بهترین روغن گیاهی برای پسوریازیس

شناخت بهترین روغن گیاهی برای پسوریازیس می تواند برای مبتلایان به این بیماری مهم باشد. چون استفاده نادرست از روغن های گیاهی برای پسوریازیس حتی می تواند عوارض زیادی داشته باشد و وضعیت بیمار را بدتر کند. پسوریازیس، یک بیماری پوستی طولانی مدت است که هیچ درمانی ندارد، اگرچه برخی از راهکارهای درمانی می توانند به مدیریت و تسکین علائم بیمار کمک کنند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری به دنبال استفاده از درمان‌های جایگزین، مانند روغن‌های گیاهی، برای مدیریت خانگی این بیماری هستند

اسانس‌ها، عصاره‌های گیاهی غلیظی هستند که برخی استفاده از آنها را به عنوان درمان‌های جایگزین موثر برای شرایط خاص توصیه می‌کنند. گیاهان مختلف، اثرات متفاوتی دارند. با این حال، مطالعات بسیار کمی در مورد اثربخشی اسانس ها به عنوان یک درمان مکمل برای پسوریازیس انجام شده است.

پسوریازیس، یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی که به طور معمول ارگانیسم های عفونی را هدف قرار می دهد، به جای آن روی سلول های پوست تمرکز کرده و به آنها حمله می کند. سپس پوست، سلول‌ها را سریع‌تر از حد معمول بازسازی می‌کند و منجر به پلاک‌های مشخصی می‌شود که روی پوست افراد مبتلا به پسوریازیس ایجاد خواهند شد. در این مقاله از پزشکت، ما به شواهد موافق و مخالف استفاده از روغن‌های گیاهی برای مدیریت پسوریازیس و همچنین سایر گزینه‌های طبیعی نگاه می‌کنیم.

روغن های ضروری و پسوریازیس

وضعیت بیماری پسوریازیس از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است و یک بیماری نسبتاً شایع است. گیاهان، منبع برخی از درمان‌های پزشکی استاندارد برای پسوریازیس هستند، مانند اسید سالیسیلیک، که در اصل از پوست درخت بید سفید به دست می‌آید. ترکیبات و اسانس‌های موجود در اینجا ممکن است ارزش امتحان کردن را داشته باشند تا به کاهش علائم پسوریازیس کمک کنند.

روغن درخت چای

روغن درخت چای، بابونه و روغن ترنج نمونه‌هایی از روغن‌های ضروری گیاهان هستند که مردم برای درمان پسوریازیس از آن‌ها استفاده کرده‌اند. به ویژه، بسیاری از محصولات پوستی تجاری بدون نسخه حاوی روغن درخت چای هستند. این روغن در شامپوهایی موجود است که برخی افراد برای مثال پسوریازیس پوست سر از آن استفاده می کنند.

روغن درخت چای همچنین دارای خواص ضد عفونی کننده و ویژگی های خاصی در برخی از درمان های جایگزین آکنه است. برای استفاده، 1 قسمت روغن درخت چای را با 10 قسمت روغن زیتون مخلوط کنید، سپس با پنبه روی نواحی آسیب دیده بمالید.

برخی از افراد به روغن درخت چای حساسیت دارند و در صورت بروز هرگونه واکنشی باید مصرف آن را متوقف کنند. هیچ مدرکی از مطالعات علمی هیچ فایده ای را برای استفاده از روغن درخت چای برای پسوریازیس تایید نمی کند. یک بررسی از اسانس های مورد استفاده در رایحه درمانی فقط بابونه را به عنوان مفید برای پسوریازیس ذکر کرده است. منابع دیگر استفاده از ترکیبی از چندین روغن را پیشنهاد می کنند.

اسانس زردآلو

اسانس زردآلو تلخ نمونه دیگری است که مورد بررسی علمی قرار گرفته است. محققان دریافتند که بر رشد سلول های پوست پسوریازیس در ظرف پتری تأثیر می گذارد. با این حال، این مطالعه ماهیت بالینی نداشت زیرا نویسندگان مطالعه این آزمایش را بر روی انسان انجام ندادند.

روغن زیتون

روغن زیتون می تواند یک مرطوب کننده عالی باشد. مقداری را روی آرنج، پوست سر یا هر جایی که پلاک های پسوریازیس دارید بمالید. یا برای آرامش بخشیدن به کل بدن، 2 قاشق چایخوری روغن زیتون گرم شده را به آب حمام خود اضافه کنید. روغن زیتون سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 و  ویتامین E است، به نظر می رسد که به روش های مختلف علائم پسوریازیس را کاهش می دهد.

به طور کلی روغن زیتون یک مرطوب کننده عالی است که به عنوان یک ضدالتهاب برای آرام کردن پوست تحریک شده، وظیفه مضاعف دارد.  روغن زیتون نیز بخش مهمی از برنامه غذایی ضد پسوریازیس است. رژیم غذایی مدیترانه ای ، که بر روغن زیتون فوق بکر تاکید دارد، می تواند به جلوگیری از بدتر شدن پسوریازیس کمک کند.

بلغور جو دوسر

بلغور جو دوسر که در بسیاری از محصولات بهداشتی و زیبایی یافت می شود، به تسکین خارش و التهاب مرتبط با پسوریازیس کمک می کند. برای تهیه یک  حمام بلغور جو دوسر که وان شما پر از تکه‌های خیس نمی‌شود، نصف فنجان جوی خشک را به یک جوراب شلواری اضافه کنید، روی آن را گره بزنید و قبل از اینکه وارد شوید داخل آب بیندازید. حمام بلغور جو دوسر برای آرام کردن خارش مفید است، اما همچنین می تواند بسیار خشک کننده باشد، که ممکن است پسوریازیس را تشدید کند.

سرکه سیب

سرکه سیب  می تواند به کاهش خارش پسوریازیس کمک کند، اما سرکه را باید قبل از استفاده به درستی رقیق کنید. یک قسمت سرکه سیب را با دو قسمت آب مخلوط کنید. سرکه رقیق شده را روی پوست یا پوست سر خود بمالید و از هر ناحیه ای که ترک خورده یا خونریزی دارد اجتناب کنید.

مطمئن شوید که محلول را بیش از 10 دقیقه نگذارید. در غیر این صورت، ممکن است پوست شما را حتی خشک‌تر و تحریک‌ پذیرتر کند.

روغن نارگیل

روغن نارگیل  می تواند با به دام انداختن رطوبت در پوست به مقابله با خشکی ناشی از پسوریازیس کمک کند. به آرامی مانند هر مرطوب کننده، مقدار کمی را روی پلاک های پسوریازیس بمالید. همچنین می توانید از روغن روی پوست سر برای کمک به شل شدن پوسته های پسوریازیس استفاده کنید.

برخی از افراد با استفاده از روغن نارگیل پوست اطراف نواحی مبتلا به پسوریازیس و همچنین پوست سر را مرطوب می کنند. در حالی که روغن نارگیل هیچ مزیت بالینی ثابت شده ای خارج از خواص مرطوب کنندگی آن ندارد، اما اگر افراد بخواهند از آن به عنوان یک درمان استفاده کنند، عوارضی ندارد.

روغن‌های ضروری از خار مریم گلوب هند شرقی نیز موضوع مطالعه‌ای بود. مجدداً، این تحقیق در سطح شیمیایی پایه انجام شد و اثر روغن بر علیه پسوریازیس پیشنهاد شده است اما ثابت نشده است.

در حال حاضر شواهد علمی محدودی وجود دارد که اسانس ها را به عنوان یک اقدام ایمن و مؤثر برای پسوریازیس تأیید می کند. مطالعات بیشتری در حال بررسی عملکرد و اثرات اسانس‌ها هستند و برخی از افراد ممکن است از امتحان آنها سود ببرند.

افرادی که می خواهند از روغن های ضروری برای پسوریازیس استفاده کنند اغلب به دنبال درمان های طبیعی برای مدیریت علائم خود هستند. با این حال، روغن‌های ضروری تنها گزینه‌ها نیستند و سایر درمان‌های طبیعی ممکن است عوارض جانبی کمتری داشته باشند.

سایر درمان های طبیعی

برخی از افراد از روغن گل مغربی به عنوان راهی برای مدیریت پلاک هایی که در طی پسوریازیس ایجاد می شود استفاده می کنند. برخی دیگر مکمل های روغن ماهی، از جمله مکمل های حاوی اسیدهای چرب امگا 3 را امتحان می کنند، زیرا این مکمل ها می توانند به تقویت ساختار پوست کمک کنند.

اسیدهای چرب امگا 3 در مکمل های غذایی موجود است اما به طور طبیعی در برخی از روغن های گیاهی، آجیل، دانه ها، غذاهای سویا، ماهی های چرب و جلبک ها نیز فراوان است. چندین مطالعه نشان می دهد که روغن ماهی غنی از اسیدهای چرب امگا 3 در برابر علائم پسوریازیس موثر است.

آلوئه ورا یک ماده ژل مانند است که از گیاه آلوئه به دست می آید. مردم اغلب آن را در مناطقی از پوست که تحت تأثیر پسوریازیس قرار گرفته است استفاده می کنند. کرم های حاوی آلوئه ورا ممکن است بر علائمی مانند قرمزی و خارش تاثیر بگذارند. انگور اورگان گزینه دیگری است که مردم نیز برای درمان آکنه استفاده می کنند.

زردچوبه یک ادویه، غذا، نگهدارنده و طب سنتی است که در بسیاری از فرهنگ ها استفاده می شود. کورکومین رنگدانه زرد و جزء اصلی زردچوبه است. بررسی ها نشان می دهد کورکومین به دلیل خواص ضد التهابی، ترمیم کننده زخم، ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی آن اثرات قابل توجهی بر پسوریازیس دارد.

یکی از گزینه های نهایی که پشتوانه برخی تحقیقات است، کپسایسین، جزء کلیدی فلفل قرمز است. یک کارآزمایی کوچک کنترل شده نشان داد که استفاده از کرم کپسایسین 0.025 درصد بر روی پوست چهار بار در روز به مدت 6 هفته باعث کاهش خارش پسوریازیس در مقایسه با دارونما شد. اما این کرم برای استفاده در زخم های باز پوست یا صورت مناسب نیست و برخی افراد در هنگام استفاده از آن احساس سوزش می کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر فردی که دارای بثورات پوستی طولانی مدت است باید به پزشک مراجعه کند که می تواند تشخیص دقیق و مدیریت پزشکی را ارائه دهد. متخصص پوست معمولاً پسوریازیس را تنها بر اساس ظاهر و سابقه بالینی فرد تشخیص می دهد. به ندرت، پزشکان نمونه ای از پوست را پس از بیوپسی در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل می کنند تا آن را از سایر بیماری های پوستی احتمالی جدا کنند.

سخن آخر

روغن‌های ضروری، عصاره‌های گیاهی هستند که برخی افراد برای مدیریت علائم پسوریازیس از آن‌ها استفاده می‌کنند. روغن درخت چای، بابونه و روغن ترنج اغلب در مطالعات مربوط به روغن‌های ضروری برای پسوریازیس دیده می‌شود، اگرچه هیچ شواهد بالینی مزایای آنها را تایید نمی‌کند. چندین مطالعه اساسی بر روی سلول ها به جای انسان نشان داد که زردآلو تلخ و خار مریم شرقی می توانند بر رشد پلاک در پسوریازیس تأثیر بگذارند.

سایر درمان های طبیعی پسوریازیس شامل کپسایسین، آلوئه ورا، زردچوبه، مکمل های روغن ماهی و نور خورشید است.

افراد فقط باید از روغن‌های ضروری یا درمان‌های طبیعی در کنار یک درمان بالینی تایید شده مانند کورتیکواستروئیدهای موضعی، فتوتراپی یا داروهای تجویز شده استفاده کنند. برای هر گونه بثورات طولانی مدت به دنبال درمان پزشکی باشید.

هنگام آزمایش یک روغن جدید روی پوست، مطمئن شوید که آن را روی قسمتی از پوست که در حال حاضر جوش ندارد بمالید تا مطمئن شوید که واکنش آلرژیک به آن ندارید. برخی از روغن های مورد استفاده در رایحه درمانی نیز می توانند باعث تشدید آسم شوند.

در نهایت، یافتن مقدار و میزان مناسب برای هر روغن ضروری است، زیرا می‌تواند باعث واکنش‌های پوستی شدید، سمی یا احتمالاً مشکلات تنفسی شود.

اگر برای اولین بار اسانس ها را آزمایش می کنید مراقب باشید و روش های کاربرد و روش های رقیق سازی را با دقت بررسی کنید.