کنید که شخصیت می‌ سازد.

کار بسیار خوبی است که برای آزمون سخت مطالعه می کنید. تمجید از انتخاب‌ های فرزند تان به او کمک می‌کند تا روی چیزهایی که می‌ تواند در زندگی کنترل کند  مانند تلاش‌ ها و نگرش‌ هایش متمرکز بماند.

با هم اهدافی را تعیین کنید.

برای بچه ها خوب است که دائماً در جهت اهداف جدید تلاش کنند. اهداف می توانند شامل هر چیزی از «من می خواهم شنا یاد بگیرم» تا «می خواهم دو دوست جدید در مدرسه پیدا کنم» باشد. به فرزندتان کمک کنید تا اهداف سالمی را که چالش برانگیز اما قابل دستیابی هستند، شناسایی کند.

اگر فرزند شما اهدافش را خیلی بالا بگذارد، ممکن است خود را برای شکست آماده کند. از طرف دیگر، اگر اهداف آنها خیلی آسان باشد، در واقع خودشان را بهبود نخواهند داد. ممکن است لازم باشد راهنمایی هایی ارائه دهید تا به آنها در ایجاد اهداف واقع بینانه کمک کنید.

اگر آنها یک هدف بلند مدت دارند، مانند صرفه جویی در پول کافی برای خرید یک ماشین، به آنها کمک کنید تا اهداف کوتاه مدتی را تعیین کنند. یک هدف ممکن است “پس انداز 100 دلاری در ماه” یا “قرار دادن نیمی از پول مراقبت از کودک در یک حساب پس انداز هر هفته” باشد.

تشخیص دهید که فرزندتان چگونه می تواند اهداف خود را پیگیری کند. نمودار، برنامه یا تقویمی که به آنها کمک می کند پیشرفت خود را یادداشت کنند، می تواند به آنها کمک کند انگیزه خود را حفظ کنند. علاوه بر آن شایع ترین علائم روان‌پریشی در کودکان را جدی بگیرید.

چگونه به یک نوجوان در تعیین و رسیدن به اهداف کمک کنیم؟

صرف نظر از اینکه فرزند شما موفق می شود، نحوه پردازش رویداد تعیین می کند که آنها چقدر یاد می گیرد. با فرزندتان در مورد تجربیاتش صحبت کنید و رویدادهای روزمره، از عملکرد او در مدرسه گرفته تا تعامل با یک دوست در زمین بازی، را به درس های زندگی تبدیل خواهید کرد.

اگر در بازی بسکتبال چهار امتیاز کسب کردند، با هم در مورد بازی صحبت کنید. از آنها بپرسید که چه کاری را خوب انجام داده اند و می خواهند روی چه چیزی کار کنند. هدف این است که موفقیت آنها را جشن بگیرند و در عین حال چیزهایی را که می توانند بهبود بخشند شناسایی کنند.

این مکالمات را فقط برای ورزش یا دانشگاه رزرو نکنید. توضیحات پس از رویدادهای اجتماعی نیز. سوالاتی از این قبیل بپرسید: “امروز در جشن تولد چه کاری را خوب انجام دادید؟” سپس بپرسید: “آیا کاری هست که دفعه بعد بهتر بتوانید انجام دهید؟” آنها ممکن است چیزی شبیه این را تشخیص دهند: “من می توانستم کنار بچه ای که به تنهایی کیک می خورد بنشینم.”

به دنبال لحظات قابل آموزش باشید و با فرزندتان گفتگو کنید. ممکن است مواردی وجود داشته باشد که لازم باشد به مواردی اشاره کنید که آنها می توانند پیشرفت کنند، و در موارد دیگر، آنها ممکن است بتوانند به تنهایی کارهایی را که می خواهند بهتر انجام دهند را شناسایی کنند.

تشویق به حل مسئله

رفع مشکلات فرزندتان، برای آنها می تواند وسوسه انگیز باشد. اما مدیریت خرد فعالیت‌های آنها و نجات آنها در اولین نشانه‌های مبارزه یک اشتباه است. چه آنها بگویند تکالیف علمی آنها خیلی سخت است، یا ابراز نگرانی کنند که نمی توانند کارهای خود را به موقع انجام دهند، بپرسید “در مورد آن چه کاری می توانید انجام دهید؟”

به آنها نشان دهید که در نحوه پاسخگویی به مشکل، انتخاب هایی دارند. در مورد راه های مختلف برای حل یک مشکل صحبت کنید. کودکانی که مهارت‌های حل مسئله خوبی دارند، احساس قدرت می‌کنند که به طور مستقیم با مسائل مقابله کنند. و هر مشکلی که فرزند شما با آن روبرو می شود فرصتی برای اوست تا خودش را بهبود بخشد.

چگونه مهارت های حل مسئله را به کودکان آموزش دهیم؟

برای کودکان مهم است که یاد بگیرند چگونه با دلسوزی با خود صحبت کنند. به هر حال، کودکی که هنگام اشتباه خود را احمق خطاب می کند، برای بهبود خود کار نخواهد کرد. وقتی فرزندتان چیزهایی می‌گوید که به طور اغراق‌آمیز منفی هستند. مانند «من هرگز ترومپت‌نواز خوبی نخواهم شد»، به او کمک کنید تا بفهمد که افکارش لزوماً درست نیستند.

سوالی مانند “راه دیگری برای نگاه کردن به وضعیت چیست؟” با کمک کمی از شما، آنها ممکن است بتوانند به خود یادآوری کنند که با تمرین، می توانند پیشرفت کنند. نکته کلیدی این است که از بیان آنچه می خواهید آنها فکر کنند اجتناب کنید. اگر به آنها اطمینان دهید، “اوه نه عزیزم، روزی یک نوازنده بزرگ ترومپت خواهی شد”، آنها یاد نخواهند گرفت که فکر خود را تغییر دهند.

در حالی که ارائه حمایت و اطمینان سالم است، هدف کلی شما باید کمک به فرزندتان باشد تا یاد بگیرد چگونه برای خودش یک تشویق کننده باشد.

مربی فرزند خود باشید.

مواقعی وجود خواهد داشت که فرزند شما ممکن است به درس های فروتنی نیاز داشته باشد و مواقعی نیز ممکن است از کمی سر و کله زدن در رفتار خود استفاده کند. هر اشتباهی که آنها مرتکب می شوند یا مشکلی که با آن مواجه می شوند فرصتی برای شماست تا آنها را راهنمایی کنید.

راهنمایی ممکن است شامل هر چیزی باشد، از گفتن «لطفاً دوباره امتحان کنید» تا «متوجه شده‌ام که برای آماده شدن به موقع برای مدرسه مشکل دارید. فکر می‌کنید برای رفع آن چه کاری می‌توانید انجام دهید؟» از وسوسه نجات فرزندتان یا جلوگیری از اشتباه کردن فرزندتان اجتناب کنید. در عوض، حوادث ناامید کننده و تجربیات ناموفق را به فرصت هایی برای رشد خود تبدیل کنید.

مشوق هایی برای ایجاد انگیزه ارائه دهید.

مواقعی وجود خواهد داشت که کودک شما انگیزه ای برای تغییر ندارد. در این موارد، چند انگیزه اضافی ممکن است همان چیزی باشد که فرزند شما برای بهتر انجام دادن نیاز دارد. اگر فرزندتان برای انجام کارهایش انگیزه ندارد یا نمی تواند به تکالیفش اهمیت بدهد، امتیازات او را منوط به انجام کارش کنید.

پس از اتمام تکالیف به آنها اجازه دهید بازی های ویدیویی انجام دهند. یا، به محض اینکه کارهایشان تمام شد، با هم به عنوان یک خانواده یک بازی رومیزی انجام دهید. نیازی نیست که برای همیشه به فرزندتان برای هر کاری که انجام می دهد مشوق هایی را ارائه دهید. هنگامی که آنها عادت های بهتری ایجاد کردند، می توانید تعداد پاداش هایی را که استفاده می کنید کاهش دهید.

فرزندتان را توانمند کنید.

خودسازی لازم نیست صرفاً به خاطر غرور، باهوش ترین، زیباترین یا ورزشکارترین فرد بودن باشد. در عوض، فرزند شما می تواند یاد بگیرد که خود را بهبود بخشد تا بتواند در دنیا تغییر ایجاد کند. برای بچه ها مهم است که بدانند اهدافشان خودشان می توانند بزرگتر باشند.

دانستن اینکه می توانند از مهارت ها، استعدادها و کار سخت خود به خوبی استفاده کنند، به آنها احساس معنا و هدف می دهد. اگر هدف فرزندتان کسب مدرک A در علم است، با او صحبت کنید که چگونه می تواند از مهارت های علمی خود برای ایجاد تغییر در جهان با اختراع محصولی که ممکن است به مردم کمک کند یا انجام کاری که می تواند به محیط زیست کمک کند، استفاده کند.

به فرزندتان نشان دهید که می تواند هر روز با مهربانی، سخاوتمندی و کمک کردن، تغییری در زندگی دیگران ایجاد کند. او را در پروژه های خدمات اجتماعی مشارکت دهید یا برای انجام کارهای محبت آمیز با یکدیگر همکاری کنید . چه آنها کارتهایی برای ارسال به افراد در خانه های سالمندان بسازند یا در جمع آوری کمک های خیریه شرکت کنند، آنها را قادر می سازد تا راه هایی برای ایجاد تفاوت بیابند.

سخن آخر

برای اینکه در تلاش فرزندتان برای بهبود خود درگیر بمانید، باید در این راه راهنمایی های زیادی ارائه دهید. مطمئن شوید که اهداف فرزندتان سالم است. اگر کودک شما یک رژیم غذایی شدید یا ورزش زیاد را شروع کرد، وارد عمل شوید و به این وضعیت رسیدگی کنید.

یا اگر آنقدر شروع به مطالعه کردند که خواب کافی ندارند، مداخله کنید و به آنها کمک کنید تا ببینند عاداتشان بیشتر از اینکه مفید باشد ضرر دارد. الگوی خوبی برای فرزندتان نیز باشید. در مورد روش هایی که به طور فعال روی بهبود خود کار می کنید صحبت کنید و به فرزندتان انگیزه می دهید که همین کار را انجام دهد.